is een hond echt doof tijdens jagen

Hoi allemaal, 

zoals in de titel vernoemd staat vraag ik mij dit af. Hier namelijk een jachthond.  Die bijna nergens meer achter aangaat, gelukkig! 

Ik kan gewoon nee zeggen en ze doet het niet,  nadeel is. Ik moet het zien.

en ik liep net met haar buiten en ze loopt daar altijd los en er is altijd licht, zijzelf heeft ook een lichtje om.deze keer was er geen lixht.. lantaarnpalen deden het niet en opeens zag ze een kat rennen en ging er achteraan, ik fluit (wat ik altijd doe om haar terug te krijgen) en ze draait gelijk om en komt terug.

mEt een konijn,  waar ze helaas nog, als het aan haar lag, graag achter aangaat is dit ook redelijk zo. Ze draait niet gelijk om,maar toch wel redelijk snel. Altijd binnen 3-5 min. Van mijn fluit terug, zonder konijn! 

Dus mijn vraag zijn ze echt zo doof als wijddenken? 

Nee hoor, ze zijn niet doof. Maar op zo'n moment is de beloning van het jagen meestal groter dan terugkomen naar het baasje. Vele baasjes maken ook de fout om hun hond altijd aan te lijnen als die luistert naar het bevel "hier". Dus voor een hond is het dan gewoon veel aantrekkelijker om spontaan bananen in de oren te krijgen en achter een kat, konijn, ... te gaan 

Maar blijkbaar heb jij het wel goed aangepakt dus 

Toevallig ben ik vorig jaar bij een lezing geweest en het is zo dat als een hond jaagt hij de zintuigen die hij dan minder nodig heeft " uitschakeld" om zo meer de focus te kunnen leggen op wat hij wel nodig heeft. Om te jagen hebben ze vooral neus en ogen nodig dus oren worden daadwerkelijk " afgesloten"

Het kan dus heel goed zijn dat een hond die in de jacht modus staat je niet hoort. 

Wij liepen gisteren weer in het bos. Ik roep haar regelmatig even bij me, beloon haar ("knappe hond", aai en klopje) en dan mag ze weer lopen, ze hoeft dan niet bij me te blijven.

De keren dat ze wél even bij me moet blijven omdat we bij een onoverzichtelijk stukje komen of er iemand moet passeren blijft ze dan ook keurig bij me.

Gisteren was ze 3/4 van het rondje druk aan het jagen op blaadjes. Hoewel ze altijd bij me komt en me dan ook echt aankijkt als ik haar roep ging het gisteren niet van harte; ze kwam tot halverwege, maar liep wel zijwaarts, ze moest die blaadjes in de gaten houden. Ging wel zitten, maar bleef naar de blaadjes (voor ons) kijken. Toen heb ik het maar zo gelaten, ze was een stukje bij me gekomen, was even gaan zitten (wat niet hoeft) en toen mocht ze weer op jacht.

Dat was wel een uitzondering, want als ze écht op jacht is, omdat ze een hert of konijntje heeft gezien en op dat moment alleen nog ruikt... dan hoort ze NIKS meer, dan moet ik d'r echt naar me toe halen middels hengelen.

Dat heb ik er ook nog niet uitgekregen.

Onze Jack reageert helemaal nergens meer op... dat is ook een van de redenen dat hij niet losloopt. Hij is constant zijn neus achterna aan het lopen... ruikt van alles en graaft er behoorlijk wat aan af met zijn korte pootjes...

Drib jaagt vaak als ze richting overprikkeld gaat/is. Ze is dan vrijwel niet bij me te roepen. Dat vind ik wel erg lastig, maar ik krijg het er niet uit.
Als ze wel bij me komt, maak ik het leuk.
Als ze niet bij me komt en ik haar te pakken krijg, lijn ik haar aan en gaan we naar huis.

Gelukkig lukt het me aardig om die grens van overprikkeld zijn steeds verder te leggen.

Ik denk dat je het kan vergelijken met jezelf, in mijn geval : als ik aan het lezen ben, hoor ik niks meer, ik hoor wel geluid maar ben zo gefocust op mijn boek dat ik niet hoor wat er gezegd wordt, het dringt niet tot me door...

Daarom houd ik mijn honden goed in het oog en als ik signalen zie dat ze achter iets aan willen gaan, roep ik, dus voor ze in de focusmodus zitten .

Wat er beschreven is, met die blaadjes, dat is inderdaad de blaadjes interessanter vinden dan naar jou komen, dat is "oostindisch doof" zijn .  Omdat je zegt dat ze wel reageert maar een omwegje durft te maken.

Ik ben zelf behoorlijk prikkelgevoelig, en niet-nuttige prikkels buiten houden is vaak lastig. Ik kan bijvoorbeeld niet typen als de TV aanstaat. Het geluid en beeld van de TV leidt me dan dusdanig af, dat ik stomme dingen ga typen en gefrustreerd raak. Ook op mijn werk komt wat mijn werkgever me vertelt simpelweg niet binnen als ik te druk druk druk ben en te gehaast werk. Het geluid van de vleeszaag, mijn honden die buiten rennen, 1001 gedachten in mijn hoofd over wat er nog moet gebeuren.. Het is niet zo dat ik vergeet wat ze zegt, of niet luister, ik hoor het echt serieus niet. Het komt gewoon niet binnen.

Ik kan me zomaar voorstellen dat dit voor een hond ook geldt. Ik zie een heel duidelijk verschil bij mijn Podenco's tussen niet willen luisteren en niet kunnen luisteren. Lopen ze te etteren met elkaar of een andere hond, dan zie ik een oortje mijn kant op draaien als ik roep. "Ja vrouwtje, ik heb je gehoord, maar ik ben hier nog even bezig!" Wanneer ze hun blik op oneindig hebben en de hei oprennen, krijg ik totaal geen reactie wanneer ik roep of fluit. Echt alsof ze me niet horen.

Zijn ze doof? Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat ze overprikkeld zijn door hun andere zintuigen (zicht en geur), en ons daardoor minder goed of zelfs helemaal niet horen.

Overigens zijn er voor mensen "prikkeldempers", ik heb ze een tijdje geslikt en mijn moeders partner (die Alzheimer heeft) slikt ze ook. Het zorgt dat alles in je hoofd wat rustiger blijft en beter geordend blijft. Hmm, waarom brengen ze dit niet op de markt voor honden?

Goede vraag, ik heb wel eens het voorbeeld aangehaald van katten die een muis zien en echt niks horen. Nou is denk ik wel het grote verschil,tussen katten en honden dat katten iha solitair jagen en hun prooi besluipen. Honden jagen ook in groepen en jagen ook prooi op waarbij ze ook langere stukken door open terrein lopen. Ik denk -  maar kan het niet bewijzen - dat honden hun andere zintuigen, zoals gehoor , misschien wel meer open hebben staan dan katten om ook waar te nemen waar hun medejagers zijn. Theorie hoor ;-). 

Ik moet zeggen, als die van mij vol in de jaagmodus gaan krijg ik ze niet zommar terug geroepen maar als ze 'vast staan' aan het uiteinde van de lijn, reageren ze vaak toch wel op geluid dat ik maak. Bv in de handen klappen is vaak genoeg om het te doorbreken.