hond reageert niet op verdriet

Ik lees/hoor vaak dat een hond je troost als je verdrietig bent, maar dit merk ik bij mij hond niet. Mijn hond gaat door met waar ze mee bezig is. Weten jullie waarom mijn hond daar niet op reageert?

sommige mensen reageren er ook niet op dus het is gewoon het karakter van je hond denk ik.

als ik verdrietig met komt rori bij mij zitten en geeft ze kofjes en likt ze mn hand.

Als,je hond nog niet volwassen is dan is ie gewoon lekker met zichzelf bezig.... Net een klein kind... Komt nog wel....

Als het nog een pup is dan is spelen natuurlijk veel interessanter.
En iedere hond reageert op zn eigen manier.
Ik heb een hond gehad die als je verdrietig was , bleef ze bij je uit de buurt.
Zelfs als ze iets wilde kwam ze niet.

Mijn husky daarintegen komt je echt troosten.
Het ligt aan het karakter van de hond hoe ze reageren. Edit: typefoutje

Denk niet dat honden bezig zijn met troosten. Om dat te kunnen moet je eerst een inlevingsvermogen hebben en dat kunnen honden nog altijd niet.

Denk dat mensen zich dat gewoon inbeelden.

Dit hangt erg van de gevoeligheid van de hond af... Shelties staan bijvoorbeeld bekend om hun gevoelige karakter. Zijn daarom ook geschikt als hulphond, maar kunnen niet goed omgaan met conflict situaties. Als ik verdrietig ben, of het fysiek niet lekker met mij gaat wijken de Shelties niet van mijn zijde. De Chineesjes hebben dit veel minder. Hoewel dit ras ook wel gevoelig is, zijn zij niet zo zorgzaak. Ze zijn eigenwijs, eigenzinnig, dus zoeken alleen in sommige gevallen mij op als het niet lekker met me gaat. Onze Chihuahua Ashley let altijd heel erg op mij, en reageert ook erg op mijn emoties. Maar bij anderen helemaal niet, terwijl de Shelties dit bij iedereen hebben die zich niet goed of verdrietig voelt.
Zo verschilt iedere hond... Net zoals dat sommige mensen nu eenmaal empathiser zijn dan andere.

Komt nog wel hoop ik .

Als ik echt verdrietig ben en moet huilen, komt Bella naar mij toe...En maar pootjes willen blijven geven en dicht tegen mij aan.

Zij kan mij zeer goed opbeuren 

Als ik huil (wat de laatste tijd weer wat vaker is...) dan komt Mellow wel vaak héél dicht bij me zitten op de bank. Dan likt ze mijn tranen weg (en drukt haar neus op mijn bril).

Als ze niet naast me zit dan komt ze bij me staan, zet haar voorpoten op de bank en doet hetzelfde.

Maar inderdaad, de een (mens of dier) doet dat wel, de ander niet (die interesseert het niet, al vul je hele drooggevallen meren met je tranen).

De onderzoekers plaatsten 12 honden in een MRI-scanner en lieten hen 200 verschillende geluiden horen. Als controle ondergingen 22 mensen dezelfde test in dezelfde scanner. De geluiden bestonden uit omgevingsgeluiden (zoals autolawaai en gefluit), menselijke geluiden, maar geen woorden, en hondengeluiden. VRT Zo ontdekten ze dat bij er honden en mensen een gelijkaardig hersengebied oplicht als er menselijke stemmen weerklinken. "Dat er bij honden überhaupt een specifiek gebied oplicht bij het horen van een menselijke stem is op zich al uitzonderlijk. Dit is de eerste keer dat we dit zien bij een niet-primaat", aldus Attila Andics, die het onderzoek leidde. Emotionele geluiden, zowel van honden als van mensen, zorgden voor een gelijkaardige hersenreactie bij alle individuen. Het lijkt er dus op dat honden en mensen emoties, zoals huilen en lachen, op dezelfde manier verwerken. Andics: "We weten al langer dat honden erg goed de emoties van hun eigenaar kunnen aanvoelen en vice versa, maar nu beginnen we te begrijpen hoe dat mogelijk is." Sophie Scott van het University College London reageerde op het Hongaarse onderzoek. "Deze resultaten zouden niet uitzonderlijk zijn bij een primaat, maar bij honden zijn ze erg bijzonder. Honden zijn interessante dieren om de onderzoeken. Sommige studies hebben al aangetoond dat ze woorden en intentionele gebaren kunnen begrijpen." "Het zou erg boeiend zijn om ook na te gaan hoe hun brein reageert op woorden, eerder dan op geluiden. Als we huilen of lachen lijken onze geluiden namelijk op dierengeluiden, en dat zou de reactie in het brein kunnen uitgelokt hebben bij het onderzoek," aldus Scott. Volgens Andics staan verdere experimenten in die richting op stapel.

Ik denk dat je hond zich zeker bewust is van je emoties omdat je lichaam nu eenmaal een bepaalde geur aanmaakt bij het voelen van emoties (bekend voorbeeld is angstzweet, dat ruik je letterlijk). Echter, hij kan er natuurlijk voor kiezen om je in je eentje te laten... Niet alle honden zullen bij je komen zitten als je verdrietig of ziek bent. Mijn hond zou wel komen kijken maar daarna gaan testen om te zien of mijn ziek of verdrietig zijn ook iets betekent voor onze onderlinge verhoudingen... Dus niet elke hond is gelijk. Denk dat je ook niet bepaald gedrag moet verwachten. Natuurlijk is het fijn als je hond bij je komt omdat 'ie voelt dat jij je niet lekker voelt. Maar ik ben bang dat je het ook zulk moeten accepteren als jouw hond niet zo'n hond blijkt te zijn .

keuze uit 4 hier : 
 

_ Janouk ging mij aan de andere kant van de kamer wantrouwend aan liggen kijken. Doodeg zo'n instabiele baas voor mijn grote softie

- Chenak kwam effe kletsen en me vertellen dat we beter naar buiten kunnen gaan. Effe wandelen baas, daar knap je van op

- Shadow likt de tranen van mijn wangen en komt me vragend aan zitten kijken

- Spot wurmt zich ertussen - hallo ik wil ook aandacht - en begint gekkigheid uit te halen om me aan het lachen te krijgen (wat hem meestal ook wel lukt) 

Leuk he, iedere hond is anders ;-) 

Max; dat is een leuk artikel!

Hus; zo eigen als ze zijn, ieder een eigen manier, klopt. en als je dat als baas herkent, dan ben je toch volmaakt gelukkig met je medegezellen.

" keuze uit 4 hier :  
_ Janouk ging mij aan de andere kant van de kamer wantrouwend aan liggen kijken. Doodeg zo'n instabiele baas voor mijn grote softie
- Chenak kwam effe kletsen en me vertellen dat we beter naar buiten kunnen gaan. Effe wandelen baas, daar knap je van op
- Shadow likt de tranen van mijn wangen en komt me vragend aan zitten kijken
- Spot wurmt zich ertussen - hallo ik wil ook aandacht - en begint gekkigheid uit te halen om me aan het lachen te krijgen (wat hem meestal ook wel lukt) 
 
Leuk he, iedere hond is anders   "

Wakkere husky

Jij hebt echt de verschillende karakters en dat is ook wat ik aan honden zie.  Ik dacht ook ooit dat m'n hond mee aan het treuren was om een kippetje dat zo lang bij ons geweest was en van ouderdom stierf.  M'n hondje kwam me ook "troosten"...

Tot ik het zelf genoeg getreurd vond en besloot om te gaan wandelen... Hondje dat me eerst zat te "troosten" was op staande voet superblij :-)  Ik denk... Blij omdat ik niet meer zo neerslachtig deed en er iets leuks ging gebeuren.  Sindsdien fleurt een hond me vooral op omdat ik zijn/haar leven niet wil verknoeien door teveel zelfmedelijden of teveel negativiteit waar het niet nodig is.

" Max; dat is een leuk artikel!
 
Hus; zo eigen als ze zijn, ieder een eigen manier, klopt. en als je dat als baas herkent, dan ben je toch volmaakt gelukkig met je medegezellen.
  "

Kiki, Wodan

 Je vind er ook diepgaandere artikels over maar die zijn uiteraard in het engels :D

"  Je vind er ook diepgaandere artikels over maar die zijn uiteraard in het engels "

Max

No problem.

Iedere hond reageert weer anders.. Punk bleef uit mijn buurt als ik verdrietig was, en kwam pas kijken als het over was. Cosmic komt op me zitten en likt al mijn tranen weg. Wispa legt een pootje op mijn schoot.

Ik denk dat de reden dat een hond je "troost" heel wat minder romantisch is dan wij denken.

Het baasje, degene die de steun en toeverlaat dient te zijn, is van slag.

Da's niet goed voor de rust in de tent.

En geen rust in de tent vindt een hond niet prettig.

Dus moet het baasje zo gauw mogelijk weer kalmeren.

En de hond heeft in de loop der tijd wel geleerd waar de baas van kalmeert.

Een likje hier, een kop op schoot, een pootje, wat dan ook maar geldt voor jou.

En dat leggen wij dan weer uit als toosten.

Maar dit zit ik als een Cesar Milan van de kouwe grond zelf te verzinnen, hoor.

Misschien zit ik er wel helemaal naast.

Edit: Ook bij uitbundig lachen doet hij (Elmo) dit.
Vindt hij ook niet prettig.

Jij kan dus ook troost zoeken bij je hond, ga lekker naast hem zitten op de grond en knuffel hem lekker, denk dat hij je dan ook troost geeft.

Hier ook twee totaal verschillende reacties... 

Sascha klimt op schoot, piept, en likt je tranen weg. 

Odi wordt heel onrustig, begint te drentelen, maar komt niet in de buurt. Toont eigenlijk een deel onbegrip.

 Menno, dat is ook zo.

Maar bij 'troosten' bedoel ik meer een reactie die je niet zou verwachten, want je bent wel rustig, maar toch pikt de hond nog iets anders op.( niet die traan en die onrust, maar iets wat nog onbestemd in de lucht hangt. )

Dat zie je pas bij een relatie van een aantal jaren,  een spontaan anticiperen op wat je mogelijk voelt.

Heb je zeker niet bij alle honden, maar soms net die klik bij die ene.....

Niet de antwoorden gelezen

Je hond reageert wel..kalmerende signalen

Waarom luisteren naar iets instabiels?

om  te kalmeren draai je de kont toe en doet net of ze er niet zijn..ontspannen dus 

dan krijg je weer je vriendjes reactie

Alleen een super sociaal sterke hond kan hulpverlener zijn

sasja loopt weg als ik verdrietig ben

als ik een extreme pijnaanval heb en ik roep haar bij me...komt ze wel maar heel voorzichtig.

lig ik dubbel van het lachen, komt ze direct en wilt zelfs over mij heen staan als ik plat op de grond lig.

(geen dominatie..dit is echt niet te bespeuren, maar het is toch gaaf als ze over je vrouwtje mag staan zonder gemor?)

als de baas/mens/eigenaar (plak er maar een label op) van slag is...zal menig hond toch liever even ergens anders willen zijn.

veel honden doen wat ze kunnen, maar een mens van slag.....is als een ouder die moet huilen en zijn 3-jarig kind zit in de ruimte.
Kind weet niet hoe die hier mee om moet gaan en dat moet je ook niet verwachten.
als je hond dus niet naar je toe komt als je verdrietig bent...is dat maar zo.

vaak kan je beter een vriendin bellen om daar je verhaal te doen.

was ik vergeten...een jaar geleden had ik mijn hoofd gestoten toen ik thuis was, dit was in de tuin.

ik ging nock-out........maar toen ik weer wakker werd, lag Sasja aan mijn zijde te waken.

elke hond is anders...en het beste is om de karakter van het beesie te laten zoals die is.

Als ik sommige reacties lees zou je je bijna schuldig moeten voelen als je hond je komt 'troosten' als je je even niet goed voelt.

nee....je hoeft je niet schuldig te bevinden.

elke hond is anders qua karakter

waar de een wel komt troosten, doet de ander het liever niet.

Nou ja Luna liep wel altijd weg.
Die zal het misschien idd niet zo fijn hebben gevonden omdat ze zelf niet stabiel was.
Maar hus komt echt zonder twijfel naar me toen.
Ik zie geen kalmerende signalen behalve dat hij dan helemaal tegen me aan komt liggen en zich helemaal laat aaien.

Nu ook ik heb werkelijk altijd een trekkende hond met uitlaten.
Maar nu ik mijn enkel gebroken heb nog geen seconde trekken.
Ik denk werkelijk dat honden heel goed weten wat er aan de hand is in sommige situaties.

nee niet schuldig voelen

ze doen het elk op eigen manier

jeff negeert me (om me te kalmeren)

waldo verandert in onbeholpen ongelukkig ijsblokje..ivm steun nodig

niet mijn schuld..hun achtergrond....net als mijn omstandigheden mij soms ongelukkig maken, of op bepaalde manier doen reageren

 De wetenschap helpt mij dingen anders aan te pakken 

 Ben je gek? natuurlijk niet.

Of hij het nou uit eigen belang doet of uit empathie, het resultaat is toch fijn?

Dus lekker genieten van die aandacht, hoor.