Hap, dat was raak.

Zondag. Dé dag dat mensen met hun hond gaan lopen. Daar waar wij altijd lopen komen we dan allemaal mensen en honden tegen die we nooit zien. En dat gaat regelmatig mis. Dus tegenwoordig lopen we op zondag ergens anders. Alleen vandaag ging dat dus ook mis.

We komen mensen tegen met 3 honden, een Leonberger, Stafford en een of andere kruising. De kruising loopt achteraan, ziek, overgevend. De baasjes lopen door. De Leonberger en Stafford komen buurten bij ons en de Leonberger begint te grommen. Ik en Dobby draaien ons weg en we voorkomen erger. Want tja, wat gebeurt er als die Leonberger uitvalt en die Stafford denkt "ha leuk, vechten!".

Toen kwamen we op een super smal dijkje een vrouw tegen met een uitvallende herder en nog een grote hond. Ik liep in de berm, maar Dobby wou zijn kont niet van het pad af halen, want dan kon hij de boel minder goed controleren. Pech, kont op pad is vragen om problemen bij zo'n smal paadje.

Daarna nog een Stafford die gehaast aangelijnd werd en daarna met dreigende houding langs liep, gelukkig met een stukje kale begroeiing er tussen, maar toch. Dobby stond alert te zijn, voor het geval dát.

En blijkbaar was dat nét iets teveel spanning, want toen ik eenmaal thuis gekomen Dobby in de douche wou zetten om zijn vieze poten af te spoelen ging het mis. Ik legde een handdoek voor de deur, zodat hij bij het verlaten van de badkamer op de handdoek zijn voetjes kon "vegen". Nou, dat was raar, en nee, hij ging ab-so-luut níet in de badkamer.

Dus ik wijs nog eens en zeg iets in de trant van "loop niet te klootviolen". Toen wou hij helemaal niet meer en "vluchtte" de woonkamer in. Ik loop hem achterna en hij loopt met zijn kont omlaag en over zijn schouder kijkend voor me uit. Ik ga links, hij gaat links. Ik ga rechts, hij gaat rechts. De bedoeling was om achter hem te komen zodat ik hem rustig naar de hal en badkamer kon "drijven". Maar ja, als je zo voor mijn voeten loopt, dan gaat dat mis. Ik schop per ongeluk tegen een voetje aan en buk om mijn evenwicht te bewaren en ik raak daarbij Dobby's kont aan. Dobby gromt en ik zeg boos "ben je helemaal gek geworden" en HAP! In mijn pols. Au.

Intussen ben ik wel boos. Net zoals een hond iets onrechtvaardig kan vinden, kan ik dat ook. En dan is happen buiten proportioneel. Zeker bij een dergelijke futiliteit. Blijkbaar heb ik de reflex om bij hap bij mij, de hand die gehapt wordt metéén te gebruiken om het dichtstbijzijnde stuk hond te pakken, dus Dobby doet hap, eigenlijk een langdurige hap, en ik grijp hem bij het vel van zijn hals. Onbewust. Maar daar schrok hij wel van, en hij liet zich toen makkelijk de badkamer in sturen. Ik spoel hem af, droog hem. Klaar.

En eigenlijk is hier verdomd weinig wat anders kon. Die honden kon ik niet ontlopen, dus de spanning was opgebouwd. Aangezien hij zwart was, moest hij wel afgespoeld worden, dus ik kon niet eerst wachten tot de spanning weg was. En hoe hij reageerde op die handdoek was dusdanig absurd, zeker aangezien ik dat vaker doe. Dan het voor mijn voeten lopen en struikelen, dat deed ik ook niet expres. Die reflex is misschien niet zo handig, maar zie daar maar eens af te komen.

Kortom: zondagen zijn ellendig wat betreft andere honden, spanning en vandaag kwam dat tot een hoogtepunt.

Ja, als mijn hond me in die situatie hapt, ben ik er ook niet gelukkig mee, en wellicht had ik net dezelfde reactie als jij gehad....

Klinkt als een niet zo leuke zondag, hopelijk vergeten jullie hem snel.

 Dat was kantje boordje voor jou , gelukkig niet in je gezicht gehapt. 

Je kan het hem echt niet kwaad nemen, denk niet dat het kwaad opzet is geweest, alleen even iets teveel stress. 

Dat je hem nadien vastgreep als reactie, zou ik ook gedaan hebben. Jij bent de baas en hoeft zoiets niet te pikken. Misschien is mijn redenering erover maar echt zo iets pik ik ook niet, zelfs niet van Lance. Happen ... 

Daarna weer even goeie vrienden. 

He bah wat naar zeg.
Tijdens de wandeling dus zodanig veel frustraties opgelopen dat hij dat uiteindelijk thuis op jou af reageert.
Vervelend voor beide zo.

De wandelingen zondags zoals jij ze beschrijft is hier ook heel herken baar hoor.
Vooral op plaatsen waar honden niet
Los mogen lopen , lopen ze met bosjes los.
En vele ervan niet echt wat je noemt opgevoed.
Jammer hoor zo een gespannen wandeling.

en nu is het hele huis onder de modderpootjes

zondag is hier ook een dag dat je beter op onmogelijke tijden gaat wandelen, anders is het op andere dagen zo rustige park en bossen ineens veranderd in een soort kalverstraatachtige drukte met liefst nog druk fietsende, voetballende en gillende kinderen erbij, Joggers en racefietsers, quadrijders etc. En baasjes die al helemaal niet meer op hun hond letten.

Vervelend dat Dobby nu zoveel stress had dat hij zich zo voelde dat hij hapte ...en raak...

Ben je voor tetanus ingeent? Of valt het mee.

Douchen is hier trouwens ook een te stressvolle gebeurtenis, ik droog de pootjes met een gewone handdoek af. Vroeger had ik zo'n speciale zeem daarvoor, die werkt ook goed.

Je doet snel iets waar je later spijt van hebt. Het zal wel even allemaal teveel geweest zijn voor Dobby. Hij zal z'n dag niet hebben gehad... sommige hebben dat eerder dan andere. Hier is Lady altijd diegene die met de verkeerde poot uit de mand gestapt is en dan is het ook allemaal snel teveel.

Het is echt maar een schrammetje, alleen de bovenste huidlaag is een beetje geschaafd. De onderhuid is nog okee, dus een tetanus injectie zal niet nodig zijn. Het feit dat hij bot vast had was pijnlijker denk ik.

Intussen heeft meneer gegeten en ligt hij compleet knock out. En ik deed zo mijn best om de massa te ontlopen, maar blijkbaar als het slecht(er) weer is gaat de massa ook in de wijk lopen.

Achh gut. Voor jullie beiden..

niet leuk zoveel stress. Ik wandel ook niet meer op Zondag. Ben het zo beu! Veel te druk met onbekende honden, en als het even kan ook paarden (die niet netjes is stap gaan zoals het wel hoort) zodat je maar moet zien dat je de berm in duikt.. Nee, mij niet gezien op Zondag. Een kort rondje, plas en weer naar huis. Wij gaan wel een andere dag.

voor Dobby was het vast teveel allemaal. Nu uitrusten en bijkomen ;-)

Wat wel anders had gekund is wat er thuis gebeurd is. 

Nou ja, niet echt. Hij moest onder de douche vanwege zijn zwarte modderpoten. We hebben vloerbedekking en ik kan dus niet zeggen van "laat hem maar even liggen, ik dweil zo wel". Had ik hem eerst even tot rust laten komen in de hal, dan had hij apart van ons gezeten, en daar kan hij niet goed tegen. Dan had zijn stress niveau ook niet gedaald.

Het struikelen was niet expres, en die reflex van hem vastpakken toen hij mij vast had... behoorlijk onvoorspelbaar. Het was in ieder geval nieuws voor mij haha.

En echt, hij gaat de afgelopen weken met die regen wel 3 á 4 keer per week de douche in om zijn onderstel af te spoelen, dus hij zag om een andere reden beren op de weg: die stressvolle wandeling.

Misschien een tip om hem de volgende keer even aan te lijnen?, Als ik achter een wegvluchtende Diesel aan ga rennen is dat problemen zoeken.

ik oordeel niet Wilma, ik weet hoe je Dobby altijd opvangt, maar dat dit mis gegaan is, is niet helemaal de schuld van dobby. Dobby heeft jouw stres reeds aangevoeld, de wandeling was niet naar behoren.

en bij thuiskomst nog onder de stres de badkamer ingeduwd worden was de druppel die Dobby had , en ja jouw in je hand hapte. een waarschuwing van Dobby, laat me met rust.

ook Dobby was gestrest, wat had je moeten doen ?

in de gang laten, geef even een handdoek daar en laat Dobby even bijkomen van de stres wandeling en jij had even een kop koffie moeten pakken, diep zuchtend op de bank van wat een rotwandeling weer.

en als jij rustig was geworden, dan dobby mee nemen naar de badkamer, ja daar gaat tijd in zitten, maar nu waren jullie allebei gestrest en uiten jullie allebei je onvrede.

Dobby is  niet makkelijk weet ik, en heus als je een drie kwartier gewacht had was er geen hap geweest, en was jij ook niet uitgevallen, nu zijn jullie beiden teleurgesteld in elkaar.

Wilma, ik heb een hond uit duizend. stabiel en nimmer gestrest, maar..... als dit mij was overkomen, en ik had zo,n zelfde wandeling gehad als jij , niet leuk alleen maar ergenissen, en Bamse had dan ook buiten op de rem gestaan, dan had ik bij thuiskomst ook Bamse niet kunnen dwingen om met haar poten in de emmer te gaan staan.

ze kent dan echt haar eigen kracht, en had dit niet van mij getolereerd, samen dan gestrest, even zuchten en bamse dan ook even met rust laten, en als ik gekalmeerd zou zijn, al duurt het een uur, dan bamse schoon maken, en er een feestje van maken, dat kan niet als je gestrest er aan begint, ook al heb ik een hond die heel erg makkelijk is.

en ik had op de grond gelegen en Bamse boven op, en ik had niet meer op kunnen staan, het is even een voorbeeld Wilma, als dit weer gebeurt, laat Dobby dan ook even tot rust komen, laat hem in de gang op een droogloopmat liggen bij komen, al is het een klein uurtje en ga dan schoonmaken, je zal zien dat Dobby dan rustig met je mee gaat.

Hond bijt jou vanuit frustratie...jij mept terug vanuit reactie.

Dit is reactie, op reactie, op reactie...tot op nog een reactie.

Het is gebeurd....je hond voelt zich net zo schuldig als jij.

Een hond wilt zijn baasje niet zomaar bijten...maar soms kan frustratie zo hoog zijn dat honden zich afkuren op hun baasje.

Net zoals kinderen die compleet over de flos zijn, zich afreageren op hun ouders.

Dat is iets waar je het mee kan vergelijken.

(Alleen gooien kinderen driftbuien naar de ouders toe en kan een hond zijn baasje bijten)

Zo te lezen, was dit een waarschuwingsbeet en geen echte bijt.

Super dat Dobby ONDANKS DE STRES!!!!! het hield bij een waarschuwingsbeet....geen echte beet.

Dat wijst toch op flinke zelfbeheersing.

Let wel! Als dit met regemaat gebeurd dan moet men verder kijken, maar als dit echt een enkele keer voorkomt....dan is het inderdaad afreageren.

De volgende keer is er wel iets te doen om de stress wat minder te maken.

Ik weet niet of je met de auto weg was of in je eigen buurt aan het lopen was.

Maar als je met de auto bent, geef je hond een bot in de auto waar die zich helemaal op uit kan kuren.

(Of een gevulde kong)

Knagen lost al direct frustratie op en het is veel veiliger dan ''het baasje bijten )

Verder kan je ook als je eenmaal thuis bent met de auto, even een rondje lopen met je hond rondom het blok heen.

Hij gaat waarschijnlijk OVERAL snuffelen.

Snuffelen is goed in dit geval....door zijn neus te gebruiken kan die even zijn gedachten verzetten.

Laat hem maar de straat afsnuffelen.

AL kom je maar 100 meter vooruit..en moet je dan alweer omdraaien.

Is de straat niet mogelijk? (Teveel honden in de straat)

Ga dit dan doen in de tuin.

Strooi zijn brokken, koekjes die je versnipperd heb of ander lekkers wat je klein gemaakt heb......goed uit in het gras.

Goed verdelen...laat hem maar even werken voor zijn lekkers.

Ook dit verzet de stress even.

Het zorgt ervoor dat je hond even wat kan ventileren waardoor de stresslevel zakt, maar het zal de stress niet oplossen.

Mischien zelfs nog (als het niet teveel negatieve stress opleverd) kan je nog een korte sessie clickeren in je tuin doen.

Het gaat er om dat wat hersenwerk/sloopwerk er voor zorgt dat je hond zijn gedachten kan verzetten.

Of als dat ook allemaal niet mogelijk is...en hij zit onder de modder waarbij die onder de douche moet.

Zou je kunnen overwegen om hem buiten te wassen.

Sluit een waterslang aan op de keukenkraak zodat je lauw-warm water kan pakken en dan buiten je hond kan schoonmaken.

Als die dan weer schoon genoeg is en relatief afgedroogd....laat hem lekker binnen en droog hem verder af.

Meis...voel je niet schuldig over dat je Dobby hardhandig heb aangepakt in dit geval.

Het gebeurd soms.

Tuurlijk mag je hem omkopen met wat lekkers.

Maar bedenk ook dat Dobby zich ook schuldig voelt omdat die jou gebeten heeft.

Ik mepte niet, hij had mijn pols in zijn bek en ik pakte met die hand zijn vacht en vel vast in zijn hals. Dat heeft in de verste verte niets met meppen te maken.

Ook heb ik geen tuin, dus buiten wassen is geen optie. Ik heb ook geen buiten aansluiting voor water, of een kraan waar überhaupt een slang op kan. Ik kom van de galerij via een jassenhal met vloerbedekking in de woonkamer binnen en aangezien hij echt vies was gingen we gelijk door naar de hal en de badkamer. Dat doen we op het moment echt zo'n beetje om de dag, dus zo vreemd is dat niet.

Dat in de hal laten zitten en tot rust laten komen gaat niet, want dan zit hij apart en krijgt hij last van zijn verlatingsangst. Zitten piepen en janken enz. Ook al zitten we in beeld en maar 4m verder. Dan had hij alleen maar meer gestrest geworden.

Hij heeft echt iets raars met de badkamer, want als ik normaal gesproken zeg "hop, even douchen", dan loopt hij zo naar binnen en gaat onder de douchekop staan. Maar houd ik hem aan de riem dan gaat hij in protest en vertikt hij het om een poot te verzetten, dan moet ik hem echt sleuren en duwen tot hij onder de douchekop staat. Dat doen we dus al niet, want dat geeft onnodige stress.

Tja, alleen vandaag vertikte hij door omstandigheden dus om de badkamer in te gaan, liep terug naar de kamer, ik liep hem achterna, struikelde over hem, raakte hem aan om in balans te blijven > hap > grijp. Echt, daar doe je verdraaid weinig aan. Ja, niet struikelen, maar dat doet een mens niet expres.

Gewoon een gevalletje van alle onderdelen van de gebruiksaanwijzing die toevallig verkeerd samen kwamen.

Een niet leuke samenloop van omstandig heden.

Als Dobby een volgende keer weg loopt, betekend dat het even te veel is. De spanningsboog was nog te hoog door buiten. Niet achter na lopen.

Geeft hij om voer? Een handje brokjes over de vloer stooien zodat hij even bij kan komen?

Daarna als je hem roept en hij komt mee nemen naar de douche?

Wie weet?

jammer dat je zo ver weg woont, hier is op zondag niemand te zien in de blauwe stad of in het bos, vraag maar aan Rebecca... als je iemand tegen wilt komen, moet je echt afspreken, zo niet dan zie je niemand.

Er is zeker wel iets wat je anders kunt doen en dat is.......NIET WANDELEN!!!

Iedereen denkt altijd dat wandelen altijd verplicht is, maar op dit soort dagen doe je geen enkele hond een plezier met wandelen. Veel te veel stress. Dus waarom zou je dan toch gaan wandelen? Op dit soort dagen waarop het na een aantal dagen weer een beetje beter weer is lijkt het wel of iedereen weer naar buiten MOET en dan liefst allemaal naar hetzelfde terrein met de hond. Op dat soort dagen blijf ik juist zo ver mogelijk uit de buurt. Morgen zie je er weer niemand en kun je er weer heerlijk wandelen.

" Een niet leuke samenloop van omstandig heden.
 
Als Dobby een volgende keer weg loopt, betekend dat het even te veel is. De spanningsboog was nog te hoog door buiten. Niet achter na lopen.
Geeft hij om voer? Een handje brokjes over de vloer stooien zodat hij even bij kan komen?
 
Daarna als je hem roept en hij komt mee nemen naar de douche?
 
Wie weet? "

Suzanne en Luca

Hij geeft niet echt om voer nee. Ik loop ook al 2 jaar niet meer met brokjes op zak omdat het totaal nutteloos is. Het enige waar hij om geeft is zijn hondenkoekje bij ons eerste kopje koffie, maar dat gaat volgens mij om de gewoonte.

Het is en blijft een rare vogel met vreemde trekjes (trekvogel? ).

Het klinkt inderdaad als een vervelende samenloop van omstandigheden..

denk dat er al genoeg tips zijn gegeven

thuis eerst nog een stukje wandelen, mits daar geen andere honden zijn, lijkt me een die makkelijk uit te voeren is

Die zondagen zijn wat betreft drukte heel onvoorspelbaar vind ik..

natuurlijk zijn er bepaalde gebieden waar het altijd heel druk is

maar ik ken ook wel stukken waar er geen peil op te trekken valt..

maar je was al naar een plek gegaan waar het anders rustig was, dus je had pech 

je kan het ook van eenpositieve kant bekijken,ondanks alle stress die het hem opgeleverd heeft zijn er tijdens het wandelen geen incidenten geweest!

helaas was jij de pechvogel waar het gebotvierd op moest worden.. want ja, er was nou eenmaal niemand anders

Jammer dat dit topic een sfeer krijgt waarin Wilma zich moet verantwoorden voor haar gedrag. Ik vind het een hele logische reactie dat ze zo reageert op een beet van haar eigen hond. Zo zou ik ook reageren. Het was voor beide niet leuk, klaar toch? Ik doe ook wel eens iets waarvan ik vlak daarna denk van 'oei, dat was geen handige actie'. Het hoort er allemaal bij.

ik lees eigenlijk nergens een verwijt aan Wilma, en een nare sfeer in dit topic proef ik ook niet echt. ook zie ik juist veel medelevende reacties, maar wellicht lees ik selectief 

verder ben ik het met je eens.

ik zou me niet zo druk maken om deze actie-reactie. en ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan (=hond na terugkomst schoonspoelen). sommige dingen in het leven zijn misschien vervelend voor je hond, maar moeten toch gebeuren. en ik ga dan ook niet 4 uur zitten wachten totdat mijn hond er een keer zin in heeft, en ik wil ook graag mijn ledematen behouden 

Het is wel herkenbaar hoor... dat gevoel dat je op dat moment hebt wanneer je gebeten wordt. Voor een hond is een snauw redelijk normale lichaamstaal mensen kijken daar anders tegenaan. Bijna als een soort doodsbedreiging of zo haha. Bij een hond is het "Doe nou eens niet alsjeblieft, ik vroeg het je eerder toch ook al?!!" mensen zien het bijna als: "GVD STOMME KL**TZAK IK MAAK JE GVD HELEMAAL KAPOOOTTT!!!"

Ik heb één keer gebeten door onze Jack Russell, totaal terecht. Maar soms heb je dat denk ik dan... Dan heb je allebei spijt...

Het was een oude hond, en hij lag heerlijk te slapen op de bank.  Gaf hem de commando's om te vertrekken maar geen reactie...duwde hem wat en hij keek verward op.  Hij keek snel om naar de plek waar ik hem aanraakte toch zette ik door. Hij zette z'n kaken in een flits om mijn pols heen. Geen schrammetje had ik..  Hij schrok er zelf van en ik ook. Die blik van hem zei genoeg... Ik had hem op een positieve manier met een koekje ofzo ervan af moeten halen. Hij was sowieso aan het dementeren. 

Bij Lady flik je zoiets niet, dat is een heel pittige tante. Die waarschuwd netjes maar ga je 1x door dan is het meteen daarna raak. 

Als je het weet kun je er rekening mee houden. Denken.. misschien is het teveel? Ik heb het wel vaak gedacht bij Obi, omdat hij in het begin lichamelijk contact niet altijd relaxt vond. Hij deed dan niets, maar voelde zich niet fijn dat zag je. Ik heb hem altijd anders behandeld, rustiger en wat meer van afstand dan ik dat bij Lobbes deed. Obi is echt heel tolerant maar nu ik meer over honden weet wil ik het voor hem gewoon het fijnste maken.

Wanneer een hond uithaalt zal wel verschillen per hond. Ik kan zelf best een heethoofd zijn. Sommige mensen juist helemaal niet, honden zullen dat ook wel hebben. 

 Ik merk niets van die sfeer?? 

Iedereen probeert positief mee te denken. Zoiets wil je voorkomen toch en hoe voorkom je dat?

 De spannings boog was even veel te hoog, dus of niet meer gelijk wassen, of zorgen dat je buiten de confrontatie niet meer aangaat.

Ik heb echt vreselijk geluk hier, loop zelf op zondag heel vaak bijna alleen, heel veel uitlaat gebieden in de buurt. 

Laatst alleen in de duinen. Luca rende naar een bosje van rietstengels en gaf een onzekere blaf, ik kijken, zit vlak voor haar neus een vos! Heel bang was de vos. Ze sloop naar de naast gelegen struiken en weg was ze. Luca liep even mee. Zo mooi! 

Als je in een druk honden gebied woont, zul je moeten puzzelen wat handige tijden zijn, of iets amders doen, fietsen, hersenwerkjes thuis. 

Ontlopen, maar dat lukt gewoon niet altijd.

"  
Hij geeft niet echt om voer nee. Ik loop ook al 2 jaar niet meer met brokjes op zak omdat het totaal nutteloos is. Het enige waar hij om geeft is zijn hondenkoekje bij ons eerste kopje koffie, maar dat gaat volgens mij om de gewoonte.
 
Het is en blijft een rare vogel met vreemde trekjes (trekvogel? ). "

Wilma en Dobby

 Misschien heel raar, maar wees blij dat hij is zoals hij is. Een hond die alles doet wat je wilt, nooit een keer iets geks of anders doet, lijkt me zo saai! Wat er is gebeurd is achter af zo goed te verklaren, altijd makkelijk naar iets terug te kijken. Ik zie het ook altijd als een leer proces, weer een ervaring wijzer.

Bij ons op de club zit ook een golden die eten ook totaal niet belangrijk vind. Alleen als zijn baas met een piepballetje in haar handen staat, heeft hij de volledige aandacht op haar gericht, gelijk.

Weet niet hoe Dobby te verleiden is met een piepbal, je weet nooit, kan altijd een keer handig zijn

Een zondag is een vervelende dag om te wandelen!

Vandaag met de Hollandse herder gewandeld. Hij liep mooi naast

de kinderwagen en daar kwamen 4 Duitse herders aangerend. 

Ik had het niet meer! En die meneer maar roepen "ze doen niks".

(Omringd door 4 aanblaffende honden is vrij eng) 

"ze doen niets"? hij is degene die niets doet terwijl zijn honden anderen lastig vallen

Helaas kan je vantevoren niet weten of ze "niets doen" en of de andere hond ook "niets doet". En iedereen moet toch kunnen bedenken dat niemand het leuk vindt om een groep blaffende honden op zich toe te zien rennen. Onbegrijpelijk weer.

 http://hondenetiquette.nl

En of ze wat doen, ze rennen ongevraagd op je af en jagen je de stuipen op het lijf! Ook nog je kleintje in de kinderwagen bij je, heel naar toch!

de honden etiquette eigenlijk printen en aan dat soort lui uitdelen, wie weet gaat er dan een lampje bij ze branden.