bang voor boxer van vriend

Hallo,

Ik weet niet of ik hier goed zit en als ik het in het verkeerde onderdeel hier plaats hoor ik het graag.

Ik ben een tijd geleden gescheiden en heb een zoon van 6 en een dochter van 3 jaar. Ik heb nu enige tijd een vriend en hij heeft een boxer. Ik ben altijd bang geweest voor honden en heb dus grote moeite met de hond van mijn vriend. Maar vanwege mijn vriend probeer ik over deze angst heen te stappen. Want ik weet zelf ook heel goed dat deze angst ongegrond is. Toch komt het iedere keer weer op als hij met de boxer een weekend bij ons is. Ik lees inmiddels veel boeken over honden om hun gedrag een beetje te snappen maar toch blijft de angst ineens de kop op steken.

Heeft iemand tips hoe ik me vertrouwd kan maken met de hond en hopelijk van deze angst af kan komen?

Verder is mijn zoon van 6 ook bang voor de hond. Ik vind dat heel vervelend want hij voelt zich nu niet prettig in ons eigen huis zodra de hond mee komt. En ik voel me er ook wel schuldig over want hij zal die angst van mij overgenomen hebben. Ik zie geen andere verklaring.

Hoe kunnen we zijn angst voor de boxer het beste aanpakken? Iemand ideeën?

Bedankt alvast.

groetjes v Merel

Weet je hoe t komt dat je bang bent voor honden? Zit daar een nare ervaring achter, of is t de onvoorspelbaarheid of?

Angsten zijn prima te behandelen met EMDR bijvoorbeeld. Zoek een psycholoog die aan EMDR doet als je er zelf niet uit komt. En vraag voor de time being of je vriend ook eens een keer zonder hond kan komen. Zodat je kinderen ook de kans krijgen een relatie met je vriend op te bouwen zonder angst voor de hond. Want ja, je zoon kan het van jou hebben, maar kan t zelf ook best heel spannend vinden.

dag Merel, jouw angst wordt geprojecteerd op je zoontje.

doe het rustig aan , stapje voor stapje, geef deze boxer eens wat lekkers uit je hand, en ga mee als je vriend gaat wandelen met de hond, vraag of hij de hond voorlopig wat bij hem wil houden, en vertel hem dat je angst hebt voor deze hond en in het algemeen bang bent voor honden.

je vriend heeft deze hond, een boxer is altijd wel volop met energie, maar bepraat het met je vriend, en dan rustig stapje voor stapje gaan wennen aan de hond.

als je eens op de bank zit, de hond aan je voeten laten zitten, je vriend kan dat met zijn boxer, haal de boxer eens voorzichtig aan, en doe rustig.

en als je zoontje ziet dat jouw angst een stuk minder wordt, kan hij het zelfde doen als dat jij doet, ook eens wat lekkers geven aan de hond, en mee gaan wandelen.

angst is erg, en als jij en je vriend verder zullen gaan, dan is de hond daar natuurlijk ook bij, bespreek het met je vriend, en doe het rustig stapje voor stapje.

Dat je zoontje ook bang is van de hond komt door jou, bedoel ik niet slecht hoor, versta me niet verkeerd maar ik zie het wel meer, kinderen van ouders die bang zijn pikken dat op en worden dus ook bang.

Dus als jij je angst gaat proberen te overwinnen, zal je zoontje zeker volgen. Ik ben zelf natuurlijk een echt hondenmens en heb ook al heel wat Boxers gekend, stuk voor stuk schatten van honden en je schreef het ook al zelf, je angst is ongegrond.

Bestaat er in jouw buurt misschien niet iets als het bijgaande ? Zou je kunnen helpen.

http://users.telenet.be/gedragsbegeleiding/V2/pages/hondenfobie.html

http://www.hondsvertrouwen.nl/angstvoorhonden.html

Want lezen alleen gaat je niet zozeer helpen vrees ik.  Je moet het probleem daadwerkelijk aanpakken in de praktijk en geloof me het is geen probleem dat niet kan worden opgelost, ik ken mensen die doodsbang waren. Bij mij in de buurt woont zo iemand. Haar man wilde een hond, dus ze moest daar vanaf en het is haar ook gelukt. Nu de hond van ouderdom overleed had ze heel veel verdriet en ging gelijk een andere hond halen als maatje. Dus zeker niet denken dat het hopeloos is en de Boxer is een lief ras. Goed om het te leren dus !

Allereerst bedankt voor de snelle reacties. Het doet me goed dat men hier zo mee denkt. Het is niet iets waar ik makkelijk over praat want ik baal iedere keer van mezelf als ik angstig reageer. Dat mijn zoontje er last van heeft en dit door mij komt snap ik best en als je dat schrijft bevestig je alleen wat ik ook al dacht. :-) En ik baal daardoor juist nog meer van mijn angst. ik wil mijn zoon niet angstig maken. Dat is niet iets wat ik wil doorgeven....welke ouder wel.

Het komt denk ik doordat ik ooit op de fiets een paar kilometer ben achtervolgt door een losgebroken boerenhond.

Een vriendin van me gaf als advies samen met de boxer van mijn vriend een hondenschool te bezoeken. Misschien dat ik daardoor meer een band krijg met haar. Maar mijn vraag is dan of het ook mogelijk zou zijn een of een paar keer mijn zoon mee te nemen?

Ik heb al meerdere gesprekken gehad met mijn vriend over zijn hond en we bouwen het rustig op en hij wil mij maar ook mijn zoon meer en meer betrekken bij de hond. Eten geven, uitlaten e.d. Ik hoop dat dit helpt.

Maar ik denk dat het ook belangrijk is dat hij mij leert hoe ik een baasje kan zijn. Wat moet ik zeggen als die hond iets doet wat ik niet wil, hoe moet ik de deur openen met die hond blaffend in mn nek e.d. Misschien door een bepaald gevoel van controle te krijgen zal die angst verdwijnen en kan ik ook een band opbouwen met haar. Hetzelfde geldt voor mijn zoon, denk ik

Als ik het verkeerd zie hoor ik het graag hoor....alle hulp/opbouwende kritiek is welkom :-)

Ja, dit soort dingen moet je wel van beide kanten aanpakken natuurlijk.

Ik bedoel...jij hebt angst.

Ik neem aan dat je vriend hier dus ook zeker rekening mee houdt.?

En niet een heel weekend enkel roept dat de hond niets doet, en dat het allemaal wel meevalt.?

Toen ik mijn vrouw leerde kennen , kreeg ik daar ook 60Kg hond bij cadeau.

Nou ben ik niet bang uitgevallen, en verder gek op honden.

Maar zei heeft ook de eerste weekenden extra op haar hond gelet dat deze gewoon rustig bleef, en mij niet "lastig'' viel.

(grappige was dat ze na 3 weken begon te vragen of ik de hond met rust wilde laten, omdat als ik weg ging, de hond nog 2 dagen door het dolle was van een weekend spelen.)

Met het gedrag van een boxer is dat toch wat lastiger, maar ik zou je zoontje proberen uit te leggen hoe hij de hond kan gaan besturen.

Veel mensen met angst zien inderdaad een hond aan komen rennen als een ongeleid projectiel.

Wat de angst dus vele malen groter maakt.."wat gaat er gebeuren".??

Je kan bv een oefening verzinnen, die je zoontje zou kunnen uitvoeren.

De meeste kinderen vinden dieren toch leuk,enkel...dat ongeleide, onverwachte moet eruit.

Mijn neefje heeft dat bv met onze Asielzoekrt.

Ook een ongeleid projectiel, en voor zo'n klein mannetje echt eng om zo'n groot zwart monster kwispelend op je af te zien komen.

Wat geleerd..

Hand opsteken , is zitten..

Hand op steken, is vol in de remmen, omdat er een beloning komt.

Hand op steken is wachten...zitten...en dan een snoepje op de grond gooien.

Enkel deze oefening al maakt dat die kleine nu geen ongeleid projectiel meer ziet aan komen denderen..

Maar hij ziet een dier wat reageert op zijn gedrag, hij kan het een beetje sturen..

Ik kan nog 5 maanden uit gaan leggen dat al hij begint te rennen, de hond dit als spelen ziet.

Maar.....kan een kind van 6 dat snappen.?, moet je van een kind eisen dat als ik even een lesje hondengedrag geef...hij dit door moet hebben.?

Dus...ervaringen opdoen, waarbij je zoontje leert wat interactie is, dat het dier ook met hem speelt.

Dat de hond reageert op zijn gedragingen, zijn trucjes..

Als je dit samen positief en rustig aanpakt.

(Dus ook met alle respect voor de angst van je zoontje)

Dan kan het wel eens heel verrassend uit gaan pakken, met hoe hij over een tijdje met de boxer om kan gaan.

Berichten gekruisd. 

Nouja, let enkel op dat uitlaten.

Ik....zou dat voorlopig echt nog niet doen.

Al ben je er met zijn 2en bij...dan nog zou ik de hond niet aan je zoontje geven..

Er zijn op straat echt veel te veel dingen die toch fout zouden kunnen gaan.

Wat bv wel leuk is..

Volg oefening door de tuin.

Beloning in je hand, en laat de hond maar volgen, weer wachten..weer doorlopen...zitten..

Zoals je schrijft..

Het gevoel van besturing is het aller belangrijkste.

Ik ben niet zo voor belonen als de hond iets goeds doet, maar ik denk dat je in dit geval juist met eten ervoor kunt zorgen dat de hond zich meer aan jou gaat hechten en jij er ook minder bang voor word. Leer hem bijvoorbeeld eens een trucje aan en beloon hem daar regelmatig bij met iets lekkers. Of, leer de hond iets opzoeken in de tuin en betrek je zoontje daarbij. Zet de hond bijvoorbeeld buiten even vast of laat je vriend hem vasthouden en laat je zoontje dan door de tuin allemaal snoepjes strooien. Vervolgens kun je de hond losmaken zodat die lekker kan snuffelen in de tuin en de door jullie gestrooide snoepjes meester kan maken.

Het voorval dat je hier noemt leent zich uitermate goed voor EMDR. Als je daar niets mee doet zal je angst steeds getriggerd kunnen worden. Ik kan t je echt heel erg aanraden, met zo'n eenmalig iets ben je met 1 sessie klaar als je een goeie psych hebt. Kun je daana lekker gaan oefenen zonder dat je meteen in de stress schiet. Want honden ruiken dat ook gewoon, dat je bang bent. 

Als eerste hoeft jouw zoontje niet bang te zijn, omdat jij bang bent.

ik was als kind doodsbang voor honden, mijn ouders niet, mijn zus niet, en we hadden een boxer toen ik peuter was. Toen ik met 8 jaar weer een hond kreeg, verdween mijn angst.

mijn man en ik zijn beiden gek op honden. Mijn zoon was niet bang, mijn dochter was doodsbang voor honden. Nu hebben we een boxer en haar hondenangst is verdwenen, alleen "springers" vind ze eng.

Dus die angst kan ook gewoon voortkomen uit het onbekende met een hond. 

Ik weet niet hoe de boxer van je vriend is, maar boxers zijn redelijk groot en vaak lomp en onbenullig. Is de hond kinderen gewend? Want dat scheelt ook veel. Onze boxer springt niet, is heel rustig met kinderen en kijkt er vaak amper na. Hier lopen de hele dag kinderen in en uit. Als de hond lomp is, of onstuimig, snap ik je angst.

Ik lees, de deur open maken met een hond blaffend in mijn nek...dat lijkt me niet prettig. Is de hond wel "goed" opgevoed? Want het lijkt me dat je vriend dat toch ook niet fijn vind.

ik kan je wat betreft de situatie weinig concrete tips geven, maar je moet zo denken, je hebt een kind, die voed je op met regels. Dat moet je met een hond ook doen. 

Begin gewoon met oefenen, geef het het commando zit, en laat m zitten, stuur hem naar zijn plek, als jij dat wilt. Aai hem wanneer hij rustig is. Springt hij, gelijk commando " laag" of nee! En draai je om en negeer de hond.  Hou hem weg bij je zoon, als hij te druk is. 

Ook al ben je bang, geef hem die commando's. Niet je vriend laten doen, maar jij zelf. Dan leert de hond dat jij ook wat te zeggen hebt. 

Ik lees al hele goede adviezen & tips... ik denk dat je hier zeker iets mee kan... 

Zo te lezen zijn jullie met elkaar al een stuk de goede richting op.

Heel veel succes...