Hond ouders reageert plots vreemd op mij?

Hallo allemaal,   Ik hoop dat iemand mij hier kan helpen met het volgende. Mijn ouders hebben een jongen hond van nog geen jaar. Ontzettend leuke speelse en lieve reu, kruising border collie/boerenfox/appenzelle.   Hij is altijd heel blij als wij op visite komen. Echter als we allemaal eenmaal rustig zitten wil de hond weinig tot niets met mij te maken hebben. Hij gaat ver weg in een hoek liggen en wil niet door mij benaderd worden. Als hij toevallig langsloopt en ik houd mijn hand uit zodat hij rustig bij me kan komen of me kan besnuffelen, loopt hij onderdanig weg en gaat bij voorkeur weer in de hoek liggen. Toen ik hem een keer over zijn rug aaide toen hij naast mijn vader en mij stond gromde hij. Dit is voor deze hond vreemd gedrag, omdat hij altijd lief en vrolijk is verder. Hij doet dit ook alleen bij mij. Ben een grote dierenvriend en hem de hond nooit wat gedaan. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik hem een keer onderzocht omdat hij vreemd liep en op het moment dat hij op zijn rug ging liggen, vloog er een beestje weg uit zijn liezen en leek het alsof hij geprikt werd. Volgens mijn vader heeft hij last gehad van die plek en mocht ook mijn vader hem daar niet aanraken. Dit is maanden geleden gebeurt, maar zou het kunnen dat hij mij associeert met die pijn? Verder ben ik nu een aantal maanden zwanger met een zichtbare buik, zou het kunnen zijn dat hij dat vreemd vindt?   We hebben geen idee, hier iemand wel?   Alvast bedankt!    

Voor dat ik aan het einde van je bericht was dacht ik al die is zwanger zeker
Wij hebben dit 18 jaar geleden ookk meegemaakt met ons husky,
Kon er voordien alles mee doen, lezen en schrijven.
Toen ik zwanger werd van de oudste ging het mis, hij lag alleen onder de tafel en als ik dichtbij kwam ging de lip omhoog en ging hij grommen.
Dit werd alleen maar erger.
Omdat dit mijn eigen hond was hebben we hem herplaatst.
Omdat het de hond van je vader is zou ik zeggen zoek hem gewoon niet op.

Ow en natuurlijk gefeliciteerd met dezwangerschap.

Goh, nooit geweten dat de hond daar zo raar op zou kunnen reageren. Zou het de buik zijn of is het een geur die ik afgeef? Laten we hopen dat hij geen probleem met de baby gaat krijgen. Het is echt een hele lieve en gehoorzame hond verder. Wordt wel wat mansiger de laatste tijd dus ik denk dat als hij gecastreerd mag worden mijn ouders daar ook voor zullen kiezen. 

Bedankt voor je reactie! 

Oh, en we hebben al een dochter van 3,5 en daar gaat hij goed mee om verder. Dus echt een probleem met kinderen lijkt hij niet te hebben

Hij reageert waarschijnlijk op de hormonen.
Mijn nicht had het ook.
Die had de hond echt moeten herplaatsen omdat die echt gebeten.heeft.

Onze hond reageerd ook op mijn zwangerschap, enkel heeft hij meer het idee dat hij me contstant in de gaten moet houden.

Loopt 24/7 achter me aan, kan heel vervelend zijn qua spelend bijten en constant op me schoot willen (leonberger van 8 maand met 45kg = schoothondje)
Hij wil dus echt constant bij me zijn terwijl die me vriend "links" laat liggen.
Dit is gelukkig een hele andere situatie, maar ze reageren dus wel degelijk op de zwangerschap. Zelfs de katten hebben me een tijd genegeerd...

Wat is nu wijsheid? Hond maar gewoon links laten liggen? Mijn vader heeft al geopperd om een paar lessen hondentraining met hem te doen, zodat we misschien meer naar elkaar toe groeien. Niet wetende dat het ad zwangerschap kon liggen

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Geef je hond de tijd te wennen. Hij merkt dat er iets anders aan je is. 

Ik zou niet naar hem toe gaan, niet aaien. Je kan hem iets lekkers aan bieden, hem naar je toe roepen. Geef dit, zonder aan hem te zitten. Zo kan hij de kat uit de boom kijken en vertrouwen krijgen dat er niets engs is. 

Als je hier aandacht aan besteed, maak je het belangrijk, als je hem gewoon laat, komt het vanzelf weer goed.

Pff hoop niet dat dit mij zou overkomen. Ik zou Obi echt niet willen herplaatsen, nooit.

Hoop dat de hond snel weer wat normaal doet. Gefeliciteerd trouwens!

Bedankt! Het is gelukkig niet onze hond maar die van mijn ouders. Toch blijft het een vervelend iets, helemaal omdat ik gek ben op dieren. 

Dat het niet jouw hond is scheelt inderdaad al veel. Dan ben je niet telkens in hetzelfde huis etc. 

Die luxe zou ik niet hebben haha. Hoor dit overigens wel vaker. Vraag me af of dat meer voorkomt bij reuen of bij teven.