wat te doen???

Het is nu 3 weken geleden dat ik mijn lieve Murphy heb in laten slapen. Ik ben enigzins bijgekomen, en gestopt met elke dag te huilen, maar nu moet ik zijn as gaan halen, en heb ik geen flauw idee wat ik ermee moet doen.

Voor mijn eigen gevoel haal ik het gewoon op, en hou het. En dan ineens krijg je rare gesprekken met mensen die dat raar vinden en vinden dat ik het moet uitstrooien ofzo... Mijn moeder zei me dat het ok zou zijn om het op zijn favoriete plek uit te strooien, waarop ik vervolgens voor het eerst in weken moest lachen, en zei: ik geloof niet dat ik as in mijn bed wil gooien

Mijn vraag aan jullie: wat hebben jullie gedaan? Of wat zou je denken dat je zou doen?

Ik heb een artikel gelezen over dat je de as van een dierbare kon laten bewerken in een of andere hoge druk, en dat je dan een diamantje overhoudt. Dit ging over mensen, maar dat leek me fantastisch. Helaas moet je daar rijk voor zijn :(

Is het zo raar dat ik gewoon de urn in mijn huis heb? Voelt voor mij alsof hij terug is waar hij hoort, niet uitgestrooid ergens :S

Er zijn van die hangertjes te koop waar je iets in kan steken zoals een stukje haar of as. Misschien kan je er zo eentje kopen en aan een kettingetje hangen en aandoen op de bijzondere dagen.

Oh houd alsjeblieft je gevoel gewoon aan!
Beter eerst in een urn als je twijfelt.
Eenmaal uitgestrooid is het weg hé!

Het is helemaal niet raar als je een urn met je dierbare hondje thuis hebt staan hoor.

Ikzelf heb mijn hond uitgestrooid.

Veel sterkte alsnog

Bij veel crematoriums heb je kettinkjes,armbandjes waar een beetje as in kan.

Zelf zou ik ook het urntje thuis willen hebben.Is toch niets raars aan.

Sterkte !

Dag Wendy , gaat het een beetje meid ? Harde tijden 

Wat de asse betreft, ik persoonlijk zou nooit een urn in huis willen hebben. Ik ben ook voor uitstrooien in de natuur. Zodat alles uiteindelijk terug bij moeder aarde komt.

Ik denk ook dat het steeds staren ernaar en huilen dan weer, het verdriet veel langer laat duren.

Jouw Murphy zijn plaatske is nu niet meer in huis bij jou, hij is elders. Dat moet je aannemen om het later te kunnen plaatsen. Geloof me Wendy 

Maar iedereen is anders nietwaar. Jij moet vooral doen waar jij je goed bij voelt. Sterkte Wendy .

Wat erg dat je hondje er niet meer is.

En nu blijft de urn met as over. Ik vind het een goed idee van je om de urn zo lang thuis te houden als JIJ dat wenst.

Misschien denk je er op een later moment anders over maar dat is voor later. Volg gewoon je gevoel.

Sterkte.

http://www.asbedels.nl/assieraden-rvs-huisdieren.asp Linkje gevonden, moest je interesse hebben.

doe wat voor jou gevoel het beste is. Je zou ook een deel kunnen uitstrooien en een deel houden?

Doe wat jou gevoel zegt! Geef de urn bv een mooi plekje ergens, prima toch :) 

Uitstrooien kan altijd nog..

Volg alsjeblieft je eigen gevoel en doe niet wat andere mensen vinden. Niks is raar, je doet waar jij je het beste bij voelt.

Ikzelf heb de as in een urn en die staat nog steeds bij een fotolijstje en een kaarsje. De as zit ook in een ashangertje aan een ketting. Dit voelde voor mij goed en dat doet het nog steeds.

De ene persoon wil het graag uitstrooien en de ander houd het graag dichtbij, beiden zijn goed.

Met as kan je nog meer doen, je kan er een boompje mee laten groeien (as als voeding) of het verwerken in verf en er een schilderij mee maken.

De as van Tico, mijn vorige Dog, staat hier gewoon naast de bank in een hart-vormige urn (eh.... En wegens "te veel voor de urn" staat de rest in een asblik onder t tafeltje waar de urn op staat)

Maakt me niet uit wat anderen denken....

Uitstrooien kan altijd nog...

Volg je eigen hart.... Dan kun je ook geen spijt krijgen....

edit:autocorrectie 

Ik heb sinds Augustus een urn in huis waar ik elke dag een kaarsje bij brand. De urn of beter gezegd, de inhoud zie ik niet als mijn dier. Mijn dier was/is een mooie ziel. Wat in de urn zit zijn de resten van haar fysieke omhulsel.

De reden dat de urn er (nog) staat is dat ik (nog) niet weet of en wat ik er mee wil doen. Ik ben daar ook niet mee bezig. Ik weet enkel dat het nog niet de tijd is om er iets mee te doen, dus denk ik er niet aan, en wanneer de tijd daar is, zal mijn innerlijke klok me dat wel duidelijk maken. Anderen hun mening erover is als water op een eend, en zo hoort het ook want dit is puur persoonlijk voor elkeen.

Vervolg je verdere weg tijdens jouw rouwproces, en alle antwoorden komen op het juiste moment. Doe niks overhaast.

Alsnog mijn diepe medeleven met het heengaan van je maatje.

Lieve groet.

" Het is nu 3 weken geleden dat ik mijn lieve Murphy heb in laten slapen. Ik ben enigzins bijgekomen, en gestopt met elke dag te huilen, maar nu moet ik zijn as gaan halen, en heb ik geen flauw idee wat ik ermee moet doen.

Voor mijn eigen gevoel haal ik het gewoon op, en hou het. En dan ineens krijg je rare gesprekken met mensen die dat raar vinden en vinden dat ik het moet uitstrooien ofzo... Mijn moeder zei me dat het ok zou zijn om het op zijn favoriete plek uit te strooien, waarop ik vervolgens voor het eerst in weken moest lachen, en zei: ik geloof niet dat ik as in mijn bed wil gooien

Mijn vraag aan jullie: wat hebben jullie gedaan? Of wat zou je denken dat je zou doen?

Ik heb een artikel gelezen over dat je de as van een dierbare kon laten bewerken in een of andere hoge druk, en dat je dan een diamantje overhoudt. Dit ging over mensen, maar dat leek me fantastisch. Helaas moet je daar rijk voor zijn :(

Is het zo raar dat ik gewoon de urn in mijn huis heb? Voelt voor mij alsof hij terug is waar hij hoort, niet uitgestrooid ergens :S "

wendy

 Niks is raar bij dit soort dingen. Je moet gewoon doen wat je zelf wilt en wat voor jou goed voelt. En als je t nog niet weet doe je nog niets. 

Ik heb de as van mijn vorige hond verstrooid op zijn favoriete wandelplekje. Ik heb weer helemaal niks met urnen. Maar dat is gewoon persoonlijk. Laat de mensen maar kletsen, maar doe gewoon wat je zelf wilt. 

De rode urn met as van Luca staat bij mij op een tafel met foto naast

de urn met foto van mijn moeder. Dat geeft me heel veel steun. Ik heb ook de as van mijn moeder en Luca aan een zilveren hanger bij me, 

samen met de duimafdruk van mijn moeder, die speciaal gemaakt is.

Wat andere mensen zeggen, is niet zo belangrijk, zij kunnen en mogen niet oordelen over hoe je rouwt over je schat. Ik wens je veel sterkte toe.

Doe wat je zelf wil en niet wat andere mensen vinden dat je moet doen.

Wij hebben van Lola een urn in de woonkamer staan, ernaast staat een schilderijtje van haar en een hartje. Ook heb ik wat as in een sieraad.

Ik had zelf heel veel moeite om de keuze tot cremeren te moeten maken. Omdat ik in een huurhuis woon kon ik mijn hond niet in mijn tuin begraven en de enige plek waar ik hem heel graag wilde begraven was bij het graf van mijn vader/ook zijn baasje geweest. Maar dat mocht helemaal niet. Dus eenmaal gecremeerd heb ik een beetje as in een handgemaakte houten harthanger als ketting laten verwerken. Een ander deel heb ik wel bij mijn vader begraven maar onder een boompje. De as is dan extra voeding voor het boompje en zo heeft hij toch een eigen plekje bij mijn vaders graf. De rest van de as heb ik nog in de urn thuis staan. Het is een simpele kartonnen urn van het crematorium maar met prachtige opdruk van bos & heide. En die staat gewoon op de kast... te wachten op wat ik er ooit eens mee wil doen. Maar voor nu hoort hij gewoon hier op de kast. Er maar niet over na denkend dat ik waarschijnlijk zijn voorpoten en staart heb begraven en zijn romp en achterpoten in de urn heb zitten 

Een heel verhaal om je maar 1 ding aan te raden... te doen waar jij je goed bij voelt! Het is zo persoonlijk wat jij wil en wat goed voelt. Al zet je hem op je nachtkastje - vlak naast zijn favoriete plek! 

Sterkte ermee en volg je hart!

de as van mijn vorige hond,,,, heb ik bewaard, de bedoeling was om uit te strooien, maar kon het niet, ik heb nu toch nog iets tastbaars van dr, een mooi plekje bij mij thuis... de urn is prachtig, er staat een korenaar op en op de achterkant haar naam, niemand ziet het als een asurn en dan nog. voor mij is het tastbaar , dus ik heb het bewaard.

voor jou, volg je eigen gevoel, dat heb ik ook gedaan, anderen hebben daar een hele andere mening over, doe wat JIJ het beste vind.... en voor jou heel veel sterkte met het gemis van je hond.

Wij hebben ook een speciaal plekje in onze vitrine kast voor onze Karas (hond, een stenen urn. Dit was de enige die groot genoeg was voor hem) en Kiara (poesje, zit in een klein hartje) ook heb ik een ketting met een beetje as van een slapend hondje met een beetje as van Karas (hij is in zijn slaap overleden) en van Kiara zit een klein beetje as in een trollbead, deze hangt ook aan mijn ketting aangezien ik met mijn werk de armband niet altijd om kan. Ik wil ze altijd bij me hebben.

Verwerken doen we allemaal op onze eigen manier, laat je asjeblieft niet vertellen hoe het "normaal" is. Normaal is zoals jij het wil.
Ik zit regelmatig in de kast en zie dat er geen stof op komt en alles netjes ligt, ik praat dan even met ze en dan laat ik het weer rusten.

Heel veel succes bij het ophalen van het as, voor mij voelde het als een bevrijding dat mijn diertjes weer thuis waren.

Ten eerste, heel veel sterkte. Ik heb niet de reacties van de vorige gelezen, maar er bestaan ontzettend mooie fotolijstjes. De randjes van het lijstje kun je vullen met as ( glazen buisjes) , en in het lijstje kun je dan een mooie foto van je hond doen. Verder vind ik het niet vreemd om een urn in je huis te hebben hoor. Als jij dit graag wil moet je je niets aantrekken van wat andere mensen vinden. 

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van Murphy.

Zelf heb ik twee urnen in huis staan, van Kim en Noah.

Ik heb er foto's bij staan en een kaarsje.

Ik heb de urn van Kim al vele jaren staan en die van Noah nu bijna 2 jaar. Tot nu toe ben ik er heel blij mee en wat andere mensen er van zeggen of denken daar heb ik lak aan.

Wel wil ik op een gegeven moment de as uitstrooien in het bos waar we altijd wandelden.

Een klein beetje as van Kim en Noah wil ik in een sieraad doen zodat ik ze toch nog altijd bij me heb.

Wanneer ik dat ga doen dat weet ik niet, als ik er aan toe ben.

Dus wat mensen ook zeggen of denken, denk aan jezelf en wat voor jou het beste voelt.

Sterkte ....

Als eerste sterkte.

Het gaat er niet om wat iemand anders vindt. Het gaat om jouw.
Je kan heel veel doen
Assierraden
Urnen
Uitstrooien
begraven.
verwerken in glas, schilderijen enz.
of van alles een beetje.

het gaat er om wat jij wilt.
Ik zeg altijd bij de mensen dat uitstrooien altijd nog kan maar terug in een asbus/urn niet meer als ze is uitgestrooid.

Haal haar lekker op en denk rustig na wat jij wilt met as.

As is een tastbaar bewijs dat ze in jou leven is geweest, maar het mooiste bewijs zijn de herinneringen.

Sterkte.

Allereerst sterkte met het verlies van je lieverd.

je kunt de as ook in een mooie urn laten doen. Wij hebben  twee urnen op de kast staan van onze twee overleden boxers. 

Met de foto's erbij, maar het is maar net waar jij je goed bij voelt.

Wij hebben de as van ons vorige hondje Lara in een hartvormige urn, die staat op het dressoir naast haar foto, daarnaast een klein vaasje met iedere week een verse roos. Ook hebben mijn man en ik allebei een zilveren ashanger. Ik een hartje en mn man een ovale hanger met hondenpootjes. Wij dragen de hangers dag en nacht. Wij vinden dit gewoon een fijn gevoel, Lara was ons eerste hondje en voor ons heeel bijzonder. Maar iedereen is anders en gaat er ook anders mee om. Doe wat jou gevoel je ingeeft een ander kan dit niet voor jou bepalen. Heel veel sterkte met het verlies van je lieve schat.

Bedankt voor alle antwoorden, het helpt me om te lezen dat ik moet doen wat ik voel, dus oprecht bedankt jullie allemaal!

Vind het een heel mooi idee om iets in een hangertje te doen, hoewel me dwars zit om 'hem van zichzelf te scheiden'. Als de hele hond erin zou passen zou ik dat doen waarschijnlijk, maar dat wordt een wel erg grote bling en hoewel ik niet echt geloof dat het iets uitmaakt, wil ik toch zijn as niet opsplitsen. Niet dat er iets mis mee is met wie dat wel heeft gedaan, ik ben blij dat jullie je rust daarin hebben gevonden.

Ik denk dat ik wel weet wat ik wil, en daarmee vrede ga hebben Mocht iemand het willen weten, dan pm me gerust, en ik vertel het, maar liever niet voor iedereen zichtbaar

Ik heb de urn van Wicky op de vensterbank gezet, het plekje in huis waar hij het liefst zat om naar buiten te kijken. Met een kaarsje en een mooie foto. De graflampjes die je bij de supermarkt kunt kopen branden echt superlang. Het is vreemd hoor, ik zie de as ook niet als Wicky maar op een of andere manier is hij zo toch thuis en bij ons.

Uitstrooien op een favoriet wandelplekje heb ik wel aan gedacht maar daar ben ik (nog) niet aan toe want dan is hij echt weg.

Sterkte, het is een moeilijke tijd.

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje!

Niet gek hoor een mooie urn in huis, laat andere mensen dat maar vinden. Het was jou maatje en jij moet doen waar je je goed bij voelt.

Ik heb ook een prachtige urn en ik neem deze nog steeds elke avond mee naar boven omdat bambi niet alleen kon zijn, ook niet in de nacht... (ze is al een half jaar niet meer bij mij)

Het nare gevoel om het as te splitsen dat snap ik heel goed dat gevoel heb ik ook.

Niemand kan jou vertellen wat jij moet doen, het is echt wat je zelf wilt, waar jij je prettig bij voelt. Jou keus.

Je wilt de as in een urn bewaren, gewoon doen. Ik vind het raar dat anderen dit raar vinden. Vind het niet kunnen dat ze zeggen dat je het moet uitstrooien.

Waarom zou dat moeten? Nu heb je zn as in de urn, als je hem uitstrooid is alles weg. Dat zou ik zelf ook moeilijk vinden.

Een vriend van mij had zn basset ook thuis in een urn. Was mooi!

Sterkte nog!

Hoi,veel sterkte met het verlies van je hondje.Ook ik heb na het overlijden van mijn lieverd " Bobby" in juli 2014 zijn as in een urntje laten doen en een beetje as zit in een zilveren hanger waar ik heel blij mee ben.Ook ik brand elke dag een kaarsje bij de urn.En wat andere ervan vinden is niet belangrijk.Je moet doen wat jou nu maar zeker ook over een tijdje een goed gevoel geeft.

Ik denk dat je je niets aan moet trekken van wat een ander vindt. Het is jouw hond en jij moet je er prettig bij voelen.

De een strooit de as zelf ergens uit, de ander laat het bij het crematorium uitstrooien en een ander heeft het in huis of verwerkt in een sierraad. 

En als je het nog niet weet, laat je hem nog even ergens staan.