Pup van 3 maanden te oud?

Mijn vriendin en ik willen een pup uit het buitenland gaan adopteren. Ons oog is gevallen op een prachtig hondje van drie maanden, deze week hebben we huisbezoek. Over twee weken mag de pup reizen en kan ze bij ons komen (met paspoortje en inentingen). We zijn ons inmiddels goed aan het inlezen ( het wordt onze eerste hond) en er is één ding waar we ons wat zorgen over maken: de pup is 'al' drie maanden. We lezen dat de pup dan al zo ongeveer uit z'n primaire socialisatiefase is, die heel belangrijk is. De hond kan angsten ontwikkelen die nooit meer over gaan, lezen we. Onze vraag: is drie maanden echt te oud voor een pup om in huis te komen? Uiteraard zal de hond moeten wennen, hier nemen we alle tijd voor en we gaan direct op cursus. Wie heeft er tips en ervaringen?

Mijn oudste was 11 weken toen ik ze ging halen, is een prima hond geworden.

Als de hond meer gezien heeft dan enkel een hok,is dat helemaal geen probleem.

Is helemaal geen probleem als de pup van een deftige fokker komt. Mijn laatste was iets meer dan 4 maand voordat ie naar hier kon komen omdat ie in orde moest zijn met rabiës eerst.
Zijn zelfs redelijk wat fokkers van kleine rassen die 12 weken als standaard vertrekdatum hebben.

T hangt er inderdaad van af wat hij heeft gezien in die drie maanden. Je kunt pech hebben, en een hond krijgen die niet goed gesocialiseerd is. Even goed navragen, dan weet je wat je kunt verwachten. 

het socialiseren wat ginder gedaan is, is altijd afwachten, en de vraag, maar als een pup toch niet alleen zijn kenneltje heeft gezien, kan je gerust de pup nemen.

wel bij thuiskomst lekker socialiseren, veel mee doen, en je schrijft het al, een cursus gaan doen, voor de pup leuk ook voor jullie leuk.

veel succes.

Onze dochter heeft een hond van 3 mnd geadopteerd uit spanje,hij is nu 5 en een schat van een dier.

Toen hij hier kwam hadden zij al een vakantie geboekt die stond al vast.

de hond is hier 2 weken geweest direct uit spanje,zij hebben hem op  het vliegveld op gehaald.

Niet ideaal maar wij hebben al  zo lang honden dat deze hond er gewoon in mee draaide.

Hier in mn buurtje en op de hondenclub lopen ook hele lieve honden vanuit het buitenland.

Bedankt voor jullie reacties, leuk! De pup is gevonden in een bos, samen met zeven broertjes en zusjes, nauwelijks een week oud. Opgevangen door vrijwilligers en deze eerste maanden opgegroeid tussen tientallen andere honden op een groot buitenveld. Maar heeft de 'echte' wereld dus nog niet gezien.

Mijn tweede gosje was 6 maanden ,had nooit verder iets gezien als een binnenplaats ,was angstig en schuw en is nadat hij hier door de andere honden geaccepteerd is de meest stabiele gos aller tijden geworden ,
Het ligt er ook aan hoe ga je er zelf mee om ,langzaam alles opbouwen ,niet te veel mee doen in het begin ,en op rustige manier overal aan laten wennen ,
Ons gosje durfde de eerste twee weken amper uit de keuken te komen ,als hij zag dat je keek ging hij snel terug ,daarna ontdooide hij en liep zelfs op shows de sterren van de hemel werd internationaal kampioen en was een enorme trotse en blije hond geworden .
Heel veel succes en plezier met de pup .

ik Zeg niet doen, vrienden van mij hebben ook een oudere hond geadopteerd. mensen zijn niet eerlijk geweest. hond had verlatingsangst. botten kom paste niet meer in heupen, had actrose en ed en ad en ga zo maar ff door. is zo triest. helaas hebben ze de hond moeten laten inslapen. je weet nooit wat je in huis haalt. is altijd een gok .ik zelf deed het helaas niet.

" ik Zeg niet doen, vrienden van mij hebben ook een oudere hond geadopteerd. mensen zijn niet eerlijk geweest. hond had verlatingsangst. botten kom paste niet meer in heupen, had actrose en ed en ad en ga zo maar ff door. is zo triest. helaas hebben ze de hond moeten laten inslapen. je weet nooit wat je in huis haalt. is altijd een gok .ik zelf deed het helaas niet. "

MYRIAM

 Jij bent hier duidelijk heel erg van geschrokken en terecht het is ook heel erg.

Maar veelal gaat het wel goed gelukkig. Hier als gastgezin opgetreden en honden met 6maanden in huis gekregen maar werden schatjes.

Jammer dat jullie dit hebben mee moeten maken en ook slecht van desbetreffende stichting dat ze deze hond op transport hebben gezet.

ts schrijver ik denk in jou geval wel dat het mee gaat vallen omdat dit hondje veel met mensen en andere honden in aanraking is geweest. Het verkeer zal een obstakel kunnen zijn maar dat is aan jullie om hier goed mee om te gaan en de pup te begeleiden hier in.

Punchy was 21 weken toen wij hem kregen, een Spaanse straathond. Hij was samen met zijn moeder en broertjes en zusjes vlak na de geboorte gevonden en opgevangen. Hij zat in een soort opvang met veel ruimte en een groot speelveld. Hij was niets gewend, bang voor alles. Hij had ook verlatingsangst. Maar met veel trainen en veel geduld werd hij toch een ontzettende lieve hond.
Het enige wat we er niet uitkregen was zijn voedsel agressie. (Alleen naar onze andere honden toe, wij mochten alles doen met zijn voer etc.)

Hij vrat alles van straat en jatte binnen alles . Maar daar hielden we rekening mee, we lieten gewoon geen etenswaar binnen zijn bereik staan.
Kauwbeentjes en speeltjes hadden we niet, want dat werd vechten met onze andere hond. Maar voor mensen was hij een echte schat!
Als je er de tijd insteekt, en er echt voor gaat, zou ik het gewoon doen. Ze zijn meestal zo trouw

Ach nee man... Ik kreeg Cloë toen ze 5 maanden was en ging 2x in de week naar de A cursus. Ze is mijn meest sociale hond ;) 

Mijn Spanjaard was ook al 4 maanden. Zelfs helemaal geen problemen mee gehad!

Dank voor alle reacties, we gaan vol voor de pup (deden we al, maar ook jullie verhalen stellen ons gerust)! In het begin zou het lastig kunnen zijn, dit heeft de organisatie ook eerlijk aangegeven. De pup komt uit een beschermde omgeving, heeft een lange reis achter de rug. Maar ook zij zeiden dat dit eigenlijk altijd goed komt (en de pup kan ook gewoon vanaf het begin dolenthousiast zijn, daar hopen we dan ook op).

Ik denk ook dat het niet per definitie "te laat" is, er zijn zelfs mensen die zeggen dat een pup beter met 10-12 weken pas weg kan bij de moeder omdat de eerste angstfase dan voorbij is. 

Hoe goed of makkelijk je pup zich aanpast zal liggen aan wat hij of zijn allemaal mee gemaakt heeft en.. aan het karakter van de pup! Voorbeeldje: Shadow en Spot kwamen met 8 weken bij mij en Shadow was nergens bang voor en hobbelde vrolijk overal op af en Spot was schrikkerig en mocht ik de eerste wandeling echt dragen want meneer wandelde niet het duistere weggetje in.

Met Spot heb ik meer moeten doen om hem aan van alles en nog wat te laten wennen - in zijn tempo. Ik kan mij voorstellen als een pup al van nature wat meer terughoudend c.q. angstig is, het een nadeel kan zijn als je de vroege socialisatie niet zelf kan doen. 

Aan de andere kant: er wordt vaak ook snel te veel verwacht van kleine pupsels en dan kunnen ze ook zomaar overvoerd raken en angstig worden. Ik zie ze nog regelmatig, de mensen die kletsend over de markt in de stad lopen onderwijl hun pup meeslepend die totaal overrompeld is door alles om hem heen. Da's dan "goed voor de socialisatie" (ahum). Niet dat ik denk dat jij dat doet hoor, maar even om aan te geven dat er veel misverstanden zijn over socialisatie. Zolang je pup maar verschillende mensen en honden heeft gezien, geluiden heeft gehoord ed en beetje open van karakter is, zou ik het zelf wel aandurven. Is het een kleine angsthaas die alleen maar 1 verzorger heeft gezien in een omgeving met alleen mams en broers en zussen, mwah, dan weet ik het niet of ik het zou doen. Hoe is mams met mensen? 

Ik weet eerlijk gezegd niet hoe mams met mensen is. Wel weet ik dat de pup nu samenwoont met een stuk of veertig honden in de opvang (inclusief zijn broertjes en zusjes), ik heb veel foto's gezien van hoe ze daar met z'n allen spelen. Van de verzorgster kreeg ik gisteren nog een berichtje dat 'onze' pup zo lief is en steeds wil knuffelen. We kunnen niet wachten!

Mellow was 3 maanden toen ze op straat met haar broertje werd gevonden op Malta.

Met 4 maanden kwam ze bij ons.

Het eerste jaar ging goed, ik moest haar wel aan allerlei normale dingen laten wennen, zoals een rammelende fiets, een neergegooide chipsdoos in het gras, een omgevallen paaltje wat aangeeft dat dit het uitlaatveld is.

Dat is allemaal goed gegaan.

Helaas is zij toch niet helemaal perfect, ze is nu bijna 3,5 en na een geintje met 20 wielrenners in haar tweede zomer hier is het nooit meer écht goed gekomen.

Alledaagse geluiden wordt ze héél onzeker van, terwijl de langs denderende trein in het bos (op 30 meter afstand) haar niets doet.

Herrie is niet fijn, zon vindt ze vreselijk, want dan zijn er veel mensen buiten. En mensen maken geluid.

Zij houdt van regen en storm 

Voor een eerste hond vind ik het best moeilijk soms, maar ik ga er voor de volle 200% voor (met soms een dip of dipje ). 

"Mellow was 3 maanden toen ze op straat met haar broertje werd gevonden op Malta.

Met 4 maanden kwam ze bij ons."

Mellow heeft dus de eerste 3 maanden op straat geleefd? Kan me voorstellen dat ie dan misschien hele nare dingen heeft meegemaakt in die periode.. 'Ons' hondje is gelukkig na een week al gevonden en de afgelopen maanden liefdevol opgevangen in een grote roedel, hopelijk zorgt dat er voor dat ons hondje niet zulke angsten heeft. We gaan het zien, over anderhalve week komt ze, spannend!

Dikke kans dat dat een hele hoop scheelt inderdaad. Fijn dat ze al zo snel is gevonden en opgevangen 

Ik zou het leuk vinden om een fotootje van haar te zien en af en toe een update te lezen. 

Geen speciale reden, gewoon omdat ik het leuk vind.

Dus: maak een profiel aan en blijf lekker hangen hier 

Wanneer je een pup vanuit het buitenland adopteerd zijn ze toch altijd minstens drie maanden? Ze moeten toch eerst een rabiës inenting krijgen die niet eerder gegeven mag worden als met drie maanden?? Of ben ik weer eens spuit elf en erg in de war?

Klopt Angelique, de pup is inderdaad na drie maanden ingeent en toen ze een week geleden bij ons kwam was ze 15 weken oud. 

De pup is inmiddels negen dagen bij ons en het gaat ehm.. moeizaam.

Binnenshuis gaat het trouwens redelijk, ze kwam bang, met de staart tussen de benen en in een 'shock' aan (logisch ook, na zo'n lange reis vanuit Roemenie). Na een paar dagen zag je haar wat ontdooien en ging ze voor het eerst kwispelen. Met ons (ik woon samen) groeit een band, al toont ze zich maar weinig 'echt pup'. Tenminste, ik zie een pup als een actief beest dat veel wil spelen. Ons hondje speelt af en toe eventjes maar is vooral tevreden met kauwen op haar botje en lekker in haar mandje (of in een hoekje) liggen slapen. Niet erg, maar ergens heb ik ook het idee dat ze daardoor niet helemaal haarzelf is en wie weet ook wat ongelukkig. Net alsof ze het soms gewoon allemaal even niet meer weet en dan maar gaat liggen.

We vinden het wat dat betreft moeilijk. Daar komt bij: buitenshuis is ze enorm bang. Uitlaten ging de eerste dagen nog een klein beetje, ze maakte met lage rug, oren naar achter en de staart tussen de benen met moeite een rondje. Veel stilstaan, niet door willen lopen. Natuurlijk willen we haar buiten bij alles wat goed gaat graag belonen met snoepjes, maar van angst neemt ze niets aan (terwijl ze binnenshuis dol is op de snoepjes). Inmiddels, sinds een paar dagen, doet ze buiten geen stap meer. Ik til haar dan een stukje en zet haar neer maar dan draait ze zich om en wil zo snel mogelijk naar huis rennen. Dan til ik haar weer op en zet haar een stukje verder maar steeds hetzelfde. Ze zet geen stap meer en wil alleen maar hard naar huis rennen. 

Voor mensen  (behalve voor ons) is ze ook erg bang. Er zijn twee keer vrienden op bezoek geweest, met wie we rustig in de kamer zaten. Dan kruipt ze zo ver mogelijk weg en blijft al die tijd in een hoekje liggen, tot ze weg zijn. Mensen laten we dus maar even niet meer langskomen, raakt ze helemaal van slag van. Naar mensen toe met ons pupje gaat dus ook niet, lastig... 

Waar ze wel van los komt, is wandelen door de duinen (al is ze dan nog op haar hoede) maar vooral op een verlaten strand. Daar zie je eindelijk een vrolijke pup, die achter vogels en veertjes aan rent en alles even los laat. Maarja, daar moet wel bij gezegd worden: daar loopt dan niemand anders. Het is ver weg van de bewoonde wereld, het verkeer en stadsrumoer hoor je er niet. Als we onderweg in de duinen een hardloper, fietser of wandelaars tegenkomen kruipt ze vaak weg of wil even niet meer doorlopen. Soms is ze daar wel even ontspannen en neemt ze een snoepje aan. 

We hebben ook een paar keer met haar in het bos gelopen, samen met een vrijwilligster van het dierenasiel (waar we contact mee hebben) en haar oude, trouwe hond, zodat ze zich daar wellicht aan kan optrekken. Dat gaat redelijk, al vindt ze andere honden wel eng. Deze hond accepteert ze, daar loopt ze naast maar als er andere honden komen om haar te besnuffelen verstijft ze. Heel af en toe snuffelt ze voorzichtig toe, maar het is ook al een paar keer voorgekomen dat ze haar tanden aan een hond laat zien.

We vinden het erg moeilijk. Ze is een schat bij ons maar eigenlijk voor alles en iedereen extreem (denk ik?) bang. Vorige week hebben we theoriecursus gehad, morgen de eerste echte puppycursus, dan mag ze mee. Maar we zien er eigenlijk een beetje tegen op, omdat ze al die hondjes en mensen doodeng vindt. We hopen heel erg dat de cursus ons verder kan helpen want momenteel weten wij -en het hondje- het af en toe even niet meer. We gunnen haar alles en hopen zo dat ze over die angsten heen komt, maar of dit helemaal goedkomt...

Is ze al zindelijk ? Of is dit ook een probleem ? 

Geef het aub niet op. 

Ze is er nog maar net joh, doe t even rustig aan. Ga je individueel bij de cursus?

Jullie pupje lijkt op Mellow, al begon het bij haar pas later (in het begin was ze vooral wat onzeker).

Zij is ook niet echt bang voor mensen, wel op haar hoede. Maar er zijn ook mensen die ze gelijk leuk vindt, ligt er ook heel erg aan hoe de mensen doen richting haar.

Heb je wel eens een ontmoeting gehad met iemand met een buitenlandse hond?

Deze honden snappen elkaar heel goed. 

Mellow vindt sommige honden eng, anderen zijn stom en er zijn ook exemplaren waarbij ze, na even twijfelen, denkt 'hmmm, jij bent best oké'.

Paar maanden geleden liepen we hier in een park en kwamen 2 mensen tegen met hun 2 honden. We wilden tegelijk het bruggetje over, dus mijn vriend en ik wachtten even met Mellow (smal bruggetje). Ik raakte aan de praat met die mensen, zij bleken ook 2 buitenlanders te hebben en zeiden dat dat vaak goed gaat, omdat ze van elkaar aanvoelen dat die ander ook zo is.

Dus mijn vriend kwam erbij met Mellow, die even voorzichtig was en vervolgens was het helemaal goed.

Heel bijzonder om te zien, vooral omdat ze meestal de pineut is en wordt belaagd door onbehouwen, drukke, opdringerige honden.

Zij is nu 3,5 jaar en durft al een poos niet meer hier te wandelen overdag. 's Morgens doet ze een plas, 's middags ga ik een uurtje naar het bos en 's avonds doet ze niks (dan durft ze de voortuin niet eens uit, terwijl dat 's morgens geen probleem is).

Het is heel erg aanpassen en soms best moeilijk ja. Ook zeker niet wat ik er van tevoren van had verwacht; ik had plannen te over, de eerste anderhalf jaar ging dat ook best goed (al had ze soms een off day), maar nu al heel lang niet meer.

Ik hoop toch dat jullie haar een kans geven, het is heel mooi om te zien als ze toch wat opbloeien, elk stapje vooruit ben ik weer blij mee, de stapjes terug neem ik op de koop toe. Het is niet anders. 

Opgeven doen we niet hoor :D

Maar het is moeilijk omdat het binnenshuis goed gaat en het dan een stap buiten de deur zo extreem om slaat. En omdat wij dol op haar zijn maar we het met vrienden en familie niet kunnen delen.  Ze is wel vanaf het begin zindelijk trouwens!

Hebben jullie ervaringen met een hondje dat niet naar buiten wil? We willen haar zo graag helpen en stimuleren maar het lukt (nog) niet. We gaan graag met haar naar het strand, daar wordt ze blij van, maar het lijkt alsof ze daardoor de straat steeds enger gaat vinden.

Of misschien gaan we gewoon te snel.. Morgen de eerste cursus. Individueel is dus mogelijk? Want ik denk dat het als eerst zaak is dat dit hondje zich prettig en op haar gemak voelt, met mensen en andere honden. 

Ik zou eerst met de cursusleider overleggen. Ik zou persoonlijk nog wachten tot ze wat minder angstig is.

Fijn dat jullie in ieder geval niet opgeven! 

Geef haar nog maar lekker de tijd, het is al spannend zat allemaal.

Ja. Niet helemaal gewenst (en zou ik ook niet zomaar even adviseren om te doen...), maar ik moet haar soms écht letterlijk meeslepen. Voordeur uit, naar mijn auto (3 stappen, staat in de voortuin) en als ik de deur open doe springt ze er zelf in.

(Ze heeft een tuig, dus het is niet zo dat ik haar dan 'ophang' aan haar halsband.)

Toevallig wilde ze vandaag ook in het bos niet mee. Ben gewoon doorgelopen, wat ik liever niet doe, maar anders komen we helemaal nergens meer. En na een meter of 100 was het over en liep ze gewoon mee.

Mellow is soms ook een beetje een (Hele Grote) aansteller. Als het keihard gaan onweren ofzo, dan dwing ik haar niet, maar als er niks aan de hand is, dan heeft ze echt even pech. 

Als het aan haar ligt dan komt ze namelijk helemaal niet meer buiten.

Als ze DIT zou kunnen...

Onze pup was ook 3 maanden toen we hem kregen. En het gaat heel goed met hem. Ik werk als gastouder en heb elke dag kleine kinderen over de vloer, onze Skip vindt dat prachtig , (en natuurlijk houd ik hem goed in de gaten) , 

Ook buiten op straat en zelfs op de puppycursus gaat het prima met hem.

We hebben vooral in het begin veel korte stukje met hem gelopen om te wennen aan fietsers en langs rijdende auto's , in het begin was ie erg schrikkerig van alles wat voorbij "zoefde"

Maar dat was al snel over....

Puppy cursus is echt heel leuk en die mensen die dat geven hebben ook vaak tips , als je hond ergens bang voor is of bv een bepaald gedrag heeft. 

Veel plezier met jullie puppy

Dit is nu het risico als mensen een pup van een foto uit het buitenland kopen.Waarom op deze manier vraag ik me af?Zeker bij aanschaf van een eerste hond is dit echt niet aan te bevelen.Waarom niet een leuke pup van een NL fokker waar je de pup had kunnen zien,de ouders had kunnen ontmoeten,waarvan je weet dat de fokker niet alleen op uiterlijk en gezondheid fokt maar ook op karakter EN socialiseerd.Dan had je 9 weken lang je pup kunnen bezoeken en vragen kunnen stellen en er naar toe kunnen groeien.Nu word je met een mega moeilijke pup in het diepe gegooid.En voor een ervaren hondenmens is dit misschien nog wel te behappen maar voor een leek word dit een zware dobber.Ik zou zeggen terug naar de stichting met deze pup en koop een leuke hond in een NL asiel of van een goede fokker er is in NL ook keuze zat.Dit klinkt hard maar ik lees in je bericht teleurstelling en twijfel en dat begrijp ik maar al te goed.Je bent helaas niet de eerste bij wie dit gebeurd ik hoor het helaas vaker dan me lief is over buitenlandse honden.