Jack Russel gedrag met andere honden

Hoi iedereen,

We hebben een Jack Russel van 1 jaar, 3 maanden geleden gecastreerd.

Zalig diertje, kan goed loslopen luistert als ik roep als we alleen zijn.

Van de moment dat er andere honden bijkomen dan verandert meneerke in een monstertje zonder oren.

Voor de castratie was het een wellustig hengstje dat op alles wat er bewoog opkroop, dit is nu verandert sinds hij gecastreerd is. Hij kan echt leuk spelen. Enkel met grote langharige honden kan het nog wel eens mislopen, dan denk ik is hij bang en durft uithalen.

Hij is gewend van kleins af met verschillende honden samen te komen, meestal loslopend. Hij geniet daar ook van, en wij ook.

Ik ben naar de hondenschool geweest en daar ging het goed, maar ik vond dat we wat te traag vooruitgingen. Nu ben ik aan het denken om eens te kijken of ik bv bij een honden psychologe terecht zou kunnen. Of zij/hij ons sneller kan vooruithelpen omdat het meer individueel gericht is.

Mijn vraag om hulp gaat vooral over het feit dat ik hem volledig onder controle zou willen hebben, nu hij is nog jong weet ik wel. En het is nu eenmaal een Jack Russel ;) Maar volgens mij lukt het me wel met de juiste begeleiding.

Iemand hier ervaring mee ?

grtjs,

Sandra

Wanneer jou hondje ongewenst gedrag vertoont is aan jou de taak om uit te vissen waarom hij zo doet en om vervolgens de oorzaak aan te pakken.

Met mijn hondje heb ik bijvoorbeeld de fout gemaakt door het blaffen te corrigeren. Dat werkte redelijk maar je neemt de stress niet weg bij de hond. Als je de oorzaak aanpakt (in dit geval was dat hem meer ruimte geven als er vreemde mensen in de buurt kwamen) los je het probleem op zonder dat je hond hier stress van ondervindt.

Wat ik bedoel te zeggen is dat het 'volledig onder controle willen hebben' van je hond niet per se betekend dat je hond zich hier fijn bij voelt, met een hoop frustratie als gevolg.

Pak probleemgedrag bij de oorzaak aan en focus je niet op het corrigeren van de gevolgen.

Van zich af snauwen naar bepaalde honden kan geen kwaad, het is onderdeel van hun taal, hij geeft gewoon zijn grenzen aan tegenover de andere hond. Maar jij moet dit in de gaten houden en als de andere honden opdringerig blijven doen (dus de signalen van jou hond negeren) dan kun jij je hondje helpen door hem uit die situatie te halen en de honden weg te sturen. Je hond moet het veilige gevoel krijgen dat het baasje voor hem op komt en het beste met hem voor heeft. Zo bouw je een band op van wederzijds respect en zelfvertrouwen.

Jij denkt dat hij bang is? Zorg dan dat hij niet bang hoeft te zijn. Samen kunnen jullie de hele wereld aan 

Stip is mijn vriendje, is gek op kinderen, alle poezen en op de honden die hij kent maar grote honden vliegt hij gillend op af en kleine honden wil hij echt bijten zomaar uit het niets, het is jammer want er zijn honden eigenaren die gaan schoppen en dreigen. Is er iemand die tips heeft of dit herkent? Hij schrikt tegenwoordig ook overal van zelfs in huis en zoekt dan een veilige plek, zou het één met het ander te maken hebben? Ik wil mijn vriendje graag wat relaxter zien !

Een van de reden waarom ik castratie afraad en zeker op jonge leeftijd.
Hormonen helpen alleen maar om zich geestelijk te ontwikkelen, dat hij op volwassen leeftijd een stabiel hondje zal worden.
Nu je hond gecastreerd is, zijn de hormonen weg, en de kans dat de hond zich onzeker gaat voelen en daardoor gaat uitvallen is een stuk groter.
Het zal een lange tijd duren voordat de hond uit zijn onzekerheid komt, en vaak houdt de onzekerheid aan.
Jammer dat veel mensen hun hond op een te vroege leeftijd laten castreren.

Alvast bedankt voor jullie reacties !

Toen hij nog niet gecastreerd was, dan viel hij gewoon alles aan wat rondliep op honden vlak, dus dit is best wel gebeterd door de castratie.

We zijn net terug van het mooie Cadzand, op het strand met andere honden geen enkel probleem, hij blijft mooi bij ons. Met andere honden word er gesnuffeld, en met grotere honden gaat de staart naar binnen en is er onderdanig gedrag. Dit maakt dat hij niet meer uithaalt naar andere honden en als hij zeker is van die grote jongens, dat hij er best wel mee kan spelen.

MAAR van de moment dat hij aangelijnd is, en we gezellig op een terrasje zitten en er andere honden komen dan brand de hel los. Hij zou ze opeten, zo erg doet hij. Ons lijkt het wel alsof op dat moment wij en het hele terras van hem zijn, en er geen andere hond mag nabij komen. Het lijkt me deels angst en deels territorium afbakenen.  

Ik heb al geprobeerd van hem af te leiden, nekvel vast te nemen en baas te zijn ... eigenlijk weet ik niet zo goed hoe hem aan te pakkern om dat moment ?

Ik heb, oa een cairnterrier en ik herken dit gedrag wel. Jouw jack is nu een jaar. Vanaf dat mijn cairn een jaar was, ging hij zich ook 'onmogelijk' gedragen. Ik heb me een maand of 10 helemaal suf getraind met hem, eerst op afstand mbt andere honden, constant voertjes, belonen etc. Nu is hij net 2 jaar geworden en ik grap al steeds dat hij De Best Luisterende Cairn van Nederland is . Er is dus hoop, dat wou ik er eigelijk mee zeggen. En probeer er zoveel mogelijk lol in te houden, hoe meer lol, hoe harder een terrier voor je wil werken!