Een kind zal heel wat impulsiever reageren als een volwassen mens.
Dat lijkt me heel gewoon, als kind heb je gelukkig, want je bent kind, vaak geen oog voor het grotere geheel.
Ik ben echternal heel lang geen kind meer maar heb wel 2x een zwaar auto ongeluk meegemaakt, de 2e, die mijn leven totaal veranderd heeft door de fysieke gevolgen, als gevolg van iemand die zonder goede reden bovenop z'n remmen ging staan (nee er stak geen eend over).
De gevolgen waren nogal desastreus, en dan leer gelijk voor goed hoe hard auto's zijn.
Ik zal ook een levend wezen redden als het even kan, maar enige ratio over de gevolgen van de reddingsactie is zoals ik leef en besta heel gewoon. Het kan voor mij niet zo zijn dat er gewonden of nog erger vallen om misschien een eenden kuiken te kunnen redden...
Hoe je echt reageert in een hel bijzondere bedreigende situatie is echt nauwelijks te voorspellen
Er is wel op te trainen, maar ik heb ook eens een vrachtwagen chauffeur in een file met een stalen staaf de auto naast me in elkaar zien slaan...ik voel nog mn verbijstering... En ik deed helemaal niets.
Gelukkig andere automobilisten wel.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Ik ben zelf van achter aangereden zonder rede. Ook dat had/heeft fysieke gevolgen voor mij. Toch is remmen bij een dier of mens mijn eerste reactie. In die ene seconde denk ik er echt niet aan dat anderen bovenop mij kunnen komen. Het is een reflex van mij, wellicht uit een enorme dieren liefde die ik van mijn opa met de pap lepel mee gekregen heb. Op dat moment vrees ik niet dat er iemand op mij komt.
Zie ik in de verte iets, dan kijk ik wel in mijn spiegels en rem daarna al kijkend in de spiegel rustig af, met mijn hart in mijn keel.
Wanneer ik zie dat iemand anders in gevaar is handel ik zeer rustig en denk zeer helder na, maar achteraf krijg ik pas een "klap". Denk bijvoorbeeld aan reanimatie.
Trouwens nog even een vraagje: hoe staan jullie tegenover iemand die jou laat vallen om zijn eigen hond te redden?
Perspectief is toch maar alles in deze. Ik zou het vreselijk vinden als iemand zichzelf dood zou rijden tegen een boom omdat hij/zij instinctief mijn hond ontweek. brrrr...
Ik zou mezelf schuldig voelen omdat ik die persoon in die situatie heb gebracht. Ondertussen zou ik zeer blij zijn dat mijn hond nog leeft.
Ik 'weet" eigenlijk altijd wel of er iemand vlak achter mij rijdt. Als je nog moet gaan kijken op het moment dat er iets gebeurt, ben je sowieso te laat. Vond dat ook een mooie test bij rijles: instructeur dekt spiegel af en vraagt "wie of wat rijdt er achter je". Dat het bij jou niet mis gaat als je remt, wijst er wellicht op dat je dat ook wist, dat het kon. Dan is er toch ook niks mis met remmen voor dieren? Als het kan, stop ik ook.
Aangezien ik ook maar een mens ben, merk ik wel eens dat ik teveel in gedachten ben en dan mopper ik ook op mezelf als ik niet weet wat er om me heen aan het gebeuren is. Overigens kan ik ook bijna altijd wel zien of iemand weer eens met de $%#$#$ telefoon zit te klooien op de weg, zoals appen oid. Ik mag dat ook echt niet van mezelf, je bent dan gewoon niet meer bezig met wat er om je heen gebeurt.
Gek genoeg lijkt dit een soort discussie te worden "wie houdt er meer van dieren, die is een beter mens" nou weet je, ik houd van elke diersoort, inclusief de mens. Ik haat trouwens muggen, dat dan weer wel....en ik stop ZEKER niet voor naaktslakken
Maar waarom schuldig? je kunt toch niet alles voorzien? In nood komen is toch niet altijd een situatie waarin je iets fout gedaan hebt?
wat ik vreemd vind van dit soort reacties is de neerbuigende toon tov de mensen, die zeggen hun hond te zullen redden
ik veroordeel niemands mening. dat jullie de wildvreemde redden, prima toch? maar de rest van de kiezers afserveren als moreel inferieur vind ik onzinnig
want de mate van extremisme waarin mensen hun keuze wordt afgetekend als idioot, daar schrik ik dan weer van
het is volkomen normaal, dat je meer empathie op brengt voor mensen waarmee je close bent, zoals je familie, je gezin, je goede vrienden, etc.
tenminste, ik denk dat jullie ook meer emotioneel betrokken zijn bij je partner die in een ravijn stort, dan dat iemand aan de andere kant van de wereld dat doet?
want als ik het nieuws aanzet, hoor ik niets dan ellende. en natuurlijk vindt iedereen dat verschrikkelijk, maar je gaat door met je dagelijkse leven, je kunt eenvoudigweg niet elke seconde stilstaan bij alle wildvreemden die iedere minuut sterven
en is het dan werkelijk waar zo moeilijk te begrijpen, dat een hond, een huisdier, een onderdeel van iemand zijn familie, een maatje, voor mensen heel veel betekent, zo veel zelfs, dat ze dat dier zouden willen redden, koste wat kost?
ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo vreemd
edit: spelfout
DUBBEL
Ten eerste ik voel mij nooit persoonlijk aangevallen op inet.
Dus een gevoelige snaar is er ook niet geraakt.
Grappig dat je hier van uit gaat als ik een beetje anders reageer .
Vond alleen dit raar overkomen....
Maar goed, ik snap ook wel waarom dat soort types bijna alleen maar negatieve ervaringen hebben met "de mens". Zo maak je niet bepaald vrienden.
Niemand weet dat ik zo denk, behalve mijn vriend. Iedereen weet wel dat ik een enorme dierenvriend ben. Ik heb iets meer dan een handvol goede vrienden en meer hoef ik er ook niet. Ik ben een zeer begripvol mens en heb zeker geen gebrek aan empathie.
Dus de negatieve ervaringen hebben daar niks mee te maken .
Ik denk gewoon anders, en dat word hier ook veroordeeld. Ik vind dat juist meer een gebrek aan empathie .
Ik veroordeel jou niet hoor Berlinda.
Weet zelf hoeveel fouten ik heb dus.....
Als ik de afweging moet maken, tussen mijn Lance en mijn man of kind, dan ga ik ook voor hen. Dat vind ik dan weer normaal.
Maar hier werd duidelijk gezegd"een vreemde" dus kies ik 100% voor mijn hondje. .
nee, natuurlijk niet.
want je duwt toch niet iemand het ravijn in?
dan zou iedereen strafbaar zijn, die bij zinloos geweld gaat staan kijken naar de daders die iemand in elkaar staan te trappen.
en dat doen de meeste mensen zeker
over gebrek aan empathie gesproken...
Wat een raar topic haha!
Ik zou toch voor mijn hond gaan. Je hebt er voor gekozen om een hond aan te schaffen en dan moet je ook voor hem zorgen. Je hebt zijn hele leven al voor hem gezorgd en als je dan in zo een situatie een vreemdeling zou redden, zou ik me mijn leven lang schuldig voelen voor mijn beste maatje. Natuurlijk heel erg voor de vreemdeling, maar die persoon kon je toch niet en had je toch geen band mee. Laten we maar hopen dat zoiets niet toch echt met een van ons gebeurt! En een beslissing die je in zo een situatie maakt, lijkt me toch onvoorspelbaar.
Ja maar het gaat niet om het leed aan de andere kant van de wereld. Het gaat erom dat je ergens staat en iets kunt doen om een medemens te redden. Dat is emotioneel heel anders dan in zak en as zitten om een nieuwsbericht. Toen voor mij een drager bijna een ravijn in donderde omdat er een stuk pad wegzakte, schoot ik net zo snel naar voren als wanneer het mijn partner was geweest. En het was niet eens een drager van onze groep, dus ik kende de man niet en het was niet mijn verantwoordelijkheid en hij liep er niet door mijn "schuld" dus. Toch handelde ik op dat moment door een hand uit te steken.
De neerbuigendheid komt in dit topic trouwens fijntjes van 2 kanten ...
Sorry ik stop ermee. Je begrijpt me duidelijk gewoon niet en dat kan. Ik schrik van het gebrek aan empathie, jij vind dat prima. Nou lekker belangrijk, we kennen elkaar toch niet.
Ik hoop alleen wel dat iedereen die zo stellig reageert ook in real life wel even zal zeggen 'red je hond maar, zou ik ook doen'.
Nee, dat doe jij ook niet.
En het topic krijgt ook wel een andere wending, zoals jij eerder aangaf.
Komt toch wel heel wat emoties los zo te lezen, en ach dat is ook niet erg..
We zijn allemaal maar mensen, niemand is perfect .
Nee, jij begrijpt mij niet want jij gaat er van dat wij ''types'' het logisch is dat wij alleen maar negatieve ervaringen hebben door ons ''gebrek aan empathie'' lol en dat we daarom niet bepaald vrienden maken.
Dus ik leg je ff uit dat dat niet aan de orde is .
Een persoon.
Voor mij blijven mensen belangrijker dan honden/dieren. Zal wat zijn als ik een persoon dood laat vallen, omdat een hond voor mij belangrijker is. Ik heb veel over voor Olly, maar als ik in een situatie belandt, zou ik eerst voor de mens gaan. Ik heb niet als instelling: omdat ik hem niet ken, ga ik voor de hond... Als ik zelf grotere kans heb om te overleven, dan zal ik hem/haar helpen.
Al wil ik Olly op deze manier niet kwijt hoor.
Toch kijk ik niet echt naar het "hond zijnde". Penny is voor mij veel meer dan gewoon een hond. Ze is mijn kind, mijn vriendin, en familielid. Ja, echt waar. Dat ze een hond is is maar bijzaak voor mij. Wat anderen daarvan vinden, dat is hun probleem. Maar familie gaat voor. En tussen familie ga ik niet kiezen. Ze staan allemaal op nummer 1, niet allemaal op dezelfde manier, het is gewoon anders, maar ze zijn me allen dierbaar.
Nou ja, wat je ook kiest, iedereen zal moeten leven met de keuzes die hij maakt.
En als je bewust een mens laat verongelukken omdat je een hond wil redden en je kan daar mee leven, dan is dat prima toch.
Pech voor de nabestaanden van die persoon, maar wat maakt het uit.
Jij hebt je hond nog en dat is waar alles om draait.
Precies wat ik denk...
Inderdaad, iedereen zal moeten leven met de keuzes die hij/zij maakt.
Dat is bij alle beslissingen die je in je leven maakt zo...
En wie is iemand anders dan dat ie denkt daar een oordeel over te moeten vellen?
Ik zou het liever zo willen omschrijven.
"En als je bewust een mens laat verongelukken omdat je een familielid wil redden en je kan daar mee leven, dan is dat prima toch.
Pech voor de nabestaanden van die persoon, maar wat maakt het uit.
Jij hebt je familielid nog en dat is waar alles om draait."
En die familielid kan mijn ouders zijn, zus zijn, maar ook mijn hond, kat of paard.
Hoewel ik me afvraag of het echt bewust is. Het is toch reageren uit snelheid...Actie, reactie ofzo. Misschien moet je wel zo snel handelen dat je willekeurig graait en ziet wat je maar redden kan.
Ik denk ook dat dit een vraag is waar je het antwoord pas op weet als je ervoor staat en die keuze moet maken. Al de rest vind ik persoonlijk speculeren over "wat als" ...
Dibbes ik kom naar je toe!
Niet dat ik graag dood wil ofzo maar zo,n situatie hoef ik niet te overleven om vervolgens overal bang van te zijn.
Maarja niet dat ik elke dag langs een ravijn loop of naar Indonesië ga met een schip.
En hoe weet je dan of die vreemdeling, die zich met 3 vingers vasthoudt aan de richel boven het ravijn een verkrachter/seriemoordenaar/dierenbeul/pedofiel is? Ga je dat eerst vragen?
Sorry meneer, voor ik u ga redden, wilt u deze vragen even beantwoorden:
1) bent u een voortvluchtige verkrachter/seriemoordenaar/dierenbeul/pedofiel?
2) lijdt u aan een dodelijke ziekte, waardoor u binnen niet afzienbare tijd zult sterven?
3) zou u in deze situatie eerst uw eigen hond redden?
Beantwoord u een of meer van deze vragen met 'ja', dan spijt het mij dat ik u te pletter moet laten vallen...
---
Wat ik zou doen in het geval van vreemdeling in ravijn en Mellow ernaast... daar geef ik maar geen antwoord op, mijn antwoord is ook niet correct namelijk...
En door dit antwoord zal mijn keuze ook wel te raden zijn.
Maar goed, mij kennende raak ik dusdanig in paniek dat iedereen te pletter valt in dat ravijn...
Een week of 3 geleden reed ik van mijn huis naar mijn ouders. Op de 70 km weg remde de auto voor mij ineens af. Ik dacht dat het weer iemand was die af zou slaan, maar dat niet zou aangeven (zijn nog best veel mensen die eerst afremmen en pas als ze al half in de bocht zitten richting aangeven), dus ik geef aan dat ik naar links ga en ga ook naar de linkerbaan. Ook daar werd afgeremd. Reden: 7 overstekende zwanen. Van de ene sloot, over beide rijbanen (gescheiden door grasstrook) naar de andere sloot, allemaal op hun dooie gemakje, in een rijtje achter elkaar. Op beide weghelften (totaal 4 rijstroken) stond het verkeer stil, lijnbus, klein busje, diverse auto's. Vond het heel bijzonder om te zien.
Indien mogelijk doe ik dat ook, ik kijk heel veel in mijn spiegel, zodat ik eigenlijk altijd wel weet hoeveel verkeer er achter mij zit en of dat dichtbij is of ver weg.
Er heeft niemand geantwoord: "Ik zou op zeker spelen om mezelf te redden en naar niemand een hand uitsteken"
Ik hoop dat ik dit juist interpreteer en dat dit sarcastisch bedoeld is. Please please please.
Je hoeft niet alles te kunnen begrijpen hoor. Maar respecteer elkaars keuze/mening.
Sommige reacties zijn echt ronduit bot, niet nodig.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?