wat voor hond

Je moet ook wel over een flinke dosis geduld hebben, want dat hebben zij ook

hij kan op straat bv heel rustig, en lang!, naar iets zitten kijken

soms verdwijnen de stabijs even in hun eigen wereld en dan duurt het even voor ze weer bereikbaar zijn

dAt wat op die site van die fokker staat kan ik me helemaal in vinden

Bv

Een Stabij leert erg makkelijk, maar doet lang niet altijd wat je vraagt: als ie het onzinnig vindt en de buurvrouw is ook leuk, dan kun je wel even wachten. 

en deze

Stabijs zijn eigenwijs. Is dat zo? Ja, ze zijn eigenzinnig, want daar zijn ze op gefokt. Ze moesten zelf kunnen vinden wat ze moesten vinden, en dat doen ze nog steeds.

Ze hebben veel jachtpassie, en een uitstekende neus. En ze zijn uitermate zelfstandig.

Wie een Stabij heeft, heeft geduld en een lange adem nodig, want dat heeft die Stabij namelijk zelf ook.

Stabijs luisteren als ze er het nut van inzien, en het is aan de baas om ze dat aan hun verstand te brengen. Dat moet op een leuke en gezellige manier, want als het niet gezellig is, ziet een Stabij het nut al helemaal niet meer. En om het altijd gezellig te houden, dat is soms best lastig.

Niet simpel dus, wel leuk. En een uitdaging, absoluut!

Ik heb me net ingelezen in een galgo, greyhound, ...

In huis hoor je ze niet, heel aanhankelijk, blaffen weinig of niet.

Houden van rennen, alleen ... wel jachtinstinct natuurlijk.

Er zijn er die heel erg goed luisteren en die wel los kunnen, maar ook andere ...

Denk als je zorgvuldig een pup kan kiezen, eventueel met hulp van een echte kenner en de fokker kan je daar ook bij helpen, en mits een duidelijke opvoeding en cursussen, dat dit wel eens iets voor jou zou kunnen zijn.

Ik ken ook veel mensen met borders die heeeeeel goed luisteren en die bijna nooit blaffen. Wel niet zo rustig en heel veel beweging nodig.

Voor mij hoeft een hond ook echt niet super slaafs te zijn. 

Maar ik denk dat ik mij op Den duur wel ga irriteren als een hond echt niks wel leren. 

Is dit jouw eerste hond?

Misschien dat jullie ook nog kunnen kijken naar een (werklijn) Clumber Spaniël, de Welsh Springer Spaniël en de Engelse Springer Spaniël.

Ik ben als baby opgegroeid tussen clumber spaniëls en zowel mijn ouders als ik zijn op dit moment in het trotse bezit van een clumber (zij een teefje, ik een reu). Wat mij betreft de ideale gezinshonden, bij de juiste baasjes althans. De Clumber is een kalme, zachtaardige en vriendelijke hond. Naar vreemden kunnen ze soms wat terughoudend zijn (hoewel de mijne wel een allemansvriend is), het zijn normaal gesproken geen honden die bij wildvreemden in de armen springen, dat niet. Toch zijn ze nooit onvriendelijk of waaks/afstandelijk. Zelf vind ik dat erg prettig. Voor hun eigen mensen zijn ze enorm aanhankelijk, de grootste knuffelkonten die je bedenken kunt. Ze liggen dan ook graag op je voeten en leunen graag tegen je aan, maar nooit op een opdringerige of dwingende manier. Met andere honden gaan ze vrijwel altijd zeer sociaal om, worden ze geprovoceerd dan halen ze hun schouders op en dartelen ze verder. Met kinderen vind ik het uitstekende maatjes, ze zijn geduldig en tolerant. Ze hebben eigenlijk het speelse en zachte van de Spaniël, en de rust en gehechtheid aan eigen familie van een dogachtige. Clumbers zijn onverstoorbaar en zeer rustig in huis, buiten zijn ze actief en zwemmen ze graag, maar altijd blijven ze die 'no-nonsense' uitstraling aanhouden. Ze passen zich moeiteloos aan aan een actiever of juist rustiger leven. Wat betreft werklust: dit verschilt erg per lijn en exemplaar. Je hebt kortweg drie types: de showlijn, de werklijn en de dual-purpose lijn. De Showlijn is de hond die je hier het meest ziet, het logge brede model. De jachtlijn is meer voor jagers weggelegd, deze zie je veel in Engeland en Scandinavië en deze honden zijn een stuk smaller, atletischer en actiever. En dan heb je nog de dual-purpose, een combinatie van beide (zie je hier ook veel tegenwoordig). Met de Clumber valt goed te werken, het zijn niet de allersnelste leerlingen maar wat ze geleerd hebben vergeten ze nooit. En ze behagen hun baasje erg graag. In hun doen en laten zijn ze betrouwbaar, je weet wat je aan ze hebt. Ze laten zich niet gauw afleiden door de omgeving, hun baas (inclusief koekjes) vinden ze interessanter. 't Zijn geen honden die weglopen of ontsnappen, ze blijven de baas goed in de gaten houden. Die van mij gaat zelfs niet verder dan circa 7 meter bij mij vandaan. Het zijn overigens wel uitstekende speurneuzen! Mijn clumber noem ik wel eens grappend 'border collie in een clumberlichaam' omdat hij uitzonderlijk intelligent, werklustig en gericht is op mij. Hij is in huis echter zeer rustig. Wel is het een enorme clown en maakt hij me dagelijks aan het lachen, ze hebben een heel positieve levensinstelling en dat is bijzonder aanstekelijk. Heerlijke honden zijn het. Blaffen doen ze eigenlijk nooit. Een combinatie- of werklijn weegt doorgaans een kilo of 23-28, stukken lichter dus dan de logge showtypes (die mij zelf overigens ook niet aanspreken). Mijn hond was trouwens geen katten gewend met 2 jaar leeftijd, en na een week lagen ze al samen op de bank te slapen. Het was enorm vertederend om te zien hoe voorzichtig en zorgzaam hij al gelijk met ze omging. Dat is wat mij betreft heel typerend voor het ras.

 mijn ouders hebben ook honden. 

Ik ben opgegroeid met een beagle.

nu hebben we twee kleine kruisingen thuis.

Een clumber spaniel klinkt kwa karakter helemaal goed. alleen is het kwa uiterlijk echt niet waar ik voor val :(  

Laat het Teddy maar niet horen, haha.

Aahw!

Als hij zo kijkt js hij ook wel schattig

Ik vind de kooiker wel in jullie plaatje passen. Kooikers zijn van nature geen andermansvrienden maar met de socialisatie tijdens de pup tijd is daar veel in te sturen, maar het gezin blijft nummer één. Ook mensen de vaker over de vloer komen worden horen er ook bij. Kooikers zijn niet per definitie onsociaal naar andere honden. Ik ben wel vaker op clubmatches geweest en bijna alles gaat goed met elkaar om. Een enkeling (lees op de 250 hondjes) snauwt een keer een ander af). Ook daar gewoon kooikers mee gemaakt die wel met je komen knuffelen, ook al ben je een vreemde. Dus socialisatie doet heel veel.
Ga anders eens naar een hondenshow, of een clubmatch van een ras als je al een ras weet wat in je straatje zou passen, en ga lekker kijken en praten met eigenaars en fokkers. Daar krijg je ook een goed beeld van.

En de Airdale Terriër?  Is dat misschien een ras wat iets is voor jullie? Het zijn de konings onder de terriër maar dan vanwege hun formaat. 

Ze zijn kwa temprament heel gemoedelijk, rustig binnen, energiek buiten, leergierig en sociaal. Ze zijn wat gereserveerder naar vreemde. Sociaal naar andere honden en je kan er prima een sport mee doen.

Ze zijn niet slaafs maar luisteren goed, los kunnen ze ook maar ook bij hun goed aanleren.