Verschillen en ervaringen Zwitserse witte herder en oudduitse herder

Hoi allemaal, Over ongeveer een jaartje willen mijn vriend en ik graag een hond. Nu zijn we ons aan het oriënteren en zowel de Zwitserse witte herder langhaar als de oudduitse herder spreekt ons erg aan. Natuurlijk het uiterlijk maar ook het karakter; beide rassen worden omschreven als zeer trouw aan het gezin, intelligent, zachtaardig, baasgericht met grote Will to please, kindervriend, sportief buiten maar rustig in huis. Nou vraag ik me af of er ook grote verschillen tussen beide rassen zijn qua karakter en behoeftes (geestelijk, beweging) want ze stammen natuurlijk beide af van de Duitse herder. De Zwitserse witte herder is soms wat eenkennig heb ik gelezen en kan soms angstig zijn. Hoe zijn jullie ervaringen hiermee? En geldt dit ook voor de oudduitse herder of zijn deze wat spontaner naar bijv mensen die ze nog niet kennen? Verder zou ik graag ervaringen horen van mensen die een of beide rassen kennen of hebben. Hoe zit het met de gezondheid van beide rassen? En vinden jullie deze rassen geschikt als eerste hond binnen een gezin met kinderen? Alvast heel erg bedankt voor de antwoorden! 

Hoi Sophie,

Wat goed dat jullie je ruim van te voren oriënteren op geschikte rassen. Deze twee rassen zijn naar mijn mening ook direct de meest zachtaardige en 'gezinsvriendelijke' herdershonden. Misschien dat jullie ook nog zouden kunnen kijken naar de Shiloh Shepherd, deze honden zijn van nature wat rustiger en stabieler van karakter. Tevens zijn ze een slagje groter, wat meer laid-back en zeer geschikt als eerste hond.

Qua behoeftes zullen de verschillen tussen deze twee rassen zeer gering zijn. Dit zou dan meer afhangen van de individuele hond en/of het karakter van de directe voorouders, dan van het ras in het algemeen. Het zijn beide herdershonden met een grote behoefte aan beweging en geestelijke uitdaging. Als jullie van plan zijn de hond hierin voldoende te voorzien, maakt dit in de raskeuze niet uit omdat ze elkaar nauwelijks ontlopen.

Er zijn inderdaad Zwitserse witte herdershonden die overmatig angstig zijn. Dit komt bij dit ras helaas beduidend vaker voor dan bij o.a. de Oudduitse herdershond. Door het heel goed uitzoeken van een fokker kan dit 'probleem' voorkomen worden, maar de kans dat je een eenkennig of zelfs angstig exemplaar treft is groter dan bij de Oudduitse herdershond. Zelf heb ik geen herdershond, maar in mijn directe omgeving heb ik er veel meegemaakt. Familie van mij hebben twaalf jaar lang een Oudduitse herdershond gehad, en dat was een erg lieve en betrouwbare hond.

Herdershonden zijn natuurlijk niet perfect en vragen een goede socialisatie en opvoeding. De ideale omschrijvingen die je op internet leest zijn dan ook niet zonder meer waar. Dit geldt natuurlijk voor alle rassen, niet alleen voor herdershonden. Fokkers en rasverenigingen halen doorgaans alleen de mooie punten aan.
Herdershonden zijn over het algemeen waakse en actieve honden, reactief en alert om hun omgeving. De meeste herdershonden zijn verknocht aan hun eigen mensen en zijn niet per se open en spontaan naar mensen die zij niet kennen. Tevens kunnen ze behoorlijk waaks zijn. Naar andere honden toe zijn ze redelijk sociaal, maar ook hier geldt dat ze (eenmaal volwassen) eigenlijk weinig geïnteresseerd zijn in spelletjes met andere honden. Met kinderen zijn ze doorgaans geduldig, maar ik vind herdershonden niet uitzonderlijk uitblinken in stabiliteit (met name door hun eindeloze energie en soms lompheid), soms kunnen ze hun eigen kinderen verdedigen tegenover vriendjes of vriendinnetjes als zij menen dat deze bedreigd worden (tijdens een stoeipartijtje of ruzie) en sommige herdershonden hebben de neiging honden of mensen of zelfs voorwerpen te gaan 'herderen'.

Ga sowieso goed na wat je de hond te bieden hebt. Willen jullie gaan sporten met de hond?

Indien jullie 'slechts' een lieve maar sportieve gezinshond willen, en er verder geen wensen met betrekking tot waaksheid of hondensport, dan zou ik serieus de Shiloh Shepherd overwegen.

Ook kan ik jullie aanraden bij verschillende fokkers een kijkje te nemen om de honden in het echt mee te maken en te ervaren wat jullie aanspreekt.

Wauw wat een superbeschrijving die Emma heeft gegeven. Daar kan ik niets meer aan toevoegen :-)
Behalve dat de Shiloh inderdaad wel meer laid-back is dan de gemiddelde andere herder. Maar het is wel degelijk een herder. We hebben zelf altijd labradors gehad en hier moest ik wel even aan wennen in het begin. 

Ik denk dat een herder als eerste hond (in een gezin met kids) zeker moet kunnen. Mits er goed wordt gekeken naar welke pup er uit het nest naar toe gaat en er voloende aandacht aan opvoeding en socialisatie wordt gegeven. Maar dat is natuurlijk bij elk ras belangrijk 

In ieder geval al veel plezier met alle voorpret en laat je nog weten voor welk ras jullie gaan?

Wij hebben zelf een witte herder, Emma heeft het redelijk goed gezegd allemaal. Bij een witte herder goed uitkijken maar welke fokker je gaat. Er zijn erbij die doen super aan socialisatie en er zijn er ook bij die helemaal niets doen, dan krijg je dus angstige honden.

Overdreven waaks zijn ze niet, tenminste die van ons niet. Met kinderen is hij heel voorzichtig, maar als hij door het dolle heen is door het spelen met bv een bal dan kan hij ook lomp zijn. Met die eindeloze energie valt het ook wel mee, buiten ja, binnen nee ! Dat is iets dat kun je ze gemakkelijk aan leren om in huis rustig te zijn.

Vrienden van ons hebben een ODH, lief, onbesuisd, maar hij is nog jong. Ook hij heeft buiten heel veel energie, maar binnen is hij rustig. Hij is wel lomper in omgang en overdreven waaks is hij ook niet. Vaak blaft hij niet eens als er iemand binnen komt.

ik heb 2 ODH's en ik vind dat Emma ze idd al mooi omschreven heeft...

het karakter hang ook enorm af van hond tot hond ik heb er 2 die op bepaalde punten totaal verschillend zijn.

daar mijn oudste met elke mens goed overweg kan is mijn jongste eerder afwachtend en ze zal nooit uit zichzelf naar ander mensen gaan.

mijn oudste is ook super waaks en  blaft als er vreemd volk op "den hof" komt terwijl mijn jongste wel mee blaft maar eigelijk niet weet waarom ze nu blaft   

mijn jongste is dan naar mij  toe vele aanhankelijker dan mijn oudste...

maar beide zijn het gewoon 2 schatten en het ras heeft mijn hart gestolen

ze zijn super met kinderen en ze hebben en enorme wil to please dus ik raad wel aan om iets met je hond te gaan doen (hondenschool, fietsen, lopen,....)

een goede socialisatie is uiteraard heel belangrijk en een goede fokker ook daar moet je veel tijd insteken en veel gaan kijken bij de fokkers zelf

mijn schatten

checko  (oudste)

genna (jongste)

Terwijl ik dit typ ligt er een ODH op mijn voeten te slapen terwijl een Witter Herder zich onder mijn arm heeft gekruld Ik heb dus van beiden eentje, alhoewel de ODH uit het asiel komt en je nooit zeker weet wat er eventueel nog doorheen gekruist zit - dat dan weer wel.

Emma heeft het heel mooi omschreven; vooral het stukje over de rasbeschrijvingen ben ik het zeker mee eens. Vooral van de witte herder vind ik deze beschrijving vaak veel en veel te lyrisch; bijna alsof dit ras dit niet te verpesten valt en zichzelf opvoed, terwijl het zachtaardige karakter in combinatie met de neiging tot nervositeit (wat meer en meer voorkomt, laat je niet wijsmaken dat het de uitzondering op de regel is) erg lastig kan zijn om een goede balans te vinden.

Winter, mijn witje, is een zeer nerveuze hond die geneigd is tot uitvallen. Nu heeft Winter als vrij jonge pup 3 maal een epileptische aanval gehad (achteraf bleken deze veroorzaakt te zijn door iets, hij heeft dus geen 'standaard' epilepsie) waardoor hij is doorgeslagen van 'voorzichtig' naar ronduit angstig. Daarbovenop is het een ontzettend werklustig beestje, die geen genoegen neemt met een standaard wandeling. Winter moet je aan het werk zetten, anders zoekt hij zelf een baan; het vloerkleed wat bijpunten, behang van de muren schrapen, de katten opjagen - hij vind wel iets om te doen. Momenteel doe ik met Winter een heel arsenaal aan dingen om hem geestelijk tevreden te houden, waaronder Gedrag&Gehoorzaamheid, speuren, sociale wandelingen, apporteren vanuit het water, helpen in huis (was sorteren, in en uit de wasmachine halen, in de droger stoppen, etc. - super handig, dat wel ), en dat alles bovenop 'gewone' wandelingen. Doe ik dit niet, dan is die hyper, vrijwel onhandelbaar en verergert zijn uitvalgedrag naar andere honden en vreemden x10.

Nu is Winter echt een extreem geval, daar ben ik me echt van bewust, maar ik zie meer en meer mensen met hun witje aankloppen bij de hondenschool vanwege gedragsproblemen die ze niet hadden zien aankomen. Veelal voortkomend vanuit de toch wel nerveuze aard van het 'beestje', die vaak compleet wordt weggemoffeld in de rasbeschrijving. Voordat je aan wat voor ras dan ook begint zou ik bij mezelf nagaan of ik in het ergste geval de hond alsnog zou kunnen (en willen!) bieden wat hij nodig heeft.

Wat niet wil zeggen dat witte herders verschrikkelijke honden zijn hoor, in tegendeel Winter is ook een heerlijke knuffel die het liefst op schoot ligt (met zijn 35 kilo - oef!) en hoewel hij bang is voor vrijwel alles, is hij dol op kinderen. Het is net alsof kinderen en hij dezelfde energie hebben - het klikt altijd direct, en dan hebben ze elkaar ook helemaal gevonden. Hij is ook geweldig zorgzaam; voel je je niet lekker, dan zal hij niet van je zijde wijken. En het is een clown! Als ik sip ben trekt die alles uit de kast en krijgt me altijd aan het lachen.

Ginny (mijn ODH) is heel anders. Zolang ze lekker los mag wandelen en contact mag maken met andere honden is ze dik tevreden. Zij houd op haar beurt ook zeker van een knuffel, maar alleen als ze er zelf om komt vragen. Ook is zij een stuk zelfstandiger dan Winter dat is, en wat minder snel van haar stuk te brengen. Kinderen heeft zij dan weer helemaal niets mee, maar dat zal ook zeker met (gebrek aan) socialisatie te maken hebben - toen ik haar kreeg was ze al 5 maanden oud. Ze is (veel) stabieler dan Winter, en haar terughoudendheid uit zich ook heel anders - kent ze iemand niet, dan zal ze doen alsof deze persoon niet bestaat en er geen drama van maken.

Beiden zijn heerlijke honden om te hebben, maar ieder compleet op hun eigen manier. Mijn tip zou zijn om bij een paar goede fokkers op bezoek te gaan en in het echt kennis te maken met deze prachtige rassen Succes bij jullie zoektocht!

Ik wil de kanttekening maken bij de Shiloh dat je die waarschijnlijk niet binnen een half jaartje in huis kunt krijgen. Hij is een zeldzame verschijning en er zijn maar weinig officiële fokkers in Nederland. Ik ben op de hoogte van maar eentje, maar Nicky zal hier meer van weten. 

Ik heb nu mijn tweede Zwitserse witte herder. Onze buren hebben een Oudduitser en er wonen verschillende andere Oudduitsers hier op de buurt. Ik echo wat de anderen al zeiden: kijk goed naar het karakter van de honden waarmee gefokt wordt! Wees dus erg kritisch bij de fokker. Veel gezondheidsproblemen kent de witte herder niet, maar op ED en HD zou sowieso getest moeten worden. Er komen een aantal rugproblemen voor, zoals DM en spondylose, maar in welke mate weet ik niet. 

Onze vorige witte herder had een stamboom en hij moest met 1 jaar oud geopereerd worden aan ED (elleboog dysplasie) terwijl de ouders vrij waren. Wees je ervan bewust dat ED en HD ook kunnen ontstaan als de ouderhonden vrij zijn van deze ziektes, helaas. Onze huidige witte herder heeft geen stamboom en is verder gezond, op een allergie voor huisstofmijt na. 

Mijn vorige en huidige witte herders verschillen enorm qua karakter. De een was open, de ander terughoudend, de een zelfverzekerd, de ander een watje, de een totaal niet waaks, de ander wel, de een een allemansvriend, de ander eenkennig... enzovoorts. Maar alletwee waren ze rustig in huis en vol energie buitenshuis, hadden ze een zacht en gevoelig karakter, en alletwee leerden ze gemakkelijk commando's, waren ze slim en luisterden ze goed. En als laatst: het zijn alletwee mensenhonden, dus gericht op mensen. Andere honden hebben ze niet zoveel mee op, zijn totaal niet interessant (vorige hond) of gewoon ongemakkelijk om bij in de buurt te zijn, dus in een boog eromheen als het even kan (huidige hond). 

Zie de beschrijving in de rasstandaard maar als een richtlijn van hoe een individu in het ras kan zijn als hij goed is gesocialiseerd, goede genen heeft geërfd en verder geen slechte ervaringen opdoet. Dit geld trouwens ook voor de Oudduitse herder. 

Alle Oudduitsers hier in de buurt hebben een harder karakter vergeleken met de Zwitsers. Ze zijn scherper, sterker, en de meesten zijn eigenlijk niet zo sociaal. Die van onze buren is een lieverd voor alle mensen, maar met honden wat moeilijk. Hij krijgt ook niet zoveel beweging en is veel in de tuin, waardoor hij uit frustratie nogal veel blaft... 

Qua gezondheid is de Oudduitser echt niet zoveel gezonder dan de Duitser. Veel Oudduitsers zijn ook gewoon langharige Duitsers of stammen daarvan af... en hebben dus ook last van alle kwaaltjes die bij Duitse herders kunnen voorkomen. Laat je niet aanpraten door een fokker dat Oudduitsers per definitie gezonder zijn dan Duitsers (omdat een 'rechte' rug, ofzo) en dat er daarom niet op erfelijke ziekten getest hoeft te worden! 

Het zijn alletwee herdershonden die toch wel best veel beweging nodig hebben als het even kan. Heus geen uren per dag hardlopen en sporten en trainen. Maar ze moeten wel hun energie kwijt. Die van mij kan een week rustig aan doen (3x een blokje om) voordat hij staat te stuiteren in huis. De Oudduitser van de buren gaat altijd 3x een blokje om en hij zit de hele dag te blaffen.

Ze leven voor actie, om daarna lekker uit te rusten. Dus onderneem iets met de hond! 

Veel succes met de voorbereidingen!