Hond met honkbalknuppel geslagen...

Ik denk niet dat ik mijn vader ooit heb zien huilen. Gister was het bijna zover.

Mijn vader was de honden aan het uitlaten en sloeg steeds met een honkbalknuppel de tennisbal weg. Honden flink rennen, superblij natuurlijk. Ging allemaal hartstikke leuk en goed, tot dat....

Mijn honden zijn niet de slimste... De oudste, Diesel, besloot dat ze niet meer wilde wachten en greep plotseling de bal toen mijn vader hem in de lucht gooide om te slaan. Ze kreeg de knuppel vol in het gezicht!

Even versuft ging ze op de grond zitten en maakte rare geluidjes.

Ze heeft er niks aan over gehouden en speelt nog steeds blij met de bal, gelukkig :)

Maar mijn vader voelde zich er zo verschrikkelijk schuldig om dat hij er zowat van huilde (Diesel is al bijna negen jaar)

Gelukkig is het goed afgelopen!

Doen jullie honden ook wel iets stoms?? Achter vuurwerk aanrennen ofzo? :p

Aaah! Arme Diesel!

Ik weet hoe pijnlijk het is, zelf ooit tijdens gym een honkbalknuppel tegen mijn maag geslagen .

Bella doet eigenlijk nooit iets stoms, zij is erg voorzichtig..

Mijn vorige hond Bouncer had nergens wat bij, zoals vuurwerk, boeide hem niks ging er zo achter aan! 

Ik durfde het topic bijna niet te openen ......

Houd de hond toch maar even goed in de gaten ! Zo'n klap kan achteraf toch nog zijn uitwerking hebben.

Jaren geleden was ik in het bos met Noah, onze vorige hond.

Ik had een tak in mijn hand en wilde die weggooien. Noah sprong op en kreeg de tak in haar oog. Ik voelde me zo ontzettend schuldig. Gelukkig heeft ze er niets  aan over gehouden maar ik begrijp hoe je vader zich voelt.

Bo rent graag tussen de benen van paarden door, of erachter aan!

Ook zijn die maaimachines erg interessant, rent ie ook graag achteraan....wat mij dan weer een hartverzakking geeft!

Ach gos, wat een ongeluk! 

Ik zou trouwens toch even voor een checkup naar de dierenarts gaan... Het kan lijken alsof er niets aan de hand is, maar zo'n knuppel komt toch hard aan (aangezien je vader kracht zette om de bal weg te slaan). Het kan maar zo dat ze ergens schade heeft. 

Mijn hond is alleen heel dom als hij heel enthousiast is. Zo is hij al eens een sloot in gesprongen, waar hij eigenlijk niet meer uit kon... Is hij wel eens ergens tussen gerend omdat hij zo graag achter iets aan wilde om te spelen en zat hij vast... Hele hek aan de kant gezet toen. 

Ik had wat laten vallen en Penny wilde meteen zien wat het was. En ik wilde Penny wegduwen zodat ik het kon oprapen en toen stootte ze haar koppie tegen de bank. Voelde me echt superschuldig!

Maar houd de hond inderdaad maar even goed in de gaten, voor de zekerheid!

Reken er maar op dat die hersenschudding heeft. Veel rust houden dus. 

Ik heb wel eens een poging gedaan tot balletje opgooien en dan weg te schoppen, sprong mijn bullenhond ervoor. Sinds dien schop ik niets meer weg ghehe.

Herkenbaar, ik heb Hayzel ook wel eens perongeluk vol in haar gezicht geschopt toen ik een balletje wilde wegtrappen

Ach gosss! Wat zielig voor je hond en je vader! Ik kan me voorstellen dat hij zich schuldig voelt.
Een van mijn vorige honden Punchy, dook ooit achter een konijn aan zo met zijn kop het konijnenhol in. En toen zat hij vast... Ik heb toen een wildvreemde man van straat moeten plukken om te helpen om Punchy te bevrijden

Ja, vooral ook omdat we het allebei niet verwachtte. Dat beteuterde koppie ook gelijk. Maar ze was het na een knuffel al weer vergeten :).

Oh wat vreselijk, dan voel je je zo naar.
Het blijft een ongeluk maar je gevoel.

Ik zit ook wel een beetje met een eventuele hersenschudding.
Misschien dierenarts bellen?

Dat balletje wegtrappen doe ik ook niet meer, het is nooit fout gegaan, maar dan denk ik dat Santa ver genoeg staat en dan komt ie weer terug.....

Haha! Wat kunnen honden toch heerlijk suffe dieren zijn soms!

Diesel heeft ook al regelmatig een schoen tegen haar kop gekregen als we een steentje of bal voor haar weg willen schoppen.

Sloot waar ze niet uit kan heeft ze al snel afgeleerd. Was een keer met haar aan het lopen, dook ze een sloot in en ze weigerde er uit te komen. Ik begon al aan de terugweg naar huis en vijf minuten later was dat stomme beest er nog niet. Ik weer terug, bleek dat de sloot gewoon net iets te diep was. Ze kon er op haar achterpoten op de bodem en voorpoten op de kant wel staan, maar kon zichzelf niet genoeg afzetten om eruit te komen. 

Nooit meer gedaan ;)

En hersenschudding ben ik niet bang voor. In alle jaren dat we dat mormel hebben, heeft ze minstens drie keer per dag haar kop gestoten aan de rand van de tafel, wanneer de kat erop sprong en zij naar de poten hapte. Ze stootte zich altijd zo hard, dat de tafel ervan verschoof.

Volgens mij heeft die hond gewoon een eeuwige hersenschudding ;) Verklaard misschien waarom ze zo debiel is... :p

Een hersenschudding heb je al redelijk snel hoor. En ze worden vrijwel altijd onderschat. Dat blijkt de laatste jaren steeds vaker uit onderzoeken. Het is ook niet zomaar natuurlijk dat veel boksers na jaren intensief te hebben gesport langzaam klachten gaan ontwikkelen. Vaak zijn die klachten zelfs voor de buitenstaanders zichtbaar. Hersenschade treedt al redelijk snel op, het is alleen zo dat je wel heel wat klappen moet krijgen (vaak) voor het merkbaar wordt. 

Bij een klap stuiteren de hersenen letterlijk van de ene kant van de schedel naar de andere toe. Dit veroorzaakt trauma, waar je later hoofdpijn duizeligheid en misselijkheid van kunt krijgen. Dat hoeft niet altijd, en wil dan niet zeggen dat je geen hersenschudding hebt.  Rust houden is belangrijker dan je denkt, omdat de hersenen dan hun rust kunnen nemen. Een hond is fysiek niet zo veel verschillend van de mens. Van een keer je kop stoten zul je inderdaad geen hersenschudding overhouden maar een honkbalknuppel op snelheid tegen zo'n kopje... Ik zou er rekening mee houden komende tijd. Bij mensen zouden ze in dit geval volgens mij zelfs adviseren om de persoon in kwestie 's nachts regelmatig wakker te maken. 

Sterkte met je viervoeter

oeps....... ja dit gebeurt maar al te vaak, je leert er mee, gelukkig is het goed afgelopen, heb ik ook wel eens hoor, nu zorg ik dat als ik wat weggooi zogenaamd wat weggooi en dat ze er dan achteraan gaat, en dan pas het bedoelde gooit.

je paps bijna in tranen, ja dat zal best wel pijn gedaan hebben bij Diesel..

woei...gelukkig is het goed afgelopen.

Ik snap wel dat je pa even niet zichzelf is.
Dat is ook wat om je hond zo per ongeluk pijn te doen.

Dit gebeurd wel eens.

Sasja kan er ook wat van.
In de vijver springen waar ze niet meer uit kan zodat ik in de vijver kan springen om haar er uit te vissen.

(Was gelukkig knie-diep en Sasja kon gewoon staan op de bodem terwijl haar koppie boven water uitstak)

Ze heeft mijn hand tijdens het stoeien verward met de tak...au.

Vandaag ben ik plat op mijn bek gegaan omdat ik over Sasja stuikelde tijdens het lopen.

Daar heeft zij ook een schoen over haar rug gekregen.

Lig je plat op de grond en nog een lebber toe...

Ik heb Sasja ook wel eens per ongeluk een knal voor de kop verkocht met het gooien met de bal.
Op haar tenen gestaan of ik doe haar per ongeluk pijn omdat ze ineens besluit voor mijn voeten te lopen om wat intresants te snuffelen op straat.

(Heerlijke lompe hond)

Hond en mens doen elkaar wel eens pijn.
Zolang het echt per ongeluk gaat, kan het gebeuren.

Enne....het zal me niets verbazen als je vader de schuld bij je hond probeerd af te kopen met extra koekjes de komende paar dagen

Hopelijk valt de schade mee, logisch dat je vader even van slag was, het is nogal wat en komt ook aardig hard aan.

Toen Mellow nog een Mellowtje was kwam ze nog wel eens met speelgoed op de bank. Dat wil ik niet, dus ik pakte het af en gooide het weg, ze sprong vanaf de bank op de tafel (glad...) en donderde er aan de andere kant weer af, zo op de plavuizen...

Zo'n luide puppygil, schuldgevoel tot en met...

Maar niks aan de hand gelukkig.

Ze is ook eens van de bank gesprongen en keihard met haar zij tegen de punt van de tafel geknald, daar schrok ze behoorlijk van (ik ook trouwens).

Ook wilde ze in de haven een keer op een muurtje springen. Maar dat muurtje was anderhalve meter hoog, dus ze knalde zo met haar borst tegen het muurtje. Grote groene veeg op d'r borst en een hoogstverbaasde blik dat het niet was gelukt.

Jaar of 2 geleden speelde ik met haar op het veldje hier in de buurt met een tak. Die prikte toen in haar verhemelte, waarbij ze hard piepte. Heb gelijk d'r bekkie open getrokken, maar gelukkig geen schade. Daarna mocht ze niet meer met stokken spelen en heb ik een Kong Safestix gekocht.

Maand terug ofzo liepen we lekker in het bos, zoals altijd had ik de Safestix mee. Meestal gooi ik 'm maar tijdens het spelen schop ik 'm wel eens weg en rent zij er achteraan.

Nu rende ze vooruit, ik schop het ding weg, BAF! zo tegen d'r zij. Ze schrok en even dacht ik 'die moet níks meer weten van die stok'. Riep haar bij mee, aaide haar even, gooide Safestix weg en ze ging er weer mee spelen.

Voelde me wel schuldig dat ik het ding tegen haar aan schopte, beetje slechte oog/voet coördinatie 

O gossie ik kan me ergens wel voorstellen dat je vader zo erg geschrokken is.

Ja hier ook een hondje waar ik soms van denk....tjonge volgens mij moet jij toch onderhand een neurologisch probleem hebben.

Toen hij puppy was, zat hij bij mij op het bed wat te donderen. Hij was me aan het vallen en sprong dan snel weer naar achteren. Helaas was daar het einde van het bed en springt zo achter van het bed af en knalt op de grond. Ik gelijk OMG!!! MAYLO!!! GAAT HET! geroepen. Meneer stond na nog geen 10 sec vrolijk naast het bed te kwispelen.

En een tijd terug...meneer heeft de vervelende gewoonte op plotseling naast je of voor je te staan. Ik maak de vaatwasser altijd met een behoorlijke zwaai open....helaas dus niet gezien dat Maylo opeens voor me stond. Dus die kreeg de vaatwasser deur met een geweld boven op zijn kop.  Nou dat maakt me toch een lawaai en ik schrok er enorm van en meneer stond me echt aan te kijken van 'auw moest dat nou?'.

Vorig jaar met nieuwjaar moest ik Maylo nog even laten plassen maar was wel al helemaal opgedoft...dus ik op de hoge punt hakken naar buiten met hem. En meneer heeft dus ook de vervelende gewoonte om soms plotseling te stoppen...dus ik struikel zowat over hem heen en ga met die hak op zij poot staat...nou hij heeft alles bij elkaar geschreeuwd en ik 'Sorry sorry sorry sorry'.

Maar hij is ook zonder ons toedoen ook lomp. Hij kan makkelijk tegen een latarenpaal lopen als hij achter zich te te gapen. Of als hij op de eetkamer stoel wilt springen...soms is de sprong iets te hoog en dan knalt die met zijn kop tegen de tafel. Of als hij met een andere hond aan het rennen is en ze kijken beiden niet uit en knallen tegen elkaar op....ook vaak gehad...

Onze lieve Lobbes had pas een "vervelende" eigenschap. Hij ging echt ALTIJD met z'n kop net bij de gangdeur liggen en dan ook nog bij het punt wat het dichtst bij de klink zit en dus het hardste open zwaait. 

Vaak kwam je dan net van boven de trap af gelopen, in tempo het gangetje door en dan duw je met kracht die deur open omdat je even snel iets wilt pakken, en ja hoor.... *KNAL* en dan lag hij er wéér voor. 

Meen je dat hij daar ooit van geschrokken is? Nee het is nog heel erg vaak gebeurd. Soms kon je je net even bedenken dat hij er net was gaan liggen en soms dacht je er totaal niet aan en kreeg ie weer een klap. Gek beest.... 

Gelukkig is Obi wat slimmer wat dat betreft...

Chenak heeft Mijn man ooit laten struikelen waardoor hij de hond vol in de flank trapte met zijn bergschoen. Chenak krijsen en echt ondersteboven ervan. Zo zielig, is nu meer dan 5 jaar geleden en we hebben het er nog soms over. Was echt stomme pech maar 'nak was wel echt geschrokken en verontwaardigd en heeft zeker een week last van zijn ribben gehad.

Spot is onze huidige brekebeen, die regelmatig tegen een tafel op knalt, uit de bocht vliegt etc. Hij is nog heel..... Shadow is ooit achter een balletje aan de vijver in gelopen en ooit de Maas in gedonderd achter een gans aan maar daar heeft hij wel van geleerd....

Oja hoor...

Op straat staan toch altijd van die vierkante elektriciteits-kastjes. Die staan hier heel onhandig midden op de stoep. Aan de andere kant van de straat liep een hond waar lucky naar het kijken was, BAM! Zo vollop met zn hoofd ertegen aan. Stond toen even appelig te kijken.

Staart tussen de deur is hier ook al eens gebeurd:( arm dier schrokk zich rot!

Bobby die voor je voeten 100x stil gaat staan tijdens wandelen is ook niet bevordelijk. Krijgt ook steeds de tekst: kleine rotjoekel! Loop dan door, ik breek nog eens mn nek over jou, naar zijn hoofd geslingerd...gellukig verstaan ze het niet

Haha, heel herkenbaar!

Oh, ik leef zo mee met je vader! Ik zou me ook zo rot voelen, terwijl hij er eigenlijk niets aan kan doen. Goed dat Diesel er niets aan over gehouden heeft ...