Even schrikken, gelukkig alles weer goed :)

Vanochtend toen ik begon aan Aila's ochtendwandeling was het nog donker. Ik deed dus het buitenlicht bij de deur aan en ging lekker op pad. Teruggekomen bij huis zag ik tot mijn verassing dat er een stuk of 10 wespen rond zwermden bij de voordeur. Ik weet nog steeds niet waar ze vandaan kwamen, erg vervelend. 
Ik zette Aila achter mij neer, weg bij die zoemende beesten. Toen ik de deur opendeed stak mevrouwtje toch haar nieuwsgierige neus die richting op, achter de bloempot. Ik kon haar niet optijd tegenhouden, en jahoor mevrouwtje stond heftig met haar kop te schudden. 'shit'.

Ik heb geen ervaring met wespen steken, dus ik dacht; misschien valt het mee, ik kijk het even aan. 

Helaas werd Aila na 5 minuten al afwezig, reageerde niet meer en ging zielig in haar bench liggen. Oortjes naar achter en haar oogjes gingen dicht. Haar koppie werd ook dikker.

Ik twijfelde geen moment en maar meteen de dierenarts gebeld. Een wespensteek bij het kopje vind ik wel heel eng. Soms hoor ik daar enge verhalen over en aangezien ik niet wist hoe vaak ze gestoken was.. ze is ook nog zo klein...

Onderweg naar de dierenarts leefde ze gelukkig alweer op, en ze begroette de dierenarts vrolijk. Ik stond echt te kijken hoe zo'n beestje om kan slaan. Op de behandeltafel kakte ze al snel weer in, de nieuwigheid was er weer af. De dierenarts kon zien dat ze twee keer gestoken was, in haar wang en boven haar oog. Gelukkig had ze geen koorts, alleen erg duf.

Aila heeft een prikje gehad om een volgende aanval te voorkomen. Nu ligt ze rustig te spelen en te suffen in huis.

Ik wou dit succesverhaaltje even met jullie delen :) Ik ben de dierenartsen ook erg dankbaar dat ze zo goed voor je klaarstaan. Dat geeft mij echt een warm gevoel.

Ben ook benieuwd naar jullie ervaringen met bijen/wespensteken, voor mij was dit nieuw en heel erg schrikken! 

Groetjes, en een lik van Aila :)

Aaaah....arm dier! Even schrikken inderdaad, ! Beterschap...

Hier een hele nare ervaring met wespen, Bamse was ongeveer een maand of zeven a negen, nog nimmer gestoken, er was een hitte golf, een wespennest in de grond.

de gemeente was me net voor en aan het maaien daar, wij liepen daar, een aanval van honderden wespen op ons, ik vooral in mijn benen gestoken en wij maakte grote sprongen, moest er zelfs nog even bij grinniken, ook Bamse.

thuis komend binnen tiental minuten is Bamse onwel geworden, direkt naar een arts en onderweg zag ik een bloederige brei op haar voorborst haar poten en kop waren ontzettend dik.

ze ging direkt aan een infuus, en heeft drie dagen in het ziekenhuis verbleven, zagen het ook niet zo zitten met dr. na drie dagen van het infuus af en een paardenmiddel voor tien dagen mee naar huis, of ze het zou halen ? al die dagen alleen maar geslapen, meer niet, drie maanden rest verschijnselen wat het gif betreft..... helemaal daarna herstelt.

nog steeds is het zo als ik een wesp zie, benen maken.

Zoooo wat extreem! Wist niet een dat in Nederland een heel wespennest achter je aan konden komen, hooguit een paar. Eng zeg. Wat fijn dat Bamse (en jij natuurlijk) er boven op gekomen zijn. 

Rotbeesten 

Ik hoop snel te vinden waar ze vandaan komen hier bij huis...

vergeet ik helemaal, Marijke, top, direkt naar de dierenarts, altijd link die wespen.

zeker als ze zo jong zijn, nog geen antistoffen bij zich.

terwijl wespen dit jaar niet te erg zijn zijn er wel genoeg, oppassen verder , en kijken waar ze vandaan komen, niet zelf weghalen hoor, haal er de gemeente dan maar bij.

Marijke,

Heel goed dat je meteen naar je dierenarts bent gegaan en de dierenarts direct een cortison spuit heeft gegeven.

Ik heb dit ook bij mijn Kooikerhondje meegemaakt; alleen 's middags wisten we niet en hadden we niet in de gaten dat de verschijnselen door een wespensteek werden veroorzaakt.

Ik meldde de dierenarts wel dat ik de wangen wat dikker vond. Spuitje tegen de misselijkheid en terug naar huis. 's Avonds trok mijn hondje zich terug; foute boel; zijn ogen puilden uit en het zag eruit alsof deze eruit zouden rollen. Een afschuwelijk gezicht.

's Avonds met spoed naar andere dienstdoende dierenarts. Die had gelukkig in de gaten dat de oorzaak een wespensteek moest zijn. Na een cortison spuit mijn hond mee naar huis genomen. De volgende morgen was het gelukkig voorbij.

Ik hoop dat Aila snel helemaal opknapt.

Beterschap.

Edit; toevoeging;

Marijke kijk even of er in de buurt van je deur een wespennest zit; anders herhaalt deze geschiedenis zich misschien. Als er in de buurt een nest zit, bel je gemeente om dit weg te laten halen.

Bedankt Willemijn en Loesje :)

Nog even rondgekeken maar geen wesp te zien... vanochtend waren ze allemaal natuurlijk geclusterd door het licht bij de deur, maar waar ze nu zijn??

Hopelijk komen ze gewoon op de appels van de buurvrouw af, en niet vanuit een nest bij het huis. Ik blijf opletten...

Het bovenraampje van de woonkamer stond vanochtend ook open, er waren er al een paar naar binnen gevlogen (ook op het licht af)... flink in de weer geweest met een glas en papier.

Sneu van je Kooikerhondje Loesje, blij dat de dierenarts het zag!

Als de wespen er vermoedelijk nog zijn, dan zou ik voorlopig het licht bij de deur niet meer aan doen en een zaklamp meenemen, die je alleen aan doet als het nodig is.

 
Nee inderdaad dat sowieso niet!

Ik merk sinds eind van de dag wel wat bijwerkingen. Veel drinken en veel plassen!! vandaag een paar ongelukjes gehad, steeds een flinke plas. Best apart want haar plas is niet warm en ruikt niet + super helder. Zal wel komen door de snelle doorloop. 

Vannacht maar bij haar bench slapen zodat ik haar er snel uit kan laten als ze moet...

Hoop dat dit snel over is, want ze lijkt het zelf ook niet zo leuk te vinden (beetje zeurderig omdat ze steeds moet vragen om naar buiten te gaan).

Arm dingetje!!

Marijke,

Even off topic; wat een geweldig mooie en leuke Finse Lappenhond hebben jullie.

Het is duidelijk dat ze op de IJsselshow van dit jaar de kwalificatie VB (veel belovend) en beste pup kreeg. Daar kan je trots op zijn.

Gelukkig is het goed afgelopen. 

Ik ken het hoor, vorig jaar de 1e dag dat onze pups thuis waren werd mijn zusje haar pup ( chihuahua) gestoken. Zondag om half 1 snachts :( Toch naar de dierenarts want zo zag ze eruit. 

"  
Vanochtend toen ik begon aan Aila's ochtendwandeling was het nog donker. Ik deed dus het buitenlicht bij de deur aan en ging lekker op pad. Teruggekomen bij huis zag ik tot mijn verassing dat er een stuk of 10 wespen rond zwermden bij de voordeur. Ik weet nog steeds niet waar ze vandaan kwamen, erg vervelend. Ik zette Aila achter mij neer, weg bij die zoemende beesten. Toen ik de deur opendeed stak mevrouwtje toch haar nieuwsgierige neus die richting op, achter de bloempot. Ik kon haar niet optijd tegenhouden, en jahoor mevrouwtje stond heftig met haar kop te schudden. 'shit'.
 
Ik heb geen ervaring met wespen steken, dus ik dacht; misschien valt het mee, ik kijk het even aan. 
Helaas werd Aila na 5 minuten al afwezig, reageerde niet meer en ging zielig in haar bench liggen. Oortjes naar achter en haar oogjes gingen dicht. Haar koppie werd ook dikker.Ik twijfelde geen moment en maar meteen de dierenarts gebeld. Een wespensteek bij het kopje vind ik wel heel eng. Soms hoor ik daar enge verhalen over en aangezien ik niet wist hoe vaak ze gestoken was.. ze is ook nog zo klein...Onderweg naar de dierenarts leefde ze gelukkig alweer op, en ze begroette de dierenarts vrolijk. Ik stond echt te kijken hoe zo'n beestje om kan slaan. Op de behandeltafel kakte ze al snel weer in, de nieuwigheid was er weer af. De dierenarts kon zien dat ze twee keer gestoken was, in haar wang en boven haar oog. Gelukkig had ze geen koorts, alleen erg duf.Aila heeft een prikje gehad om een volgende aanval te voorkomen. Nu ligt ze rustig te spelen en te suffen in huis.Ik wou dit succesverhaaltje even met jullie delen Ik ben de dierenartsen ook erg dankbaar dat ze zo goed voor je klaarstaan. Dat geeft mij echt een warm gevoel.Ben ook benieuwd naar jullie ervaringen met bijen/wespensteken, voor mij was dit nieuw en heel erg schrikken! Groetjes, en een lik van Aila
  "

Marijke (en Aila)

 Het voordeel was dat je direct wist wat er was gebeurd.

Ik heb met sadi gehad waarschijnlijk bij in de loop ook alergische reactie en in shock. Wij wisten niet wat er aan de hand was maar gelukkig door voldoende aanwijzingen aan de arts te kunnen geven oorzaak gevonden en corticosteroïden gekregen.

Het is best eng als je hond zo heftig reageert.

Wij hebben aan de dierenartstabletten gevraagd Sadi moet er in het geval dat het gebeurd 2 hebben. Standaard aan de  riem in het vakje van het extra zakje dat aan het zakje voor de poepzakjes zit, zitten 2 tabletten en Tjaard en ik hebben er ieders standaard 2 in de portemonnee. 

Nadien moet je dan alsnog de arts contacteren maar het geeft een veiliger gevoel dat we zelf de eerste behandeling kunnen zetten om de allergische reactie te onderdrukken. Misschien voor jullie ook een idee. Natuurlijk hoop je dat het nooit meer gebeurt maar het idee dat je zelf al direct kan handelen als zich die allergie verschijnselen voor doen na een steek geeft wel wat rust.

O ja, het was echt super eng, want het was tijdens een wandeling naar het park en ze zakte ineens in elkaar  ik had geen idee wat er aan de hand was. Dus dierenarts bellen (had geen dienst, wel de assistent aan de lijn  waarmee ik door werd verbonden die mij kon vermelden wie er dienst had. Mobiel met 3g online nummer gezocht gebeld. Kon pas om half 3 weg dus duurde nogal voor hij bij de praktijk kon zijn (was in het weekend), deze arts had ik om 13.50 aan de lijn.

Daarna Tjaard gebeld (die met blijvende pijnklachten aan zijn been zit, door schade door trombosebeen) gevraagd autopapieren en sleutels mee te nemen (hij kan zelf iet rijden) Hij zijn been zwaar overbelast om zo snel mogelijk bij me te komen, ik hals over de kop terug en pardoes met auto het park in gereden (wel verantwoord en met knipperlichten aan) Sadi ingelaten en naar de praktijk. daar tot zeker 14.50 moeten wachten tot de arts was. Wachtend op de arts leefde ze even iets op en ging met d'r poen aan de snuit zitten, mede door die info ontdekt dat ze in haar onderlip was gestoken door vermoedelijk een Bij) als ze in haar tong was gestoken was ze er niet meer geweest doordat we zo lang moesten wachten voor de arts er was. 

Wij hadden geen flauw idee waarom ze dus in het park zo in elkaar zakte en dan voel je je wel heel alleen, ik was gaan zitten, haar kop op me schoot tegen haar praten geruststellen tot tjaard er was, ze keek wel en bewoog haar hoofd wel wat maar contact was er niet, ze was ergens ver weg leek het, ze ademde heel extreem rustig en toch heel zwaar, en o wat was ik bang dat ze ineens zou stoppen met ademhalen, en wat baal je op zo'n moment dat je vriend niet kan autorijden en dat Sadi zo groot en zwaar is, dan besef je pas hoe groot een afstand is... en hoe tergend langzaam de tijd lijkt te gaan als je wacht op aflossing om de auto te kunnen halen. Al met al hebben we vanaf dat ik de dierenarts belde tot we bij de praktijk waren 20 minuten over gedaan. Daar haar in de schaduw gelegd, ik wist dat we moesten wachten, maar zag het met dat weer niet zitten om haar in de auto te laten liggen of eerst naar huis uit de auto en weer terug in de auto (te veel gesleep dat wil je, je dier dan echt niet aan doen). Gelukkig mogen we zeggen dat het goed is afgelopen, maar oh wat was ik bang. Dat het bij sadi zo extreem verlopen is komt weten we nu mede, omdat ze oook nog een aandoening exercised induced hyperthermie heeft bij beweging, stress, enthousiasme etc loopt haar temperatuur snel op (hoe warmer het weer hoe extremer het oploopt en daalt maar tergend langzaam), in combinatie met allergische reactie en oplopende temperatuur door stress mogen we stellen dat dat mede oorzaak is geweest van de shock/collaps. Maar de angst op zo'n moment is onbeschrijfelijk, maar je moet oogkleppen opzetten en handelen want je moet je dier helpen of in elk geval proberen. Ik was echt bang dat ik haar daar ter plekke in dat park kwijt zou raken. Dat was de tweede keer achtereen dat we met Sadi in de problemen kwamen de eerste keer was achteraf door haar aandoening, maar dat park daar ga ik niet meer heen, ik durf niet meer.

2x edit: 1x om schrijffouten aan te passen plus een aantal zinnen die totaal geen zinnen waren hihi en 2de keer omdat ik vergeten was te melden wat ik had gewijzigd.

 
 Bedankt voor het compliment! Aila is erg lief, wij kunnen ons niet beter wensen!
De hondenshow was een leuke eerste ervaring voor ons, Aila hield zich heel goed :)

 
Och arm ding! Wat eng zeg.... ging het de volgende dag stukken beter of heeft zij/hij er langere tijd nog last van gehad?

" O ja, het was echt super eng, want het was tijdens een wandeling naar het park en ze zakte ineens in elkaar  ik had geen idee wat er aan de hand was. Dus dierenarts bellen (had geen dienst, wel de assistent aan de lijn  waarmee ik door werd verbonden die mij kon vermelden wie er dienst had. Mobiel met 3g online nummer gezocht gebeld. Kon pas om half 3 weg dus duurde nogal voor hij bij de praktijk kon zijn (was in het weekend), deze arts had ik om 13.50 aan de lijn.
Daarna Tjaard gebeld (die met blijvende pijnklachten aan zijn been zit, door schade door trombosebeen) gevraagd autopapieren en sleutels mee te nemen (hij kan zelf iet rijden) Hij zijn been zwaar overbelast om zo snel mogelijk bij me te komen, ik hals over de kop terug en pardoes met auto het park in gereden (wel verantwoord en met knipperlichten aan) Sadi ingelaten en naar de praktijk. daar tot zeker 14.50 moeten wachten tot de arts was. Wachtend op de arts leefde ze even iets op en ging met d'r poen aan de snuit zitten, mede door die info ontdekt dat ze in haar onderlip was gestoken door vermoedelijk een Bij) als ze in haar tong was gestoken was ze er niet meer geweest doordat we zo lang moesten wachten voor de arts er was. 
 
Wij hadden geen flauw idee waarom ze dus in het park zo in elkaar zakte en dan voel je je wel heel alleen, ik was gaan zitten, haar kop op me schoot tegen haar praten geruststellen tot tjaard er was, ze keek wel en bewoog haar hoofd wel wat maar contact was er niet, ze was ergens ver weg leek het, ze ademde heel extreem rustig en toch heel zwaar, en o wat was ik bang dat ze ineens zou stoppen met ademhalen, en wat baal je op zo'n moment dat je vriend niet kan autorijden en dat Sadi zo groot en zwaar is, dan besef je pas hoe groot een afstand is... en hoe tergend langzaam de tijd lijkt te gaan als je wacht op aflossing om de auto te kunnen halen. Al met al hebben we vanaf dat ik de dierenarts belde tot we bij de praktijk waren 20 minuten over gedaan. Daar haar in de schaduw gelegd, ik wist dat we moesten wachten, maar zag het met dat weer niet zitten om haar in de auto te laten liggen of eerst naar huis uit de auto en weer terug in de auto (te veel gesleep dat wil je, je dier dan echt niet aan doen). Gelukkig mogen we zeggen dat het goed is afgelopen, maar oh wat was ik bang. Dat het bij sadi zo extreem verlopen is komt weten we nu mede, omdat ze oook nog een aandoening exercised induced hyperthermie heeft bij beweging, stress, enthousiasme etc loopt haar temperatuur snel op (hoe warmer het weer hoe extremer het oploopt en daalt maar tergend langzaam), in combinatie met allergische reactie en oplopende temperatuur door stress mogen we stellen dat dat mede oorzaak is geweest van de shock/collaps. Maar de angst op zo'n moment is onbeschrijfelijk, maar je moet oogkleppen opzetten en handelen want je moet je dier helpen of in elk geval proberen. Ik was echt bang dat ik haar daar ter plekke in dat park kwijt zou raken. Dat was de tweede keer achtereen dat we met Sadi in de problemen kwamen de eerste keer was achteraf door haar aandoening, maar dat park daar ga ik niet meer heen, ik durf niet meer.
 
2x edit: 1x om schrijffouten aan te passen plus een aantal zinnen die totaal geen zinnen waren hihi en 2de keer omdat ik vergeten was te melden wat ik had gewijzigd. "

Renate&Tjaard en Sadi de Berner - R.I.P.Beauty †

 
Zoooo dat is ook een pittige ervaring zeg, mij lukte het niet om oogkleppen op te zetten. Als ik alleen was geweest dan had ik mij denk ik wel wat sterker gehouden, maar nu liet ik Colin snel bellen naar de dierenarts, ik was veel te geschrokken. Wel zelf heen gereden aangezien Colin moest werken. 

De tijd lijkt zo anders te lopen als er iets engs gebeurd, zo langzaam, een andere realiteit. Het gevoel dat er nu ineens iets heel erg kan gaan veranderen in je leven brrr... 
Echt fijn dat je verhaal een goede afloop kent.

Ik vind die tip van die pilletjes trouwens echt een goede !!
Ook voor als we in de toekomst in het buitenland gaan wandelen enzo, aangezien je dan nog verder in de middle of nowhere zit.

Een vriendin van mij was bijna 1 van haar groenedaelers kwijtgeraakt in Oostenrijk omdat die door een adder gebeten was. Daar zit je dan, hoog in de bergen. Gelukkig net optijd de dierenarts kunnen bereiken (ze mochten de auto lenen van een voorbijganger, wat een vertrouwen!).

Ik denk dat je in het buitenland voor een slangenbeet wel echt antigif voor die slang nodig hebt dus dat was met een pilletje niet opgevangen. Maar dat lijkt me ook vreselijk eng. Wat tof dat ze die auto mochten gebruiken... je zult er maar staan vreselijk. En wellicht zal de paniek zichtbaar geweest zijn en zal dat de reden van vertrouwen zijn geweest. 

Met een pilletje om de allergische reactie te onderdrukken is wel alsnog belangrijk dat je met het dier naar een dierenarts kan dus in extreem buitengebied zou ik dat altijd erg eng blijven vinden. Sadi heeft Dexoral 0,5mg tabletten voor geval van spoed (met haar gewicht moet ze er dan 2) Mij geeft het een rustiger gevoel dat ik ter plekke al iets kan doen. Alleen in Sadi haar geval moet ik als ze inzakt eerst checken op temperatuur e.d. i.v.m. haar aandoening, Die dexoral mag ze echt alleen als ze echt gaat zwellen ook als allergische reactie. Maar als we echt weg gaan dan heb ik haar tasje altijd bij me met alcohol, plus doekjes plus vaseline, thermometer zodat ik ten alle tijden haar temp kan opnemen, en eventueel als ze al op 40 of hoger zit haar zooltjes kan spayen met licht verdunde alcohol (versneld verdampingsproces) mag nooit gebruikt worden bij temp lager dan 40 graden (koelvest en koud water mee). En de dexoral hebben we altijd en overal bij ons.

Edit nog klein stukje toegevoegd nog als reactie op je stukje over die hond van vrienden (wou het ras noemen maar ja ken de naam, maar weet zo even niet hoe je het schrijft ff black out hihi)