Lewis is extreem onderdanig, is dit verkeerd?

Dag iedereen

Lewis is nu over een week 1 jaar oud, pubert wat, een echte deugniet, sloopt nog in zekere mate, meubilair laat hij gerust en dekens en tapijten ook dus papier, karton, kaarten, etc. moeten gewoon verdwijnen als ik weg ga en vuilniszakken mogen ook niet binnen zijn bereik zijn.

Hij is gehoorzaam binnenshuis, luistert zeer goed als ik roep maar buitenshuis is het om zeep (pubertijd, ben zeker want tot voor een maand geleden was het allemaal geen probleem).

Maar nu is er toch iets wat me dwars zit.. ik hoef mijn stem nog niet te verheffen, gewoon wat luider te praten, of wat met meer enthousiasme te praten en hij gaat gewoon plat op z'n rug aan m'n voeten, poten in de lucht en maar kwispelen, soms ligt hij al op z'n rug als hij zich nog op 2meter van mij bevindt.

Ik denk dat het komt omdat ik hem af en toe iets te hard aanpak door hem vast te nemen in zijn nekvel, ik ben helemaal voor een positieve opvoeding, heb hem tot zijn 10 maand met geen vinger aangeraakt, maar naarmate hij ouder werd heb ik hem op dingen die echt niet kunnen gecorrigeerd, zoals happen (deed hij af en toe in het begin maar is nu gewoon over), etc.

Soms speel ik ook gewoon ruw met hem, wat hij leuk vindt, waarbij ik hem ook een beetje ruw vastpak, maar dat is het denk ik niet.

Komt het door mijn opvoeding of ligt het in zijn karakter? Jullie moeten ook weten, dat het altijd al een onzekere, een beetje bange hond is geweest maar dat dit er al grotendeels uit is gegaan met de jaren.

Dit gedrag hoeft helemaal niet zo onderdanig te zijn.
Het kan ook slimheid zijn, en wel ook een gevolg van wat jezelf doet.

Wat de hond in mijn ogen doet is anticiperen.

Door dat rare nekvel gedoe (sorry, maar dat is in mijn ogen echt niet handig, honden onderling gebruiken dit al nauwelijks of niet en dan alleen maar in bepaalde context, als baas moet je niet aan nekvellen gaan trekken, daar komt dus onherroepelijk reactie op, of direct, of later in het gedrag, niet meer doen dus zou ik zeggen !!)

Voor jij dus over iets boos kan worden,  gaat hij maar vast op zijn rug, maar dat is denk ik nooit wat je van hem vraagt, dus eigenlijk moet je het negeren en opgewekt een simpel ander commando geven (zit is meestal het meest neutrale)

De hond hoeft dus helemaal niet onderdanig te zijn, maar wel een beetje bang geworden.

En dus denkt hij "als ik op mijn rug ga" dan stop ik alles af.

Het feit dat hij hard kwispelt geeft aan hoeveel spanning hij voelt.

Kwispelen op die manier heeft niets met vrolijkheid te maken.

Ik zou het gedrag totaal negeren (dus zeker niet buik aaien)

En de hond op opgewekte toon bij je te lokken en een rustig commando te geven en het daarna met rust te laten. Dooft dit gedrag vanzelf weer uit.

Dat op zijn rug gaan liggen.?

Is dat echt enkel bij een stemverheffing.?, als hij in jou ogen iets niet goed doet.?

Of gewoon als je al aan komt lopen.?

Je grijpt hem in zijn nekvel?

Weet dat fysieke correcties 'wennen'.

Dit staat misschien bruut, maar het komt er op neer dat je dus steeds harder in zijn nekvel moet gaan klauwen om nog indruk te maken.

Je mist volgens mij een stuk communicatie en teamwork met je hond.

@Goja Oke want ik aaide hem dus wel als hij op z'n rug ging liggen.. Het is gewoon een hond met een zéér sterk karakter, zeer koppig en vasthoudend en instinctief en de fokster heeft mij ook gezegd dat haar honden positief opgevoed moeten worden maar dat je wel af en toe eens de harde hand moet gebruiken omdat dit een heel ander soort hond is dan de doorsnee labrador.

@Landseer Dat hangt af van moment tot moment, als ik thuis kom bv is hij dolenthousiast komt hij op me afrennen, is er niks te merken van dit gedrag, maar bv als ik hem roep voor z'n eten, komt hij niet dichter dan een meter bij me en gaat hij op z'n rug, of bijv als hij weet dat hij in de keuken moet omdat we weggaan komt hij niet in de keuken, dan zet ik me eerst in de zetel, komt hij bij me echt letterlijk bijna op me gesprongen en ligt hij binnen de seconde op z'n rug tegen me aan. Hij doet het verschrikkelijk vaak gewoon. Het is niet altijd een vast patroon dat erin zit.

 EDIT: hij doet het bijv ook op de meeste rustige momenten, als hij niks doet, als hij bijv wat aan het rondsnuffelen is in huis

Ik heb het nu eens getest om erop te letten, ik zit aan tafel op de pc, is fluit eens en zeg z'n naam, hij komt vriendelijk hallo zeggen en z'n aaitje halen en gaat terug rustig in de zetel liggen, dus volgens mij moet het van moment tot moment afhangen

Jammer dat de fokster je zo heeft 'geïnstrueerd'

Menig hond is zo al hard aangepakt omdat ze per definitie 'dominant  hard en sterk' zijn.

Wat natuurlijk onzin is.

Dat blijkt bij jouw hond, ik zou dat fysieke gedoe maar gauw vergeten.

Je ziet wat er van komt...

Ik heb een heel geharde hond gehad, oa omdat eerdere eigenaren ook was vertelt hoe hard hij was.

Nu was hij een hond die volledig van zichzelf uit ging, maar je denkt toch niet dat je ooit iets goeds bereikt metnekvel grijpen en meer van die onzin. Gevolg..hij keerde zich totaal af van mensen en trok zich nergens meer iets van aan.

Ik heb die adviezen ook weleens gehad en dan nodigde degene die dat zei uit om het even uit te proberen bij de hond. Gek genoeg kwamen ze dan over prikbanden en teletacts.... Gorby's uiterlijk en uitstraling was dan toch net even te veel en durfde men niet meer. Tot zover de stoere adviezen....

Met heel veel werk, met hem leven, me verdiepen in hoe ik wel contact met hem kon krijgen en een betrouwbare baas kon zijn voor hem, heeft hij zich weer open gesteld, maar dan alleen voor mij en mn man.

Met dank aan het geweld wat tegen hem was gebruikt omdat hij .....bladiebladirbla....was.

Met alles respect Jules, maar je hebt een hondje van een pittig ras, maar dat betekent niet dat het ook per difintie zo fel en pittig is, en bovendien lokt geweld tegen een hond (en nekvel grijpen hoort daar bij mij beslist bij, net) als slipkettingen, altijd een tegen reactie uit, of gelijk, of op later tijdstip.

Ik zou het op de rug gaan op rare momenten gewoon negeren, zeker niet bestraffen of wat dan ook.

En hou je handen mooi bij je en zoek uit waarom de hond op bepaalde momenten gedrag toont wat ongewenst is...meestal zit de oorzaak op een totaal ander moment.

Is inderdaad best lastig in te schatten waarom hij gaat liggen. Mijns inziens hoeft het niet persé een blijk van onderdanigheid te zijn of angst. Honden ( oké, niet de erg dominante...) gaan vaak ook op hun rug liggen als ontwijkingsgedrag.  B.v. je wilt de hond gaan borstelen, roept m, en baf, hij ligt op zn rug; soms wel soms niet onrustig kwispelend. Want dan kun jij niks meer en hond lief weet dat....

Mijn Wanda deed dat ook vaak en ik dacht eerst ook: hè, is ze zo onderdanig? Maar goede analyse( ze is bv niet onderdanig of angstig, wel zelfverzekerd en respectvol)sloot dat uit.

Madam doet het gewoon om onder datgene uit te komen wat er op dat moment gevraagd wordt van haar! Staat ze op paar meter afstand, roep je haar, boing, kwakt ze dat massieve lijf op de grond en je ziet haar denken: zo, krijg mij nu maar eens in jouw straatje....

Maffe puber. Ik probeerde mn lachen dan in te houden, negeerde dit gedrag en als ze later uit zichzelf weer stond gaf ik mn commando rustig weer en uitgebreid belonen natuurlijk als ze t dan wel goed doet.

Inmiddels doet ze nauwelijks meer ( ze is nu 15 maanden):-)

Ik zou hem niet meer in zijn nekvel pakken.

Als hij op vreemde momenten op zijn rug ligt negeren.

Ik weet verder geen tips.

Sorry hoor, maar zou het niet kunnen dat jijzelf de oorzaak bent van zijn gedrag?

Het lijkt wel of ie je niet altijd vertrouwt en afwacht hoe je gaat reageren bij sommige situaties. Vandaar dat ie dan op zo'n moment terug gaat naar "puppygedrag", misschien heeft ie in het verleden gemerkt dat het jou gedrag kalmeerde.

Je moet wel goed beseffen dat telkens jij hem met zijn nekvel pakt, hij een serieuze knauw krijgt in zijn vertrouwen naar jou toe. 

Voor een hond is "met het nekvel pakken" geen straf, ze voelen zich er alleen enorm bedreigt door, daardoor snapt ie weer niks meer van jou=enorme onzekerheid voor honden.

Onderdanig.. Nou ja dominant of onderdanig die theorie geloof ik niet zo meer in.
Het kan een stukje angst zijn en dat hij daarom zo doet.
Je grijpt hem in zijn nekvel, en dan geef je eigenlijk nog meer angst.
Kan jij niks aan doen, het is vaak menselijke onmacht.
Probeer m wat af te leiden, maar ook voldoende rust te geven

Op zn rug liggen hoe jij beschrijft is een kalmerend signaal naar jou toe. Kwispelen is meestal vrolijkheid maar honden gebruiken ook dit als kalmerend signaal. In deze combinatie met het op de rug liggen lijkt het kwispelen dus ook een kalmerend signaal. Hij wil een conflict met jou uit de weg gaan.

Haha Lewis...jij bent toch een jachthond vgs je baasje ? Mooi van je hoor dat je de knijntjes vóór laat gaan zo een vriendelijk honje ben je ? 

Serieus terug. Lance deed net hetzelfde hoor Jules, direct op zijn rug gaan liggen als we hem knuffelden of zls iemand anders hem begroette. 

We kregen de raad van dit gewoon te negeren en ons direct om te keren van hem telkens hij zich weer op zijn rug keerde. Gewoon doen ! 

En bij ons heeft dat geholpen. Nu doet hij het nooit meer. Dus heel gemakkelijke oplossing zou ik zeggen.

ik heb de andere reacties niet gelezen. 

Succes

Bedankt iedereen voor de raad! Ik ga er zeker en vast iets mee doen!