Rustig blijven bij aandoen halsband + niet bijten in leiband

Dag allemaal,

Onze hond Arden (kruising labrador - herder) is zes maand en haar halsband aandoen wordt steeds moeilijker. Voor haar is het een spelletje, waarbij ze al spelende in onze handen , kleding en haar halsband bijt en over de grond gaat rollen. Ook in haar leiband bijten doet ze de laatste tijd steeds vaker. Ik denk dat dit laatste te maken heeft met enthousiasme (net voor de wandeling) of momenten van verveling en/of vermoeidheid (einde van de les in de hondenschool). Een simpele 'nee', 'los' of 'foei' volstaat niet om haar te laten ophouden. Voorlopig is dit gedrag al storend, maar lukt het nog om haar halsband aan te doen en met haar te gaan wandelen. Omdat ze steeds groter en sterker wordt, ben ik op zoek naar een goede aanpak voor dit gedrag. Hoe kan ik haar aanleren om rustig te blijven wanneer ik haar halsband aandoe en om niet in de leiband te bijten?

Ik heb nog een aantal vragen... hebben jullie graag dat ik de vragen bundel, of is het beter om per vraag een topic aan te maken?

Alvast bedankt!

Die van mij zijn ook verschrikkelijk enthousiast als de riemen tevoorschijn komen. Ze zitten namelijk nooit aan de riem en als ie tevoorschijn wordt gehaald betekend dat dat we naar het bos gaan.

Een manier om dit drukke bijtgedrag af te leren, is negeren. Als Arden niet meer reageert op vocale correctie, dan werkt negeren het beste. Zelf heb ik geen problemen met fysieke correctie (tikje op de neus), maar dat zal in dit geval waarschijnlijk geen effect hebben.

Als Arden weer in de riem bijt of over de grond gaat kronkelen, doe dan helemaal niks. Ga rechtop staan en wacht tot hij loslaat en/of stopt met kronkelen. Probeer het dan weer. Doet hij weer zo druk, ga weer rechtop staan en negeer hem. Zeg niks, doe niks, helemaal niks. Behalve als hij gaat springen, geef hem dan even een knietje :p

Het kan even duren, maar uiteindelijk zal hij in de gaten krijgen dat als hij zo druk doet, de riem niet omgaat. Het vergt wat geduld ;)

En wat je andere vragen betreft. Vraag maar raak! Ik zal beantwoorden waar ik kan, en anders zijn er vast wel anderen die je wel kunnen helpen :)

Als er dringende, belangrijke vragen tussen zitten die echt niks met bijvoorbeeld de riem te maken hebben, zou ik wel even een nieuw topic aanmaken. Dan krijg je vaak sneller antwoord.

Het belangrijkste is gewoon rustig blijven en wachten.

Als ze gek doet en je krijgt de halsband niet om dan gewoon stil blijven staan en negeren.

Pas als hij echt rustig is dan doe je de halsband om, dat kan in het begin wel even duren maar het kwartje gaat wel een keer vallen.

Wat trekken aan de leiband werkt ook zo, net wat mijn voorgangster zei.

Rasta en ik maken er gewoon een spelletje van, zodra we uitgaan dan wil hij ook altijd in de riem bijten.

Nu wacht hij op mijn ja en dan gaan we heel even touwtrekken en op mijn klaar laat ie los en dan krijgt ie een trainingssnoepje.

Kost wel even oefenen maar werkt voor mij prima.

Succes.

Als eerste, geef nooit een knietje als de hond opspringt. Mij is een geval bekend waar de hond zo onglukkig terecht is gekomen dat hij een heupkom gebroken is en moest worden ingeslapen. Ook geen tik op de neus, een hond zal dit niet begrijpen. Wat wel werkt, onze Diesel beet ook in de riem, is negeren, stil blijven staan, niks zeggen, hond niet aankijken. Net zolang totdat de hond interesse krijgt in zijn omgeving en dan weer doorlopen.

Toen gijs nog klein was beet hij ook constant in onze armen en handen als we zn halsband omdeden, ik strooide gewoon wat snoepjes op de grond, was hij daar mee bezig en deed ik ondertussen zn halsband om

bij het bijten in de riem ga ik hem snoepjes voeren tijdens het lopen, na 10m ofzo is het dan klaar

hij is op dan op een of andere manier even gek in zn koppie en botviert dat op de riem

nee zeggen of negeren helpt niet, dan word het bij hem alleen maar erger, dus ik voer hem wat zodat hij zn gekke bui kwijt is

of ik geef hem wat commandos, zit, blijf loop ik een stukje weg, vrij, en dan een paar keer opnieuw

Mijn honden zijn ook altijd erg enthousiast als we gaan wandelen, dus dan duurt het ook even voor ik de halsbanden om heb, gewoon rustig blijven en wachten tot ze gekalmeerd zijn. Mijn dames zijn 11 en 8 jaar.

Ik legde de boel weer weg en ging iets anders doen.
Verder niets.
En geloof me, hier sprong er een bovenop me in het begin (herplaatser).

Inderdaad, zorgen dat ze rustig zijn, negeren daar heb ik niks mee, snappen ze het dan?
Ik zou ze laten zitten en als ze springen nee zeggen, dit net zo lang totdat ze rustig zijn, en dat elke keer weer, erg vermoeiend is het wel.

Ik had een heel verhaal getikt, maar wil alleen maar zeggen, een tik op de neus kan echt niet, ze snappen er geen bal van.
De neus is een gevoelig lichaamsdeel van de hond, daar moet je van af blijven.

Dat je met hem naar buiten gaat, ervaart je hond als beloning van zijn gedrag. 

Je kan twee dingen doen (allebei, maar niet tegelijk)

1. Je zorgt dat het ongewenste gedrag niet meer voorkomt. Eerst verzin je wat je wel wil dat hij doet op dat moment en dan ga je dat trainen. Bv rustig zitten bij het omdoen. Het handigst train je dat als je niet daadwerkelijk uit moet. Dus bv na een wandeling. Je pakt de halsband en als ie iets anders doet dan zitten, leg je de halsband weg en ga je even zitten. Oha hebben honden het vrij snel door. Wat later kan je gewoon je afdraaien tot hij weer terug gaat zitten. 

In dit stadium is het belangrijk dat op het klojoën NOOIT volgt dat ie buiten gaat. Dan leer je je hond namelijk dat hij harder moet werken voor zijn beloning (interval belonen). 

Als beloning voor het rustig blijven ga je even kort naar nuiten, even rennen ofzo. 

2 Je laat een halsband aan je hond met een touw van voldoende lengte zodat je dat kan pakken zonder dat hij druk doet. Als hij uit moet, gebruik je dat. Lijn kan je aan het touw vastmaken. 

Geen knietjes, geen tikken, geen nee of foei geroep, daar maak je de hond niet rustig mee en maak je zijn opwinding alleen maar erger.

Een wandeling is voor veel honden toch een spannende, vaak leuke, soms minder leuke gebeurtenis. En de opwinding vantevoren kan leiden tot dit gedrag. Hoe is de hond verder tijdens de wandeling?

Consequent blijven, de hond wordt alleen mee uitgenomen als hij rustig is. Tuigje of halsband omdoen in alle rust ook van jezelf, spreek hem zachtjes toe,  kalmeer hem, laat hem eerst zitten, let ook op je eigen houding, handel met kalme rustige bewegingen, hang niet over de hond heen.

Als het tuigje eenmaal om is, wacht je weer tot de hond rustig is, en dan pas gaan jullie de deur uit.

Van mij mag je hier je verdere vragen ook stellen hoor tenzij het om iets heel anders gaat...

Wat Dobry zegt! Geen getik op neuzen, echt niet meer doen, geen andere fysieke of verbale  correcties! Je maakt de opwinding er echt alleen maar groter mee.

Hier ook een forse  hond die dit in de periode zo rond 7 mnd begon te doen.

Het aan en af lijnen werd bijna een gevecht. Werd een heisa, en wat ik ook verzon aan beloninkje hier of daar of afleiden, niets, helemaal niets hielp.

Toen bedacht ik dat ELKE actie van op mij op haar heisa gedrag( zelfs het de lijn weer neerleggen en terug lopen naar de kamer) een vorm van aandacht was die het spelletje en de opwinding in stand hielden.

Ik ben gaan bevriezen. Als ze toestanden maakte bij aan lijnen ging ik doodstil staan. Geen oogcontact ook. Wedstrijdje wie heeft het meeste geduld heeft..... En dat ga ik winnen want er gebeurt niets en Wanda wil actie! Op zeker moment valt het kwartje en blijft ze rustig zitten. Dan lijn ik haar aan, nog steeds zonder beloningen of verbale commando's. Blijft ze rustig, dan gaan we wandelen, dat is haar beloning!  Gaat ze direct weer steigeren en in de lijn hangen, ik bevries. Laat de lijn vallen en wacht af. Want , nogmaals, elke reactie van mij is aandacht voor haar en meer nadruk op de heisa. Wacht tot ze rustig is. Dan weer verder. 

Inmiddels weet ze dat heisa niks oplevert en is het geen gekronkel meer.....En zo sta je ook nog eens veel sneller in het bos!

Wat ook vaak al helpt is om je hond niet meer in de gang aan te lijnen. Daar bij de voordeur is de spanning hoger omdat dat de weg naar buiten is. Neem de lijn mee naar de woonkamer, ga op de bank zitten en laat de hond ernaast zitten en doe de halsband om. Wordt hij druk, leg je de halsband weer naast je, negeert de hond en kijk gewoon weer tv. Is de hond weer rustig weer opnieuw proberen. Eenmaal halsband om en lijn ook. Ga dan op je gemak nog even naar de wc, schoenen aan, jas aan als hij dan weer druk wordt eventueel weer op de bank gaan zitten. Uiteindelijk loop je naar de voordeur, laat de hond zitten deur open en hij mag pas naar buiten op commando.

Het is handiger en overzichtelijker om elke vraag in eigen topic te zetten

Bedankt voor de vele reacties en nuttige adviezen.  Ik zal de komende dagen tijd besteden aan het aandoen van de halsband te oefenen en telkens te negeren wanneer ze niet rustig blijft zitten of staan. Vooral wanneer we ergens op tijd moeten zijn met haar, zoals bv de hondenschool, zal ik er dus zeker op moeten letten dat er voldoende tijd is om te wachten tot zij volledig rustig is.

Ik bundel de antwoorden op vragen die hierboven gesteld zijn en nieuwe vragen rond wandelen hieronder.

Het wandelen verloopt redelijk. Zodra we buiten zijn stopt ze met bijten in de leiband, maar durft ze wel te trekken. Het lukt me meestal om haar aandacht te krijgen en haar door regelmatig te belonen en tegen haar te praten netjes naast me te laten lopen. Zeker in de heenweg lukt dit zeer goed. We hebben hier in de buurt verschillende plaatsen waar ik haar los kan laten lopen tijdens het wandelen en dan blijft ze ook mooi in de buurt. De terugweg is meestal lastiger, omdat ze de weg naar huis kent. Ze weet waar we heen gaan en houdt veel minder rekening met mij. Dan trekt ze aan de leiband en kan ik haar amper afleiden. Ik probeer zoveel mogelijk wegen te nemen die ze niet kent.

Het trekken om naar huis te gaan heeft volgens mij veel met angst te maken. Ze is bang van zowat alles wat beweegt of geluid maakt (auto's, dieren, knallen, luide machines, de wind,...). Ze herstelt wel snel na een eng geluid of object. Ze blijft niet vastzitten in haar angst. 

Buiten is zij nog vrij onzeker. Als jonge pup is zij verwaarloosd, afgenomen door de politie en zo samen met haar broertjes en zusjes in het asiel beland. Ze is niet goed gesocialiseerd. Ik probeer haar in contact te brengen met zoveel mogelijk situaties (zonder te overdrijven natuurlijk, ik wil niet overprikkelen). Andere honden zijn een uitdaging voor haar. Ze reageert erg onzeker. Tijdens het wandelen is ze vaak bang als we een andere hond zien (ook van kleine honden).

Als een andere hond agressief reageert (grommen, kwaad blaffen), jankt ze of reageert ze zelf ook agressief. Ze weet niet zo goed hoe ze op zulke situaties moet reageren. Het lukt me meestal vrij goed haar af te leiden met een snoepje. We gaan twee keer per week naar de hondenschool, waar ze niet angstig lijkt te reageren. Ze trekt meestal hevig om bij andere honden in de buurt te kunnen komen. Goed bedoeld, want ze kwispelt vrolijk, maar niet zo fijn voor mij. Daar kreeg ik het advies om haar te laten trekken tot ze het beu is, maar zelf niet te trekken, zodat ik haar hals niet bezeer. Dit vind ik zeer vermoeiend, omdat ze al best sterk is. Haar afleiden en haar aandacht even houden (laten zitten, wat commando's laten doen), lukt vaak wel, soms niet. De begeleider van de groep waarin we nu zitten, heeft liever niet dat ik haar afleid.

Tijdens de hondenles begon ze nu twee keer in haar leiband te bijten, steeds aan het eind van de les. We moesten ter plaatste oefeningen (o.a. commando's uitvoeren) doen en zij maakte er een trekspelletje van door in haar leiband te bijten. Op dat moment kon ik haar niet afleiden. We zijn nog maar pas overgegaan naar die groep, in de vorige groep waren de oefeningen veel gemakkelijker. Ik denk dat zij het echt beu was om al die moeilijke oefeningen te doen, zich moe voelde en daarom haar zin deed. Ik merk wel dat jongere honden in onze groep zitten, die het de gehele les volhouden. Ik denk dat wanneer ze niet steeds zo hevig zou reageren op andere honden door te trekken, ze meer energie zou hebben om in de les te steken.

Goede tips om het wandelen en het negeren van andere honden beter te laten verlopen zijn dus steeds welkom. Graag advies op maat van mijn hond, want ik merk wel dat sommige adviezen, zoals haar laten trekken tot ze het beu is, vrij vermoeiend zijn voor mij. Mochten er mesnen ervaring hebben met het bijten in de leiband tijdens de hondenles of in soortgelijke situaties, dan hoor ik graag hoe jullie dit hebben aangepakt hebben. (Ik moet 'nee' en 'foei' zeggen, maar daar reageert ze op dat moment niet op.)

Op dit moment wandelen we veel langer dan eigenlijk aanbevolen wordt voor haar leeftijd, omdat wij het gevoel hebben dat de korte wandelingen (30 minuten) niet volstaan voor haar. Is het eigenlijk een goed idee om zelf wat af te tasten wat zij kan (en nodig heeft) of zijn er risico's verbonden aan het systematisch over de aanbevolen tijdsduur gaan? Sowieso gaat het om wandelen, er wordt enkel met haar al lopend gespeeld wanneer zij los is en dus zelf haar snelheid kan bepalen. We gaan dus niet met haar joggen of fietsen. Wanneer zij oud genoeg is (ouder dan één jaar dacht ik?) zullen we dit waarschijnlijk wel doen.

Alvast bedankt!

Bedankt voor je uitgebreide beschrijving, het maakt veel duidelijk. Alweer een hondje met rugzak. Wat fijn dat ze uiteindelijk toch goed terechtgekkomen is en bij jullie een goed thuis gevonden heeft.

Ik denk dat je al heel goed inzicht in je hond hebt. Het is allemaal nog wennen voor haar, te spannend soms. En blij als ze na de spannende wandeling weer snel naar haar veilige huis kan. Wat op zich geen slecht teken is lijkt me.

Aan de ene kant zou ik zeggen, maak de wandelingen kort en saai voorlopig, en succesvol zonder al te veel afleidingen, en doe ondertussen thuis veel hersenwerk met haar, om haar toch moe te maken, maar ook wat zelfstandiger te maken, en te laten voelen wat het is om succesjes te halen wat weer goed is voor haar zelfvertrouwen.

Aan de andere kant heeft ze ook behoefte aan fysieke uitdaging waarschijnlijk. Misschien anders in de tuin of een andere veilige omgeving wat met frisbee of bal gooien. Een lange boswandeling met zijn tweetjes is ook fijn en bovendien rustgevend.

Soms is het ook een idee om de hond zelf eens de weg te laten Kiezen, en te laten snuffelen zo lang ze wil. Mijn vorige hond vond dat heerlijk.

Super dat ze het op de hondenschool toch al aardig goed doet al houdt ze het niet altijd vol. Ik vind het advies haar maar te laten trekken tot ze het zat wordt niet goed, dat houdt ze vast langer vol dan jij. Bijten in de leiband lijkt me een teken dat het teveel voor haar wordt, of is.

Het gaat om de oorzaak van het trekken, die moet opgelost worden. Ik ben hier zelf ook mee bezig met mijn herplaatser. Ik probeer in het algemeen rust en vertrouwen in de hond te brengen, dus door goed op haar lichaamstaal te letten en ook in haar tempo te gaan.

Ik heb zowel met mijn vorige hond als met Jenna veel aan het boekje van Turid Rugaas Help mijn hond trekt. Een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te brengen, zij maakt ook gebruik van calming signs en natuurlijk gedrag van honden.

Geen tovermethode en af en toe als ik te laat ben gaat het nog steeds mis met uitvallen naar andere honden. Nu in dit stadium maken we geen contact met andere honden aangezien dat niet goed gaat. Ik maak dus bogen, hou afstand. Probeer dat we op afstand de andere hond in rust bekijken en dan de beslissing nemen deze uit de weg te gaan en ons eigen ding te doen. Dat ze dus gaat associeren dat een andere hond niet betekend dat je uit je dak moet gaan, maar dat we gewoon ons eigen ding gaan doen, de andere hond negerend.

Ik denk dat je op de hondenschool moet vragen om als het teveel wordt voor je hond, je op afstand van de anderen iets leuks met de hond gaat doen. Of gewoon op afstand even wat rondsnuffelen en als ze dat leuk vindt toekijken naar wat de andere honden doen, en als dat alles teveel is, gewoon de les wat korter maken voor jullie.

Als je gemerkt hebt dat je hond na bv 30 minuten in de riem gaat bijten kan je even een korte pauze nemen na bv 20 minuten. Echt even het veld af lopen en even laten snuffelen of plassen. 

Naast de adviezen die al gegeven zijn zou ik zeggen:

Ik vind het een heel vreemd voorstel van de hondenschool om je hond" maar te laten trekken tot hij het zat wordt"? Onbegrijpelijk.

Dat wordt hij niet zat en je creëert er een enorme opbouw van spanning mee. Tot en met het punt dat je je hond niet meer bereiken kan. Nog afgezien van het feit dat het voor de baas inderdaad geen doen is!

Ik zou daar direct mee stoppen. Probeer bv eens een anti-trektuig. Daar zijn vele modellen van die vooral als doel hebben je hond iets uit balans te trekken( naar li of re) zodat hij weer jouw kant op komt.

En ik zou bij " confrontaties" met andere honden tijdens het wandelen het gewoon niet zover laten komen. Ga het uit de weg. Zie je een andere hond van links komen, ga dan naar rechts.bijvoorbeeld.  En vervolg weer als de hond voorbij is.

Kan dat niet, lijn je hond dan aan en loop er met een grote boog omheen. Niet aangelijnd kennis laten maken, dat geeft veel te veel spanning!

En bijten in de riem tijdens de les? Wel wis en warratje afleiden. Dan zit hij te donderjagen ( te veel prikkels?) en die strijd wil je niet. Ik zou dan direct met hem gaan lopen en zorgen dat je weer aandacht krijgt. Dan maar even niet bij de les. Niet stil blijven staan en gevechten voeren....

Afleiden mag ook niet op de hondenschool,vind ik maar raar.
Laten trekken dat houd een hond heel lang vol, ik zie je gaan tjonge, nee dat lijkt me niet de manier.
Ik zou een andere hondenschool op zoeken.

Nogmaals bedankt voor alle reacties. Gisteren verliep de avondwandeling merkbaar beter. Haar telkens negeren wanneer ze in de halsband beet of over de grond rolde bij het aandoen van de halsband, was lastig. Ik denk dat het spelen met de halsband voor haar op dat moment veel leuker is dan het vooruitzicht op een wandeling. We hebben een grote tuin waar we een paar keer per dag met haar in ravotten, dus buitenshuis wandelen is voor haar niet zo'n grote beloning. Uiteindelijk is het gelukt met 'zit' en 'blijf' en telkens na een paar seconden stilzitten terwijl de halsband aangedaan werd belonen. Ze liet haar halsband voorbeeldig aandoen en beet daarna ook niet in de leiband. Nu ze rustig bleef bij het aandoen van de halsband, konden we dus ook rustig met haar vertrekken. De wandeling zelf ging extreem goed, ze heeft de hele tijd netjes naast me gelopen en niet getrokken. Wel was er zeer weinig verkeer, wat het voor haar dus gemakkelijker maakte om zich op mij te concentreren. Ook veranderingen van mijn tempo merkte ze heel snel op. :-)

Ik denk dat ik gisteren niet alles even duidelijk heb overgebracht. In een situatie waarin mijn aangelijnde hond steeds naar een andere hond toe wilde en daardoor hevig aan de leiband trok, gaf een begeleider van de hondenschool me dat advies om haar te laten trekken. Of dat een advies is waar die begeleider in elke situatie achter staat, weet ik niet. Ik zou het zeker niet durven veralgemenen naar de hondenschool. Ik heb twee hondenscholen in de omgeving uitgeprobeerd en zowel ik als mijn hond voelen ons het beste in die hondenschool. Wij hadden drie hondenlessen van het asiel gevolgd, waarin we al het een en ander opgebouwd hadden. Bijvoorbeeld 'flink' als clickerwoord, omgang met bepaalde situaties,... In de hondenschool waarvoor ik gekozen hebben, heb ik de mogelijkheid om verder te bouwen op wat al aangeleerd is. We hebben daar ook de fysieke ruimte om niet te dicht bij andere honden te moeten staan, dat maakt Arden rustig. Het advies was mogelijk een ongelukkige uitspraak van die begeleider, maar betekent voor mij niet noodzakelijk dat het geen goede hondenschool is. Ik volg ook niet elk advies dat ik bijvoorbeeld op een hondenschool krijg zomaar op hoor.  

Een anti-trektuig daar wil ik liever niet mee beginnen. Het wandelen gaat zichtbaar beter, ik merk dat ik haar aandacht steeds langer en langer kan vasthouden, gisteren zelfs de hele wandeling. De moeilijke momenten, waarop ze trekt en ik haar aandacht niet meer kan krijgen, hebben volgens mij met angst te maken. Als ik vergelijk hoe andere honden van haar leeftijd het doen, doet zij het zeker niet minder goed, terwijl wij slechts anderhalve maand geleden begonnen zijn met lopen aan de halsband. In het gezin waarin zij geboren is zat zij met haar nestgenoten in een kamer opgesloten (op het einde zonder eten en drinken en in hun eigen uitwerpselen), dus daar heeft zij niet veel geleerd. In het asiel werden alle puppies uit die nest tegelijkertijd op een afgemaakt stukje grond uitgelaten, dus ook daar heeft zij niet aan de leiband gelopen.

Wanneer we andere honden kruisen is Arden steeds aangelijnd. Ze heeft vooral angst wanneer we op het voetpad wandelen en er een hond achter een omheining blaft, dus een hond die in een tuin zit. Het is dus niet zo dat zij los loopt met onbekende honden.

Dobry: bedankt voor je zeer uitgebreide reactie. Arden is nu anderhalve maand bij ons, dus het wennen is ondertussen wat achter de rug. Ze heeft misschien een klein rugzakje, in die zin dat ze wat socialisatie gemist heeft, maar veel merk ik niet van haar afkomst. Ze heeft nog alle vertrouwen in de mens, ze is nieuwsgierig en enthousiast. Dit is geen hond die door de vorige eigenaar verbrod is, we hebben hoogstens een paar dingen in te halen, zoals kennismaken met dieren en situaties. 

Tijdens het wandelen stappen we eerst naar de fietsroute, dus even een 'eng' stukje straat waar we door moeten wandelen.  Eens we op de fietsroute zijn laat ik haar los, daar is het echt heel rustig. Ik kan fietsers en voetgangers van heel ver zien naderen, dus mochten we niet alleen zijn, dan lijn ik haar aan om die andere persoon te laten passeren. Van daaruit hebben we meerdere mogelijkheden (bossen, verlaten wegels, open ruimtes,...). Het grootste deel van de wandeling is dus heel ontspannend. We moeten steeds weer afsluiten met een klein eindje door de straat te lopen en daar trekt ze meestal. Stoppen en enkel verder gaan wanneer zij rustig naast me loopt of haar kalmeren lukt op dat moment meestal niet. Gisteren lukte het wel. :-)

Mentale uitdagingen bied ik haar sowieso erg vaak, ik ben haar nog heel veel aan het aanleren. Zij is heel leergierig en beleeft duidelijk plezier aan de trainingsmomenten thuis. Elk stapje in de goede richting wordt beloond, zodat zij veel succeservaringen heeft en niet ontmoedigd raakt. Ook zoekspelletjes in de tuin doen we wel eens, hoewel ze me zeer goed in de gaten houdt, ze geeft me amper de kans om me te verbergen.   

Ik merk wel dat ik haar zelf heel veel kan aanleren en de hondenschool zeer belangrijk is om andere honden te leren negeren. Dit is voor mij het punt dat het lastigst loopt. 

Ik heb het gevoel dat we wat wandelen betreft verder kunnen met al jullie adviezen en tips, dus nogmaals bedankt. 

Aah ik snap hem!
Succes met je trainingen, Komt vast goed!