Pup gromt tegen zoon, niet tegen dochter

Sinds 3 weken hebben wij een pup in huis. Ik merk eigenlijk vanaf het begin dat hij zich tegen mijn zoon van 11 anders gedraagt dan tegen mijn dochter van 9. Mijn dochter is zeer kordaat, volgt onze instructies goed op en is een duidelijke leider naar de pup. Mijn zoon is wat meer onzeker en laat zich wat meer overdonderen door het soms overenthousiaste gedrag van onze pup. Ik denk dat de pup nu al feilloos aanvoelt dat mijn zoon onzeker is. Heeft iemand tips ? Of heeft iemand dit eerder meegemaakt ? Vandaag gromde hij echt overduidelijk tegen mijn zoon en hij schrok daar vervolgens heel erg van.. Ik heb geprobeerd te vragen waarom hij onzeker is naar de pup toe, maar dat kan hij niet echt verwoorden. Ik wil hem graag helpen zekerder te zijn, en sterker in zijn schoenen te staan naar de hond toe maar dat is nog niet zo makkelijk.. 

 Ik denk dat je een andere insteek moet proberen. Je hebt het over een jong beesie die de wereld moet verkennen. Er is helemaal geen strijd om leiderschap of aftasten van onzekerheid. Grommen van een pup van die leeftijd zou ik maar niets kwaads achter zoeken Het beesie heeft behoefte aan vertrouwen en geborgenheid, niet iemand die hem duidelijk wil maken wie de leider is

Nou Marieke, ik denk wel dat je het precies goed ziet. Die slimme pup voelt feilloos aan wie er onzeker is of schrikachtig, en probeert er een slaatje uit te slaan.

Je zou dus inderdaad het beste je zoon wat zelfverzekerder naar de pup willen laten optreden. Die pup doet gewoon zn ding als hond, die kun je niet bestraffen.

Wel kun je proberen de band tussen zoon en hond sterker te maken, dan zal hond ook leren respect voor hem te krijgen. Je zoon is toch niet echt bang hoop ik?

Laat ze samen een spelletje doen of onder begeleiding uitlaten. Leer hem hoe en wanneer hij de pup moet belonen. En vooral: leer je zoon niet te schrikken van grommen maar het te negeren. Desnoods gewoon "nee" zeggen en de hond daarna negeren.

Maar ik denk vooral: laat pup en zoon maar samen leuke dingen doen, een sterkere band krijgen...

Een pupje is een babytje, dat heeft geen "leider" nodig, wel een liefhebbende verzorger.

Je zou je eigenlijk wat meer moeten inlezen over hoe honden denken en doen.

Je bekijkt het nu al als een bedreiging, iets dat je moet temmen of zo.

Waarschijnlijk heeft het zich, om één of andere reden, verschrokken van iets wat je zoon deed, of vertrouwt ie hem niet goed.

Ik zou het als mateloos vermoeiend ervaren als de relatie met m'n hond een haat/liefde verhouding zou zijn.

http://www.hondenwijzer.com/dominantie.html

Hier een goed artikel over leiderschap. 

Wat gebeurd er als je pup gromt? Zijn ze aan het spelen, slaapt je pup en wilt je zoon hem aaien? Pakt hij een speeltje af?

Ik denk dat je meer in de term 'vertrouwen' moet denken.

De pup zelf is nog helemaal aan het ontwikkelen, zoals een kleuter of jong kind.

En over heel veel dingen nog heel onzeker; wat is dat, hoe gaat dat, is dat leuk, is dat eng, is dat veilig...

Je dochter geeft door haar rustiger en duidelijker gedrag de pup een basis voor vertrouwen: aan jou weet ik wat ik heb.

Je zoon daarentegen is voor de pup een persoon om onzeker over te zijn, dat straalt hij immers zelf ook uit.

En onzekerheid kan zich makkelijk uiten in grommen en ongewenst gedrag.

Als je in de term leiderschap zou willen blijven zou ik dat vervangen door 'vertrouwen' , want daar draait het om. Uberhaupt in leiderschap. Maar de pup is daar niet zo mee bezig, wel met wat hij wel of niet vertrouwd.

Je dochter heeft blijkbaar van nature meer rust en zekerheid in zich.

Je zoon zul je dus een handje moeten helpen samen met de pup op te trekken.

Help hem met een spelletje met de pup, laat hem zien wanneer je een spel begint maar ook weer stopt.

Leer hem rustig te blijven als de pup druk wordt en rustig 'nee' te zeggen en de pup daarna rustig te negeren.

Veel draait om rust en vertrouwen, ik denk dat als hij eenmaal ziet hoe dat werkt en wat het oplevert het wel goed komt.

Laat de roedelleiding even schieten bij je zoon.

Hij moet zichzelf geforseerd opstellen en dat is denk ik waar pup op reageerd.

Je zoon reageerd niet zoals zichzelfs.

Veel mensen kunnen gewoon niet hard zijn voor hun hond, maar hebben toch een geweldig luisterd hond die juist fantastisch reageerd op de zachtheid van de mens.

Natuurlijk krijgt de hond wel eens op zijn kop als die echt fout zit, maar wat ik bedoel is meer natuurlijke leiderschap zoals jij je kinderen opvoed.

Je begeleid ze, stuurt ze maar laat je kinderen ook ontdekken.

Laat je zoon op die manier met de pup omgaan.

Laat je zoon zijn zoals die is.

Mischien is je zoon geen leider....maar komt het later wel.

Een speelkamaraad is ook altijd leuk.

Laat ze stoeien, gek doen, spelen, bal gooien....(mischien vind je ze later zelfs wel samen slapend op de bank...)

Dan bouwt je zoon een band met pup op vanuit wederzeids respect.

En dat is ook een uniek iets.

Kinderen zijn hierin beter dan volwassenen...(wij zijn hierin wat meer vastgeroest)

Dus nu is het meer een speelmaatje....maar met spelen zijn er ook regels zoals elkaar geen pijn doen, niet pesten en leuk samen spelen.

Mischien is dat de betere manier voor je zoon en pup.

Dat luisteren, gehoorzaamheid en ander spul komt later wel.

Iedereen bouwt op zijn eigen manier een band op met een hond.
Het kan zelfs zijn dat je zoon niet goed durft te reageren omdat de pup nog erg klein en jong is.

Zodra pup groter begint te worden, kan die beter tegen een stootje en komt de rest vanzelf.

wat iedereen al zegt, een leider zijn betekend dat je een pup een gevoel van veiligheid kan geven.

Ik weet  natuurlijk niet wat jij de kinderen precies leert, elk kind en elke pup is ook anders, sommige kinderen voelen op een natuurlijke manier aan hoe je het beste een pupje kan behandelen, anderen juist weer helemaal niet, gaan over de pup hangen, in zijn mand liggen, door zijn etensbak graaien, de pup optillen, gillen, rennen, uitbundig knuffelen etc. Allemaal dingen die een pup bedreigend kan vinden. Dat de pup gromt is eigenlijkg goed, grommen is communiceren. Vaak heeft de pup daarvoor al signalen afgegeven dat hij zich niet fijn voelt. Ik zou daarom goed de lichaamstaal van honden aan de kinderen uitleggen en misschien samen dit filmpje bekijken:

http://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

Onderstaand filmpje gaat over angstige honden, dat is je pup waarschijnlijk niet, maar er wordt goed uitgelegd en laten zien hoe een hond zich kan uiten als iets hem bang maakt

http://www.youtube.com/watch?v=Fq1LdD4MJnk

Onderstaande link is goed om met de kinderen door te nemen en hen goed aan deze regeltjes laten houden, de pup zal zich dan veilig gaan voelen en het niet meer nodig vinden om te grommen.

https://hondenbescherming.nl//ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/