Wanneer nam jij je eerste hond?

Als kind krijg je te horen, "je neemt maar een hond als je op jezelf gaat wonen", als student heb je geen geld voor een hond, als twintiger heb je geen tijd voor een hond, als dertiger heb je misschien wel kleine kinderen, ..... en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Hoe oud was jij toen jij je eerste hond nam?
En als je daar op terug kijkt, vond je dat een goede timing of had je beter nog even kunnen wachten? 
(het is misschien ook interessant om je gezinssituatie er bij te vertellen.)

Wellicht een interessant topic om te lezen voor alle mensen die hier komen om zich te orienteren een hond te nemen. 

En ik ben zelf ook wel benieuwd naar wat de gemiddelde leeftijd is dat mensen een hond aanschaffen 

Toen ik 12 was kwam Terry, maar dat was echt de keus van mijn ouders, ik had eigenlijk nooit om een hond gezeurd (daarvoor hadden we een kat, een parttime kat en ik had altijd een hamster).

Mijn eerste eigen hond kwam op 25 juli 2011. Ik wilde al veel eerder een hond of kat, maar mijn vriend wilde dat niet, hij was meer een vogel-mens. We begonnen dus met een valkparkiet (maar die is heel jong gestorven), in december 2002 kwam poes Puk, mijn kerstcadeautje

En in juli 2011 kwam dus Mellow. Poes Puk hebben we helaas moeten laten inslapen op 29 november 2012, dus sindsdien is Mellow alleen.

Het is goed zo, geen enkel dier is te vroeg of te laat gekomen. Wel te vroeg weer gegaan, maar ze gaan eigenlijk altijd te vroeg, hoe oud ze ook worden.

Ik was 26 en ik werkte toen al 3 jaar in het asiel. Eindelijk durfde ik na 3 jaar de verantwoordelijkheid aan van een hond. Thuis had ik op dat moment 2 bejaarde katten en aquarium en op een pensionstal stond mijn pony. Financieel kon ik het krap aan bolwerken want werken in het asiel is nou niet bepaald een vetpot. Het hondje wat ik meenam kwam voor de derde keer weer terug naar het asiel en ik dacht; nou zeg zo moeilijk kan ze toch niet zijn? Nou dat heb ik geweten... Absoluut gem eerste hond eigenlijk, maar we hebben ons er doorheen geslagen en ik heb echt van haar genoten hoor. Maar ze had erge vorm van verlatingsangsten en andere angsten. En met mijn 26 jaar wou ik eigenlijk nog heel graag en vaak uit en andere leuke dingen doen. Ik heb veel voor haar moeten laten en achteraf had ik het waarschijnlijk niet eens gedaan. Maar als ik ergens aan begin met dieren dan maak ik het af. Zo heb ik dus nog mijn pony die ik op mijn 11de gekregen had van mijn ouders (nu 24 jaar)

Ik had mijn eerste hondje dus genomen in 2006 en ze was 2,5 jaar en ik was in ieder geval haar 4de eigenaar. Bambi is heengegaan op 17 juni 2014 (vroeger hadden we ook altijd honden en ook andere dieren, paarden, kippen, geiten, konijnen, hamsters enzo... Voordeel van opgroeien op de boerderij. Ik deed eigenlijk alles bij de dieren, maar de honden waren niet officieel mijn verantwoording, dat was de rest)

Mijn familie heeft altijd honden gehad en zodoende ben ik opgegroeid met honden om mij heen. Ik was altijd al veel met de honden van mijn ouders in de weer en kreeg hierin veel verantwoordelijkheid, hierdoor wist ik dus exact wat het hebben van een hond inhield. Mijn eerste eigen hond heb ik pas sinds kort. Op mijn negentiende ging ik studeren en op mezelf wonen en heb ik anderhalf jaar 'hondloos' doorgebracht. Ondertussen ben ik 21 en woon ik elders samen met mijn vriend. Ik heb mijn opleiding afgerond, ik werk twee dagen per week en mijn vriend werkt fulltime. We hebben ontzettend veel geluk gehad met onze woning (huren van familie). Op de dagen dat we beiden werken of bijvoorbeeld op vakantie gaan, breng ik de hond bij mijn ouders. Hierdoor hoeft hij dus eigenlijk nooit alleen te zijn. We zijn overigens geen uitgaanstypes en verder nemen we onze hond overal mee naar toe waar mogelijk.
Juist door al deze positieve omstandigheden is het voor ons zowel financieel als qua tijd en energie mogelijk een hond te hebben. Wel hebben we gekozen voor een volwassen hond.

Wij hadden thuis altijd honden, die waren niet van mij.

Mijn eerste eigen hond kwam pas toen ik 45 was. Toen ik uit huis ging had ik echt geen tijd voor een hond. Studeren en werken enzo, dan past t niet. Daarna ging ik trouwen met een man die bang was voor honden, tja. Das ook niet ideaal om dan een hond te gaan aanschaffen. 

Ik ben gescheiden, maar mijn zoon bleek ook angstig voor honden, dus daar moest eerst aan gewerkt worden. Dat is gebeurd. Daarbij veranderde ik van werk, en toen was het dus eindelijk tijd voor een hond. Ik werk nu thuis, dus nooit gedoe met opvang, ik ben er altijd. En dat is heerlijk relaxt.

Zoon vindt t allemaal nog wel spannend, maar Paddy is een schatje, dus dat komt wel goed.

Ik was 16 toen mijn ouders mij oud genoeg vonden voor een hond. Ik zat toen in de 5e klas van het VWO. Geen seconde spijt van gehad

Prima te doen allemaal, met een beetje hulp van mijn ouders. Als ik er op terugkijk dan vond ik het wel een goede timing ja.

Ben nu eerstejaarsstudent en nog steeds hartstikke blij met mijn luna'tje! Sterker nog, vandaag besloten dat er nog een nieuwe aanwinst bij mag komen deze zomer. Dus de tweede is in aantocht

We hadden altijd meerdere honden thuis. Maar op mijn 19e kwam mijn eerste eigen hondje, Jamie. Jamie wordt nu bijna 5 en ik bijna 24. Ik zat toen nog op school maar had het allemaal prima geregeld en heb er nooit spijt van gehad. Jamie ging naar mijn opa en oma als ik de hele dag naar school moest en mijn moeder werken was.

Een jaar later was ik klaar met school en toen kwam Kiwi er bij (Ja, wat een lieve mama hè, twee eigen honden en mijn moeder had zelf ook nog een hond). Maar toen was het ook wel tijd om uit huis te gaan.

Nu woont Teun hier ook nog en dat is wel voldoende. 

Ik woon alleen met mijn honden en dat is soms best zwaar. Moet altijd oppas regelen als ik lang weg wil. Maar ja, je krijgt er ook genoeg voor terug!

Mijn vader kon absoluut niet met dieren omgaan dus hoeveel ik ook van dieren hield ik wilde absoluut geen dier in huis.

Wel zijn er honden geweest in huis maar dat waren de echte 'vechthonden' die ook zo een opvoeding kregen.
Ik vond ze vreselijk en heb nog steeds niet veel op met de Amerikaanse bulldog.

Toen ik het huis uit ging en we alles voor elkaar hadden hebben we dan ook vrij snel een herplaatser genomen.

Charlii is mijn eerste hond. Toen ik nog thuis woonde, hadden we geen hond. In de afgelopen jaren met mijn eigen gezin, was geen hond. Ik vond een hond altijd wel leuk, maar wist ook dat een hond pas in mijn leven paste als ik er echt tijd en ruimte voor zou hebben. En dat is dus nu.

Ik heb gestemd op student, ik was 19 toen Charlie is gekomen. Charlie is mijn eerste 'eigen' hond eigenlijk. Als kind was ik al gek op honden en toen ik een jaar of  3, 4 was 'kreeg' ik een hondje van mijn grootouders, dat was Snoopy een Yorkshire terriër. Ik was heel vaak bij mijn grootouders, voor en na school, in het weekend was ik vaak ook daar, dan verbleven we aan zee. Ik ben opgegroeid met Snoopy eigenlijk, ik heb veel goeie herinneringen aan hem. Snoopy is 13,5 geworden. En enkele jaren later heb ik besloten om echt zelf een hond te nemen (in samenspraak met mijn ouders natuurlijk, ik woon nog thuis, maar wanneer ik verhuis zal Charlie mee verhuizen  ). 

Toen ik 28 was en mijn man en ik ons eerste huis met tuin hadden. Dus we hadden genoeg ruimte, geld en met zijn tweeën ook genoeg tijd voor een hond (omdat we allebei bijna fulltime werken maar onze roosters zo op elkaar aan kunnen laten sluiten). Moet ik er wel bij zeggen dat wij allebei lang gestudeerd hebben. Dat was vorig jaar en we zijn voor een volwassen herplaatser van familie gegaan :)

In mijn studietijd overwogen, maar is niet doorgegaan. Wat ook maar goed is, want na mijn studie had ik een fulltime baan en had ik de hond moeten herplaatsen of hij was dagelijks negen uur alleen geweest.. Vind ik niet kunnen. Samenwonen is dus wel handig als je veel werkt ;)

Ha! Ik dacht altijd dat jij een stuk ouder was dan ik :D

Dat ik heel jong was, jaartje of 15/16. 

In het begin niet bepaald geluk gehad met honden en achteraf opzich best zwaar als je zo jong bent. Mijn eerste hond, een Rottweiler, overleed door een tragisch ongeluk en de twee erna door ziekte.

Eigenlijk wilde ik toen nooit meer een hond. Was helemaal genezen van dat hele 'leuk, een hond' idee. 

Maarja... Ik hoef niet uit te leggen dat dat niet helemaal goed gegaan is haha. AB's weten mij en de weg naar mijn hart te vinden. Het is wel altijd iets om bij stil te staan denk ik, een hond is niet automatisch overal naar toe en alleen maar leuk. Ze kunnen net zoveel verdriet met zich mee brengen. Je hebt weinig in te brengen wat dat betreft.

Mijn 1e hond kreeg ik toen ik in groep 8 zat, was toen een jaar of 12(ben nu 17) Ik kreeg een blue merle sheltie reutje en heb hem Sky genoemd. Sky en ik zijn echt maatjes voor het leven en hebben een hele goede band. Mijn ouders zaten toen ook midden in een scheiding dus heb echt heel veel aan hem gehad.

Malaika hadden we al toen Sky kwam, maar ik vond het zo jammer dat ik weinig met Malaika kon omdat ze zo groot en sterk was toen nog voor mij. En we wilde ook een leuk maatje voor Malaika. Nu kan ik gelukkig ook alles met Malaika en heb ik 2 leuke maatjes

Wij hebben altijd honden gehad, ben er mee opgegroeid. Voor Malaika en Sky hadden we vlinderhondjes en een dwerg schnauzer. Niet mijn soort honden maar toen wel leuk natuurlijk. Ik ben meer van de herders.

Toen ik 19 was heb ik Andor uit het asiel gehaald. woonde toen al op mijzelf

Hier was ik 20 toen ik Max kocht samen met mijn vriend. Ik studeer(de) aan de hoge school. Ik heb vrij veel tijd en financieel deel ik de kosten met mijn vriend. Onze tweede hond komt misschien rond de zomer dan studeer ik nog een jaar ( niet voltijds ) nog een paar vakken en beetje stage. 

Wat als ik later ga werken? 

Mijl vriend kan zijn dagen beetje zelf schikken als zelfstandige dus die zekerheid hebben we al.

ouders hadden altijd honden. 

Hoi,ik was 38 jaar toen ik mijn allereerste hondje kreeg.Doordat ik niet op vakantie kon besloten we een pup te nemen.Beste beslissing ooit,Bobby is 16 jaar mogen worden ,hij is 30 juli 2014 helaas overleden.

Ik was pas 3 jaar toen mijn ouders Wapper kochten, Snuit hebben we twee jaar geleden gekocht.

Altijd met honsen opgegroeid. Ben op me 19e gaan samenwonen, en gelijk xabi aangeschaft. Ik vond het helemaal niks, een huis zonder hond.

Ik ben niet opgegroeid met honden. Wel met katten, kippen en knaagdieren.

Mijn eerste hond,( Byerro, Rottweiler, 1994 ) nam ik toen ik 24 jaar was en samenwoonde. Een jaar later kwam Sandor daarbij en sindsdien heb ik altijd honden gehad. 

4 jaar oud, kan het me nog zo goed herinneren, mijn ouders wilde zo graag een hond, we hadden veel kinderen ...bij mijn ouders thuis hebben we meerderen honden gehad, schapendoes, koningspoedel, bobtails....

en toch kwam er een hond bij, een schapendoes mijn eerste ervaring en aanvaring met een eigen hond bij mijn ouderlijk huis, onder de kerstboom.

de liefde voor de hond heb ik mee gekregen van mijn ouders vooral van mijn vader, hem was niets te veel, echt een honden liefhebber, en ja dat heb ik van mijn vader dus mee gekregen.

wel ben ik een van de weinige kinderen die nu een eigen hond hebt... mijn broer en zusjes hebben geen hond, ik ben de enigste in de familie. we hadden ook poezenbeesten, niets was mijn ouders te veel, heerlijk.

zodra ik op mezelf ging wonen, getrouwd, heb ik drie jaar moeten zeuren bij mijn man voor mijn eerste hond. en ben sindsdien nimmer meer zonder hond geweest, wel heb ik anderhalf jaar naar een hond gezocht na een overlijden van mijn hond, voor de juiste hond in huis te nemen.

Het is alweer een tijdje geleden,we waren 5 dagen getrouwd en onze 1e hond hebben we heel snel gevonden.

Kruising herder/boxer.

Thuis mocht het niet en ik dacht zodra ik hier weg ben komt er een hond

Mijn moeder had altijd honden gehad, dus toen ik 3 jaar was, kwam 'mijn' eerste hond in huis. Een asiel pup van 4 maanden, kruising labrador, bordercollie, flatcoated. 
Toen die 15 jaar later overleed, wilde we even geen andere hond, Ik begon het erg te missen en kreeg inderdaad te horen, dat doe je maar als je op jezelf woont. Na erg lang zeuren moest mijn moeder toegeven dat ik altijd voor onze vorige heb gezorgd en het dus aankon. Ik, en mijn zusje mochten dus allebei een eigen pup uitkiezen, voorwaarde: de pup zelf betalen, voer, DA kosten EN hij gaat mee het huis uit. 
Nu heb ik dus een schat van een hond, kruising Hollandse herder, en ik zou nooit meer zonder haar kunnen. het gaat allemaal super en prima te combineren met mijn opleiding. Mijn zusje heeft een kruising keeshondje. Op mijn 18e verjaardag kreeg ik te horen dat ik een pup mocht kopen. Leukste cadeautje ooit natuurlijk! :) ( mams heeft ook voor ons beide een deel meebetaald aangezien het een verjaardagscadeau was) 

Ik stem op student, omdat dit echt mijn eerste eigen hond is. Daarvoor was een gezinshond 

" zodra ik op mezelf ging wonen, getrouwd, heb ik drie jaar moeten zeuren bij mijn man voor mijn eerste hond. en ben sindsdien nimmer meer zonder hond geweest, wel heb ik anderhalf jaar naar een hond gezocht na een overlijden van mijn hond, voor de juiste hond in huis te nemen. "

willemijn, baasje van bamse .

 Hij wou toch de hond verkopen?

"  
Ha! Ik dacht altijd dat jij een stuk ouder was dan ik "

Aurelia

 Ja dat dacht ik ook

ik heb een hond sinds deze zomer, ben 22

maar zonder de hulp (uitlatdn, opletten als ik erniet ben en financieel) van mn ouders had ik het niet gekund en gewild (voor de hond)

Bijna 7 jaar geleden kwam er bij ons thuis een hondje. Kruising Cairn terrier-lhaso apso.

Ik ga het 3e jaar in van op mezelf wonen en na een jaar in een leeg huis kriebelde het toch. 

Chica heb ik in juni 2 jaar.

Ik was 23 toen Chica kwam en heb dus gestemd op twintiger.

Ik werkte op een bso nog geen 10 minuutjes rijden van mn huis dus ik was tussen diensten door thuis voor Chica. 

Nu doe ik ander werk en ga naar school en dus heb ik soms minder tijd voor haar omdat ik langere werktijden heb.

Dan gaat ze naar mijn ouders en de laatste tijd past ook mijn vriend op als hij kan..

Maar soms is het lastig te combineren hoor, vergis je niet. Het is jou verantwoording, de hond! Toch moet je er veel voor laten.

Je gaat niet meer een hele lange avond op stap, of zomaar spontaan een dag weg. Er moet dan wat geregeld zijn voor je hondje. 

Ik heb totaal geen spijt en vind mijn leeftijd prima waarop ik een hond aanschafte.  Ik ben van mening dat je vooral de tijd voor een hond moet hebben, je verantwoordelijkheid neemt en je er van bewust bent welke kosten erbij komen kijken en nogmaals wat je er voor zult moeten laten.

Ik was 43 toen ik mijn eerste (en meteen ook maar een 2e)hond nam.

Tot die tijd katten gehad (heb er nog steeds 2)omdat dat dat makkelijker is ivm fulltime baan.

voor die tijd paste ik regelmatig op honden van vrienden als het zo uitkwam

Waarom toen?

Ik had nog steeds een fulltime baan en ben alleenstaand

Ik dacht als ik moet wachten op pensioen dan heb ik vast een versleten heup of knie en dan kan het nog niet

Maar wilde ook geen honden die 40 uur alleen zitten.

Ik heb dus mensen geronseld in de omgeving die geen honden kunnen nemen ivm hun baan(en net zo gek op honden zijn als ik) maar met een ander rooster en gevraagd of ze op mijn a.s honden willen passen op vaste dagen

Dat lukte dus toen heb ik 2  middelbare honden tegelijk geadopteerd

Waldo heeft kennelsyndroom  en is dus angstig voor veel (hij heeft alles moeten leren) en kan niet alleen zijn (ivm overhechten...hij hangt aan zijn mens)

doordat ik waldo niet alleen kan laten(naar de ah gaat wel) en ook niet meekan nemen waar het super druk (feestjes ect)zonder stress

zit ik in een behoorlijk strak regime van halen brengen ect , ook even winkelen zit er vaak niet in

Ik vind het niet erg ivm ik heel doelbewust heb gekozen voor mijn honden leven.

Moet ik  er veel voor doen/ laten? ja

Maar ben blij dat ik het pas gedaan heb toen ik ook de motivatie had om ernaar te leven en goedbeslagen ten ijs ging

Ook ben ik geschrokken van de kosten

Jeff is nogal allergisch voor veel en al extra kosten die ik afgelopen 3 jaar heb gehad...die had ik als student zeker niet kunnen betalen

Ik heb overigens bewust gekozen voor ook een angstige hond

En ja het eerste jaar ben ik best wel eens wanhopig geweest...het vereist nogal wat aanpassing als zelfs een hondenuitlaatservice of normale dagopvang niet mogelijk is