in laten slapen

Hallo allemaal

We moeten onze hond laten inslapen het gaat niet meer. WE zijn al ruim bijna 3 jaar bezig met luiers omdat ze alles laat lopen. Ze accepteert haar luier niet meer en elke dag is hij stuk door haar gemaakt ligt door me hele huis en doet daarbij haar plas door het hele huis. Haar gebit is zo ontstoken en haar tanden zijn zo slecht maar door haar ouderdom ze is ruim 14 jaar kan ze niet meer onder narcose.
Ze is vals wil ons bijten en eet zo gulzig kauwt niet meer. We hebben de dierenarts weer gebeld en die zegt ook whitney is op. Ze heeft volgens hem pijn daarom haar gedrag en is dement ze ziet ook slecht slaapt steeds meer bijna hele dag. Ik wilde dit even opschrijven omdat als ik haar zo zie liggen ik het niet kan , maar we hebben een afspraak om haar telaten inslapen maar komt nu heel dichtbij.

Diana

Diana,

De door jou gekozen titel van dit topic zegt genoeg.

Hoe heet je hondje?

Je hond heeft alleen al door de ontstekingen in haar gebit vreselijk veel pijn.

Door haar ouderdom heeft ze nog meer gebreken.

Je hondje is NIET vals; maar doordat ze ondraaglijke pijnen heeft, kan ze niet veel hebben en gaat happen als de pijn verergerd wordt.

Je hondje heeft een mooie leeftijd bereikt en is op.

Van je hondje houden betekent ook haar op tijd loslaten en haar uit haar lijden verlossen.

Stel de moeilijke beslissing niet uit; het leven van je hondje is niet hondwaardig meer.

Heel veel sterkte.

Beste, me hondje heet whitney. ja maar soms zie ik haar blij zijn als ik eten maak dan denk ik is dit we l goed maar ik weet ook dat het zo niet meer gaat maar toch zo moeilijk

hoi Diana,

dit zijn zulke verschrikkelijke dingen.

Whitney is je maatje en je wilt haar niet laten gaan.

Ik kan je alleen maar ontzettend veel sterkte toewensen de aankomende tijd!!

Diana,

Honden tonen tot ze er bij neer vallen ook blije momenten.

Honden/hondjes zijn bikkels en gaan tot het uiterste. Pijnen worden door honden pas in een laat stadium getoond. Het happen/bijten zelfs naar het baasje, betekent enorm veel pijn.

Toen mijn hondje van 3 jaar ernstige klachten kreeg door erfelijke aandoeningen en ik wist dat sommige eigenaren veel te ver gaan met zo'n ernstig zieke hond, had ik mij voorgenomen om mijn hondje niet ondraaglijk te laten lijden en op tijd in te grijpen. Mijn hondje met veel pijnen moest niet voor mij in leven gehouden worden, omdat ik geen afscheid van haar kon nemen. Nog voor haar 4e verjaardag heb ik haar moeten laten gaan.

Geef Whitney haar rust; het is genoeg geweest.

Bedankt voor de lieve reacties allemaal, al weet ik dat ik haar moet laten gaan maar ik hou het niet droog. We zijn heel ver gegaan met haar al bijna drie jaar luiers om en een strijd vaak als ze in de avond naar buiten moet. Ik moet nu aan haar denken maar die twijfels blijven ze kijkt dan zo naar me en het idee dat ze er straks niet meer is en dat ik dat beslis blijft moeilijk maar goed het is het beste voor haar.

hoi Diana,

Ik leef echt heel erg met je mee.

Het idee dat ze er straks niet meer is...

Maar zoals je verteld hebben jullie er alles aan gedaan.

Ook de dieren arts staat zo te horen helemaal achter jullie beslissing.

Als het kan probeer nu nog even te genieten van haar nu het nog kan.

verwen haar gewoon extra...wat ze eigelijk nooit mocht......

ik zag eerder op youtube een mooi filmpje van afscheid van een lieve hond......

hond mocht nog leuke dingen doen(zover het kon) en kreeg lekkere hapjes.

het filmpje was triest maar ook heel liefdevol....en heel mooi.

en de beslissing samen met de dieren arts doe je juist uit liefde voor je maatje.

ik hoop dat ondanks je verdriet nog even saampjes kan genieten!!

heel veel sterkte toegewenst!!!

veel sterkte...

Heel veel sterkte Diana,

Van je hond houden betekend ooit los moeten laten... dat is de prijs die we moeten betalen om te mogen genieten van hun, vaak veel te korte, hondenleventje..

Je hebt zoveel liefde voor haar dat blijkt wel aan de drie jaar dat je al alles voor haar doet.

Maar als je de moed en kracht vindt om haar te laten gaan dan kies je voor haar, dan kies je voor haar rust en geen pijn meer te hoeven hebben..

Het verdriet en gemis dat achterblijft is voor ons..

Nogmaals, dat is de prijs die elke hondenliefhebber uiteindelijk zal moeten betalen.. Maar de prachttijd die jullie samen hebben gehad, al die liefde en plezier, dat moet het waard zijn geweest. Jullie hebben haar in haar leventje alles gegeven wat ze wilde,  nu moet je sterk zijn en haar haar rust gunnen zonder pijn..

Diana,

Is een zware tijd.....maar je Whitney geeft eigenlijk aan dat ze echt op is.

Je moet niet twijfelen, al blijft dat wel knagen.... omdat je als baas uiteindelijk moet beslissen.(je da is de beste vertrouweling met zicht op je hond)

Het is de meest moedige beslissing die je moet maken. Geen schuldgevoelens.

De datum komt in zicht....snap dat dat heel moeilijk is.....maar je moet erdoor.

Je Whitney is met alle liefde verzorgd, gepamperd, gevoed, graag gezien.

ik wens je veel sterkte,

kunt hier altijd je hart luchten, we weten perfect hoe het voelt.....

Bedankt lieve mensen voor jullie reactie,s.
We zitten zo in een twee strijd en als ik dit lees samen met me man houden we het niet droog en weten dat het beter is maar toch.
Deze antwoorden helpen ons heel erg daar putten we echt steun uit. Ik voel zo een schuldgevoel dat ik de beslissing neem en moet me steeds verantwoorden waarom we dit nu toch moeten doen.

Diana

diana,

Gooi het schuldgevoel over je schouder weg.

Waarom je deze beslissing neemt is alleen al duidelijk uit de tekst van je openingspost.

Ik ben er van overtuigd dat Whitney jullie dankbaar zal zijn als jullie haar een verdere lijdensweg besparen. Kijk naar haar, houding rug, oren, staart en vooral haar ogen.

Whitney zal geen fier hondje meer zijn zoals vroeger en haar ogen spreken boekdelen.

Jullie hebben altijd het beste met Whitney voor gehad en dit is het laatste wat je voor haar kunt doen.

Het is zeker heel moeilijk; maak je sterk om haar verder lijden te besparen.

Beste Mensen,

Hier ben ik weer even laatste avond samen met whitney hele zwaar hebben we het . Het idee dat ze er morgen niet meer is kan ik nog steeds niet bevatten .Als ik naar haar kijk en hoe ze doet zie je dat ze op is maar toch als ik er dan vanmiddag weer vrolijk de knuffel pakt na het eten dan twijfel ik weer. Dit is om gek van te worden. Ik weet dat het beter is me hart zegt nee me verstand zegt ja.

diana

Hoi Diana,

ik leef ontzettend met jullie mee!!

als ik het zo lees hebben jullie alles voor haar gedaan maar het blijft ontzettend moeilijk......

het afscheid nemen van jullie lieve Whitney.

Ik wens jullie heel veel sterkte toe.

Diana,

Bijna iedereen, die de keuze voor inslapen heeft gemaakt, wordt ook geconfronteerd met twijfels. Deze twijfels betreffen meestal het moeilijk kunnen loslaten van je lieve hondje.

Als je het gaat uitstellen, gaat je hondje hoe langer hoe slechter worden en hoe langer hoe meer lijden.

Whitney zal je straks dankbaar zijn dat je haar een verdere lijdensweg bespaart.

Ik wens je heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing.Het doet heel pijn om afscheid te moeten nemen van je hondje waar je zo van houd.

Diana,

Ik wens jullie vandaag en de aankomende tijd ontzettend veel sterkte toe!!!

ik moest vanochtend aan jullie denken!!

Hoi Diana,

Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik weet uit ervaring hoeveel pijn het doet en ik leef met je mee.

Diana Zoon

7 min. ·


.


Onze kleine vriendin

Jij bent onze kleine vriendin
zo een die je nergens meer vindt
Je bent niet meer gezond
waar is onze vrolijke hond


Je kunt ons zo droevig aankijken
dan denk ik je bent zieker als je laat blijken
In het rond loop je dan maar
het leven is zo wel heel zwaar

We hebben je vandaag laten gaan
We hebben zo een verdriet
maar zo een leven verdiende je niet

Rust zacht lieve Whitney


WE zijn kapot van verdriet maar ze heeft een mooi afscheid gehad maar owh wat is dat toch moeilijk om dit moeten doen.

Bedankt voor jullie steun allemaal

Heel mooi geschreven Diana,

En ik weet zeker dat ze jullie eeuwig dankbaar is voor het geweldige liefdevolle leven dat ze bij jullie heeft gehad en dat jullie zo sterk zijn geweest deze keuze voor haar te maken.

Beste kelly,

ja ik vond het heel moeilijk en tot vanmorgen toen ik er zo zag lopen en bij ons lag nog getwijfeld.
En toch wist ik in me hart dat ik dit moest doen omdat het alleen maar moeilijker voor haar en meer pijn zou krijgen die ik nu heb bespaard. Maar och god nog denk ik vanmorgen toen ik uit bed kwam was ze er nog en gaf ze kopjes tegen me been. Ik heb het uit liefde gedaan en hoop dat het een goede keuze is geweest maar diep in me hart weet ik dat ze was al 14 jaar dement en pijn in haar bekkie en droeg dag en nacht een luier om. De laatste tijd wilde ze dat niet meer maar ik wilde haar niet missen.
Nu weet ik dat ik alles uit liefde voor haar wilde doen zelf bijna 3 jaar een luier omdoen en haar verzorgen wat ze nodig had.

Ik mis haar zo erg huil de hele tijd gelukkig heb ik me anderen hondje nog Gino die overal bij is geweest.


Bedankt voor het medeleven

Diana

Diana je hebt het beste gedaan; je hebt Whitney verlost van haar ellende en haar toekomstig lijden bespaard.

Omdat je de laatste jaren zo intensief met haar bezig bent geweest, komt het verdriet en gemis nog harder aan.

Gino zal haar ook wel missen. Ik hoop dat jullie elkaar kunnen steunen.

Probeer afleiding te zoeken; zet bijv. muziek op die je mooi vindt. Ga met Gino wandelen en probeer de mooie dingen - zoals de herfstkleuren - in de natuur te zien. 

Nogmaals heel veel sterkte.

Diana,

wat een mooi gedicht.

wat fijn dat jullie de dierenarts thuis hebben laten komen en dat Gino erbij heeft mogen

zijn!!

Fijn dat ze een mooi afscheid heeft gehad.

ook voor dieren is het moeilijk en daarom fijn als ze erbij mogen zijn is mijn ervaring.

ik wens jullie veel sterkte toe met het gemis van je lieve maatje!!

Diana geloof me ik weet hoe je je voelt. Ik ben mijn hondje inmiddels iets meer dan twee geleden verloren. Eerste week is een hel waarin verdriet alles overheerst. Ook ik heb mijn huis ontvlucht en ben de eerste week bij mijn moeder gaan slapen. De tweede week moest ik toch weer naar huis anders werd de drempel steeds groter. In het begin hartstikke eng en wederom veel tranen gevloeid. Het is echter wel zo, mijn thuis was ook huxxi zijn thuis. En dit was de plek waar hij het allerliefste was. Zo moet jij ook denken. Nu twee weken verder heb ik weer een beetje de draad opgepakt en nog denk ik de hele dag aan hem en ik mis hem. Maar ik probeer niet in mijn verdriet te blijven hangen dit had mijn huxxi nooit gewild.

En dit wil whitney ook niet. ZIj heeft in haar hondenleventje alles gekregen wat ze maar wilde en zo'n gouden mandje gehad bij jullie. Ze heeft een ontzettend mooie honden leeftijd bereikt! en ik snap je, het liefst willen we onze hondjes altijd bij ons houden en het afscheid is altijd ontzettend moeilijk. Ik heb mijn hondje maar 2 jaar bij me mogen hebben en heb genoten van elke dag! Zo kan ik inmiddels al terugdenken.. Geloof me de eerste week, anderhalf, stond ik ook op instorten. Veel veel veel praten erover. En probeer je thuis toch je thuis weer te maken. Doe kaarsjes aan. Zet een mooie foto van haar neer. Ze is nog steeds in je buurt en als ze met je meekijkt zorg dan dat het voor haar nog steeds een fijn thuis is. Ze weet echt wel dat je aan haar denkt.

Laat je verdriet toe, elke traan is eentje dichter bij verwerking. Geef het tijd, ook al doet het nu zo'n pijn. Dit werd mij ook allemaal verteld en ik dacht dat het nooit over zou gaan. Het gaat ook niet over het verdriet en gemis blijft elke dag. Maar ik kan gelukkig wel weer thuis zijn met een (redelijk) goed gevoel.. Ook weer mijn dagelijkse leven opgepakt na 2 weken dat heeft me goed gedaan.

ALs je wil praten kun je me altijd prive bericht sturen.

Ik weet waar je doorheen gaat.

Heel veel sterkte nogmaals..

Sorry voor 3 keer hetzelfde bericht!

heb een lastige laptob