wat te doen???

Daar zou ik me nu eens niks van aantrekken, wat anderen zeggen. Dyos heb ik woensdag laten inslapen en donderdag cremeren. Zijn urne met as staat op de kast naast zijn foto. Aan mijn hals draag ik een naamplaatje met ook een beetje as in. Zo heb ik het gevoel dat hij steeds bij mij is. Je gevoel volgen... Sterkte bij dit verlies!

Nogmaals bedankt voor alle antwoorden

Ik wou het crematorium hem sowieso niet laten uitstrooien, omdat het dan ook direct mass-verbranding is, tenzij je dit anders aangeeft ( wat in dat geval niet uitmaakt, omdat ze toch op hetzelfde uitstrooiveld komen).

Ik ga hem vrijdag ophalen, en heb afgesproken dat ze me het hele proces laten zien (behalve de verbrandig zelf, maar alles wat er vooraf gaat), en ik denk dat ik ook meer rust heb als ik dat heb gezien. Denk dat ik me ook dan beter voel, en misschien wat meer rust heb.

Ben zelf benieuwd of het iets doet aan het gat in mijn hart als zijn as in mijn bezit is, dat zie ik dan vrijdag wel

Verhalen zijn nog altijd welkom, doet me goet te lezen over jullie ervaringen

Ik denk ook dat je niets van moet aantrekken van wat anderen ervan vinden en daarin je eigen weg moet gaan, wat voor jou goed voelt.

Je kan het as een poos bewaren en op het moment dat het voor jou goed voelt alsnog uitstrooien. Komt dat moment er nooit, dan is dat toch ook prima.

Pluis goed uit wat de mogelijkheden zijn, en kijk waar jij je in kan vinden en luister alleen daar naar. Veel sterkte met het verlies!

Ik vind dat sommige reacties bij mij overkomen alsof wij iets willen opdringen aan Wendy ?

Ze vraagt duidelijk met aanvang topic wat ze moet doen ?

Dus wilt ze meningen horen .

Natuurlijk moet ze zelf beslissen. Maar al onze verschillende meningen hebben haar misschien toch wel gesteund en duidelijk gemaakt dat dat voor iedereen verschilend is. 

" Nogmaals bedankt voor alle antwoorden

Ik wou het crematorium hem sowieso niet laten uitstrooien, omdat het dan ook direct mass-verbranding is, tenzij je dit anders aangeeft ( wat in dat geval niet uitmaakt, omdat ze toch op hetzelfde uitstrooiveld komen).

Ik ga hem vrijdag ophalen, en heb afgesproken dat ze me het hele proces laten zien (behalve de verbrandig zelf, maar alles wat er vooraf gaat), en ik denk dat ik ook meer rust heb als ik dat heb gezien. Denk dat ik me ook dan beter voel, en misschien wat meer rust heb.

Ben zelf benieuwd of het iets doet aan het gat in mijn hart als zijn as in mijn bezit is, dat zie ik dan vrijdag wel

Verhalen zijn nog altijd welkom, doet me goet te lezen over jullie ervaringen "

wendy

 Ik ben ook wel eens wezen kijken, uit nieuwsschierigheid. Vond het interresant. Ik ben bij naarden geweest, die is nu weg ivm problemen met de verhuurder. Hele hartelijke mensen en ze waren heel netjes met de hondjes en betrokken bij de eigenaren. 

Ik stond er wel onbevangener in dan jij, denk ik. 

op 13aug2014

moest ik mijn lieve ventje yoni laten gaan

heb meteen gekozen voor crematie

en urne 

deze staat hier op de kas op zijn speciaal plekje

en ik vind dit echt niet bizar

zijn mensen die een kindje 

of ander familie lid ook hebben verloren laten cremeren

en thuis hebben in urne

dus waarom zou het niet met je lieve schat kunnen

groetjes cinneke

ik heb yoni laten cremeren bij hoka 

http://www.hokaservice.be/nl/over-ons.aspx

deze doen enkel apparte crematies

geen gezamelijke 

zijn super vriendelijk

en super lief kwa omgaan met je overleden schatje 

ik kon zelf niet daarheen geraken en ze hebben mijn schatje afgelegt

foto gemaakt en mij doorgemaild

ze condoleerde mij zelf persoonlijk 

kreeg ook afdruk in inkt van yoni zijn pootje en zakje haar bij crematie bevestigings brief

ze zijn daar echt super die mensen 

vroeg mij af waarom mijn dierenartsenpraktijk het zo ver ging zoeken

maar nu weet ik wel (door bovengenoemde redenen)

waarom ze dit doen

steunknufkes 

groetjes cinneke

toen ik yoni urn ophaalde en ermee thuis kwam

gaf het een gevoel van hij is weer thuis

gaf mij een gevoel van rust

hij is waar hij altijd al is geweest 

en dicht bij mij

en mijn andere hondjes

hoop zo dat je dit gevoel ook mag krijgen 

en luister naar je hart

wat je het beste doet

en trek het u zeker niet aan als je de keuze maakt het as thuis te laten waar je lieve schat altijd al gelukkig was

groetjes cinneke