Wanneer nam jij je eerste hond?

Toen ik net student werd kwam Mara! ;)

Mijn eerste hond kwam toen ik 16 was, helemaal netjes door mij is dit niet gegaan. In die tijd had ik een vriendje (al 5 jaar!) en mijn ouders hadden een hekel aan hem en dat zorgde voor nogal wat zeer erge strubbelingen. Vriendje lief gaf mij een puppie uit het nest wat zijn ouders op dat moment hadden. Ouders wisten dat ik nu nooit meer van vriend weg zou gaan omdat ik een puppie bij hun thuis had. Mijn ouders besloten toen de pup na een half jaar in huis te nemen. Uiteindelijk ging die relatie na een aantal maanden ook uit. Kiara woont nog steeds bij ons (en ouders kunnen nu ook niet meer zonder haar).

Hayzel was mijn eerste echte eigen hond, als in, hond sinds ik op mijzelf woon. Zij is gekomen toen ik in mijn 2e jaar HBO zat en wist dat ik het kon redden als student, ik was toen 24. Finn kwam een jaar later.

Mijn allereerste hond kreeg ik toen ik  10 weken oud was. 

Sascha kwam toen hij overleed, toen was ik 14. 

Mijn allereerste EIGEN hond kreeg ik op mijn 18e, dat is Odi geworden. Ik studeerde op het HBO, maar had zo enorm veel tijd over, dat ik hem goed genoeg kon begeleiden. 

Ik woon nog thuis, waardoor het financieel haalbaar is. Moet nu wel langer naar school en een grote kostenpost is mijn auto, maar krijg het makkelijk rond. Wel moet ik andere dingen (zoals vakantie, pretparken, weekendjes weg) vaak overslaan.

Overigens kwam uiteindelijk de grootste zorg van Kiara toch op mijn ouders hun schouders terecht. Ik was helemaal niet iemand die vaak met vriendinnen weg ging, of uit ging, of weet ik veel wat. Maar naast school had ik toch veel minder tijd over dan verwacht (ook met huiswerk enzo).

De keuze, "Ik wacht nog steeds",staat er niet tussen.
Ik ben nu 30 en wacht al van kinds af aan.. :(
Nog steeds niet mogelijk om een hondenvriendje te verwelkomen.
In onze flat mogen geen honden,appartement staan nu meer dan 4 jaar te koop.. :(
En ik ben 4 dagen van huis om te werken,wat niet ideaal is voor een hondenmaatje.
Hoop dat het mag veranderen in mn dertiger jaren!

Net een maandje 20 toen Nyx kwam :D
en 21 toen Skye kwam, hihi :P nu ben ik 22 dus moet er voor augustus nog eentje bij (nee, grapje ;)

Ik was 33 en wou al mijn hele leven een hond! Thuis kreeg ik er geen omdat beide ouders gingen werken en wij een klein tuintje hadden. En maar goed ook! Toen ik een klein eigen huis kocht, was er geen plaats en geen tijd voor een hond. Maar toen we een nieuw huis kochten, op mijn 33ste, met een tuin van 100m lang en 35m breed, toen wist ik het meteen: ik wil eindelijk een hond!!!

Onze eerste hond, een dobermann, kwam de eerste dag dat we in ons nieuwe huis zouden slapen. Ik heb dus in dit huis nog geen nacht zonder hond doorgebracht. Ondertussen ben ik al aan nr 4, allemaal tegelijk uiteraard, dus met 4 honden, 3 katten en 6 paarden op den hof is het me daar een echte beestenboel geworden. Dat noemen ze: verloren tijd inhalen, hahahaha!

Spijtig genoeg heb ik de dobermann enkele maanden geleden moeten laten inslapen... Dus nou nog 3 in huis.

Ik ben eigenlijk nooit een hondenmens geweest, mijn ouders hadden wel altijd honden dus ik ben ermee opgegroeid. Maar ik vond de kat leuker en toen ik de eerste keer op mezelf ging heb ik ratten gehad. Nou was ik erg allergisch voor ratten waardoor ik ze niet meer kon houden. Ik ging samen wonen met mijn huidige vriend en een jaar lang hebben we gepraat over welk dier we in huis zouden nemen. (ik wil gewoon dieren om me heen hebben) Ik wilde nooit een hond vanwege de verantwoordelijkheid. Mijn vriend had ook last van allergieën waardoor best veel dieren af vallen voor ons. Maar ik had 1 eis, ik wil een dier die mij erkend als maatje, waar ik mee kan knuffelen en op de bank kan zitten. Vissen en schildpadden vielen daar niet onder.

Uiteindelijk zijn we toch voor een hond gegaan en wat ging er een wereld voor me open. Het wandelen was leuk, niet saai en een moetje. Soms was ik ineens wel 2 uur aan het wandelen. Thuis blijven voor de hond bleek helemaal niet erg te zijn, ik wilde juist thuis blijven. Ik hoefde niet perse naar vrienden toe als dat inhield dat de hond alleen thuis moest zijn.

Een tijdje later kreeg ik last van multiple dog disorder en nu heb ik 2 honden van mezelf en 1 foster hond in huis. En wat is het ontzettend gezellig bij mij thuis! Ik ben nu 28 en dit avontuur begon op mijn 25ste.
En wat heb ik me vergist in de nadelen van het hebben van een hond, ze bleken er gewoon niet te zijn!

Ik was/ben 24 jaar en mijn vriend 25 jaar toen Shadow in ons leven kwam.

De situatie misschien niet helemaal handig uitgekozen haha. Wij wonen namelijk in bij mijn schoonmoeder en waren/zijn opzoek naar een huis. Toen wij besloten hadden dat we een hond namen als we op ons zelf gingen kwam de hond eerder dan het huis!

De keuze voor een grote hond is mede omdat wij erg sportief zijn en mijn vriend thuis zit omdat hij is afgekeurd om te werken. Zo heeft hij overdag lekker wat te doen.

Ik was 6 toen we Kelly kregen en het was echt een droom die uitkwam  Mijn broertje en ik zijn dus tegelijk met Kelly opgegroeid, wat ik persoonlijk erg leuk vond.

Ik heb geen idee wanneer ik een eigen hond neem, waarschijnlijk pas als ik op mijzelf woon en genoeg tijd heb (duurt nog minimaal 4 jaar). Maar mijn ouders zijn het er wel over eens dat er na Kelly in ieder geval weer een hond komt 

Ik was 10? en mijn broertje 9 toen we bleven zeuren om een hond.

Onze vorige was net overleden en we misten een hond in huis.

Het was prima maar dan moesten we er wel voor zorgen en was het in principe onze hond.

Deze is overleden in 2008.

In 2009 ben ik het huis uit gegaan en in 2010 zijn mijn huidige honden gekomen.

Was toen nog een twintiger dus.

Het was een goede timing want vriendlief zat tussen banen in en ik werkte zulke uren dat onze hond nooit alleen zou zitten.

Uiteindelijk ging het bedrijf waar ik werkte failliet dus toen is nr 2 erbij gekomen.

Daarna mijn werk aangepast aan de hondjes.

Inmiddels werk ik niet meer (ivm kinderen) dus ik denk dat mijn honden hooguit 10x alleen zijn geweest voor meer dan 6 uur en ze zijn nu bijna 5. 

Ik was 17, woonde net een paar maanden samen met mijn vriend die een aantal jaar ouder is dan ik en al een tijdje fulltime werkte. Ik mocht thuis nooit huisdieren dus toen ik uit huis ging kon ik niet heel lang wachten haha ik ben toen in mijn nieuwe woonplaats gaan studeren en had dus een hoop vrije tijd. Daarna maar een half jaartje fulltime gewerkt en daarna altijd parttime gewerkt of werkloos geweest, ik heb nogal wat pech gehad. Een jaar later kwam Lizzie, mijn eerste pup, die volgende maand al weer 5 jaar wordt, en inmiddels hebben we 3 honden waar we heel gelukkig mee zijn.

Ik ben nu 36 jaar en krijg, als alles goed gaat, dit jaar mijn eerste eigen hond. Als kind, bij mijn ouders thuis, hebben we ook een hond gehad, toch heb ik in de poll ingevuld, als dertiger, omdat ik die hond niet heb opgevoed, ik had eigenlijk alleen de lusten en mijn ouders ook de lasten!

Ik was in de twintig, mijn vader ging net met de VUT en kon overdag op de hond passen terwijl ik werkte (moeder was toen al enige jaren geleden overleden).

Nu woon ik al een tijdje op mijzelf en breng ik de honden naar mijn vader s ochtends en haal ze s avonds weer op. Inmiddels wel minder gaan werken zodat ik wat meer tijd aan ze kan besteden en tevens mijn vader kan ontlasten.

Zolang ik me kan herinneren stonden een hond of een poes

bovenaan mijn verlanglijstje......

Van mijn vader mocht het niet.

Totdat mijn zusje Senya (labrador) meenam toen kon hij er niet onderuit want hij had altijd gezegd dat alleen een labrador wel zou mogen. Ik was toen 18.

Mijn eigen Faxje Jack Russell kwam toen ik 33 was. Hij mocht 15 jaar bij me zijn. Muisje ook een Russelltje kwam toen ik 34 jaar was. Ze was toen 1 jaar oud en moest weg van mensen omdat ze gingen scheiden.

Helaas werd ze maar 11 jaar oud.

Nu is Lotje (kruising Teckel Jack Russell sinds bijna drie bij me.

Samen met vier poezen (drie poezen hiervoor overleden), een kip en een konijn.

Ik zou me geen leven zonder die lieve diertje kunnen voorstellen!

Ben naast de hondenmand geboren,word er altijd gezegd wij hadden altijd dieren in huis ,rare was dat ik heel bang was voor honden ,ik was 7 jaar wij verhuisden en hadden enkel een kat .al gauw had ik een vriemdje en die kreeg een hondje ,ik was jaloers .op een gegeven moment mocht ik het hondje vast houden , vond het heel eng ,maar sinds dien was mijn angst haast weg . al gauw was ik degene die 3xper dag het hondje uitliet vriend vond er niets meer aan , maarpas rond mijn 19jaar kwam mijn eerste eigen hond, voorheen waren er wel honden maar die waren van het hele gezin, zou nooit meer zonder hond willen . Hein.

Al vanaf kleins af aan ben ik gek op honden geweest. In de buurt had ik ook meerdere honden die ik regelmatig uitliet. Favoriet was een schitterende duitse herder, die mij als haar baas zag. Ze koos mij boven haar echte baas. Wat was ik verdrietig toen ze ineens weg was.

ik heb mijn ouders jaren gesmeekt voor een hond, maar het antwoord was altijd dat ze niet gebonden wilden zijn en niet 's avonds laat in de regen wilden lopen. Jammer, door het dagelijks wandelen met buurthonden had ik al laten zien dat ik het aankon. 

Toen ik eenmaal kinderen had ben ik tijdelijk gestopt met werken. Tijd voor hond 1. Een paar jaar later kwam hond 2. Meer puzzelen met opvang tijdens de puppytijd omdat ik inmiddels weer aan het werk was. Volgend jaar zal onze rotti een nestje krijgen. Uit dat nestje, of het nestje daarna houden we een hond aan. En over een paar jaar komt er een poedel bij. Dat hondje is min of meer voor mijn dochter.

zij is net zo een dierenkind als ik was. En wat gun ik het haar om wel met een 'eigen' hond bezig te kunnen zijn.