"Lastige hond"

Pfoe, even van me afschrijven, hoor.

Dat Podenco's niet de makkelijkste honden op aarde zijn is volgens mij algemeen bekend. Vooral hun jachtinstinct is niet mis.

Sinds februari heb ik Wispa geadopteerd. Ze bleek slechtziend en ik was bang dat ze verkeerd terecht zou komen. Na verder onderzoek gedaan te hebben blijkt ze zelfs zo goed als blind - alleen licht en donker ziet ze nog.

En Wispa is een "lastige hond". Wispa heeft verlatingsangst, in combinatie met Cosmic gaat het wel, maar ze is wel de eerste die begint met piepen. Wispa heeft een jachtinstinct, Cosmic ook hoor, maar Cosmic kan op open vlaktes e.d. los en is zo nu en dan nog bereid om te luisteren. Wispa niet. Nooit.

Waar Cosmic in huis met katten kan, flipt Wispa. Ook op straat, ze hoeft maar te denken dat ze iets ruikt en ze begint als een malle te gillen en te springen. Ook tegen de ratjes die ik heb staat ze zo nu en dan te blaffen. Terwijl Cosmic de ratjes negeert, ik kan zelfs een rat in haar gezicht duwen zonder dat ze reageert.

Vorige week is er een kind bovenop Wispa gesprongen. Ze schrok zich wezenloos, en valt sindsdien uit naar alle kinderen, ook mijn neefjes die ze toch wel met enige regelmaat ziet (en die instructies hebben dat ze Wispa niet mogen aaien, alleen Cosmic). Weer een probleem erbij, dus.

Ten slotte is Wispa panisch voor onweer en knallen. Ze gaat dan piepen, onder de voordeur door proberen te kruipen/graven, hijgen en rillen. Echt zo onwijs zielig. Tegenwoordig begint ze al te panieken als het buiten regent of waait, want daar volgt soms onweer op.. Resultaat is dat ik zo'n 2-3 nachten per week wakker lig omdat ze zo'n stress heeft.

Wispa trainen is lastig. Ze kijkt niet op of om als je roept, vindt snoepjes lekker totdat ze er iets voor moet doen, en loopt in huis tijdens een clicker-oefening gewoon weg om iets anders te gaan doen. Het is alsof haar werkende zintuigen een overload hebben, en er dan niets meer binnen komt.

Wispa is dus een "lastige hond". Ze kan hier niets aan doen, en ik neem haar niets kwalijk, en ik heb bewust voor een hond met een rugzak gekozen. Ik vind het vreselijk om te zien hoe ze met zichzelf in de knoop lijkt te zitten. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ze hier goed zit, met Cosmic als semi-stabiel maatje, en mij als een positief trainend vrouwtje. Nooit denk ik "ik kan dit niet", maar steeds vaker denk ik "wat kost me dit veel moeite".

Dinsdag gaan Wispa en ik een vuurwerktraining volgen, ik heb bij de hondenschool aangegeven dat ze bang is voor geluiden in het algemeen. Hopelijk kunnen zij Wispa wat rust brengen. Wispa is zo lief en zo blij, dat ik haar eigenlijk nog nooit als "lastig" heb ervaren. Eigenlijk denk ik pas sinds ze uitvalt naar kinderen van goh, eigenlijk is ze best een lastige druif.. Mijn zorgenkindje..

Volg!

Het komt vast goed

"Lastige" honden kosten inderdaad enorm veel energie. 

En het kost nog meer energie om te accepteren wat je niet kunt veranderen... 

Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen bij de vuurwerktraining! Hopelijk hebben jij en Wispa er wat aan! 

Ik heb geen tips maar ik vind het super wat je allemaal voor de honden doet!

zijn kinderen tegenwoordig dan zo respektloos dat ze zomaar zonder dat iemand dat kon voorzien op honden springen het is toch geen wonder dat een hond dit normaal al niet fijn vindt, en sommige honden zouden dit ook echt niet pikken, maar een hond als Wispa, die al zoveel meegemaakt heeft en niet veel meer ziet moet dat een reuzeschrik geweest zijn. 

Ik ben bang dat zo'n voorval doorwerkt op alles, maar vooral, dat ze voor kinderen door dit incident heel wantrouwend is geworden en zou haar daar zeker niet meer mee in aanraking laten komen of haar ergen laten waar ze zich veilig voor de kinderen voelt. Haar niet meer in situaties brengen waar ze het nodig vindt uit te vallen naar kinderen voor ieders veiligheid en voor haar en je eigen gemoedsrust.

Honden als Wispa, dwingen je idd heel goed te kijken naar wat een hond nodig heeft, en je leert er wel heel veel van, maar altijd makkelijk is dat zeker niet.

Misschien is het een idee om Bach bloesem of klassieke homeopathie voor haar in te zetten?

Lola moest overigens ook niets van een clicker hebben,  rende dan ook snel naar haar plekje, sommige honden die van jongsafaan heel anders behandeld zijn dan een "gewone" huishond begrijpen dit denk ik niet en worden er alleen maar bang of gefrustreerd van.

Persoonlijk zou ik met een hond die zo bang is nooit naar een groepsvuurwerk training gaan. Een clubje honden bij elkaar, allemaal angstig, kan elkaar mooi versterken en je maakt mij niet wijs dat het tempo vd training voor alle honden gelijk kan liggen.

Ik zou veel eerder individueel, in huis met haar aan de gang gaan. Met een Gt gespecialiseerd in angst

Het is inderdaad een privé training, geen groepstraining.

Bach en DAP heb ik in huis, maar daarmee zie ik geen verbetering :(

Voorlopig inderdaad geen kids meer voor ons, tot we weer wat stabieler zijn. En dan hopelijk goede ervaringen opdoen.

Gisteren was ik op het losloopveld toen diezelfde man met kind aankwamen. Ik wilde dus vertrekken, lijnde eerst Wispa aan. Maar terwijl ik de rest aan lijnde aaide het kind Wispa, die niet weg kon, en dus uitviel. Heb de vader duidelijk gemaakt dat ik er niet van gediend ben dat zijn kind mijn honden aanraakt. Wispa is de enige die van zich af bijt, de andere twee vluchten.

Ik vroeg me laatst eigelijk ook af of zo'n vuurwerktraining eigelijk wel nut heeft. Ik kwam deze link tegen en hetgeen wat bij de vuurwerktraining staat, ik vind het wel heel logisch klinken. http://www.hondinzicht.nl/hond-vuurwerk/

Jeetje wat herken ik veel in jou hondje van mijn oude hondje Bambi!
Was een podenco of in ieder geval een kruising. Zij was bang voor heel erg veel geluiden en trok idd ook haar conclusies. Bijv. een piepende deur was eng, dus als ik het raam open had en ze voelde of hoorde de wind dan schoot ze al in de stress omdat de deur kon bewegen/piepen/dicht klappen.
Alleen zijn kon ze slecht, maar volgens mij vooral omdat ze dan alleen was als ze iets engs kon gaan horen. Als ik in huis was en ze was in de stress (dat was dagelijks) dan kwam ze altijd wel naar me toe, maar niet echt om steun te zoeken, maar meer met en angstige/vragende blik of ik er niet iets aan kon doen., ze was in staat om door en raam of open deur weg te vluchten. Ze vond alles eng, brommers, piepende/krakende deuren, bladblazers, geluid van en specht, borende geluiden, klus geluiden, grasmaaiers enzo.
Ik heb haar 8 jaar gehad en na 5 jaar nog steeds met mijn handen in het haar met haar. Ze had zoveel stress dat ze zelfs in haar slaap rilde en haar oren op alert. Ze hield me elke nacht wakker voor een aantal uren omdat ze buiten weer iets had gehoord. Dan liep ze neurotisch/piepend door de kamer en over het bed.
Ik heb meer dan eens op het punt gestaan om haar te laten gaan. Ik trok het niet meer en herplaatsen was geen optie, maar bovenal was het eigenlijk ondragelijk voor Bambi zelf.
Maar ik heb alles geprobeerd, bach en de dap en clomicalm enzo. Niets hielp of maar paar weken.
Uiteindelijk na 5 jaar een medicijn kunnen vinden wat haar hielp haar stress te verwerken. Een medicijn tegen epilepsie, dit zorgde ervoor dat zij wel de stress had, maar de hersenenactiviteit tijdens de stress nam sneller af. Zo had ze vroeger als ze in de ochtend de specht had gehoord dan lag ze uren laten nog alert te zijn of ze het nog een keer zou horen. En met die medicijnen kon ik haar beter afleiden en was het en uurtje later ook echt wel weer klaar. Haar leven was draaglijker, ze werd vrolijker en sliep eindelijk wat meer. Eindelijk was ze iets meer hond en eindelijk had ik ook iets meer rust (ze was nog steeds niet makkelijk, maar ik kon wel van dr genieten)

Dat is inderdaad triest om te zien, die bange Wispa. Ik zou haar toch wat meer beschermen, misschien ook tegen zichzelf: voorlopig even niet los van de lijn en niet op het losloopveldje. Ze kan het even niet aan.

Ze ZIET geen enkel ' gevaar' aankomen dus kan ze niets anders doen dan preventief aanvallen, uitvallen. Je moet denk ik even een paar stappen terug met haar, het beetje vertrouwen dat ze had is ze weer kwijt door dat incident.

 De kunst is om haar te beschermen zonder dat je haar zielig vind, dat is niet de uitstraling die ze nu nodig heeft.

Dus inderdaad zorgen dat niemand haar zomaar aanraakt en contact met andere dieren even uit de weg gaan . Is het misschien een idee om een jasje voor haar te fröbelen waar " blind" op staat? Dan houdt de buitenwereld vanzelf respect.

En misschien toch ook kijken naar rustgevende middelen die geen kwaad kunnen. Wat denk je bv van valeriaan, is plantenextract maar wordt ook als milde rustgever voor mensen gebruikt.ongevaarlijk.

Als tijdelijke ondersteuning.

goeie links, ook die van Monique Bladder, vooral ook dit stukje lijkt me heel belangrijk dat je je hond steunt tijdens de angst:

Tot een aantal jaren geleden was het advies bij een bange hond; negeren!

Maar inmiddels zijn daarover inmiddels verschillende meningen. Wat eigenaren namelijk vaak doen, is niet het gedrag negeren maar de hond. En dat is een levensgroot verschil!
Het beste dat je kunt doen, is het gedrag van je hond negeren maar de hond zelf niet. Dat klinkt misschien cryptisch, maar wat ik bedoel is dat je gerust je hond mag steunen en begeleiden door hem te laten merken dat je er voor hem bent. Hem eigenlijk toe te staan dat JIJ zijn veilige verstopplek bent in plaats van een andere plek. Wat daarbij belangrijk is, is dat je niet overdreven veel aandacht schenkt aan zijn angst. Dus niet heel erg aaien, troosten etc. Maar wel hem tegen je aan laten liggen, je hand op hem leggen, gezellig met hem kletsen of proberen hem af te leiden. Daarmee help je hem om het vuurwerk (of onweer etc.) minder eng te vinden.
Als je de hond negeert, wat nog vaak het advies is, is hij helemaal op zichzelf aangewezen. Hij kan niet bij jou terecht (wat voor veel honden die normaal wel bij hun eigenaar mogen liggen, heel raar is!) en moet het helemaal zelf opknappen. Daar wordt zijn angst echt niet minder van….

Ja precies. Ik vind het zelf ook wel spannend hoor. Dit wordt Penny's eerste oud&nieuw, en ik heb geen idee hoe ze op al de knallen gaat reageren. Gelukkig heeft ze ook nooit angst getoond bij onweer, dus ik hoop dat ik haar goed kan begeleiden.

Helaas wonen er bij ons veel kinderen die met vuurwerk gaan spelen (sommige ook veeel te jong) dus ik denk dat ik misschien maar korte rondjes maak met haar, en dan gezellig binnen spelen.

Ik negeer Wispa nooit wanneer ze angstig is. Als ze steun zoekt sla ik een arm om haar heen. Doet ze dat niet dan probeer ik haar af te leiden.

Wispa draagt buiten een rode sleeve met "liever niet aaien" erop. Gewoon aangehaald worden vindt ze niet erg, leuk zelfs, ze is vriendelijk tegen iedereen. Ze vindt het alleen wel gruwelijk eng om ineens vastgepakt te worden, en heeft hier door helaas al een handjevol hap-incidenten op haar naam staan.. (zat klem met een kindje onder een tafel, heeft een vriend van me gebeten die haar uit een stapel plinten wilde tillen, heeft gehapt naar de trainer die haar door een tunnel wilde duwen, heeft een kennis gehapt die de lijn tussen haar poten uit wilde halen, etc.) Wispa is onwijs vriendelijk en ik denk niet dat ze iemand kwaad wil doen of ooit schade toe zal brengen, maar vooral voor haar is de stress en spanning gewoon heel vervelend.

Bambi klinkt inderdaad erg hetzelfde.. als ik dat lees denk ik - hou heb je dat vol gehouden??

Ja de hond negeren terwijl ze pure angst hebben is ook altijd tegen mijn gevoel in geweest. Ik voedde haar angst niet maar probeerde wel haar te steunen in dr angst.of de stressfactor weg te nemen. Maar haar compleet negeren deed ik niet. Nadeel was wel dat zij altijd weg wou en dus ging graven of springen tegen deuren. Dus ze zocht ook nooit steun. Ik probeerde haar af te leiden, of maar uit huis te gaan als de buren aan het klussen waren enzo. En soms hielp het om haar te dwingen te laten liggen zodat ze zichzelf niet verloor in dr angst. Dan ging ik liggen en hield ik haar in soort van houdgreep tot ze rustig werd, dit hielp vooral 's nachts het beste.

Kan het zijn dat Wispa's andere zintuigen extra ontwikkeld zijn omdat ze niet/nauwelijks kan zien? Nu heb ik hier natuurlijk niet de oplossing voor maar bij mensen is het ook zo dat als een zintuig niet werkt de rest veel beter werkt. Zou dat bij een hond ook zo zijn? 

Veel succes met Wispa ik hoop dat het snel wat beter gaat. 

Ik herken ook heel veel van Wispa in Blanca,zij heeft ook een behoorlijke portie Podenco geërfd en kan niet los omdat ze als ze ineens iets ziet of ruikt gewoon weg is en pas na een paar uur bedenkt dat ze ook nog een baas heeft.

Vuurwerk en onweer is ook een ramp ,zij plast en poept dan 24 uur niet en ligt alleen maar onder de tafel te rillen.

Vuurwerk training en Cd heeft bij haar niets geholpen,van de cd trok ze zich niks van aan en bij de training was ze zo panisch en in zichzelf gekeerd dat dat niks is geworden.

Ook vreemde mensen in huis is nog steeds lastig en van veel prikkels wordt ze erg onrustig.

Kinderen is ze heel bang voor en vlucht dan.

Ik moet wel zeggen dat als ik een kind ook maar richting mijn honden zie kijken dan reageer ik al.

Het is denk voor Wispa ook heel belangrijk dat ze weet dat ze beschermd wordt en haar onzekerheid niet de overhand neemt.

Gewoon zo'n kind in de lurven grijpen zodat hij niet bij Wispa kan komen.

Ik ben wat dat betreft niet netjes en liever een bang kind en boze ouders dan mijn hond die in paniek raakt.

Het mooie van zo'n lastige hond vind ik wel dat ik dat ook bewust ben van mijn uitstraling,want daar reageert Blanca weer op.

Bij Blanca hoef ik ook niet met trainingen aan te komen , die vind alles eng en zeker niet de moeite waard.

Met haar maak ik van alle dagelijkse dingen zoals fietsers ,auto's ed een soort oefening waardoor ze wat zekerder wordt.

Mijn wereld is ook een stuk kleiner geworden door Blanca omdat veel dingen niet kunnen maar ik zie wel na 2 1/2 jaar dat er nog steeds veel vooruitgang is en heb het geaccepteerd.

Ik vind het al heel knap dat Wispa met haar achtergrond en beperking het eigenlijk best goed doet.

gewoon die kinderen geen kans meer geven en jezelf af en toe verwennen zodat de stress niet de overhand neemt.

dit wordt ook Jenna's eerste oud&nieuw, ik ben ook benieuwd. We wonen omsloten door militair oefengebied dus het knalt er hier aardig op los af en toe. Daar reageert ze niet op.

Maar dat deed Lola ook niet, terwijl ze vuurwerk wel heel eng vond, ik had het Idee dat het niet om de knallen ging maar om het gesis en gefluit of misschien de combinatie van alles. Een vuurwerk cd hielp bij Lola niet ze reageerde er helemaal niet op.

Ze ging altijd tijdens het vuurwerk onder mijn bureau, en we deden de gordijnen dicht en de tv aan. Ik was van plan dit jaar een antivuurwerk doe doos te maken voor haar

http://service4dogs.nl/vuurwerkpakket-voor-je-hond/

Maar helaas is ze er niet meer. Voor Jenna lijkt het me ook wel iets dus ga ik dit toch proberen.

helemaal mee eens, ik was er bij Lola ook fanatiek op dat er geen kind bij haar in de buurt komt. Cursussen en een losloopveld hadden voor Lola ook teveel geweest trouwens.

Ook wij hadden ons op de dagelijkse dingen geconcentreerd, en als je ontwikkeling zag die ze doorgemaakt heeft in de vijf en half jaar dat ze bij ons was, dan was dat echt geweldig, en wat voor een hond je dan tevoorschijn ziet komen is het allermooiste.

Alleen veel dingen die voor anderen vanzelf spraken ging niet, (tenminste het zou kunnen natuurlijk, maar ten koste van de hond die het eigenlijk teveel zou zijn). Wat dus ergens een verarming was, maar niet opwoog tegen de verrijking die je er van de hond voor terugkreeg.

Wat is zo lees ben je gek op haar en hoe "lastig" ze soms ook kan zijn denk ik datze bij jou op de perfecte plaats is

Dat je met haar aan de slag blijft gaan en haar zo goed mogelijk wil helpen vind ik super en daar kunnen sommige mensen een voorbeeld aan nemen (niet per se mensen hier op het forum, meerin zijn algemeenheid!) 

Hartstikke goed van je!! 

Dat kinderen haar tóch gaan aaien ondanks dat ze zon fleece ding heeft met niet aaien, belachelijk...

misschien eentje kopen met "pas op  bijtgevaarlijk" of iets anders dreigends, ondanks dat ze niet echt gevaarlijk is, aangezien mensen een vriendelijk woord blijkbaar niet begrijpen....

Ik denk dat haar andere zintuigen inderdaad enorm ontwikkeld zijn. Dat de ratjes voor haar nóg lekkerder ruiken en knallen nóg harder klinken.

We hebben in de familie een erfelijke oog aandoening, vergelijkbaar met die van Wispa. Bij ons laat het netvlies los. Oma ziet nog 2%, mijn moeder nog 60%, en mijn oom is eergisteren geopereerd nadat zijn netvlies volledig los gekomen was tijdens de nacht en hij dus half blind wakker werd. Over twee weken weten we of en hoeveel zicht hij nog terug krijgt. Bij Wispa laat het netvlies niet los, maar sterft het af. Het wordt dus langzaam donker. Mijn oma voelt zich nauw verbonden met Wispa en vertelt vaak dat ze "voelt" dat er iemand achter haar loopt, dat je super sensitief wordt voor de geluiden en luchtstromen om je heen. Een hond is nog eens 1000x gevoeliger dan een mens, dus ik kan me zomaar voorstellen dat Wispa gek wordt van alle prikkels die ze via haar overige zintuigen binnen krijgt.

Naast "lastige hond", ik denk dat je haar inderdaad wel zo mag noemen, is ze ook een heel bijzondere hond. Ze lief en grappig, maar ook behoorlijk inventief. Op een losloopterrein dat als vrijwel ontsnappingsproof bekend staat, vindt ze in no-time twee ontsnappingsmogelijkheiden. Ik vind dat heel knap, zeker voor een blinde hond.

Overigens als iemand mij een blinddoek opdoet en me onverwachts aanraakt, zal ik waarschijnlijk ook slaan of schoppen uit schrik. De reactie van Wispa vind ik dus heel natuurlijk.

Hahaha, dat is dan inderdaad wel weer knap, hè! In no time vindt ze een manier om ergens uit te komen, terwijl de rest, ook allemaal Podenco's, gewoon lekker met elkaar loopt te rennen. Het is me een gekke tante, maar inderdaad ook heel bijzonder

Wat ik me nog zat te bedenken, ze heeft een belangrijk zintuig: haar ogen  niet maar ws daarom zijn haar andere zintuigen extra ontwikkeld.

Dus hoort ze ws  veel beter dan de gemiddelde hond( die overigens al veel beter hoort dan wij). Dat kan betekenen dat elk vallend theelepeltje bv een kanonschot is voor haar.

Dus moet je misschien ( te veel) geluid met ander geluid bestrijden:

 Heb je al eens geprobeerd hele rustige muziek in haar omgeving te hebben; nét hard genoeg om omgevingsgeluid weg te drukken?

Ik heb die truc bij mijn eerste hond gebruikt; die was ook behoorlijk bang voor vuurwerk. Ben ik gaan zingen. De gekste liedjes. Die hond vond het goed maf, dat was t ook. Maar hij had aandacht voor mij,( afleiding), we hadden lol( angst omgebogen) . En als ik schor werd ging de tv met een klassieke muziekzender op. Hoe verder richting 31 dec. Hoe meer het volume daarvan werd opgevoerd.

Hij heeft nix van vuurwerk gehoord...

Maar goed, blijft wel staan dat ik denk dat je met een hondje als Wispa rekening moet houden met vrijwel constant overprikkelde zintuigen.

Dat is geen fijne situatie voor haar.

Misschien toch overwegen wat Bambi ook heeft geholpen: medicatie die de overprikkeling wat weghaalt zodat ze wat relaxter kan worden.

misschien kan je hier nog iets nuttigs uit halen

http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/you-cant-reinforce-fear-dogs-and-thunderstorms

Ik wil je natuurlijk helemaal niet aan die medicatie helpen, maar wil wel aangeven dat er na meerdere gt's en heel veel andere druppels, verdampers en humane homeopatische dingen er misschien toch nog iets is wat je hondje (en jezelf) kan helpen. Ik heb zo vaak op het punt gestaan ook haar in te laten slapen en heb zelfs aan een dierenarts gevraagd of ze dr doof konden maken. Maar die laatste medicatie hielp echt, ook al is dat best heftig spul. Ze had dr laatste jaren tenminste een leuk leven. Niet onbelangrijk, de pillen waren ook nog betaalbaar.
Bambi begon met een sporthart en paar jaren later had ze een zeer slecht hart. Ik ben er van overtuigd dat dat door dr stress kwam.. Toen ik dr net had was ze ongeveer 80% van de dag aan het stressen en trillen. En niets is prettiger dan daar ze na jaren routine en medicatie toch beetje rust vind..Dus mocht niets jou en je hondje helpen dan is dit medicijn misschien ook de oplossing...

Is de oogboldruk ook gemeten? Mijn vorige hond had PRA en kreeg daarna lens luxatie en ook glaucoom. 

En als ik het zo lees is jouw hond misschien een goeie voor angstremmende medicatie.

Using-medication-to-treat-animals-with-behaviour-disorders-what-all-pet-owners-should-know

In overleg met een gedragsdeskundig dierenarts of gedragstherapeut natuurlijk. 

Ik vind het een goede link die Wendy plaatst. Ik ben geen fan van overal een pilletje tegenaan smijten (wie is dat wel?), maar als medicatie de kwaliteit van leven van mens of dier enorm kan verhogen, lijkt me het goed om het te overwegen en de voor- en nadelen af te wegen. Zoals een mens met zware trauma's naast psychotherapie vaak medicijnen nodig heeft, zou dat bij een dier ook zo kunnen zijn. Denk ik dan toch.