Mijn hondje heeft epilepsie

Hallo, mijn mopshondje Jules is 7jaar1/2 Nu 10 mnd geleden kreeg hij zn 1ste epileptische aanval onmiddelijk naar de spoedarts gegaan die direct dacht aan epilepsie ik moest afwachten tot ie een volgende kreeg en bloed laten afnemen. In aug was hij opmerkelijk bang en aanhalig waar ik toen geen verband in zag. Een aanval heb ik toen niet gezien. Nu begin nov een 2de vrij erge aanval direct bloed laten nemen. Alles bleek prima te zijn. De arts sluit een hersentumor uit omdat de 1 ste aanval al van 10 mnd terug is. Ik kan geen verder onderzoek laten doen omdat het risico bij een mops groot is dat ze in de narcose blijven. Ik ben heel bang als hij nog maar beweegt denk ik al het ergste. Bang om hem alleen te laten.... Ik denk aan niets anders meer maak me vreselijk zorgen bij een oudere hond zou er een oorzaak moeten zijn of niet altijd???

Ik begrijp de bezorgdheid heel goed... Ik ben ook bang om haar alleen te laten maar je mag er niet teveel op nadenken. Ik geniet van alle momenten dat ze wel bij haar bewustzijn is... Momenteel is het gelukkig bij één aanval gebleven! Ik bid op mijn blote knieën dat het hier ook bij gaat blijven. Elke keer als ze zoiets vreemds doet, sta ik doodsangsten uit en voel ik mijn hart sneller en sneller kloppen.

Ergens is het wel jammer dat de DA niets doet van bloed trekken of dergelijke als er één aanval geweest is. Je tast in het duister en dat is het grote nadeel van deze ziekte!

Als je op je strepen gaat staan kun je dat bloedonderzoek echt wel krijgen hoor. Is net zoals bij de medische geneeskunde in de menselijke wereld... Als je niet blijft door zeuren en pushen kom je geen stap verder. Soms moet je fel zijn om dat te krijgen waar je recht op hebt. De vraag is alleen in dit geval of je je hond die stress wilt aan doen. Zeker nu zo een tijd na dato omdat een hoop dat ook alweer uit het bloed verdwenen is.

Wat je sowieso wel aan je dierenarts kunt vragen is valium dat rectaal toe te dienen is. Mocht er een aanval komen die te lang duurt, of de hond in status epilepticus terecht komen, dan heb je middelen in huis om de aanval te onderbreken. Dat heeft mij toch heel veel rust gegeven destijds - dat ik wat kon doen, mocht het opnieuw gebeuren en nodig zijn. Ook omdat je er dan niet voor spek en bonen bij zit; epileptische aanval = 

1. Ademhalen en rustig blijven. 

2. Eventueel meubels en andere dingen waar de hond zich aan kan bezeren aan de kant schuiven. 

3. Observeren en de tijd bijhouden. 

4. Hond *niet* aaien of vasthouden, omdat ze heel verward uit een aanval kunnen komen. De kans dat de hond je direct na een aanval niet herkent is best groot, en een hap is zo gegeven. Houd kinderen, andere honden of huisdieren daarom ook uit de buurt voor de veiligheid van iedereen. Daarnaast kun je de hond verwonden door hem vast te houden tijdens de stuiptrekkingen, er kunnen in extreme gevallen dan zelfs botten breken. 

5. Zijn er 8 minuten voorbij en zit de hond nog steeds in zijn aanval, bel dan de dierenarts en vraag of je valium (als je dat hebt) moet toedienen. 

Denk persoonlijk dat Valium in dit stadium wel wat vroeg is om nu al voor te schrijven... Ik heb aanvallen van 15 minuten meegemaakt waarbij toedienen niet nodig was (bij een hond die ooit wel eens status epilepticus is geweest) dus ook dit verschilt erg per hond. Ik denk dat je met dat soort dingen pas echt moet gaan denken als de aanvallen frequenter voorkomen, en ook als je als eigenaar dan zelf voldoende kennis hebt van de ziekte. Gelukkig kan Valium weinig kwaad maar zeker omdat zo onduidelijk is wat er nu precies is gebeurt de eerste keer zou ik niet gelijk dit soort spul gaan gebruiken.

Bovendien moeten mijn meiden *juist wel* vastgehouden worden en/of geaaid worden tijdens een aanval omdat ze anders in paniek raken en/of zich bezeren. Ook dit geldt dus niet voor alle honden, want er kunnen zaken meespelen waardoor de hond zich juist prettiger voelt bij die steun. Het klopt dat inderdaad ook sommige honden agressief uit de aanval komen dus het is altijd oppassen geblazen! Maar het is dus zeker niet zo dat je kunt stellen dat een bepaalde manier van handelen goed is in alle gevallen (en ook voldoende steun biedt voor iedere hond in alle gevallen). Kijk naar wat de specifieke hond nodig heeft, wordt die rustiger van steun en aanraking dan is er helemaal niks mis mee om de hond dit te geven.

Tijdens een epileptische aanval zijn honden volgens mij niet bij bewustzijn, net als mensen dat niet zijn. *Tijdens* de aanval dus he, niet  ervoor of erna. Aangezien hun spieren letterlijk verkrampen kan vasthouden (in de zin van stil proberen te houden) dan voor schade zorgen - daar doelde ik meer op :) ik ben helemaal voor steun bieden aan je hond voor of na een aanval, dat zeker, maar op eigen initiatief. Als Winter een aanval had gehad slobberde hij eerst een bak water leeg en kroop daarna weg bij Gin of mij. Helemaal prima... Ook als je weet hoe je hond na een aanval is heb ik er geen moeite mee. Maar zolang daar nog geen 'patroon' in zit zou ik wel in de buurt, maar niet aan de hond zitten. 

Wat Valium betreft... Tja, daar zijn de meningen dan over verdeeld. Winter had vaak 's avonds aanvallen, wat dus nooddierenarts betekend. Als die net bij een spoedgeval aan de andere kant van de regio zit ben je mooi de sjaak (hier iig). Daarom heb ik toen een uitgebreide instructie gehad en het mee gekregen. Ik vond dat een fijn vangnet. 

" Tijdens een epileptische aanval zijn honden volgens mij niet bij bewustzijn, net als mensen dat niet zijn. *Tijdens* de aanval dus he, niet  ervoor of erna. Aangezien hun spieren letterlijk verkrampen kan vasthouden (in de zin van stil proberen te houden) dan voor schade zorgen - daar doelde ik meer op ik ben helemaal voor steun bieden aan je hond voor of na een aanval, dat zeker, maar op eigen initiatief. Als Winter een aanval had gehad slobberde hij eerst een bak water leeg en kroop daarna weg bij Gin of mij. Helemaal prima... Ook als je weet hoe je hond na een aanval is heb ik er geen moeite mee. Maar zolang daar nog geen 'patroon' in zit zou ik wel in de buurt, maar niet aan de hond zitten. 
 
Wat Valium betreft... Tja, daar zijn de meningen dan over verdeeld. Winter had vaak 's avonds aanvallen, wat dus nooddierenarts betekend. Als die net bij een spoedgeval aan de andere kant van de regio zit ben je mooi de sjaak (hier iig). Daarom heb ik toen een uitgebreide instructie gehad en het mee gekregen. Ik vond dat een fijn vangnet.  "

Hannah + Ginny & Winter

Er bestaat sowieso partiële en primaire epilepsie. Bij die laatste is er inderdaad meestal sprake van volledig bewustzijn verlies maar bij die eerste gaat het in sommige gevallen alleen om stuipen en kan de hond dus nog bij bewustzijn zijn. Daarbij bestaan een hoop aanvallen, zeker als deze langer duren dan enkele minuten, uit meerdere korte aanvallen achter elkaar. In z'n totaliteit heeft een hond dan misschien een 20 minuten durende aanval maar tussendoor is deze af en toe aanspreekbaar en met z'n koppie bij bewustzijn. Wij merken dit hier bij onze Sheltie met primaire epilepsie bijvoorbeeld doordat ze dan tussendoor af en toe door het kwispelen van haar staart op ons reageert als we tegen haar praten.

Ben het overigens wel met je eens dat als je je hond in een aanval nog niet voldoende kent je inderdaad voorzichtig moet zijn. Want wat voor de een werkt kan inderdaad voor de ander helemaal niet werken, en een hond voor/tijdens/na een aanval is zeer onvoorspelbaar.

Wat je zegt over dat Valium gebruik hangt inderdaad ook een beetje van de regio af waar je woont en het contact dat je hebt met je dierenarts. Hier was onze DA die ons toen der tijd begeleide 24/7 bereikbaar en op 2 minuten rijden afstand (loopafstand van zo'n 10 minuten). Dan kun je dus meer risico's in dat opzicht nemen dan als je in een rustigere omgeving woont. Maar ik zou wel als je Valium in huis haalt inderdaad vragen om duidelijke instructies van de DA maar ook zelf wat naslagwerk over epilepsie erop nalezen. Want dan is het wel zaak dat je voldoende van de ziekte af weet omdat je dan zelf soms wellicht arts zult moeten spelen.

Trouwens als de aanval helemaal over is (naar aanleiding van dat water verhaal wat hierboven genoemd wordt) is het ook aan te raden de hond een lekkere maaltijd te geven. Iedere aanval vreet energie en de meeste honden vergaan dus ook van de honger als ze eenmaal echt uit een aanval zijn. Een extra bak voer is dan dus zeker geen overbodige luxe, voordat ze aan hun rust beginnen (maar wel pas als de aanval echt 100% zeker over is, geen moment eerder dan dat!).

Hier ligt de valium wel klaar voor het geval dat we hem niet uit een aanval krijgen.

En ja, hier ook vaker in de nacht aan een stuk door partiële aanvallen waar we hem moeilijk uitkrijgen, vlgs de DA dan beter wel de valium toedienen, en als de hond niet binnen een paar minuten reageert is hij toch een spoedgeval en moesten we naar de praktijk komen.

Onze hond zoekt me wel op als ie (partiële) aanvallen heeft, ik steun hem dan zeker wel. Maar je moet altijd blijven opletten, agressie tijdens of na een aanval hebben we hier ook al meegemaakt!

Hoi Keke en Truus,

Zelf heb ik nooit een hond gehad die epilepsie heeft gehad. De hond van mijn nichtje helaas wel, haar hondje kreeg het rond haar eerste jaar. Op deze site vond ze veel informatie:

http://dierenziekenhuizen.nl/epilepsie-bij-de-hond/

Hopelijk heb je hier wat aan...

Groetjes!