hond bijt naar gezinsleden en vreemden

Onze hond komt een een asiel, ze komt uit Roemenie en was sinds 2 weken in Nederland. Bij mijn man en mij was ze direct vertrouwd en niet erg bang. Tot dat mijn kinderen thuis komen en haar willen aanhalen, ze hapte direct van zich af. Kind en hond hebben totaal geen vertrouwen in elkaar en zijn ook bang voor elkaar. De hond voelt dit aan en wil geen contact, alleen een beetje snuffelen en klaar. Mijn kinderen ( geen kleine kinderen ) willen graag het contact verbeteren maar weten niet hoe. Moet je juist afhouden of stimuleren, wie weet wat we er mee aan moeten?

Hoelang is de hond bij jullie? Heeft ze eerst nog even in een oovang ofzo gezeten? Geef iedereen de tijd,zeker ook de hond,laat haar even bekomen en zelf op onderzoek uitgaan. Wij hebben ook een hondje uit Griekenland, in het begin heel bang,niks opdringen vind ik. Nu ligt ze het liefste helemaal dicht bij ons. Zij moet ons ook eerst leren vertrouwen

En misschien is ze wel banger/schuwer voor kinderen,wie weet wat ze heeft meegemaakt

Ze is nu twee weken bij ons daarvoor heeft ze twee weken in een opvang gezeten. Ik weet het is allemaal wel snel maar we worden allemaal gespannen van dit gedoe. Als je maar weet hoe je moet reageren, ben anders bang dat als het niet beter gaat ze weer terug moet. Dat zou erg jammer zijn.

Ik zou de eerste tijd gewoon de kinderen er even niet naar toe laten gaan. Dan krijgt jullie hond de kans eerst rustig te wennen, en ook door te krijgen dat de kinderen heus niks engs gaan doen. Als ze snuffelt dan is dat al heel wat. Ze wil dus wel weten wie de kinderen zijn, alleen het vertrouwen, ja dat komt met de tijd.

De kinderen niet naar haar toe laten gaan, laat t contact van haar af komen. En als je er nu al een beetje gestressed van wordt kun je inderdaad misschien beter goed nadenken of jullie huis wel een goede plek voor haar is. Er kan nog veel meer gebeuren dan een beetje van zich af happen.

 

Weet je iets van de achtergrond, en krijg je ook begeleiding van waar ze vandaan komt?

een rugzakje voor deze hond, nog in het geheel niet vertrouwd in deze omgeving, wat er is gebeurd daar in het land van herkomst is meestal niet meer te achterhalen.

wel is het een heel goed punt dat de hond jullie al aardig vertrouwen geeft.

wanneer de kinderen van jullie bij jullie thuis komen, laten ze de hond volledig negeren, met het meerderen keren komen kan de hond opeens naar ze toelopen, en aandacht vragen, voorlopig negeren, het is voor deze hond zeker moeilijk om zomaar iedereen te vertrouwen, geeft het echt de tijd.

 

misschien terug moet ? vind het toch al heel wat dat ze vertrouwen al aan jullie schenkt in een korte tijd.

gespannen ? niet nodig, als je kinderen op bezoek komen, zeg je tegen de kinderen, niet te druk , en rustig gaan zitten, de hond niet aanraken, helemaal negeren, laat de hond zelf naar ze toekomen, gebeurt dat dan ook even niet aanhalen, wanneer ze meerderen keren komen gaat dat vanzelf vertrouwt worden, en wat is nu twee weken ? echt de tijd geven, en niet denken dat het niet lukt , dan moet ze maar terug... zo,n pluspunt dat ze jullie al helemaal vertrouwt.

Volgens mij moet je met zulke hondjes heel veel geduld hebben, ze heben vaak heel veel meegemaakt en hebben tijd nodig om te wennen

 

Als de hond komt snuffelen bij de kinderen kunnen ze hem misschien ook een snoepje geven

verder moet je denk ik niet teveel willen..

 

Hier in de buurt ook een hondje uit t buitenland, die was zooooo bang, als ze aan de overkant van de straat was wou ze met de staart tussen de benen weer naar huis en van andere honden begreep ze niks

als ze mij met gijs nu ziet aan het eind van de straat komt ze gelijk omdat ze wil spelen

Is natuurlijk een heel ander soort probleem maar wel een goed voorbeeld dat je met veel geduld heel ver kan komen! 

 

En 2 weken is nog maar kort he, gewoon rustig doorgaan en niks forceren :) 

Twee weken is echt niks, bij Kansoe heeft het een jaar geduurd. Met de gezinsleden gaat het super, de eerste keer dat hij mij gezien heeft probeerde hij mij nochtans meteen aan te vallen. Met vreemden nog niet optimaal maar we hebben geleerd hem te "lezen" en kunnen voorspellen wanneer hij ongemakkelijk wordt in de nabijheid van andere mensen waardoor we incidenten kunnen voorkomen. Dus geef het tijd, wanhoop niet te snel!

Vertrouwen ontstaat iig niet door te forceren. Laat de hond het tempo bepalen.

https://fearfuldogs.wordpress.com

 

Je neemt een buitenland opvang hondje is huis.

Hondjes met vaak een behoorlijk rugzakje.

En na 2 weken raak je het al beu....

Niet verkeerd bedoeld maar is dit dan wel de juiste keuze geweest.

Voor hetzelfde geld heeft dit hondje nog maanden nodig om zichzelf te worden.

Weer ermee gaan sjouwen en weg doen komt dat ook niet ten goede.

2 weken is nog erg kort. Hij moet zijn draai nog vinden. Hier kunnen weken zo niet maanden overheen gaan. 

 

Hoe oud is jullie hondje dan?

Weet je ook wat van de voorgeschiedenis?

Misschien dat het met de kinderen erbij net wat teveel is voor je hond.

Ik denk ook dat jullie kinderen haar moeten negeren totdat ze zich vertrouwder voelt en er meer open voor staat.

Maar 2 weken is ook nog wel erg kort, zijn jullie niet door het asiel geïnformeerd hoe je deze hond met zo'n rugzak het beste kunt begeleiden?

2 weken zijn erg kort. Hier ook een hond met rugzak mij vertrouwd die al heel snel Vreemden vind hij nog steeds niet fijn al gaat dat steeds beter na 7 maanden. Ik vraag bezoek hem te negeren en vooral niet te aaien. Als hij braaf is (niet blaft) laat ik bezoek hem wat lekkers geven zodat hij dit ook positief ervaart. Zo zou ik het met jouwe ook doen... forceren heeft geen zin laat hem wennen en je ziet vanzelf wanneer er meer vertrouwen is. Is er wat bekend over zijn verleden? Hoe ging het die 2 weken in de opvang? Heb geduld..  veel met hem bezig zijn ook ik zag het af en toe niet meer zitten. Als ik kijk hoe angstig hij was en hoe heerlijk het is zo'n hondje te zien ontdooien en echt te genieten van los lopen lekker knuffelen etc is dat het dubbel en dwars waard. 2 weken is erg kort zijn ware karakter zul je ook pas over een tijd zien. Ik denk dat je gemiddeld wel een jaar moet uitrekenen voordat hij echy gewend en vertrouwd is

 Dit is het antwoord op je vraag,de hond geeft het zelf aan.

 

Als je haar de kans geeft om te mogen wennen aan haar nieuwe omgeving(wat per hond verschilt..kan 2 weken zijn of zelfs een heel jaar,afhankelijk van hoe diep de angst in een hond zit),dan moet het goed komen.

 

Wisselen van omgeving brengt voor een hond veel stress mee,zeker als ze een beetje onzeker zijn en (waarschijnlijk) slecht gesocialiseerd zijn.Ze zat eerst in het asiel,dat geeft stress,toen naar opvangadres,dat geeft stress en nu sinds 2 weken bij jullie thuis,weer een wisseling wat weer stress geeft.

 

Een hond bouwt ook stress(hormonen) op.Die zitten dus echt in je bloed en moeten er letterlijk uit slijten/afgebroken worden.Voor 1 simpel stress moment(laten we zeggen,stel je hond krijgt wat ruzie met een andere hond) komen er genoeg stress hormonen vrij om het lichaam dus dagen(+/- 5 ) te 'ontregelen'.
Als je dus een helemaal stress momenten achter elkaar hebt,dan heeft een lichaam ook veel meer tijd nodig om weer tot zichzelf te komen en die stress hormonen af te breken.

 

Hoe maak je het dit hondje het makkelijkst en zorg je dat ze zich veilig voelt?

Een paar tips:

-korte rondjes naar buiten in de buurt,loop voorlopig dezelfde route,

5 keer een kwartier naar buiten per dag is voorlopig wel voldoende.Alle nieuwe prikkels moeten verwerkt kunnen worden door voldoende te rusten.Alles moet nog vertrouwd worden.

-Beperk ontmoeten met andere honden,want ook dat kan voor een hond stress geven,maar lees haar lichaamstaal goed,staart tussen de benen is haar snel uit de situatie halen.Als zij speelt met een andere hond,zorg dan voor een hondje van hetzelfde formaat,of kleiner.

-laat haar vrij in haar eigen keuze qua contact zoeken,doe de dingen op haar tempo,des te sneller ze vertrouwen krijgt(deze mensen begrijpen mij)

-Google op hersenwerk/denkwerk voor honden.Daarmee maakt een hond juist de goede hormonen aan,maakt ze kalm en voldaan.

-Laat de kinderen haar veel lekkers geven,als ze wel op die momenten dichterbij wil komen,maar voorlopig niet aaien.

 

Als de tijd er is gekomen dat ze wel geaaid wil worden(wat een menselijk inzicht is,want honden aaien elkaar nooit..die willen wel graag contact liggen,warmte zoeken van de ander,tegen je aan liggen...maar verbaas je niet als het dit nooit gebeurd,want zo een hond heb ik) ,aai dan onderhands,onder de kin,over de borst,langs de flanken,niet over de kop(voorover buigend ,met een hand die het zicht afdekt),en maak jezelf kleiner,verlaag je wat tot het niveau van de hond.

Ik vraag me af wat er in het opvang gezin is gebeurd. Meestal waarschuwen honden eerst, o.a. Door grommen. Pas als de emmer overloopt, zal een hond bijten. Tenzij hij zich zo bedreigd voelt.

 

Weet niet hoe oud je hond is? 

 

Na 2 weken is jou thuis nog vreemd voor je hond, het duurt een paar weken eer het echt zijn huis is en eer er echt een band is ontstaan. Je hond vind de kinderen erg eng, vandaar deze reactie.

 

Wat je kan doen, geef je hond in ieder geval een veilige plek en zorg dat je kinderen nooit naar je hond toe gaan. Ze moeten haar echt helemaal met rust laten.

Zo zal je hond merken dat ze  bij jou thuis veilig is en dat je kinderen geen bedreiging vormen.

 

Als dit goed gaat, kunnen je kinderen op afstand iets lekkers naar je hond gooien. Heel veel lekkers. Als ook dat goed gaat, kunnen ze je hond roepen met een voertje, dat de hond bij hun een voertje komt halen. Niet aanraken, alleen een voertje geven.

 

Door de voertjes zal ze je kinderen met iets positiefs gaan koppelen. 

Je kinderen mee wandelen nemen en buiten kunnen ze haar ook voertjes geven.

Als je aan je hind merkt, dat ze niet meer op je kinderen reageert en ze komen als ze haar roepen, kunnen ze haar terwijl ze een voertje geven voorzichtig aan haat zijkant aan raken. Zo heel voorzichtig zal er ook met hun een band ontstaan.

 

kijk goed naar je hond, forseer niets en geef je hknd de tijd, zij bepaald het tempo.