Schrikkerig

Hai allemaal,

ik heb een border collie x golden retriever. Hij is nu 1 jaar en 5 maanden. Ik heb hem ongeveer gekregen toen hij 4 maanden was. Vanaf het begin was hij heel schuw en leek alsof hij door het leven ging met de gedachten: 'zolang ik maar niet beweeg dan zien ze me niet'. 

Ik ben toen met hem naar de dierenarts geweest omdat ik dacht misschien is hij ziek. Dat was niet zo. 

Nu is hij ondertussen bijna 1,5 en is hij nog steeds ontzettend bang en schrikkerig. 

Hij is bijv. bang in de auto of in het openbaar vervoer maar ook voor mensen (gaat hij bluf blaffen).

Van geluiden schrikt hij niet zo erg ook niet van auto's ofzo die langs rijden etc. 

Hij schrikt wel weer als hij zelf wild aan het spelen is met zn touw bijv en dan zelf ergens tegenaan loopt (muur of kast). Tassen die bewegen of stoelen die kraken. Als mensen op een stoel zitten en bewegen..

Ik merk weinig verbetering terwijl hij wel veel contact heeft met mensen. Wij wonen nu sinds een maandje of 8 weer bij mijn ouders en zelfs aan mijn ouders die hij elke dag ziet went hij maar moeizaam. 

Enige die hij compleet vertrouwt dat is mij en mijn vriend (die hij pas sinds een maandje of 7 kent) die zijn al vanaf dag 1 dikke maatjes. 

Iemand enig idee hoe ik hem wat meer rust kan geven? Aanbevolen cursussen of trainingen etc. oefeningen die ik zelf kan doen?

Hij luistert verder super goed, maar hij vertrouwt bijna niets en niemand en dat lijkt me zo stressvol voor hem :(. 

Weet je iets van hem van de eerste 4 maanden? 

Misschien is hij niet gesocialiseerd de eerste 4 maanden van z'n leven?

Naja zo ver ik weet was hij de eerste 4 maanden nog gewoon thuis bij zijn moeder. 

Ik heb hem ook gezien met zijn moeder en zijn broertje en zusje. 

Zijn broertje en zusje waren beide heel energiek, vrolijk niet schuw etc. 

Hij lag maar rustig in een hoekje. Ik dacht dat hij erg onder de indruk was enzo, maar had niet gedacht dat zijn situatie daar misschien zo slecht zou zijn, aangezien zijn broertje en zusje en moeder totaal niet dit gedrag vertoonde. 

Hij was vroeger schuchterder dan dat hij nu is en hij kijkt ook anders uit zijn oogjes, maar nog lijkt het mij heel stressvol voor hem. 

Zijn eigenaar was een vrouw, maar als zij werkte paste haar vader op de pups & moeder. 

Als ik ze zag waren ze buiten in de tuin aan het spelen. 

Ze vertelde dat ze vaak met de auto naar het bos gingen. 

Hij was totaal geen rebel of wat dan ook en het is dan ook niet tot amper nodig om hem te corrigeren ofzo...

Toen ik hem kreeg had ik nog een andere hond, dat ging gelijk goed. Ook met mijn katten geen enkel probleem.

Maar het was erg moeilijk om hem te laten hechten aan mensen. Sommige vrienden van mij zag hij elke week wel een paar keer maar toch kreeg hij geen band met ze. Kwam niet naar ze toe. 

Oogcontact vind hij het engste.. Hij wilt niet dat mensen naar hem uitreiken, dan gaat hij blaffend naar achter. 

Hij is nu al heel erg veranderd, en nog maar 1,5 maar ik wil er alles aan doen om hem stress te ontnemen. 

foto de dag dat ik hem haalde:

Foto hoe hij nu uit zijn oogjes kijkt:

Hoe is hij in huis, gewoon bij jou en je vriend?

Mellow is ook heel onzeker, angstig, schrikkerig. De trein die op 30 meter afstand passeert is niet eng, maar hoort ze in de verte stemmen, dan is ze helemaal van slag en klapt haar staart zowat tegen haar buik.

Bij haar helpt het een beetje (afhankelijk van het geluid wat ze hoort) om te benoemen wat het is en even stil te blijven staan. Soms zijn het fietsers, als die gepasseerd zijn gaat het vaak wel weer. 

In huis laat ik haar vaak lekker kluiven of ik geef haar brokken in voerbal of snuffelkleed. Zo is ze lekker even bezig.

Misschien ook een idee voor jullie hond?

(Geen foto van de voerbal in gebruik.)

Wat leuk zo'n snuffelkleed! In huis doet hij het heel goed als hij met ons is. Meestal slaapt hij of ligt hij lekker bij je. 

Vaak buiten ga ik met hem honkballen, balletjes gooien enzo dn is hij echt een held. Struiken in en uit en alles. 

maar als er dan mensen bijkomen dan is hij toch meer op zijn hoede (zoals mijn ouders). 

Het is wel de planning om binnenkort weer een eigen plekje te hebben. dan heeft hij ook meer rust. 

Het is meer dat ik altijd vraag aan mensen om hem te negeren en geen oogcontact te maken, want hij is wel nieuwsgierig dus hij gaat vanzelf snuffelen enzo aan ze, maar ik merk dat het nog steeds echt een proces is wat dan alsnog een jaar kan duren voordat hij een beetje op zijn gemak is. 

Moet ik echt gewoon zo door blijven gaan en geduld hebben of zijn er nog meer tools om hem wat meer op zijn gemak te stellen als er mensen zijn?

Wat ik bij Mellow meerdere keren heb gemerkt is dat als mensen heel graag willen, dat zij dan juist níet wil.

Ooit kwamen we in het bos een vrouw tegen die met een héééél eng hoog stemmetje Mellow bij d'r probeerde te roepen. Die dacht op haar beurt alleen maar 'wow, wat móet je van me, ga weg!' en blafte dat het een lieve lust was.

Langer geleden (toen het nog wat beter met haar ging) kwam ik hier in de buurt een man tegen die me aansprak, dat hij zo'n bewondering had voor hoe ik het met Mellow deed. Hij zag me vaak langslopen tijdens verschillende periodes van haar. En die man had dus absoluut geen oog voor haar, waardoor Mellow (na even kort blaffen) dacht 'hmmm, even snuffelen' en zo kwam ze voorzichtig dichterbij.

Niet dwingen, maar het eventuele kennismaken gewoon aan de hond overlaten, dan bereik je veel meer.

Ik vind de eerste foto van je hond wel heel triest, die blik in zijn ogen.

Op de tweede foto heeft ie gewoon een lekkere vrolijke kop 

Op die eerste foto vind ik em echt heel triest kijken. Als ik naar de 2e foto kijk zie ik een blije enthousiaste hond die op de foto gelukkig lijkt. Dus al veel bereikt! Wat hier helpt is vaak er samen naar toe gaan om te laten zien dat het niets eng is en hem dan te laten snuffelen. hummie blaft mensen ook weg wat ik doe met bv bezoek is binnenkomen stilstaan negeren als hij dan rustig is het bezoek hem iets heel lekkers laten geven. ik heb hem nu ongeveer 5 maanden al heel veel bereikt maar ook nog een weg te gaan. mijn ouders tante oom die hij wekelijks ziet reageert hij soms nauwelijks op. De andere keer reageert hij bij de mannen iedere keer als ze opstaan met blaffen (vrouwen niet). ene keer is dat niet andere keer weer meer. waar dat Door komt weet ik zelf ook niet zo goed ook afhankelijk denk ik Hoe het hondje per dag in zijn vel zit. ene keer zal dat beter zijn dan de andere...