Wel of niet laten inslapen

Mijn lieve meid van ruim 14 jaar kampt al wat jaren met een vergroot hart. Nu is haar hart zo groot dat deze tegen haar luchtpijp drukt. Ze heeft het hierdoor erg benauwd. We probeerde medicijnen maar deze neemt ze niet aan. In het begin kon ik ze inlekkers verstoppen maar nu is het een waar gevecht. En haar benauwdheid houdt maar aan. Ook valt ze een kilo per maand af. Waar ze ooit bijna 19 kilo woog is er nog maar 14,5 kilo over. Een echten gratenbaal.   na gesprek met dierenarts en het lezen van diverse informatie hakten we de knoop door. We zouden haar niet verder laten lijden. De dierenarts komt haar maandag thuis in laten slapen maar nu die datum vaststaat beginnen we weer te twijfelen. Wat moet ik toch doen? Hoe gingen jullie er mee om?

Het is een erg dappere beslissing die jullie moesten nemen. 

Ik snap dat je gaat twijfelen, omdat je je lieve meid niet kwijt wilt... Maar ik heb gelezen hoe het met haar gaat en hoe moeilijk het ook is: ik zou haar laten gaan... Het klinkt namelijk helemaal niet goed en ik denk dat je het haar alleen maar moeilijker maakt wanneer je haar laat leven.

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze tijd!

Ja, ze word duidelijk niet meer beter, en heeft pijn.
Het komt niet meer goed, en dit is de beste keus.
Veel sterkte!

Vreselijk, ik leef met je mee: wij zitten helaas ook in het allerlaatste stuk van het leven van ons hondenkind. Je wilt graag het goede doen en de juiste beslissing nemen en dat is juist zo moeilijk.

Onze Speedy is blind, doof, dement en incontinent. Ze geeft geen pijn aan en eet nog goed al is haar kwaliteit van leven drastisch minder geworden. Als ik zou zien dat ze pijn zou hebben of benauwd of uitval zou krijgen zou ik de stap nemen om haar in te laten slapen.

Is er kans dat jullie hond kan stikken door haar aandoening? Dat lijkt me helemaal een vreselijke manier om te gaan.

Als ze ook alleen maar afvalt en zo benauwd blijft zou ik haar laten gaan, maar het is en blijft een vreselijke beslissing.

Heel veel sterkte toegewenst!

Ik wil maar blijven vasthouden aan de goede momenten, want heel soms is daar ineens dat sprintje. Maar toen ik opnieuw las wat ik had geschreven besefte ik dat ik niet egoistisch moet zijn en haar de ellende moet besparen en toch ........ Dat knagende gevoel, die knoop in mijn maag, ben ik niet te vroeg?

bedankt voor jullie woorden

Je voelt zelf aan of het een goede beslissing is, je weet het diep in je hart....
Natuurlijk twijfel je, het is een hele grote beslissing! Niemand wil zo'n beslissing moeten nemen. Tegelijkertijd, is het mooi dat het kan, want je wil je lieve meisje ook niet laten lijden.

Ik denk (maar dit is persoonlijk) dat haar laten gaan, hoe moeilijk ook, voor haar een blijk van jouw liefde zal zijn.

Sterkte

Dit is ze trouwens. Mijn mooie meid. Wat zal het afscheid mij zwaar vallen. Ze is zolang de belangrijkste in mijn wereld geweest. 

Tjee, wat verschrikkelijk moeilijk... Ik begrijp je twijfel...

Maar, kijk nog eens goed naar haar.... Ik ben bang dat je in haar ogen ziet dat jullie de goede keuze hebben gemaakt...

Hopelijk kunnen jullie haar in het weekend nog heel veel knuffelen...

Heel veel sterkte...

 Ze is prachtig, wat afschuwelijk om zo'n grote schat te moeten laten gaan!

Wat een mooie lieve hond is het.Ik wens je heel veel sterkte met het afscheid nemen.Ook naderhand zal je steun nodig hebben,maar dat kan hier op het forum.Geniet nog heel erg van haar.Ik voel nu al met je mee omdat ik weet wat een verdriet en gemis het overlijden van je lieve vriendje met zich meebrengt.

Heel veel sterkte in dit moeilikke proces en uiteraard ook daarna... :-(

Och arme Ineke. Het is inderdaad de moeilijkste beslissing die je in haar leven moet nemen. En al helemaal als je weet wanneer het in de nabije toekomst gaat gebeuren....

Dat is echter vreselijk. Ik heb dat ook 2 X moeten doen met een bejaarde hond en het is echt heel, heel moeilijk.

Je WEET wel dat het de juiste beslissing is( als ik je verhaal lees heb je het helemaal goed in die beslissing) maar je gevoel wil natuurlijk echt iets anders.

Dit is een heel moeilijk weekend voor jullie.

Praat erover met anderen, met honden vrienden, knuffel je meissie en haal herinneringen op..... je doet echt wat je moet doen en dat vereist veel moed!

Sterkte en schrijft gerust dit forum maar vol hoor, er is er altijd wel iemand die je een hart onder de riem kan steken...

Pak een stuk papier en schrijf het van je af. Alle mooie momenteel samen... Zo fijn om later (wanneer je er aan toe bent) terug te lezen... Écht! Sterkte!

Mijn 1e gedachte is neem een plukje haar en bewaar dat heel goed ,als herinnering.

Dat deed ik vorig jaar.

Het valt ook niet mee,weet een beetje wat je bedoeld,je wil het steeds een dagje voor je uit schuiven omdat..

Wat een lief koppie.

Veel sterkte gewenst en probeer je niet schuldig te voelen.

Oef....sorry, maar ik kan je verdriet zeer zeker begrijpen.
Ze is heel je hart en je wilt haar niet kwijt.

Vergeet de dierenarts even.

Vergeet tijd..vergeet alles...laat de hele wereld even maar aan zichzelf over.

Voel je hart.
Voel het verlangen van je hond.
Vergeet je eigen gevoelens naar je hond...want ik snap dat je je hond niet kwijt wilt als je lief en leed samen gedeeld heb.

Je wilt het beste voor haar...deze beslissing is erg zwaar.

Wat denk je dat je hond zelf wilt?

Nog blijven of naar de regenboogbrug gaan?

Om eerlijk te zijn..bij het overlijden van Banjer..ik kan me geen manier vinden om er mee om te gaan.
Het is gewoon de situatie en je gaat er mee door.
Is het tijd....dan is het tijd.....

Dan is het gewoon hoe de situatie valt...

En ja...daar zijn behoorlijk veel tranen bij gevallen.

Ik heb het vermoede dat jullie het ultieme besluit al hebben gemaakt.
Ik kan niks anders zeggen dan....zet alle afspraken af en laat de rest maar even hoe het is.

Wilt iemand langskomen op bezoek? Zeg gewoon dat je het even niet wilt...je hoeft niks uit te leggen.
Alleen echte vrienden zullen het later snappen.

Laat de rest van de wereld maar even voor wat het is, geef je hond veel knuffels...slaap bij haar in de buurt....verwen haar.
Een hond weet het....ze weten het gewoon.

En ondanks dat ''het moment'' erg eng is...als het eenmaal voorbij is...zijn ze blij dat ze uit het lichaam zijn dat ze zoveel pijn opleverde.
En ja!! Ze weten zeer zeker wat je voor ze gedaan hebt.
Ze weten alles..ze weten het gewoon.

Sorry, maar ik stop nu met antwoorden omdat de tranen over mn wangen rollen.

Lijkt me erg onprettig voor je hond en als medicijnen geven op geen enkele wijze lukt en lijden kan niet bespaart worden dan zou ik de twijfel voor de gemaakte keus laten varen. Jullie hebben 14 fijne jaren gehad samen en hoe moeilijk ook soms blijkt loslaten de beste laatste keus te maken het enige dat je nog uit liefde voor je dier kan doen om een lijdensweg of langer lijden te besparen.

De keus is niet makkelijk maar je maakt hem uit liefde voor je dier. De twijfel komt vaak voort uit het langer bij je willen houden van je geliegde viervoeter echter is die twijfel meestal door onbewust eigenbelang. Het is moeilijk een trouw maatje los te laten waar je zoveel tijd al mee hebt gedeeld maar die laatste knoop doorhakken en in liefde loslaten kun je alleen zelf doen.

Ocharme. .... wat triest.  15 weken geleden stond ik voor dezelfde keuze. En hoe moeilijk was dat. Het enige wat ik voor ogen had, ik wilde mijn meisje niet laten lijden. Hoe moeilijk is dit.  Het allerliefste wat je bezit moeten opgeven. Maar uit liefde doe je dit. Niet aan jezelf denken, maar alleen aan jouw kleine schat. Heeft ze het nog naar haar zin? 

Mijn da zei, beter een week te vroeg dan een dag te laat. Ik heb ook die laatste nacht beleefd, dat laatste loopje, plasje, laatste knuffel. Het is echt heel erg maar je moet het voor haar doen dat heeft ze verdiend. 

Heel veel sterkte en ik leef met je mee

Wat is ze mooi.  Elke foto uit je collage spreekt zo voor zich.  Heel moeilijk dat je deze beslissing moet nemen. 

Overdenk wat de DA zei, kijk naar je hondje en hoe het leven nu voor haar is en als jullie aanvoelen dat het geen waardig of gelukkig leven meer is door de benauwdheid en het effect op haar lijfje... dan zou ik bij die beslissing blijven. 

Van op afstand kun je moeilijk raad geven.  Maar jullie hebben al zo lang voor je hondje gezorgd en houden echt van haar... ze is in goede handen.  Nergens kon ze nu beter zijn.

Ook van mij "heel veel serkte en ik leef met je mee". 

heel veel sterkte met dit verlies en ik kan me heel goed voorstellen hoe je je moet voelen. Dit doet echt pijn :'(