geen band met pup ?

Ik heb lang getwijfeld of ik het hier neer zou zetten.
Zelfs heb ik getwijfeld om als gast het neer te zetten ,maar toch ga ik het onder mijn eigen naam doen.

De meeste weten dat ik beagle dametje penny heb.
Ik ben gek op de kleine wurm echt wel!
Maar ik mis iets

Ik ben ontzettend trots op penny met wat we bereikt hebben.
Ze is bijna zindelijk , eet bijna geen kak meer.
Smult heerlijk van haar brokjes.
Is heel erg actief en vrolijk.
Kortom een fantastisch pupke.

Oké iedere pup heeft streken.
Maar eerlijk?
Daar lach ik alleen maar om ik vind het heerlijk die puppystreken.
Ze horen erbij.

Ik dacht dat het leuk zou zijn om met penny naar een puppycusus te gaan , maar tot mijn stomme verbazing adviseerde de trainer om met de hak van mijn voet een 'tikje' te geven tegen de flank van mijn pup.
Ik heb de les betaald en ben halverwege de les weggegaan.
Dit soort dingen maalt mij alleen maar kwaad.

We hadden besloten om dan te jagen met penny met een clubje andere beagles.
Echt super leuk.
Zowel penny als mijn vriend en ik vinden het leuk om te doen.

De vooruitgang die we met penny maken na een moeilijke start is enorm!
We zijn echt super trots op penny.

Maar toch mis ik iets.
Ik heb toch het gevoel dat ik geen band heb met penny.
Ik voel me enorm schuldig.
Ik probeer van alles en nog wat om de band op te bouwen maar ik heb het gevoel dat ik steken laat liggen.

Natuurlijk ben ik wel gehecht aan penny.
En zou ik haar niet willen missen.
( beetje dubbel )
Ik betrap mezelf erop dat ik penny soms vergelijk met Luna.
En mijn gevoel zegt dat dit niet eerlijk is tegenover penny.

Ik loop hier al een tijdje mee maar wist niet hoe ik het moest omschrijven.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is uitgelegd.

Heeft iemand hier ervaring mee?
Of advies hie hiermee in te gaan.
Ik zou graag een band willen met penny wat ik met Luna had en met hus heb.

Ik heb het zelfde met Skye.
Heel lang heb ik haar proberen te weren uit mijn hart, met het idee dat ze weer zou gaan.
Toen we besloten haar besloten te houden, had ik nog steeds die afstand.
Daarnaast had ik ook het gevoel dat er iets miste. Het gene wat ik met Nyx heb, heb ik niet met Skye. Die band miste.

Pas sinds enkele weken accepteer ik haar en zie ik haar gelijk aan Nyx.
Ze is niet zo speciaal als Nyx, maar de band groeit wel.
We hebben haar nu 5 maanden en eigenlijk begint nu pas die band te groeien.

Ik denk dat je het wat meer tijd moet geven. Ook omdat je haar vergelijkt met Luna.
De vergelijking is begrijpelijk. Penny was er net toen je Luna verloor.
Je zult eerst moeten leren om Penny niet met Luna te vergelijken (ze zijn totaal verschillend) en ik denk dat je daarna haar pas echt  kunt accepteren en een band kunt ontwikkelen.
Het kost sowieso tijd. Als ze straks 9 maanden of langer bij je is en die band is er niet, dan kun je nog eens gaan nadenken. Maar ik denk dat het nu nog te vroeg is. Penny heeft ook een moeilijke start gehad en zij moet ook open staan voor een band na alle ellende natuurlijk.

Wat knap dat je je verhaal zo opschrijft zeg!

Ik denk dat de band met de tijd komt. De band die ik nu met Ozzie heb is heel anders als toen hij pup was..veel hechter nu....Ook heb ik op den duur toen hij pup was de druk van het socialiseren en opvoeden wat los gelaten...gewoon de tijd genomen.

Het duurt even voordat je je hond echt leert kennen...Je maakt samen steeds meer mee leuke dingen minder leuke dingen wat jou en jouw hondje steeds meer bij elkaar brengt. Ook lees je hem steeds beter wanneer hij wat ouder wordt.

Als ik terug kijk vond ik het speuren de leukste manier om mijn hond te leren kennen om een goede band op te bouwen. Nu doe ik mee aan groepswandelingen en verteld de begeleidster wat mijn hond precies allemaal aan het uitspoken is onderweg waardoor ik steeds meer op een positieve manier naar mijn hond kijk en heel blij met hem kan zijn...en dat is nu 1,5 jaar later...

Wat betreft het corrigeren van een pup met je hak ben ik het met je eens dat dit ook echt niet hoeft zo! Goed dat je daar weggegaan bent zeg..

Corrigeren kan ook wel met een nee of een uuuuuh.

Ik begrijp het wel een beetje.

Nog verdriet om Luna en tegelijkertijd een pup die jouw liefde en aandacht wil.

Misschien voel je je wel schuldig tegenover Luna terwijl je alles hebt gedaan wat mogelijk was.

Het lijkt alsof je alles perfect wil doen en dat is natuurlijk hartstikke goed.

Maar je moet ook kunnen accepteren dat dit niet lukt, dat kan niemand.

Als je al jouw verhalen hebt gelezen, doe je zo veel voor je dieren en leg je met alles de lat hoog voor je zelf.

Een advies weet ik zo niet.

Misschien iets minder druk op jezelf leggen en proberen te accepteren zoals het gaat.

De band die je nu hebt met Penny is goed, in de loop van de tijd wordt dat hechter, dat komt vanzelf, dat hoef je niet te forceren of jezelf af te dwingen.

Met mijn 2 honden heb ik ook met elk een andere band, dat kan niet anders.

Black is ook nog jong, dus dat groeit nog, dat kost tijd.

Maar je moet jezelf geen nare dingen aanpraten, dat is echt niet nodig.

Ik weet zeker dat penny een heel fijn baasje aan jou heeft en ze is nog zo jong, nog zoveel tijd om met haar te besteden en van haar te genieten.

Welke leeftijd heeft Penny? Als ze heel jong is dan groeit de band en het vertrouwen. Hoe meer dagen op de teller hoe beter de band?

Misschien omdat het een ander ras is moet je harder knokken om op een lijn te komen?
Ik weet het ook niet helemaal maar als ik lees wat jullie voor leuke dingen doen denk ik dat het wel goed komt, ik hoop het in ieder geval

Heb je misschien onbewust zelf (gevoelsmatig) afstand gehouden vanaf het moment dat je wist dat je haar weer herplaatsen zou?

Ik weet t niet hoor, maar ik kan me voorstellen dat t met een hondje als Penny langer duurt. Omdat je zo gefocust bent op het veranderen van t gedrag dat ze zich heeft aangeleerd. Een 'niks aan de hand pup' is gewoon goed zoals die is, die stelt zich ook direct open voor jou. Kent geen angst.

Geef t wat meer tijd.

 Ga jij niet iets te hard? Of lees ik ergens over heen? Penny gaat toch niet weg?

Penny is vandaag 7 maanden en al 2 maanden bij ons.

In eerste instantie was het de bedoeling om penny op te vangen en te socialiseren en zindelijk te maken en dan een gouden mandje te zoeken voor haar zodat er plaats is voor het volgende ( asiel ) hondje.
Maar we zijn blijven hangen bij penny.
Die kleine wurm had al zoveel meegemaakt dat we al snel besloten om haar te houden.

We zijn echt ij met penny en ze hoort er ook gewoon bij.
Alleen die band mis ik vreselijk.

Ik had gehoopt nu ze zoveel vooruitgang had geboekt dat die band er zou zijn.
maar het blijkt niet zo makkelijk als ik had verwacht.

Qua ras zou het niet zoveel uitmaken.
Hus is echt het ras wat in me hart zit.
Maar Luna was een totaal ander ras en daar had ik ook een band mee.

Misschien ligt de lat wel iets te hoog , ik weet het niet.
Maar het schuldgevoel is er wel.
Tegenover Luna maar zeker tegenover penny.

In ouder topic van Jaimie met hun toekomstplannen zou Penny de eerste hond zijn vd honden die ze zouden heropvoeden/opkalefateren en een definitief huis voor zoeken/herplaatsen.

Ben de laatste weken niet erg actief geweest hier dus weet niet of die plannen inmiddels van de baan zijn of dat het voor Penny niet meer geldt. Maar zou ik het zijn dan zou ik wel (bewust) een kleine emotionele afstand houden tov. de desbetreffende hond anders konden ze me bij elkaar vegen erna. Vandaar mijn vraag.

Ik zou maar eens beginnen met dat schuldgevoel. Jullie doen je uiterste best voor haar, je hoeft je nergens schuldg over te voelen. Liefde kun je niet dwingen, en dat moet je ook niet willen. T groeit vanzelf.

 Ok, bedankt voor de toelichting.

 Kan het er misschien ook wat mee te maken hebben dat Penny een jachthond is die meestal zelfstandiger zijn dan baasgerichte honden? Een heel ander temperament, dus een hele andere manier van een band opbouwen? 

 Thanxs, dat wist ik weer niet. 

Hoe kan ik het beste een band op bouwen met penny.
Ik wil het heel graag maar gevoel speelt erg mee.

Als ik dat zo lees heb je echt wel een band met Penny, een goede band. Alleen een andere band dan waar jij misschien op gehoopt had. Ik heb met alle drie mijn honden ook een andere band, ze zijn me even veel waard maar de band is niet hetzelfde.
Stop met van alles te willen en te verwachten. Gewoon genieten van wat jullie samen hebben.

"  
Penny kan lekker eigenwijs zijn,
Maar zo erg als hus ( husky ) zal ze nooit worden
Voordeel met penny is dat we kunnen jagen ( met dummys natuurlijk! )
Wat we beide echt super vinden. "

Jaimie jansen

 Okee, wat super dat je het jachtinstinct juist leuk vind:-)

Dan zou het jagen voor jullie dus iets geweldigs zijn om aan jullie band te gaan bouwen..

Ja sommige jachthonden rassen kunnen er wat van op het gebied van eigenwijs zijn:-)

Een band heb je denk ik ook niet zomaar hoor, ik zou er idd geen druk op leggen, gewoon veel samen ondernemen en dan komt dit vanzelf wel...Dat jullie haar al wilden houden zegt misschien  toch al iets over jullie band, of klik. je hebt haar nog maar twee maanden..is nog zo kort.

Meer alleen met haar op pad en dingen doen die jullie allebei leuk vinden. En dat gevoel een tijdje naast je neer leggen. T mag er zijn, maar ga t niet analyseren, want dan neem je weer afstand. Dingen DOEN! Jagen bijvoorbeeld.

Je moet je daar niet over schamen, dat is tussen mensen toch ook zo...met de ene klikt het meteen en met de andere niet...Misschien moet je het even laten rusten, maak je hier niet te veel zorgen over...Kijk eens naar wat je allemaal al gedaan hebt voor dit hondje...dit doe je niet als je haar niet graag zag....dus, komt wel goed. Verschillende honden gaan vergelijken...dat is verwarrend en moeilijk... Mijn eerste hondenmeisje was mijn grote liefde...zal geen enkele andere hond kunnen vervangen... Hoeft ook niet...geen enkele is dezelfde...Mijn huidige hond is totaal anders, maar...daarom niet minder graag gezien, alleen is het 'anders', begrijp je ? Maak het jezelf dus niet te ingewikkeld...Al is mijn tekst nu ook niet erg duidelijk

Pfoe, lastig. Toen ik het las moest ook even denken aan het herplaats plan wat je eerst had beschreven. Je hebt wel al veel bereikt met haar, maar wanneer is het besluit gekomen dat jullie haar wilden houden? En waarom? Wat is er veranderd dat je haar niet meer wilde herplaatsen? Door dit te bedenken, maakt je misschien duidelijk dat je wel degelijk een band hebt met haar, alleen misschien een andere dan wat je met de andere honden had en hebt.

Vanuit mijn eigen ervaring van klein kind af aan met dieren tot nu heb ik eigelijk nooit een band kunnen opbouwen met dieren waar het niet meteen al zo was. EDIT: Ik bedoel, niet dat er helemaal geen band was, maar het was gewoon anders. Als ik een goede band miste bij een dier, dan kon het op zijn best "ik kan niet met je, maar ook niet zonder je" worden. Niet ideaal, maar het ging gewoon met vallen en opstaan.

De dieren waar ik echt een goede band mee had, daar was het vanaf het begin al dikke mik. Het is bij iedereen anders, en ik ben er zelf ook wel van overtuigd dat een band ook moet groeien.

Je schreef zelf al, dat je haar niet meer kan missen en dat ze erbij hoort. Ze is nog jong en later zal ze ook nog stabieler worden. Ik denk dat je het meer tijd kan gunnen en eventueel wat andere dingen met haar samen doen.

Bedankt voor jullie lieve reacties.
Ik word er soms zo onzeker van als 'het gevoel' er niet is.
En ik wil penny niet tekort doen.

Ik denk dat je de focus niet op 'het verkrijgen van de band' moet leggen maar gewoon zoveel mogelijk genieten van de mooie momenten en positieve ontwikkelingen in haar gedrag en opvoeding.

Dat warm gevoel van binnen komt vanzelf wel als de tijd er rijp voor is! Zoiets leg je elkaar niet op en forceren kan ook niet al zou 'je' willen......en in het ergste geval komt het niet. Zolang er geen negatieve gevoelens voor id plaats komen en er wel genegenheid is waaruit je met plezier de zorg voor haar dragen kunt zit het 'snor' genoeg hoor.

Lut:
Jawel ik begrijp je wel!

Toki: tja wanneer het besluit gekomen was.
Eigenlijk toen we iemand kregen die penny wilde overnemen.
We hadden dus feitelijk haar gouden mandje gevonden zodra ze er klaar voor was.
Alleen het idee om haar weer af te moeten staan kon er bij mij en mijn vriend niet in.
We wisten dat dan onze plannen op zouden houden om honden te herplaatsen.
Maar daarintegen zouden wepenny houden.
We hebben voor het laatste gekozen.
En nog steeds heb ik niet jet idee dat ik er spijt van heb.

Je hebt het niet makkelijk gehad met haar. Ik denk dat dat ook wel meespeelt. Ze heeft een ellende gehad in haar nog maar korte leventje en jij hebt haar op laten knappen en laten zien dat ze gewoon pup mag zijn.

Misschien kan je eens opschrijven wat voor jou hetgene is wat mist. Schrijf alles op (voor jezelf desnoods) wat je graag ziet, alles wat er in je opkomt. Je kan er misschien activiteiten of oefeningen aan hangen wat het zou kunnen verbeteren. En uiteraard, gun jezelf en Penny de tijd. Penny zal ook nog zeker gaan veranderen, ze is nog zo jong. Je mag ook best trots zijn op wat jullie saampjes al hebben bereikt! 

Volgens mij ben je daar toch mee bezig...

Ik kan je hier vanuit persoonlijke ervaring weinig raad in geven omdat ik niet zeker ben of ik je vraag heel goed snap. Volgens mij verwacht je iets dat er al is waardoor je het misschien niet ziet.

Stel dat er 2 mensen in je leven zijn waarmee je een goede band hebt en die je graag ziet. Dat zijn op zich toch ook 2 heel verschillende ervaringen van wat voor soort band je er mee hebt en op wat voor manier je ze graag ziet? Goh ik vind het moeilijk uit te leggen wat ik probeer te bedoelen.

Toen Yamalle bijna 9 was, en Pitchou er bij kwam, was mijn gevoel voor beiden ook totaal anders, ook al hield ik van hen allebei. Ik had schrik dat Yamalle het mij zou kwalijk nemen dat er een 2de lid was bijgekomen, en ik voelde me vaak ook erg schuldig. Als ik daar nu aan terugdenk, moet ik vaak lachen want Yamalle had geen enkel probleem met Pitchou. Ik was gewoon véél te voorzichtig. Ik gok dat dit nu misschien ook een beetje meespeelt bij jou (ten opzichte van Luna misschien).

Misschien forceer je jezelf te veel waardoor je op één bepaalde uitkomst gericht bent. Je zegt zelf; een gevoel. Een gevoel stroomt vanzelf. Laat gewoon toe wat er is. Een gefundeerd huis is niet op één dag gebouwd.

Het feit dat je hier mee bezig bent is nogmaals het bewijs dat je een super baasje bent trouwens, maar maak het jezelf ook niet te moeilijk, Jaimie.

Ik wist niet hoe ik dit onder woorden kon brengen, maar ik denk dat ik het zo wel uit kan leggen. Waarom zijn jullie bij elkaar gekomen, wat brengen jullie elkaar?

Als ik de reacties zo lees zou ik eigenlijk gewoon nog even moeten afwachten.
Dan zou de band vanzelf moeten groeien.
Ik heb zo wie zo heen nare gevoelens jegens penny.
En die puppystreken zijn het ook niet. Ik ben alleen maar blij dat ze die dingen uithaalt want dat bewijst dat ze zich toch wel lekker voelt hier.
En hoe erg kan het zijn dat ze je wasrekje leegplukt en ermee in de modder gaat spelen