Hondenliefde

Ik ben benieuwd, wanneer of hoe is jou liefde voor honden onstaan?

Ik heb honden altijd al geweldig gevonden en zat altijd te zeuren dat ik er een wou en toen heb ik een keer voor sinterklaas toen ik klein was een "lassie hond" knuffel gekregen, levensecht formaat

en heb dagen met die hond liggen knuffelen, mn opa vond het maar raar, haha

Ook toen mijn zus pianoles had (ik was 8 ofzo denk ik) ging ik altijd mee omdat die mevrouw een hele lieve hond had (drentse patrijs was het geloof ik) en dan ging ik de hele pianoles naast de hond op de grond zitten, vaak alleen maar dat en soms een aai gevend

die mevrouw vond het altijd zo lief..

Toen zei ik altijd later wil ik er ook zo een maar dan zwart wit, en moet je nu eens kijken!!

jammer dat ze niet meer leeft, had ze wel leuk gevonden om tezien denk ik

Dus vertel, wat zijn jullie verhalen over hoe je hondenliefde is ontstaan :D

De klik met honden, de drang ze aan te raken...daar ben ik mee geboren. Er waren geen dieren in ons gezin. Toch zat het in mij.

Ik was anderhalf jaar en kon net lopen. Mijn moeder gaat met mij, voor op de fiets, naar de slager. Ze tilt me eruit, zet me even neer en zet de fiets goed weg. Als ze zich omdraait schrikt ze zich lam. Naast de slagerij zat een grote zware Bouvier aan een ketting en ik was daar heen gehobbeld. Met mijn kleine armpjes omklemde ik de hond en knuffelde dat het een lieve lust was. Mijn moeder, zelfs bang voor honden, wilde me pakken maar de Bouvier liet zijn tanden zien en gromde. Huilend liep mn moeder de slagerij binnen en vroeg van wie die hond was...ze wilde haar dochter terug maar de hond liet me niet gaan. Ze was zo bang. Zelfs het baasje schijnt moeite te hebben gehad om ons te scheiden.

Toen ik opgroeide viel ik iedereen lastig met een hond. Wat is dat er voor eentje, mag ik aaien, is hij lief? En zo bleven er drie rassen over waar ik uit zou kiezen als ik groot was. Dat waren de Heidewachtel, Drentse Patrijs en de Friese Stabij.

Nu ben ik 46 jaar, heb drie Friese Stabijteefjes en een dierenlogeerboerderij. Al mijn liefde kan ik meteen kwijt in mijn werk. Soms loopt er een roedel van 25 honden met uiteenlopende rassen en toch ligt mijn hart nog steeds vooral bij de Friese Stabij.

Sylvia

Goh, wanneer het echt is ontstaan weet ik niet meer zeker. Ik heb bij mijn ouders heel wat gezeurd om een hond (en ook alle andere soorten huisdieren). Toen ik een jaar of 8 was kregen we Thorin, een kooikerhondje. Die zat ik dan stiekem onder de tafel mijn eten te voeren :-). Ook echt een hond waar ik bij kon uithuilen als ik verdrietig was (heel wat pubertranen zijn in zijn vacht geëindigd). 

De echte obsessie is pas ontstaan toen we zelf een hondje wilde. Nu lees ik over ze, wil ik een hondensport gaan doen, is Misa uitlaten het hoogtepunt van de dag. Nu zitten ze wel echt in mijn hart en ziel verankerd.

Ik vond het altijd leuke dieren.

Ik wou heel graag een hond.

Dus op 17 juni 2014 hadden me moeder en me zus Minion opgehaald.

Hier ben ik denk ik mee geboren. Ik ben opgegroeid in een huis zonder huisdieren. Zelfs na veel zeuren kwam er geen hond. Toen ik 16 was heeft mijn toenmalige vriend mij een pup gegeven uit het nest van zijn ouders. Mijn ouders mochten deze vriend niet en toen ik eenmaal een pup bij hun thuis had zagen ze de bui wel hangen dat ik nooit bij hem weg zou gaan zolang de hond daar zou wonen. Ze hebben toen snel besloten dat de pup toch thuis mocht wonen. Vervolgens ging het uit met vriend. Dus: eind goed al goed haha

edit: overigens kunnen mijn ouders nu niet meer zonder de hond, toen ik op mijzelf ging wonen vorig jaar wilde ze haar niet meer kwijt. En aangezien mijn vader hele dagen thuis is kon ik het niet over mijn hart verkrijgen haar mee te nemen (plus ze heeft verlatingsangst en is voor haar dus ook ideaal). Dus nu woont ze nog steeds bij mijn vader en moeder (ondanks dat ze nog wel van mij is en ik alles met haar doe en voor haar betaal)

Toen ik een jaar of 5 was hebben we poes Poekie geadopteerd. Straatkatje die ALTIJD bij ons kwam. Mijn vader vond het eigenlijk niks, maar Poekie lag wel áltijd op zijn dikke buik te slapen 

Poekie werd oud, ziek en is ingeslapen. Toen kwam Oscar, ook een aanloopkat. Die wilde echter niet permanent binnen wonen, we deelden hem met de buren. Uiteindelijk zijn zij verhuisd en is Oscar met hun mee gegaan.

Toen ik 12 was kwam er een hond, een Dalmatiër, Terry. Al vrij snel ging ik ook met hem wandelen, vond het lekker, tussen de middag even een rondje met de hond.

Toen ik in 1997 ging samenwonen leefde Terry nog. In 2000 is Terry overleden, kort daarna kwam Max, ook weer een Dalmaat. Max was echt mijn vriendje. Een heerlijke knuffelhond, echt mijn maatje.

Zelf hadden we inmiddels een valkparkiet, al ging mijn voorkeur uit naar een kat of hond, maar mijn vriend was niet zo'n katten/hondenmens.

In 2002 kreeg ik poes Puk, voor de kerst. Ik was zó enorm blij met haar en dat ben ik bijna 10 jaar geweest (tot we haar eind november 2012 moesten laten gaan), al bleef de wens naar een hond ook altijd op de achtergrond aanwezig.

En nu heb ik dus mijn eigen hond. Niet het meest makkelijke exemplaar, maar ik ben stapelgek op haar. Ze is pas een paar dagen uit logeren geweest. Ik vond het maar leeg in huis de avond dat we haar hadden weg gebracht, op dat moment besefte ik me pas écht hoezeer ze aanwezig is in mijn hart, hoe ze erbij hoort, bij alles wat ik doe. Ik wil ook écht niet zonder huisdier, ondanks dat ik een aantal jaar geleden wel eens heb gezegd "als Pukje er niet meer is, komt er geen ander huisdier meer". Ik was heel blij dat we Mellow al hadden toen Pukje ging hemelen, anders was ik volgens mij wel een beetje in een gat gevallen 

Hier is de liefde voor de hond begonnen op 2 jarige leeftijd. Ik was bij mijn oom en tante op de boerderij op een verjaardag, ze hadden daar een leonberger een geweldig lief beest en ik trok er veel mee op. We aten zelfs samen onder de tafel alles op wat iedereen liet vallen. Altijd zat ik bij hun hond en het eten werd altijd eerlijk verdeeld, ik een hapje, hond een hapje. Toen die overleed en er een nieuwe kwam was ik daar ook gauw weer aan verknocht.

Toen ik in groep 3 van de basisschool zat vond mijn vader het tijd voor een eigen hondje. Toen is Maltezer Plukkie gekomen. Hij zat samen met broertjes, zusjes en moeder in een schuurtje in het stro en was het kleinste hondje van het nest, we hebben er een goede 13 jaar een geweldig lieve hond aan gehad.

Vanaf baby af aan haha..
Nee ik weet niet, ik hou van alle dieren.
Mijn oma had vroeger een hond, en daar was ik altijd gek mee.
Maar vroeger hadden wij geen tijd voor een hond.
Nu wel! En ben blij met mijn lieverd!

Ik heb geen flauw idee eigenlijk. Mijn ouders ging altijd zeilen, al voordat ik er was, en toen ongeveer 2  was mocht ik mee naar de zeilschool. Daar hadden ze een grote labrador waar ik de hele tijd mee rondhing terwijl mijn ouders aan het zeilen waren. 

Vanaf dat ik 6 was heb ik altijd gezeurd om een hond (en alle andere huisdieren). Het was niet eerlijk! Want iedereen had een huisdier (dacht ik dan), en ik kreeg er geen! 

Dus toen ik 8 was kregen we voor Sinterklaas 2 goudvissen. Niet echt waar ik op gehoopt had, maar oke. Hierna kreeg ik voor m'n verjaardag een hamster, en toen deze overleed haalden we er in een opwelling weer een nieuwe bij. Dit was niet echt mijn ding, ik vond ze wel schattig, maar dat was het dan ook wel. 

Toen ik 11 was hadden ze aan de overkant van de straat baby konijntjes. Super schattig, en wij natuurlijk zeuren ;). Uiteindelijk hebben we er 2 gekregen, en is hier ook nog 1 ander konijntje uit gekomen. Ondertussen wilde we natuurlijk nog steeds heel graag een hond, daar droomde ik dan van. Eerst een grote kat (bijna hond), maar deze kwam er ook niet in, en dan toch de hond maar weer eens proberen. Tot we vorig jaar augustus naar een nestje puppies gingen kijken. Hoe ik m'n ouders zo ver heb gekregen, geen idee, maar wat was ik blij. Deze zomer zijn we pas echt goed aan de slag gegaan. Ik had al een ras uitgezocht wat zou passen, en ik alle informatie en spullen verzameld. Dus in de laatste week van de zomervakantie hebben we Yippie opgehaald, en wat ben ik blij met onze puber <3 

Wij hadden thuis zelf al honden dus ik weet niet beter dan dat honden erbij horen

Ook mijn opa's en oma's hadden een hond, ik herinner me dat nog heel goed en ook hoe leuk mijn opa trukjes deed zoals de hond aaien en dat hij dan plotseling een geldstuk in zijn hand had, en verhalen kon vertellen ook over vroegere honden.

Ik ben ermee geboren  ik heb nog op film staan dat ik als peutertje op de camping al een keeshondje stond te knuffelen haha 

Helaas houden mijn ouders helemaal niet van dieren, en mocht ik dus nooit huisdieren, op een paar goudvissen na op de middelbare school na heeel lang zeuren. Gelukkig ging ik op mijn zeventiende al samenwonen met mijn vriend en hebben we meteen een hond genomen  nu, 6 jaar later, hebben we 3 honden en 4 ratten waar ik stapelgek op ben. En mijn ouders vinden ze gelukkig ook heel leuk! Alleen hebben ze helaas overal in huis vloerbedekking liggen dus de honden mogen er bij hen niet in.. maar dat geeft niet, ik ben allang blij dat zelfs mijn moeder die bang is voor honden mijn schatten wel leuk vindt 

Ik denk dat ik hondengenen in mijn DNA heb. 

Altijd dieren in mijn familie geweten. Altijd.

Bij mijn man daarentegen  waren ze bang voor alles wat vier poten had, nog altijd geen dierenliefhebbers . 

Die man van mij  heb ik dus lekker weten om te turnen, en nu is hij even dol op dieren net als ik. 

Visiste van mijn mans kant familie, duurt nooit lang.....

Ik heb wel 2 goudvissen gehad, saaaai

en twee cavias, een was van mn zus maar die zei op een gegeven moment ik hoef hem niet meer, en toen waren ze allebei van mij

die van haar is wel eerder dood gegaan, zal wel gevoeld hebben dat hij minder geliefd was ;) 

Maar je kunt er toch niet zoveel mee..

Ik vond vreemde honden op straat teouwens heel leuk om naar de kijken enzo, maar erheen gaan of vragen om te aaien durfde ik niet en vond ik toch ook wel eng

behalve de rottweiler van de overbuurman.... 

Wij hadden toen ik een klein meisje was cavia's, hamsters, een konijn en Minoes de kat, maar geen hond. Later kreeg mijn broer een korthaar Collie, Koen en die was fantastisch. Mijn ouders namen ook weer een hond en mijn inmiddels volwassen broers ook. Mijn eigen kinderen groeiden, net als ikzelf, op met cavia's, hamsters en katten. Mijn hondenwens bestond echter al heel lang. Nu ben ik het gelukkige vrouwtje van Charlii en ik kan me geen dag meer zonder haar voorstellen 

Wij hebben hier altijd honden gehad. Toen ik heel jong was een bastaardhondje, gevonden op straat in the middle of nowhere en meegenomen,snuf. Daarna Blacky haar zoon...na een ongelukje. Die helaas overleed toen hij nog erg jong was aan een lekkende hartklep. Daarna Roef onze Jack Russell toen was ik oud genoeg om ook enigsinds interactie te hebben met honden. Roef was mijn grote vriend en allerliefste knuffel. Ik was standaard helemaal bedekt met hondenhaar en mijn moeder had een hekel aan Roef. Daarna kwam Hector erbij onze prachtige Duitse herder. Mijn moeder en een heel deel van de familie vond Hector maar eng. Hector was zo ontzettend lief voor ons! Maar overleed helaas in z'n slaap op z'n 14e of zo. We hadden Lady (westie) toen al een aantal jaar maar dat was ECHT mijn moeder's hondje. Klein driftig hondje maar wel met een hartje van goud. Want wat heeft ze me vaak getroost toen het even allemaal niet mee zat. Toen kwam Lobbes onze golden retriever van de ene op de andere dag omdat hij anders in het asiel zou belanden! Ging niet super samen met Roef maar die was toen al flink op leeftijd. Roef overleed op z'n 17e en Lady bleef achter met Lobbes. Lobbes was al snel mijn grote knuffel. Ik ben dol op grotere honden en Lobbes was net als hector toch weer een flinke maat groter. Een enorme golden retriever reu. Hartje van goud maar toch wel al heel wat meegemaakt waardoor z'n gedrag naar andere honden niet altijd even voorspelbaar was. Lobbes heeft me van alle honden het meeste geleerd over honden. En dat zal ik nooit vergeten en hem altijd dankbaar voor zijn. Veel van zijn gedrag kan ik nu juist verklaren en denk nu nog vaak van :"Damnn hadden we jou maar vanaf jongs af gaan gehad". Ik had nog veel met die hond willen doen omdat z'n gedrag zo veel aan het veranderen was in positieve zin. Omdat ik HEM begon te begrijpen. Hij heeft de kans niet meer gekregen want overleed op z'n 9e aan longkanker. Verschrikkelijk... voor mijn gevoel ook veel te vroeg in vergelijking met de andere honden. 

Hij heeft er ook voor gezorgd dat ik toch weer aan een grote hond begonnen ben. Al is Obi echt een flinke slag groter geworden... Wat heb ik vaak gedacht bij de opvoeding van Obi " was Lobbes maar hier...".

Ik heb eigenlijk altijd al iets met dieren gehad. "Hond" was zelfs mijn eerste woordje, hihi. Omdat ik de wereld niet zo goed snapte, voelde ik me meer verbonden met dieren dan met mensen. Ze spreken een duidelijkere taal voor mij. Ik liet als kind vaak hondjes uit de buurt uit, en toen ik acht was besloten mijn ouders om een hondje te verwelkomen in ons gezin, een Dwergschnauzertje. Toen ik zeventien was adopteerde ik mijn eerste écht eigen hond, Punk.

Naast hobby zijn honden ook heel lang mijn werk geweest. Ik heb gewerkt bij het dierenasiel (2 verschillende), in twee dierenpensions, en bij een hondenuitlaatservice. In totaal heb ik zo'n zes jaar van mijn leven met honden gewerkt.

Ik ben geboren en getogen op n Boerderij en zat altijd tussen de beesten.  Hadden/hebben koeien en ik had zelf schapen, n hond, paard, kat, fokte konijnen. ... Dat ik 2 was, waren ze me n keer kwijt, zat ik in t hok van de stier. Kon ook gewoon hele dag tussen koeien of schapen zitten. .. communiceren met hun. Daar 2 werd ik rustig van een vond/vind dat ook makkelijker dan met (groep) mensen.  Trainen van de koeien voor keuringen kon ik ook hele dag mee zoet zijn en t toiletteren. ... Ze geven zo'n rust en nemen je zoals je bent. ... Dus conclusie... Ben met beestengevoel geboren denk Ik

Vraagje voor Martine  

Sta je dan niet anders tegenover dieren , want boeren zien toch huisdieren anders dan wij dacht ik ? meer als hun beroep ? 

Laten ze ook slachten ......

Mijn liefde is ontstaan toen ik een kind was. Ik kreeg een cocker spaniel, Boefje. Ik hield van hem.

Helaas, moest hij weg, na anderhalf jaar. Mijn moeder was allergisch...

Dat was niet fijn... Het beeld dat hij in de achterbak zat en ze wegreden...

God zeg , dat moet echt vreselijk zijn geweest.....is hij goed terecht gekomen ? Dat beeld inderdaad blijft je altijd bij 

Mijn allereerste hond als kind herinner ik me, werd gespiest op de ijzeren hekken rondom een kerkhof....dat beeld hou ik.....

" God zeg , dat moet echt vreselijk zijn geweest.....is hij goed terecht gekomen ? Dat beeld inderdaad blijft je altijd bij 
 
Mijn allereerste hond als kind herinner ik me, werd gespiest op de ijzeren hekken rondom een kerkhof....dat beeld hou ik..... "

Anny en Lance

 Dat meen je niet ! Hoe is dat gebeurd?

Boefje is naar een oud-buurmeisje gegaan. Ik heb hem nooit meer gezien...

Ik ben opgegroeid met katten, en was dus ook voornamelijk alleen katten gewend. 
Ik vond honden altijd heel leuk, tot ik een keer aangevallen werd door een Rottweiler tijdens het skeeleren... Wat ik toen niet wist, weet ik nu natuurlijk wel ;). Die hond was heel waarschijnlijk bang van de skeelers (en vooral het geluid ervan)... Geen excuus voor een aanval, maar ik begrijp het nu wel...

Maar ja. Toen waren vreemde honden natuurlijk wel eng.... Want als 6 jarig kindje zijn veel honden van formaat Rottweiler enorm groot...
Ik werd zelfs zo bang, dat ik de hond van mijn opa en oma eng vond (springende puber was het gewoon, maar toen voor mij heel eng)...
Ik heb daar nu nog wel spijt van.. Heel raar, maar ik kan het niet loslaten. Hoe kón ik in godsnaam die hond eng vinden..

Vrienden van ons hadden een Golden, en daar was ik verliefd op... We bleven wel eens een weekend bij hen logeren en dan kamden we de hond, wandelden met hem, speelden met hem... Gek genoeg was ik niet bang van hem. 

Eenmaal een paar jaartjes verder begon ik de hond van mijn opa en oma niet meer zo eng te vinden. Hij was 13jaar, begon wat kwaaltjes te krijgen en dan liep ik wel eens met mijn vader mee als hij hem uitliet... 

Maar ja. Ik mocht geen hond natuurlijk. Maar ik wou vanaf die tijd wel alles weer aaien en knuffelen! Want honden waren weer leuk, ook vreemde honden!
Mijn buurvrouw kreeg een klein hondje waar ik mee kon lezen en schrijven... Ik liet hem eigenlijk elke dag wel uit en we waren erg aan mekaar gehecht... Helaas is hij veels te vroeg overleden aan een ernstige aandoening... Ik mis hem nogsteeds. Ik weet zeker dat hij en Max beste maatjes waren geworden.... 

Ergens in die tussentijd ben ik op het asiel gaan werken en liet daar de hondjes uit. En uiteindelijk ging ik daar ook mijn eerste stages lopen! Ik werk nu nog altijd in het asiel, en geniet er elke keer weer van. 

En TOEN......... Hebben mijn zus en ik, na 12 jaar zeuren, eindelijk onze droom waar kunnen maken... Onze eigen, eerste, echte hond! WAUW. Koning te rijk waren we. Zo blij....
2,5jaar geleden werd het nestje geboren en vanaf toen was het aftellen... 07-07-'12 kwam onze kanjer bij ons thuis wonen.... 

Dus, mijn liefde voor honden begon moeizaam... Maar nu ben ik echt een hondenfreak 

Het was een jong herdertje, nog op de Antwerpse vogelenmarkt gekocht, ik fier....wist toen niet beter.

Dat dier sprong achter een kat ,  hij dacht van over t hekken te geraken, bleef er met zijn buik aan vasthangen.

Vreselijk hoe zoiets als kind gezien, je altijd bij blijft. Al die mensen rondom hem......nu terug vlug iets vrolijk .

" Vraagje voor Martine  
 
Sta je dan niet anders tegenover dieren , want boeren zien toch huisdieren anders dan wij dacht ik ? meer als hun beroep ? 
Laten ze ook slachten ......
  "

Anny en Lance

Mensen denken vaak negatief over boeren qua dat. . Maar de liefde voor beesten gaat zo ver dat ze dr 24/7 tijd in stoppen, alles ten koste van t bedrijf.  Wij hebben melkkoeien en bij ons gaan de beesten altijd voor, slachten is t eind van ladder... En niet de leukste.  Maar zo is t nu eenmaal. . Dat is de realiteit. . Maar heb mn vader ook zien huilen dat een koe weg ging die voor hem speciaal was... Ik kan er sowieso niet tegen. . Maar honden staan toch nog weer ff dichter bij je. .. die zijn Veel meer op je gericht  

Martine was niet aanvallend bedoeld hoor  ...inderdaad een vooroordeel dat er heerst, en inderdaad je bent daarom als je opgroeit dikwijls extra met dieren begaan. 

Hihi vatte m ook zeker niet op als aanval, meer gewoon als vraag.  Sorry als t zo over kwam

Ik ben geboren met een hond in huis, dit was onze Bobtail Pastel, daarna kwam maltezer Tobias, dan bobtail Julie en dan onze huidige honden Lola en Baziel.

Ik kan me geen huis zonder honden en andere dieren inbeelden... 

Ik kan me ook niets herinneren wat er voor honden was... :-)

Mijn moeder had vroeger altijd honden, en toen ik geboren werd, 2 jaar later, namen we weer een hond in huis. Deze is 15 jaar geworden, en na een jaar geen hond in huis te hebben gehad, heb ik een eigen hond mogen kopen. Helemaal voor mij alleen, en gaat ook gezellig met me mee als ik het huis uit ga. Altijd honden gehad dus :) 

Onze vorige hond Bo: 

En mijn lieve Kahlua van nu 1 jaar oud :)