Ja het is inderdaad niet meer hetzelfde.. Vooral het naar huis rijden en de straat in rijden is altijd weer verdrietig. Vooral de plekken die me zo aan hem herinneren, vooral thuis is zo moeilijk :( ik mis hem zo. Ik zie hem nog zo lopen of naast me zitten. En weer lopen nu de tranen over mijn wangen.
Tijd zal het misschien doen slijten.. Maar momenteel is het nog erg moeilijk. Hij staat zo vers in mijn geheugen. Aan de ene kant is het raar dat ik al anderhalve maand zonder hem moet. Ik besef het nog steeds niet.
En ik wil heel graag geloven dat hij op me wacht en dat hij nog heel bij me is. ik hoop het zo:(
bedankt voor je lieve woorden
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?