Racistiche hond

Ik heb thuis een spanjaard zitten die niet goed is met vreemde, het gaat steeds beter gelukkig.

Wij hebben ook een vriend die praktisch zwart is, hij is ook groot, breed en luid kwa stem. Gruul heeft hier duidelijk meer moeite met hem dan de standaard blanke mens. Als die jongen langs komt dan krijgt hij ook standaard een bakje met snoepjes zodat hij Gruul af en toe een snoepje kan geven.

Nu had ik het er met hem over dat mijn hond dus blijkbaar racistische trekjes heeft. En tot mijn verbazing vertelde die jongen dat hij in zijn leven meer racistische honden heeft meegemaakt dan mensen.

Mijn gedachte ging nu dus ook naar de socialisatie periode. Honden socialiseren we met mensen maar hebben we eigenlijk wel in de gaten dat honden blanke mensen en donkere mensen als verschillend zien? Is dit ook daadwerkelijk zo of heeft die vriend van mij gewoon pech gehad met honden.

Thalia heeft er totaal geen moeite mee, als het haar aandacht kan geven dat vind ze het leuk.

Maar toch vroeg ik me af in hoeverre honden hier onderscheid in maken, en of dit iets is waar wij niet bij stil staan omdat een mens een mens is. Welke kleur of afkomst maakt niet uit. (althans ik hoop dat dit voor het grote deel van de mensheid geld)

Iemand ervaring mee of een mooi inzicht om te delen?

Nu is racistisch natuurlijk niet het goede woord als het honden betreft, maar het leek me wel erg duidelijk om aan te geven wat ik bedoel.

Ik begrijp wat je bedoelt Eline.

Heb het ook al gehoord dat honden ook huidskleur herkennen bij mensen.

Net zoals ze misschien iemand met pet gaan mijden omdat ze eerder een slechte ervaring met zo iemand hadden, kunnen ze ook dat principe toepassen op de kleur van een mens. 

Echt racistisch is dit niet. Gewoon reactie op vorige uiterlijke ervaringen denk ik. 

Ik denk zeker dat ze blanke mensen en donkere mensen als verschillend zien. Net zoals ze mannen en vrouwen ook als verschillend zien.

Het is dus belangrijk om hier inderdaad tijdens de socialisatie rekening mee te houden.

In hoeverre honden hier onderscheid in maken hangt af van de hond zelf. Een hond die van nature terughoudend is naar mensen zal die socialisatie harder nodig hebben dan een hond die van nature open en vriendelijk is.
Een vervelende ervaring kan ook een rol spelen. Honden generaliseren heel snel, dus een enkele vervelende ervaring met een donker persoon kan betekenen dat voortaan alle donkere personen 'eng' zijn. Maar dat is weer afhankelijk van het karakter van de hond.

Ik denk dat dit zeker een stukje is wat mee moet worden genomen in de socialisatie van een pup.

Ik heb dit zelf bij Rivka ook gedaan. 

Ik heb gesocialiseerd met drukke mensen, rustige mensen, dikke mensen, dunne mensen, kleine mensen, grote mensen, mensen in uniform, mensen met een baard en ja ook met mensen met verschillende huidskleuren.

Ik denk dat je het net zo moet zien als socialiseren met verschillende honden. Als je je hond alleen socialiseert met bijvoorbeeld kleine hondjes en na een jaar komt je hond opeens een grote hond tegen (die anders blaft, die anders (lomper) beweegt) dan is het heel logisch dat je hond hier anders op gaat reageren, want het is immers een andere situatie.

Die vriend van jou ziet er gewoon anders uit. Dat is een feit en kan je niet omheen. Dat betekend niet dat dat slecht is, maar het is wel anders. Heel normaal dus dat Gruul hier ook anders mee omgaat, zeker iets waar ik mee zou gaan trainen, maar daar ben je ook al goed mee bezig.

Rivka heeft met verschillende huidskleuren geen moeite, maar ze heeft bijvoorbeeld wel eens sterke voorkeur voor mensen in uniform (Bijvoorbeeld iemand van de dierenambulance of een politieagent). Als je vrienden wil worden met Rivka moet je dus in uniform komen :P

Ja hoor..., hier ook 1 van de Spanjaardjes die absoluut een hekel kan hebben aan iemand met bepaalde 'buitenlandse kenmerken'

Het grappige is dat mijn man Indisch is, dus ook gekleurd..., geen probleem..., 2 van zijn broers worden vrolijk afgelebberd en vrolijk kwispelend begroet..., maar de 2 andere worden van een afstand in de gaten gehouden en zodra ze bewegen om hun drinken te pakken hoor je een diepe brom opborrelen 

Nu, na een paar jaar gaat het beter, maar in het begin heb ik haar wel eens om het hoekje in de keuken gelegd omdat ze totaal geen rust kreeg als 1 van de twee in huis was.

Maar over het algemeen is een donkerdere huidskleur regelmatig een reden om wantrouwig te kijken..., zit er dan ook nog een pet op of een stok/hengel of wat dan ook in de hand, krijgen ze gegarandeerd een scheldkanonnade naar hun hoofd.

Dus ja..., hier heeft er ééntje ook duidelijk de verkeerde socialisatie gehad met 'gekleurde' medemensen.

Hier reageren ze ook op de meeste kleurlingen. Het zal in het geval van jullie vriend niet opgaan, maar voor mijn honden geldt dat ze het duidelijk aanvoelen dat men angstig voor hun is. Ze kunnen en met name de reu, ook zo reageren op blanken. Het is al de manier van kijken van angstige mensen, ze houden de hond vaak scherp in de gaten en daar reageren ze op. Maar ik ga ervan uit dat jullie vriend niet angstig is voor Gruul of misschien diep van binnen toch een beetje. Honden voelen dat wel snel aan. 

Ook met de socialisatie dien je rekening te houden met het socialiseren van allebei verschillende mensen. Groot, klein, dik, dun, blanke of donkere huidskleur (en onbewust de geuren die alle mensen met zich mee brengen). Eigenlijk hetzelfde als dat je ze met verschillende hondenrassen zou socialiseren.

Fijn in ieder geval dat ik niet de enige ben die het opgevallen is.

Mijn vriend heeft er weinig moeite mee, soms vind hij het inderdaad wel een beetje eng. Hij schrikt af en toe wel eens van Gruul omdat Gruul het idee heeft om hem weg te moeten jagen.

Hij springt dan op en gaat met zijn haren overeind voor hem staan blaffen. Een nies is bijvoorbeeld voldoende om een reactie van Gruul te krijgen. Lachen is ook een trikker, wij zijn spellen mensen dus wij juichen zelf vaak ook, of mopperen even omdat het niet goed gaat. Van ons vind hij dat prima, maar van die jongen vind hij het weer een stuk minder goed. Nu weet ik dat hij zo gaat reageren dus ik houd hem lekker bij me zodat mijn vriend niet hoeft te schrikken. Maar de eerste paar keer stonden wij ook wat verbaasd te kijken.

Of als hij bijvoorbeeld naar de wc gaat, dan gaat Gruul op zijn plek liggen. Gruul weg duwen of oppakken is voor al het bezoek een no go, dus dan weten we wel wat Gruul probeert duidelijk te maken.

Soms is het ook zo dat als hij terug op de bank gaat zitten dat Gruul gaat protesteren, maar dat heeft hij met blanke mensen ook.

Vergeleken met het begin is Gruul er al flink op voorruit gegaan.

Ik had er hiervoor nooit bij stil gestaan dat huidskleur een probleem kan zijn voor honden, we zijn immers allemaal gewoon mensen.

Met de socialisatie van Thalia heb ik daar dus ook geen rekening mee gehouden, dat kwartje was toen nog niet gevallen bij me. Ik had alleen onderscheid tussen mensen en kinderen gemaakt, omdat kinderen toch wat onvoorspelbaarder zijn etc.

@ Iris, wat grappig dat ze een voorkeur heeft voor uniformen :D.

Maar het was niet echt de bedoeling om dit op Gruul alleen te betrekken, meer in het algemeen. Ik merk dat ik het nu vooral over Gruul heb namelijk :s. Want zijn probleem zijn we mee bezig en we zien vooruitgang dus daar heb ik geen hulp bij nodig :).

Ik realiseer me nu ook des te meer dat honden andere logica hebben dan mensen. En dat het belangrijk is om dat niet uit het oog te verliezen.

Het is te makkelijk soms om je eigen logica op de hond toe te passen, terwijl ze het heel anders zien. Meestal gebeurd dit natuurlijk ook onbewust en zorgt de hond ervoor dat je weer even wakker geschud word.

Ik begin nu ook te denken met welke andere dingen dit van toepassing kan zijn.

Simpel voorbeeld, een hond die een bepaald ding in het licht niet eng vind maar in het donker wel. Voor ons mensen is het nog steeds hetzelfde, terwijl de hond het compleet anders ervaart.

Maar ik begin zelf offtopic te raken dus ik ga op reageren drukken nu.

Leuk onderwerp , wij wonen in een gebied waar wij nog nooit te maken hebben gehad met een donker gekleurd mens, de honden dan he. Maar weet je dat koeien onderling ook vaak kleur bij kleur zoeken, onze rode koeien lopen vaak bij elkaar.

Weer iets geleerd vandaag :). Ik had me nooit zo verdiept in koeien :p.

Hier in de buurt ook hoor, het onderwerp is al op de uitlaatplek gegaan, ik denk eerder dat honden de ogen niet goed kunnen zien of zoiets, hier zitten honden bij die geen slechte ervaringen hebben met donkere mensen, dus het moet iets anders zijn.

Petjes worden ook heel honden raar van, blaffen , grommen, ook heel veel honden.

Faro houd niet van druk pratende getinte mannnen, maar dat doet hem vast aan de jagers denken, een rustige getinte man heeft hij geen probleem mee.

Ik paste vroeger op een hond die naar alle donker mensen gromde, ik had een Surinaamse vriendin, en die was heeel lief, toch grommen, ze had ook geen harde stem, wel witte tanden die vielen natuurlijk op bij haar donkere huid, misschien is dat het?

Lijkt mij sterk, aangezien honden kleurenblind zijn.

Honden hebben kleurkegeltjes in hun ogen voor 2 kleuren waar mensen er 3 hebben, namelijk RGB, rood groen en blauw. Honden zien alleen groen en blauw. Honden zien verder wel gewoon contrasten hoor. Dus als je als donkerder persoon gezien wordt door een hond ziet dat er toch weer nét anders uit dan een lichter persoon. 

En als het anders is, is het voor sommige honden eng. Zeker in combinatie met iemand die groot is en een donkere stem heeft. Obi had altijd een lieve mevrouw op de hondenschool met een getinte huid. Hij behandelde haar nooit anders... maar ik heb wel eens vaker gehoord dat honden dat doen. Het is ook niet heel vreemd... maar soms wel vervelend.

Wij hebben een donkere buurvrouw, Mellow blaft altijd enórm als ze de buurvrouw ziet.

De buurman aan de andere kant is daarentegen hartstikke blank en daar blaft ze net zo hard tegen 

We kwamen ooit wel een donkere jongen tegen met zo'n gebreide muts, toen ging ze ook wel tekeer.

Hetzelfde met het stemgeluid van mijn broer, helemaal als hij ook nog zijn pet op heeft (al heeft hij die tegenwoordig niet meer op).

Broer praat luid, druk en met flink wat armgebaren, wordt Mellow altijd wat onrustig van (ik ook trouwens, na een uur met broer moet ik 2 uur bijkomen )

Misschien hebben donkere mensen een andere blik. Misschien dat ze ook nog onzeker worden van dat geblaf en daar reageert de hond dan ook weer op.

ik denk dat het met socialisatie te maken heeft.ons jotta was als pup bang van honden met maar één kleur ,omdat ze bij de fokker enkel honden met vlekken heeft gezien . daar hebben we natuurlijk aan gewerkt ,door ze positieve ervaringen te laaten opdoen met honden met maar één kleur. dus het zal met mensen hetzelfde zijn denk ik.

Ik denk dat het niet met socialisatie te maken heeft. Waarom wel tegen de ene kleurling en tegen de andere niet(mijn man is ook niet blank). En ook tegen enkele blanken waar ze deze reactie op hebben. Ik heb een vriendin die doodsbang is voor onze reu. Bij haar gaat hij altijd voor de bank staan te blaffen tegen haar, wat ik overigens natuurlijk niet tolereer. Ik blijf erbij dat het heeft te maken met de gemoedstoestand van de persoon waar ze op reageren.  

Ik vind dit wel een grappig topic! Bo reageert niet echt op mensen met een andere huidskleur (ene buren zijn half-indisch, andere buren Turks) en er lopen genoeg donker gekleurde mensen bij ons in de wijk dus daar is hij mee opgegroeid.

Hij is wel racistisch naar honden met een andere kleur. En dan vooral WITTE KLEINE hondjes. Bo is zelf zwart (met een beetje wit, maar ik denk dat hij dat zelf niet kan zien ). Tis begonnen met een klein wit hondje uit de buurt dat totaal niet opgevoed was en elke keer als hij hem zag ging het hondje woest blaffen en elke keer als het hondje tijdens het uitlaten langs ons huis liep ging het blaffen. Zelfs als Bo binnen, in het donker (want wij waren al slapen) in zijn bench zat en met geen mogelijkheid het beestje kon zien werd hij woest als hij hem hoorde. Erg grappig af en toe maar soms ook irritant.
Maar sindsdien haat Bo alle kleine witte hondjes. En daar zijn er helaas best veel van :(
Overigens was er op flyball ook een ander klein zwart hondje waar hij vanaf de eerste seconde een gloeiende hekel aan had. Ze zijn elkaar ook twee keer aangevlogen tijdens de flyball les en we moesten ze ook ver bij elkaar vandaan houden

Honden kennen mensen beter dan we een ander zullen kennen. Honden kunnen voorkeuren of afkering hebben net als wij, maar bij honden is het geen vooroordeel (geen racisme). Hun vallen dingen op die wij niet eens opmerken. 

Er zijn veel waargebeurde verhalen waarbij honden (en andere dieren) direct een afkeer tegen iemand had en deze later "kwade" bedoelingen bleek te hebben.

Vaak (uitzonderingen zijn er altijd) als een hond iemand niet moet is degene onbetrouwbaar. En ongeacht het uiterlijk .

Eigenlijk te erg, maar ik zou niet eens weten hoe mijn honden reageren op mensen met een donkere huidskleur.

Die wonen hier praktisch niet en ik ken ook eigenlijk niemand (behalve af en toe een stagiaire op het werk) 

Ze zijn allebei heel makkelijk met mensen, heel sociaal.

Hoewel Freggle altijd wel wat gereserveerd blijft.

Dus ik denk dat het geen probleem zal zijn.

Mijn vriend is donkerbruin,en moet de eerste 'racistische' hond nog tegen komen hoor.

Mijn vriend is niet bang voor honden,vindt ze leuk,en laat honden naar hem toe komen i.p.v. dat hij zelf contact gaat maken.Maakt gebruik van zijn lichaam op een manier dat honden hem niet eng of dreigend vinden over komen.En is ook niet irritant luidruchtig of druk.

Mila reageert zo'n beetje hetzelfde als jouw hond op mannen.Wat ik vooral zie is dat ze op(voor haar enge) mannen wit of bruin hetzelfde reageert.

Ze houdt van zachte,rustige mensen,niet van luidruchtige /druk gebarende mensen.Mila reageert ook op lange ,grijze,oude mensen...maar dat is dan dezelfde reactie als bij andere mensen,hoe een mens doet,zich gedraagt en reageert is waar zij op anticipeert.

Wat bij donker bruine mensen wel erg opvalt zijn de bewegende ogen,of vergrote (angstige )ogen.Dat zien honden denk ik heel goed in het donkere gezicht,en dan met name angstige mensen gaan ook juist ontzettend staren naar een hond(dom).

Mila gingen we samen op halen,ze was 5 maanden oud en was -toen we in het drukke Den haag aankwamen- voor álles bang.Maar bij het ophalen was ze niet bang voor mij of mijn donker bruine vriend,ze kwam gewoon.

Ginny was toen we haar net uit het asiel haalden zo racistisch als de P  bofte zij even dat ze bij ons in de achterbuurt van San Antonio kwam wonen  ik heb maar geprobeerd het zo luchtig mogelijk te houden als ze uit haar plaat ging tegen een boom van een donkere kerel, lol. 

Gelukkig konden de meesten wel hartelijk lachen om mijn ietwat vreemde grapjes ('she doesn't seem to know she's a woman of color herself' & 'sorry sir, she's from West Texas!'   - het meest racistische deel van TX). Ik was wel een van de weinigen die 4x per dag de hond uitliet, dus op gegeven moment kende (en voerde) iedereen 'Ginny the racist pooch'. 

Erkennen was daar beter dan doen alsof het niet gebeurde. Deze buurtbewoners hebben haar uiteindelijk wel heerlijk gesocialiseerd 

Ik denk dat het iets ingewikkelder ligt dan dat. Bepaalde culturen zijn bang van honden (mijn Chinese buren bijvoorbeeld), en gedragen zich daarnaar - staren, achteruit deinzen, armen omhoog, etc. De hond reageert zoals hij benaderd wordt, gaat spiegelen. Reageert de hond dan op huidskleur? Nee. Maar wel op een benadering die vaak terug komt binnen een bepaalde cultuur, dus het kan wel zo lijken. 

Ja dat snap ik wel, ik quote niet voor niets.

mijn honden die nog nooit niks anders gezien hebben dan blanken ( hier is niks anders in de wijde omtrek)

schrokken en grolde enorm toen ze voor het eerst over 2 jaar in de ardenne op vakantie een donkere vrouw zagen.

Oh, nou mijn nederige excuses 

Ik reageerde indirect ook op die quote, want ik denk dat dit bedoeld word met de voorbeelden die ze geeft. Niet dat donkere mensen evil zijn, maar dat honden spiegelen waar ze mee worden geconfronteerd.