Stel je nou voor dat,

er iets in jou leven gebeurd waar je geen vat op hebt.

Dat je niet meer voor je hond kan zorgen of in het ergste geval jij er niet meer bent.

Als je ziek wordt lukt het vaak nog wel om de hond bij je te houden,maar in het ergste geval?

Waar gaat dan je hond naartoe?

Jaren geleden waren onze meiden nog thuis toen maakte ik me daar nog niet druk om.

Nu hebben ze zelf een gezin en hond.

Als er iets met ons gebeurd(je hoopt dat nooit natuurlijk) zorgen zij voor onze honden,

Prisca is al 12 die mag best haar oude dag slijten bij 1 van de 2 dochters.

Jazz mag bij 1 dochter of moet dan terug naar de fokker.

Hebben jullie daar wel eens over nagedacht wie dan voor je hond(en) gaat zorgen?

Of heb je dat al geregeld met familie of vrienden?

Ik heb volwassen kinderen, die gaan wel voor een goede oplossing zorgen.

Ik heb een lat-relatie. R. was geen honden gewend, maar zowel de vorige hond (Friso), als de huidige (Pepijn) zijn dol op hem...

Hij heeft destijds ook al eens een paar dagen op Friso gepast.

Hij heeft beloofd als het nodig zou zijn, voor Pepijn te zullen zorgen.

Onze mannen mogen terug naar de fokker, en zo nodig zoekt die een goede plek. 

Bij het pension waar ze op vakantie heen gaan, mogen ze ook zo langer blijven, stel dat ons wat onverwachts overkomt. 

En een hondje van een wat oudere dame hier uit de buurt mag naar ons toekomen als het nodig is. (Het is zo'n leuk meiske dat ze al 3 adressen heeft, voor haar een rustig idee!) 

Van Dan zijn we mede-eigenaar, dus dat is makkelijk. Die gaat sowieso terug naar de fokker. Voor Lizzie kan ik zo wel 10 mensen in mijn omgeving bedenken die haar graag zouden willen hebben en die haar een goed huisje zouden kunnen bieden, van mijn schoonouders tot aan mijn beste vriendinnen. Ik heb er niets voor vast staan, maar ik denk dat mijn schoonouders haar zouden nemen, die hebben zelf ook al een sheltie en vooral mijn schoonmoeder is stapelgek op Lizzie.

Zo goed hierover na te denken Bij al mijn honden heb ik dat gedaan en nu heb ik er één waarvan de baas overleden is 15 jaar Ik had afgesproken dat die bij mij terecht kon

Afhankelijk van de situatie zorgen mijn ouders of mijn schoonouders voor Casper. Mijn moeder werkt nu niet dus nu zou dat de voorkeur hebben. Maar wie weet is dat over een half jaar anders. Een van de twee dat is zeker. Mocht dit echt niet kunnen gaat het in overleg met fokker. Maar er is hier goed overname gedacht en wij hebben heel duidelijk gemaakt dat hij in geen geval naar het asiel gaat.

Ik denk dat ze dan nog een tijdje thuis blijft en uit eindelijk met mijn zus meegaat.

Maar zou het graag zien dat ze bij mijn beste vriendin gaat wonen moest ze eenmaal helemaal alleen wonen. 

Maar hopelijk komt die tijd nooit! 

Mijn ouders hebben gezegd dat ze Odi ten alle tijden willen opvangen en hem nooit weg zouden doen. 

Voor Odi heb ik dus mijn ouders. Ik zou hem ook nergens anders durven brengen. 

Bij mijn pup ligt de situatie anders. Die zou teruggaan naar de fokker. Simpelweg omdat mijn ouders niet genoeg ervaring hebben met een Wolfhond. Eventueel, als mn ouders echt heel gek met haar zijn, zou de fokker begeleiding kunnen bieden.

notaris, ik ben alleenstaand, een akte bij de notaris wat er met mijn bezittingen gebeuren moet, en een codicil voor mijn hond erbij, waar ze naar toe gaat, en nee niet naar familie. er is voor gezorgd.

Naar een van onze ouders of eventueel naar een zus. Maar idd, wel belangrijk om goed over na te denken.

Als ik er niet meer ben, zorgt mijn vriend voor ze. Mocht hij er niet voor kunnen zorgen....
Nyx zal dan terug naar het asiel moeten (wat hij waarschijnlijk niet aan kan, 4 maanden asiel hebben hem al de nodige trauma's opgelopen, lees: vind kleine ruimtes vreselijk, vooral de bench als het deurtje dicht gaat).
Skye, tja, die moet dan waarschijnlijk opzoek naar haar 4e baasje of de oudste hond van mijn oom en tante moet rond de zelfde tijd overlijden, dan maakt ze daar nog wel kans denk ik. Mijn nichtjes zijn gek op haar (en ook op Nyx)

Als ik er niet meer ben zorgen mijn ouders voor hem, zijn die er ook niet meer een oom van mij denk ik. Of de overbuurvrouw, die zegt altijd dat ik het zo goed doe met hem en dat ze kan zien hoe goed hij op mij reageert

en er zullen nog wel meer mensen zijn die hem zouden willen hebben, maar of hijdaar op zijn plaats zou zijn weet ik niet

Mijn vriend zou dan met alle liefde Aston overnemen. En mocht er met hem ook iets gebeuren dan heb ik 3 zussen die alle drie van dieren houden, dus dat zou wel geregeld worden.

Dan moet manlief er voor zorgen en als hij ook overlijd oid,dan zullen ze hopelijk door de rasvereniging herplaatst kunnen worden,zo niet dan vrees ik asiel.Ik heb geen kinderen,vrienden of familie die de zorg van mij over zou willen nemen.Om deze reden zijn dit ook onze laatste honden,de jongste is 13 weken en we hopend dat zijn 15 jaar mag worden en dan stopt de hondenliefde.Dus ik hoop de komende 15 jaar nog te leven.

Ja:)   ik ben zelf 19, en Kahlúa is mijn eigen hond. Ze gaat mee het huis uit. Mocht er iets met mij gebeuren, gaat ze naar mijn moeder of mijn zusje. Ik ben van plan om te reizen voor een half jaar. Mijn wens is om Kahlúa mee te nemen, mocht dit niet kunnen. Mag ze een half jaar bij mijn moeder logeren tot ik terug ben :)   Ik weet zeker dat ze goed terecht komt, en daar hebben we het over gehad. Mijn zusje heeft een eigen chihuahua. Mocht er iets met haar gebeuren, gaat t hondje ook naar mij of mijn moeder :) 

Ik heb er over nagedacht en het luchtig besproken, maar geen concrete afspraken gemaakt. Met het sociale "netwerk" dat ik om me heen heb vermoed ik dat mijn honden wel goed terecht zullen komen.

Ik vermoed (en hoop) dat Wispa naar Pauline (van Hayzel en Finn) zou gaan. Om Cosmic zal wat meer strijd zijn, ik denk dat mijn zus die gaat winnen, maar als zij haar geen huisje kan bieden (ze werkt fulltime) dan hoop ik dat ze ook welkom is bij Kelly (van Luan en Lenne) of Janneke (van Juul en Ghina), of, saampjes met Wispa, bij Pauline

In het ergste geval zouden beide terug gaan naar de stichting, waar ze in een gastgezin zullen wachten op een nieuw huisje.