Een puppy, ja of nee?

Goede morgen allemaal. 

Ik zit in dubio en zou graag jullie advies willen.

Ik heb 9 jaar lang 2 westies gehad en daar heb ik enorm van genoten. 

Momenteel heb ik er nog 1 en zou ontzettend graag weer terug naar 2 gaan. 

Daarover geen dubio voor mij. ;-)

Het dubio komt voort uit Mecx. 

Ze is gek op pups en een maatje zou haar op veel vlakken goed doen.

(Zo zit ze bijvoorbeeld liever met een andere hond in de auto en ik merkte toen onze Noah er nog was dat ze echt graag samen was)

Maar.... 

Ik train met Mecx heel actief voor de dogdance. 

We volgen heel veel workshops samen en alle vrije tijd gaat eigenlijk aan haar op.

Ze is dan ook enorm op mij gericht en ook heel graag samen bezig. 

Andere honden in mijn buurt heeft ze dan ook liever niet altijd.

Het dubio is dus of zij de pup zal accepteren. 

Zou zij inderdaad weer zo genieten van het gezelschap van een maatje zoals ze bij Noah deed.

...

Of zou ze verschrikkelijk jaloers worden en totaal veranderen?

Zouden jullie het wel of niet doen?

En zo ja, hoe zouden jullie het aanpakken? 

Het introduceren van een pup in huis hebben er vaker gedaan dus dat is het probleem niet.

Het gaat er mij puur om dat ik mecx niet achter wil stellen en wil laten denken dat ze nu minder is.

Zij zal mijn train hondje blijven en de meeste aandacht zal naar haar blijven gaan omdat ik de workshops enz met haar wil blijven doen.

Zij zal dus ook het meeste blijven doen en de pup wordt voornamelijk thuis getraind. 

Is er misschien een andere persoon in huis die de pup kan trainen?

Hier is er ook een pup bijgekomen en die zal voornamelijk opgevoed worden door mijn ouders. Zo heeft Loes het voordeel van een maatje, maar ik blijf gewoon evenveel tijd hebben voor haar.

Op zich kan mijn moeder dat zeker doen, maar het wordt dan ook wel mijn hondje.

Maar dat valt op zich wel te regelen.

De cursus zal ik wel doen, maar dan zijn ze allebei mee naar de club want na de puppy cursus is de dogdance. 

Je schrijft eigenlijk zelf het antwoord al, al je tijd gaat op aan Mecx, en Mecxs vind het niet altijd leuk om een andere hond in de buurt te hebben, en je twijfelt zelf of Mecx een andere hond zal accepteren. Bij twijfel niet doen.

Het accepteren op zich zal het probleem niet zijn.

Ze is gewend om met meerdere honden in huis te wonen. 

Wellicht heb ik dat verkeerd omschreven. 

Ik bedoel meer het accepteren in de zin of zij er niet heel erg door zal veranderen .

Waarom precies wil je terug een tweede hond? Enkel voor jezelf?

Wat wil je met een tweede hondje gaan doen als nu al je tijd al naar je eerste hond gaat? Je bent actief bezig met je hondje, ik zou dat zo houden. Eigenlijk kun je nooit voorspellen of een hond zal veranderen door een pup erbij. Maar als ze gewend is om met andere honden samen te leven en jij verandert niets aan je activiteiten met haar, dan zal het misschien toch geen probleem geven. Maar de tweede hond zal misschien ook wel jaloers worden op de eerste omdat je daar meer mee bezig bent?

Pfff idd echt een dilemma.  

Ik heb hier geen ervaring mee en kan hier niet echt nuttig advies ingeven..

denk dat raf goede vragen stelt

maar de enige die het kan weten ben jij, want wij kennen jou en je hondje niet (echt)

Eigenlijk geef je zelf al antwoord..

Een 2e hond erbij nemen moet je niet "voor" je andere hond doen. Want het is nooit zeker of ze dat wel heel leuk en fijn vinden. Een 2e moet je vooral nemen omdat jij dat wilt. 

Ik zou eens goed gaan nadenken of je echt genoeg tijd en zin hebt in een hondje erbij. En of dit is wat je echt wilt. Probeer te bedenken of je genoeg tijd hebt om je aandacht te verdelen over 2 hondjes, en wat je dan van plan bent met die 2e. Als je eruit bent dat jij het echt heel graag wil, zou ik zeggen ga ervoor. Met voldoende tijd en opvoeding zodat de 2 hondjes elkaar op zn minst accepteren komt het vast goed. Maar "het lijkt me leuk voor mn andere hond" is eigenlijk geen/niet genoeg reden. Die heeft lijkt me wel voldoende aan jouw aandacht zo te lezen!

Ik had twee hondjes en nam er een pup bij.

ik had zelf ook iets als ik blijf doen met de oudere honden dan komt dat wel goed.

maar de werkelijkheid was in mijn geval toch iets anders, ook al woon ik samen met een hele lieve vriend en is ze overdag vaak bij me ouders en zusjes een pup slurpt toch alle aandacht op. En hebben de andere honden ook dingen moeten inleveren. Gaan we naar een losloopgebied en ben ik in me eentje is het geen 1 a 1,5 uur lopen maar toch maar 20 minuten wat de pup mag. Ik kan ook niet als ik s ochtends heb gewerkt de pup weer zolang alleen laten ect.

het is heerlijk meerdere hondjes

Ik wandel altijd alleen.. en ook met pup gaan we 1.5 uur! Hier zijn namelijk vrij makkelijke hulpmiddelen voor! Een draagzak.. een buggy! Liz gaat gewoon mee in de doggyride en gaat daar dus in als ze moe is! 

Twee hondjes is inderdaad heel leuk, maar het vraagt toch wel wat. Niet alleen van jezelf, maar ook van je hond.

Loes is tot twee jaar alleen bij ons geweest, nu papa op pensioen is gegaan, hebben we er dus een tweede bij. Dat is toch wel goochelen met de aandacht hoor! De pup krijgt veel aandacht (denk aan zindelijkheid en knabbelen bvb), maar Loes mag niet jaloers worden natuurlijk. 

De honden moeten elkaar leren kennen en het is inderdaad niet te voorspellen hoe ze in de thuissituatie reageren op elkaar.

Loes is heel sociaal naar andere honden toe en we verwachtten geen problemen. Toch wist Loes niet goed wat ze met dat nieuwe ding moest, ze was er echt niet op gesteld in het begin. Gelukkig spelen, eten en slapen ze nu gewoon samen.

Ik zou je dus vooral afvragen of JIJ er zin en tijd voor hebt.

"  
Ik wandel altijd alleen.. en ook met pup gaan we 1.5 uur! Hier zijn namelijk vrij makkelijke hulpmiddelen voor! Een draagzak.. een buggy! Liz gaat gewoon mee in de doggyride en gaat daar dus in als ze moe is!  "

Janine, Lola, Dips en Liz!

 Ja draagvlak is ze een beetje te zwaar voor en plaats voor een buggy heb ik niet. Gelukkig wandel ik vaak met andere en doen we der steeds een stukje optillen