Enige pup

Als er een nestje puppen opgroeit, is het zo leuk om te zien hoe ze met elkaar spelen, ravotten...Ze leren zoveel van mekaar en van de moeder. Maar hoe zit dat nu als er maar één pupje geboren wordt? Dat mist toch veel in de ontwikkeling? Zouden jullie een "enige" pup durven? Ik heb ooit een Duitse herder gekend, enige pup en die is voor zijn vijfde ingeslapen wegens agressief en onhandelbaar. Toeval of had hij "iets" gemist? 

Mijn Niño was ook enige in de nest, en met hem is qua gedrag niets mis hoor. Ze missen inderdaad wel iets, maar ik denk dat dat van hond tot hond afhangt. Niño is hier diegene met de mooiste hondentaal. 

hier een newfoundlander als enige pup. een heerlijke hond, veel aandacht gekregen in de tijd dat tie nog bij de fokker verbleef, alle aandacht niets hoeven te delen.

ik heb er een zalige vriendelijke beer aan overgehouden, denk dat het veel te maken heeft met opvoeding socialisatie, hoe ga je met de pup om, geen bezwaar hier geweest.

met zeven weken in huis gekomen, aangezien ze als enige pup was, was het een zware pup, dus kon ze op deze tijd met gemak met mij mee naar huis... haar naam Nunkawih.

wat ik nog wel wil aankaarten, en of het zo is ????

het was mijn eerste newfoundlander, een uit een nest, zeer rustig, geen kattekwaad ooit uitgevoerd, geen puberteit perikelen, niets van dat alles, geen sloper. toeval ?

daarna heb ik meerderen newfoundlanders gehad, een uit twaalf in het nest, een zeer drukke hond, een grote bengel, met haar uitspattingen, nee slopen niet, maar wel vol energie, daarna Bamse, een uit zeven, nog meer energie dan al die anderen bij elkaar, nu niet meer hoor, hahaha, en ook geen sloper, misschien is dat het ras of ligt het aan mij.

maar de ene pup uit het nest, was een rustige hond ook op latere leeftijd.

Fleur is enigste pup uit nest.
Hier gekomen met 13wk zeer rustige hond geen problemen mee gehad ze doet heerlijk mee met de roedel hier

Obi had 7 broertjes en zusjes (3 broertjes en 4 zusjes, alles was precies 50:50).

Obi was echt hels als pup ontzettend druk maar ook onzeker en heeft wel wat gesloopt maar niet super veel omdat we hem dat niet toelieten. Lady kan ik me niet herinneren of die veel broertjes en zusjes had, geloof toch wel dat ze minimaal met 5en waren hoor. Dat was ook een slopertje toen ze klein was. Weet nog dat ze als pupje een complete plantenbak gesloopt had. 

Misschien missen ze JUIST al die broertjes en zusjes en zoeken ze dat vermaak in iets anders?

In een boek dat ik heb van Patricia McConnell staat een hoofdstuk over een "enige pup" Solo geheten. Zij geeft wel aan dat ze denkt dat enige pups mogelijk wat meer agressie problemen hebben, mn omdat ze a)nooit om te tepel hoeven vechten - en dus niet leren dat het leven niet altijd over rozen gaat, ook wel "frustratie tolerantie" genoemd en b) dat ze niet zo gewend zijn om zich overal aan te laten raken. 

Zou ik het durven? Geen idee, ik denk dat het van de pup af zou hangen en de omgeving van de pup. In de kennel van onze fokker waar 16 honden wonen kan een eenling pup ook heel wat leren. Ik moet zeggen dat de enige 1-ling pup die ze daar hadden wel een hele aparte hond was, niet agressief maar wel anders van karakter. Een echte "regelneef" die slecht tegen ruzie kon en onmiddellijk de boel altijd wilde sussen.

ik weet het natuurlijk niet, maar vroeger en misschien nog wel zijn veel duitse herders in de handen gevallen van de zogenaamde herderdrillers, waar ook de uitspraak van kwam dat alle herders zich ooit tegen de baas gaan keren en je dus ook goed moest laten zien wie hier de baas is, en met harde hand opvoeden. Logisch wel dat een hond het dan ooit teveel zou kunnen zijn en hij als agressief en onhandelbaar zou kunnen overkomen terwijl hij alleen erg gefrustreerd is geworden omdat hij niet erkend is als de hond die een duitse herder eigenlijk is: gevoelig, intelligent, aanhankelijk en een enorme will to please de baas. Wie weet zou dat zomaar eens de oorzaak kunnen zijn. Het lijkt me niet dat een hond agressief is omdat hij enige pup was.  

@Dobry, de DH die ik aanhaalde als voorbeeld, was eigenlijk "te zacht" terechtgekomen, bij een alleenstaande vrouw die ook nog eens tenger en klein van gestalte was. Zij had totaal geen gezag, straalde ook geen zelfvertrouwen uit. Ik herinner mij dat de DH als pup geen of nauwelijks bijtrem had. Kwam dat doordat hij geen nestgenootjes had? Geen idee. 

Tuurlijk komt dat niet van geen broertjes of zusjes hebben

ze leren alles van de moeder ook als ze alleen zijn

het kan natuurlijk wel dat de hond verder geen goede socialisatie heeft gehad met mens en omgeving of te vroeg bij de moeder is weggehaald

Of slechte fok qua karakter

mijn eerste eigen hond was ook een duitse herder overigens ook zacht behandeld, en een wereldhond, agressie hoort niet bij een dh voor te komen normaal gesproken. Of een hond agressief wordt hangt denk ik idd eerder af van verkeerde behandeling of slechte fok of ziekte, dan dat hij enige hond is in het nest.