Duitse herder van ouders in huis nemen

Hallo allemaal, al een tijdje ben ik een stille meelezen van dit forum. Nu kruip ik even vanonder mijn steen vandaan om een vraag te stellen.   Mijn partner en ik zijn aan het bouwen. Binnen enkele maanden zou die bouw klaar moeten zijn, ik schat begin mei. Ik heb het idee spelen in mijn hoofd om een hond van kennissen over te houden. Deze mensen verhuizen naar het rusthuis. Zij hebben een Duitse herdershond, een reutje van 6-7 jaar. Ik kwam vaak bij deze kennissen over de vloer en ken de hond. Een geweldig lieve hond voor "eigen" volk. Een agressieve hond t.o.v. "ongekende" mensen.   Alleen de man van het stel durfde ermee te gaan wandelen. Naar de vrouw luisterde hij niet voldoende en durfde daarbij wel eens uithalen naar andere wandelaars of andere honden.   De hond zit eigenlijk de hele dag buiten in de tuin en paardenstallen. Er wordt niks mee gedaan qua training. Wandelen ook niet meer (het stel is niet meer goed te been).   Bij mij zou het de bedoeling zijn om hem in huis te houden. Zou een hond zich makkelijk kunnen aanpassen om in huis te leven als hij al bijna 5 jaar buiten leeft? Hij is echt heel kwaad naar onbekende mensen, wat dan met bezoek? Geen idee of die kan blijven binnen zitten als er bezoek over de vloer komt... Als je met zo'n (momenteel eenzame) hond naar een goede hondenschool gaat, zou je die dan nog kunnen "veranderen"? Ik zou hem graag overal kunnen mee naartoe nemen, in de zomer als je gaat wandelen of een terrasje doet, mee op reis in de winter, mee op springwedstrijd met de paarden, .... Mijn partner ziet het helemaal zitten... Ik wil er toch wel eerst even genuanceerd en realistisch over nadenken. Ik heb nog nooit een hond gehad, mijn partner wel. Lijkt jullie dit een strak plan? Of toch beter niet? Graag een beetje meningen van mensen die ervaren zijn met honden!  

Ik bedoel dus met de titel:

duitse herder van ouderEN in huis nemen..

Mijn ouderS hebben er al genoeg

ja ik begrijp de situatie, als jullie er allebei achter staan, doen.... mits jullie bereid zijn om met deze hond te gaan ..werken.. opvoeden bedoel ik daarmee.

in het begin iemand er bij halen, particulier les nemen, zodat de gene de hond kan zien wat er mis is en wat er goed is.

wat bezoek betreft waar je over schrijft, de hond kan niet van de ene dag op de andere dag een opgevoede hond zijn, daar zal je dan even wat stappen terug moeten doen, bezoek ? dan de hond even apart zetten, in het geheel niet erg, er aan werken kan een hele tijd duren, dat kan maanden gaan duren eer er vooruitgang is, daar moet je wel rekening mee houden. een buitenhond kan zeker een huishond worden, wie weet vind de hond het heerlijk om juist binnen te vertoeven maar kreeg de kans niet daarvoor, dat zie ik als geen bezwaar, het zal wel zo zijn dat de hond het in het begin warm heeft, maar daar is een mouw aan te passen. en zo oud is de hond nog niet, opvoeden kan zeker nog en bijleren ook, en zeker een herder die zijn heel intelligent.

Ik denk dat een buitenhond prima een binnenhond kan worden, maar dat er wel nog een hoop werk aan de hond zit qua opvoeden. Hou er rekening mee dat een herder een grote hond is en dat sommige mensen je hond eng kunnen vinden. Hierbij doel ik op dat je  de hond niet zomaar los moet laten ivm met mensen en andere honden. In huis zou je de hond in een bench kunnen doen als je visite krijgt en erop gaan trainen dat de hond los. Consequent zijn is altijd belangrijk maar bij een hond met weinig opvoeding helemaal.

De hond is 6.7 jaar zeg je.

Niet echt vriendelijk.

Misschien zeg je nu,we blijven lang saampjes

Stel nou dat je binnen een jaar of 6 een babytje wil?

Dan is de hond er nog,wat dan?

Een buitenhond steek je niet in een bench. Dat roept om problemen.

ik denk wel dat zal lukken, de hond is ook geen puber meer, zal het in huis wonen wel gewennen.maar zoals men hierboven al vraagt ...wat als er kindjes komen ? 

Ik denk dat het ook dan zal gaan als je er op tijd mee begint van hem te laten wennen aan een baby. Zover is het nog niet maar kan el komen dus eraan denken aub.

Los van alles vind ik het heel mooi dat jullie die hond willen overnemen. Het zal denk ik voor de beide ouderen ook een fijn gevoel geven, tenminste toch als ze hem graag zien.

En een goeie waker in huis is altijd meegenomen nietwaar 

doen ! 

Een buitenhond kan wel degelijk een binnenhond worden, zo ken ik er wel meer. Natuurlijk zullen jullie hem beweging moeten geven, maar dat hoort zo voor elke hond.

Verder lees ik ook dat er nu eigenlijk quasi niets wordt gedaan met de hond en dan krijg je een gefrustreerde hond die soms niet lief reageert, hij kan zijn energie niet kwijt. Als jullie wel met hem willen trainen en omgaan zoals het hoort, kan je een heel andere hond krijgen. Een hond is immers nooit te oud om te leren.

Verder ga ik mee met Anny, wat een baby betreft, is tegen dan niet eens gezegd dat er een probleem gaat zijn en jullie kunnen eraan werken.

Ik zou er wel degelijk voor gaan hoor, je vriend heeft reeds honden gehad en ziet het helemaal zitten, dus waarom niet. Herplaatsers zijn meer dan de moeite waard !!

even van het ergste uitgaan; wat als de hond toch niet tegen vreemde mensen kan? en wat als de hond mee naar buiten gaan niet leuk gaat vinden?
en bedenk ook dat een hond die buiten heeft geleefd ook niet zindelijk hoeft te zijn (kan je wel weer leren)

dus zou ik als ik jullie was ook de wat als situaties bespreken.
en nee je hoeft niet alle denkbare problemen te analyseren maar er zijn vast wel dingen die rieel en van belang zijn bij deze hond.

want het klinkt zo fijn allemaal, deze hond hoeft in onze ogen ideale honden leven helemaal niet ideaal te vinden.

Akkoord Maxlisa...maar als je het niet hebt geprobeerd kan je het ook nooit weten. 

Als het niet blijkt te gaan, dan gaat het niet. 

Denk wel dat TS de realiteit ervan inziet maar vind het top dat ze het dier een kans wilt geven.

Hier ook een hond die niet iedereen aardig vindt dus krijg ik vreemde op bezoek gaat hij even de tuin in tot alles rustig is en dan wil het wel lukken. Maar komen ze zomaar binnen zou hij zich niet schamen om gelijk te bijten. Wat bij die van ons ook helpt is mensen buiten opwachten hem rustig laten zitten en dan gezamelijk naar binnen.

Toch denk ik dat je heel goed moet gaan nadenken over de minpunten want jullie hart is groot van liefde maar wat als het toch niet lukt.

Stel je voor er komt een baby of een van jullie heeft een arts of ambulance nodig en de hond accepteerd dat niet dan moet je keuzes maken en die zijn ook weer moeilijk want hoe herplaats je een hond die niet bang is om te bijten naar vreemde?

Nogmaals ik neem mijn petje voor jullie af om voor deze hond te willen gaan maar echt denk er goed over na

Inderdaad aan kinderen later had ik nog niet gedacht...
Het is nu wel zo dat mijn partner en ik een heleboel weide achter ons huis liggen hebben, grote tuin enzo zodat de hond, indien het niet lukt, bij ons ook gewoon zou kunnen buiten lopen...

Dat doet hij nu ook.

Misschien proberen hoe hij het binnen doet, proberen heropvoeden, hij verliest er niets bij. Lukt het niet kan hij bij ons wel op een groot stuk tuin en weide.

Misschien beter dan in het asiel belanden? Worden meegenomen door mensen die hem niet kennen, zich vergissen in hem, terug brengen enzovoorts?

Ik heb zoiets van: niemand heeft iets te verliezen? Misschien lukt het prima, iedereen heel erg blij! Lukt het echt niet, dan kan hij bij ons een happy-buitenhond zijn...

Of heb ik het hier echt helemaal verkeerd?

dat is precies wat ik bedoelde.
de mogelijkheden hebben jullie om deze hond te nemen en te geven wat hij nodig heeft.

 Als je dat alternatief hebt zie ik geen reden waarom niet. Maar de laatste alinea van je openingspost lijkt me wat te rooskleurig. Een hond die altijd alleen heeft geleefd meenemen naar paardenwedstrijden, terrasjes etc, dat lijkt me voorlopig een brug te ver.

Maar als jullie t echt zien zitten zou t voor de hond fantastisch zijn. Hij kent jullie al, dat scheelt enorm.

Onze hond heeft altijd op het erf/in de schuur geleefd voor we haar meenamen. Zij woont nu bij ons binnen. Die overgang is eigenlijk vlekkeloos gegaan, omdat ze dolgraag steeds bij ons wil zijn. Dus binnen is haar walhalla. Dat is wel belangrijk om te bekijken, denk ik; ik ken ook honden die binnen heel onrustig worden en veel liever op het erf leven. Hoe is dat bij deze hond? 

Verder had onze hond een hoop nare dingetjes die eigenlijk allemaal grotendeels weg zijn, alleen blaffen aan de lijn naar andere honden doet ze nog soms, maar ook daar trainen we nog op. Ze was negen toen we haar kregen. Dus er valt zéker nog veel te leren voor oudere honden. De kern lag bij onze hond ook puur in dat ze nu echt bij óns hoorde, steeds samen met ons dingen mocht doen, en veel meer uitdaging en beweging kreeg. Daardoor, en door veel oefening, zijn veel vervelende dingen afgenomen en verdwenen. 

Maarrrr onze hond is nooit agressief geweest naar mensen. Dat is wel spannend... Ik neig ernaar om te zeggen dat ze ook daar wel aan kunnen wennen nog met goede training en socialisatie. Omdat onze hond eerst hondagressief was en nu dus eigenlijk nit meer. Maar als er iets mis gaat, is dat wel link. 

Wat bedoel je trouwens met agressief? Nogal een verschil tussen boos blaffen of evt grommen, of daadwrkelijk van zich af bijten...

Onze Rex (inmiddels overleden) hebben wij overgenomen toen hij 6 jaar was. Hij was een kruising Duitse/Mechelse herder. Naar mensen toe super lief, maar naar honden toe agressief. Hij moest zichzelf altijd in een achtertuintje zien te redden en wanneer hij kon, vluchte hij weg. Hij is in het begin goed verzorgd, maar daarna jaren lang verwaarloosd.

Rex kreeg ik zo ver dat hij met andere honden ging spelen en wanneer hij aangevallen werd en ik hem riep, luisterde hij naar mij ipv terug aan te vallen. Wel was ik ALTIJD op mijn hoede. Ik las zijn lichaamstaal continu om optijd te kunnen reageren.
Om hem uberhaupt zo ver te krijgen dat hij geen honden meer aanviel, heeft heeeeel veel zweet en tranen gekost. Dat vergt 24-7 training en 200% aandacht. Je moet ook echt weten wat je wanneer en waarom moet doen, anders kom je er echt niet. Realiseer dit goed en realiseer ook dat de kans aanwezig is dat hij nooit uit dit gedrag zal komen en dat je hem dus altijd zijn eigen kamer moet geven als er visite is en je hem dan geen plezier doet met terrasjes.

Ik heb aan Rex echt een super hond gehad. Hij was zo geweldig lief.. Hij heeft zelfs onze huidige hond opgevoed, daar hoefte wij niets voor te doen. Ik mis hem nog elke dag..

O, qua binnen-buiten.. Wij hadden geen buiten toen wij hem kregen, maar hij was erg aanhankelijk en genoot binnen van de aandacht. Hij was dus snel gewend.

Ongeveer 6 maanden later gingen wij naar een eengezinswoning. We dachten Rex in de tuin te doen en dozen in huis te laden (deuren open, behalve de achterdeur). Ineens stond Rex in de voortuin. Die was even over een 2 meter hoge schutting gesprongen om ons te zoeken
Rex wilde in de jaren erna ook nooit alleen buiten.

Rex is van mij ook nooit weg gelopen, zoals hij bij het vorige gezin wel deed.

Wat ik bedoel met agressief tov volwassenen: heel boos en luid blaffen, haar op zijn rug die recht komt... Hij heeft 1 keer iemand in de poep gebeten (zag die persoon het erf betreden zonder dat er iemand van de eigenaars bij was, heeft dus wel effectief aangevallen).
Aan de lijn doet hij dat niet. Vreemden moeten er wel afblijven!

Naar andere honden eigenlijk weinig ervaring. Hij is alleen op het erf. Aan de lijn luistert hij wel en blijft hij rustig.

Ik heb op hem eens 4 dagen moeten letten omdat zijn baasjes toen op reis waren.

Ik nam hem wel eens mee naar huis en toen mocht hij binnen bij mij. Blijf wel keurig naast mij aan de zetel liggen en genoot van de aandacht. Hij volgde me op de voet als ik naar toilet ging of iets nam in de koelkast ofzo.

Heeft er iemand goeie ervaringen met hondentrainers die hiervoor kunnen helpen? Wij wonen regio Aalst.

Ik kan misschien eens langs gaan bij een trainer om zijn of haar mening eens te vragen?

Kan je "testen" op of ze echt gevaarlijk agressief zijn op honden/ mensen/ kinderen?

Weet je misschien veranderd hij wel als een blad aan de boom als hij van ZIJN terretorium af is. Als hij niet meer hoeft te waken. Maar wat ik gelezen heb denk ik dat je er wel voor kunt gaan

Als ik alles zo lees denk ik dat je het inderdaad wel kunt doen, je hebt een 'plan b' als het in huis niet lukt, je denkt er realistisch over na.....
als er een baby komt, zal hij dit waarschijnlijk wel accepteren als je het goed begeleid, de baby is namelijk ook eigen volk dan...
Er zullen geheid trekjes zijn die nooit helemaal weggaan... Mijn hond was 3,5 toen ik hem uit het asiel haalde, nooit opgevoed of gesocialiseerd ... Een ongeleid projectiel van heb ik jou daar...... Buiten leek het soms net 'dancing on ice' (februari 2010), alleen was ik niet zo'n goede danseres, hahaha.. En ondanks dat het wel zo goed als helemaal is goed gekomen, heeft hij hier en daar nog wel trekjes en reacties dat ik denk "ja, het is duidelijk waar je vandaan komt....", maar dat zijn dingetjes, ja, die moet je dan accepteren als dat redelijkerwijs mogelijk is...

Ik denk alleen wel dat je je goed moet realiseren dat er heel veel tijd kan gaan zitten in het heropvoeden en hersocialiseren van deze hond.. Ik was met mijn herder een jaar verder voor ik echt goeie verandering zag in zijn gedrag... Het aanleren van dingen is bij een herder zo gedaan, ze zijn zooo verdomd slim.... Maar het afleren van dingen.... Poeh dat is frustrerend soms ...... Been there, done that... Zat soms letterlijk met mijn handen in het haar

Voordeel; je leert en word zeer creatief ervan .... En als het eenmaal is gelukt, heb je er een gouden hond aan....

Hoe dan ook zeg ik; als je het er allemaal voor over hebt en jullie staan er allebei 100% achter... DOEN!

Je denkt erover na, dat is alvast goed. Mocht het toch niet gaan zoals gepland, dan zijn er nog alternatieven, waarbij de hond dezelfde levenskwaliteit (tja...) behoudt.

ik ken twee ervaren trainers die min of meer in de buurt wonen en je op een positieve manier op weg kunnen helpen en begeleiden. Je mag me een pb sturen.