De oudste is erg fel naar andere honden/mensen, dat is wel eens vervelend.
De jongste mocht dan net iets meer agressie hebben, die is overal gerust in en leeft gewoon in zijn eigen wereld, beetje een autist.
Al bij al niet te klagen, gisteren nog wel staan mopperen op de jongste omdat hij tijdens het lopen altijd volle bak trekt en ik met een beetje scheenbeenvliesontsteking zit en dan is dat niet handig... Het commando 'rustig' zou dan wel eens langer mogen opgevolgd worden dan 1 seconden :)
Hier een minpuntje opgelost.
Biij zooplus een drink en voerbak op standaard voor de honden.
Met name voor de spaniel want die mikt de bakken door de keuken.
Zovan, ik heb NU dorst.
Blikken bakken vind ze eng,dus heeft ze nu pech.
Rammelen lukt nog,maar ze blijven op hun plek.
Als ze honger heeft eet ze toch wel uit die blikken bakken.
Babe (Jack Russel) is nogal dominant, ze plaagt de grote Duitse dog wel vaker en die schijnt alles altijd maar ok te vinden.
Als we ons op de bank installeren, dan is er een geduw en gewroet om naast of op mij te kunnen liggen. Babe likt dan tot vervelens toe de snoet van de dog, die daar dan geluiden bij maakt, Ellie (Jack Russel) zeurt om aaitjes en 'krabt' zich een weg tussen mijn benen, die dan open moeten liggen, zodat mevrouw ertussen kan!
Ik weet dat dit mijn eigen schuld is en dat het ook anders kan, hoor, maar ik kan even goed lachen met hun gewroet en gedoe als dat ik mij erin erger.
Bij wandelen trekt Babe steevast aan de lijn, terwijl de luie Ellie amper volgt. Blue (dog) loopt keurig naast mij aan de andere kant.
Dus ziet het er alsvolgt uit: ikke in 't midden, links de dog, heel netjes, en rechts Babe die trekt en daarachter Ellie die lummelt.
Hahahaaa!
Dit zou ik wel eens willen zien! Hahahaa! Staren de mensen je dan niet aan?
Als ik met mijn 4 (2 grote en 2 kleine) viervoeters over straat loop en de lijnen gaan in de war, dan zie ik de mensen kijken, ik erger me dood, maar achteraf lach ik mij een bult ermee.
Supergrappig, die doggen, toch?! Heel herkenbaar hoor, heb er hier ook een rondlopen, die soms denkt dat hij een mini-maat is en op de stoel op je schoot kan?!!!
Hij wordt al wat ouder, en we zijn zo bang dat er iets mee zou gebeuren, wat volstrekt normaal zou zijn, maar toch... Dus krijgt hij van mijn man sinds de dobermann gestorven is een dikke maand geleden, steeds meer koekjes, vleesje, ... Dit met de woorden: 'Kijk hem nou eens, ocharme, hij kijkt toch weer zo zielig en lief, wil jij een vleesje, jongen? Papa geeft jou er wel eentje hoor, ...'
Kijken ze niet altijd lief en zielig dan??? En zien ze er niet altijd 'ocharme' uit???
Ik zou niet meer zonder zo'n loebas willen/kunnen!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?