Help ik wil een hond!

hai allemaal ik wil echt al heel lang een hondje, maar mijn ouders denken dat ik er niet goed voor ga zorgen. We hebben al eens eerder 2 cavia's gehad. Dat vond ik eigenlijk best wel saai want je kan er niet veel mee. Daarom heb ik niet veel aandacht aan ze besteed. En daarom denken ze dat ik niet goed voor een hondje kan zorgen. Hoe kan ik ze nou overtuigen dat ik wel voor een hond kan zorgen? Mijn neven hebben ook een hond en ik ben er dol op! Mijn moeder ook want we spelen er altijd mee als we bij hun zijn! Als hun op vakantie zijn laat ik hem ook iedere dag uit en dat vind ik super leuk om te doen!    Kan iemand mij helpen hoe ik mijn ouders over kan halen om toch een hondje te nemen?

Het hele gezin moet een hond willen anders gaat het niet door.

Vooral niet zeuren dat wekt irritatie.

Wat zijn de redenen waarom je ouders geen hond willen? Alleen omdat je niet zoveel omkeek naar jouw cavia's? 

 

Als je echt graag een hond wilt, kun je honden gaan uitlaten bij jou in de buurt of bij een asiel. Zo zien je ouders dat je er echt veel voor over hebt! 

 

Maar net zoals Janno zegt, als ze het écht niet willen, dan houdt het helaas op... Misschien kun je dan een hond nemen als je later op jezelf woont?

Het gaat er niet alleen om of je het leuk vindt om een hond te hebben.

Het gaat er ook om of je de mogelijkheden hebt om een hond goed te onderhouden.

Als iedereen overdag naar school/werk is, is het niet zo handig.

Maar als er overdag wel iemand bij de hond kan zijn, is het al anders.

Alleen moet diegene het ook leuk vinden!

Stel dat jouw moeder overdag tijd voor de hond heeft, maar het helemaal niet leuk vindt?

Dan moet je dus geen hond nemen, het gaat alleen goed als iedereen er achter staat.

 

Inderdaad net wat Janno hierboven zegt.

Bij mij hielt een powerpoint maken. We hadden wel al bijna 15 jaar een hond gehad waar we allemaal goed voor zorgde, maar toen die dood ging hoefde het van mijn moeder niet meer. Ik heb toen een powerpoint gemaakt met wat ik er allemaal voor zou doen. Uiteindelijk heeft dat geholpen, met de voorwaarde dat het alleen mijn hond is. Ik heb haar zelf uitgezocht, zelf betaald, betaal zelf alle inentingen en voer en ze moet mee uit huis als ik ook ga. Als je bijvoorbeeld ook die redenen verteld wat je er allemaal voor gaat doen zou het kunnen helpen. Zo moet ik nu vaker het huis stofzuigen, met mijn zusje want die heeft er ook zelf een gekozen. Ik weet ook niet hoe oud je bent.. Misschien ga je over een paar jaar ergens studeren waar je hond niet mee naar toe kan en dan zitten je ouders er mee opgescheept. 

Mijn moeder hield altijd van honden en heeft ze ook altijd gehad dus dat is een voordeel. en zij geniet er nu alleen maar van, ik doe de opvoeding en de kosten. en zij hoeft er alleen maar van te genieten wat ze zeker doet :) Je ouders moeten er dus wel achter staan. 

Het hele gezin moet het er inderdaad mee eens zijn.

Probeer je gewoon goed te bewijzen met andere honden zodat je ouders inzien dat je goed ervoor zult zorgen. Stel bijvoorbeeld voor om de hond van je neven een tijdje in huis te nemen.

indd moet het hele gezin een hond willen.

wie gaat er overdag op passen? hebben jullie het geld ervoor? wie gaat er voor zorgen als je uit huis gaat want een hond gaat toch al snel meer dan 10 jaar mee.

 

aan een hond hebben zitten ook minder leuke kanten

 

en als je honden echt zo leuk vind kan je bijvoorbeeld voorstellen om een paar dagen op de hond van bijvoorbeeld je neven te passen zodat je een idee krijgt hoe het is want af en toe een hondje uitlaten is toch echt wat anders dan er 1 in huis hebben.

 

als je bijvoorbeel na school met een vriendin wil afspreken moet je er rekening mee houden dat dat niet kan als je hond dan te lang alleen is.

Mijn vader is overdag wel werken maar mijn moeder op 3 dagen van 9 tot 11 dus die zou er dan wel op kunnen passen tot ik thuis ben. Ze heeft zelf vroeger ook altijd een hond gehad. We hebben toen ik 6 was een labrador gehad maar ik was er bang voor omdat ik toen zo klein was en die is toen ook al snel weggegaan maar nu hou ik echt heel veel van honden en ik wil ook een klein blijvende.

En hoe oud ben jij nu?

Plus vind het wel zielig om een hond weg te moeten doen omdat je kind bang is. Al helemaal op 6 jaar. Dat kan je echt nog leren aan een kind om deze angst te overwinnen.

Ik begrijp je ouders wel hoor. Waarom is de hond anders dan je cavia's?? omdat je er minder mee kan?? Je kan ook met je cavia's gaan wandelen kun je ook kunstjes leren. Maar ja (: 

 

Ik denk persoonlijk dat je het hebben van een hond onderschat. het is meer dan alleen maar knuffelen en spelen. Het is opvoeden uitlaten ook met slecht weer en dan niet van die lullige 20 minuten 3x per dag nee gewoon 4x per dag en dan het liefste 4 á 5 uur. Wie gaat verder het voer betalen de entingen de hondenschool de aanschaf de hondenspulletjes wie gaat hem trainen?? en dan niet te vergeten de onverwachte dierenarts kosten

 

Daarbij ben ik het ook eens dat jullie met z'n allen er achter moeten staan.

 

Maar als je echt zo gek bent op honden ga naar het asiel bied je aan als vrijwilliger. Help mee de honden uitlaten of zoek een uitlaat/opas hondje in de buurt.

Hier had ik precies hetzelfde, en ik begrijp heel goed dat je een hond wilt, want echt, ze zijn geweldig! Maar er is ook een andere kant, en dat is waarschijnlijk waarom je ouders geen hond willen.

 

Ik had samen met m'n zusjes 3 konijnen, en in het begin was dit natuurlijk allemaal ontzettend leuk. Maar uiteindelijk kwam het erop neer dat ik in m'n eentje 4 jaar lang voor ze heb gezorgd, en m'n zusjes ze geen blik waardig keurde. Ik kon en kan hier echt heel erg boos om worden, en uiteindelijk zijn ze van de zomer naar iemand anders gegaan, maar dit even terzijde. 

Nu hebben we dus na lang zeuren en overleggen en kijken eindelijk een pup. En ik kan hem niet meer missen. Maar ik begin nu wel te snappen waarom mijn ouders jarenlang geen hond wilden. Een pup is veel werk, hij gaat puberen, is nog niet zindelijk, hapt overal in, wil veel aandaxht, je moet naar puppycursus, laten inenten, ontwormen, en ga zo maar door. En na 1 maand, gebeurd hier ongeveer weer hetzelfde als met de konijnen; ik zorg er weer alleen voor. Nu is dit wel anders, en doen ze meer met de hond dan met de konijnen, maar dat je ouders je geen hond willen geven omdat je niet veel aandacht gaf aan je konijnen snap ik dus eigenlijk wel. 

 

Ook ok is het duur, een hond nemen. Inentingen, cursussen, een bench, speeltjes, snoepjes, eten en de puppy zelf. En wat als je hond een ongeluk krijgt? Of als ie ziek wordt? Dit kan ontzettend duur worden, en hier moet je dan wel het geld voor hebben. 

 

Dit alles bij elkaar is dus best wat om over na te denken. En echt, dit is mijn eerste hond, ik ben een ontzettende leek wat dat betreft, en moet zelf nog heel veel leren, maar het is wel iets wat je veel onderschat wordt. Overleg met je ouders, en vraag WAAROM ze dan geen hond willen, en bespreek dit. Want ook zij moeten er echt voor willen gaan, samen met jou. 

de cavaia,s zijn saai, dus je liet het er maar bij, ook diertjes waar je niet veel mee kan hebben goede verzorging nodig, heb je de kooi schoon gemaakt deed je wat met de diertjes ?

een hond is niet alleen maar vreugde, ook wel eens ziekies, diaree of kots wat dan opgeruimd moet worden, en in de winter wanneer het heel koud is, vroeg je bed er voor uit, niet alleen maar plezier, ook wel eens dingen waar je bij denkt, moet dat nou.

je zit nog op school, de weekenden met vriendjes, eerst dan aan de hond denken en dan pas aan je eigen pleziertjes, wil je dat wel ? je kan dan ook niet zeggen, nou mams, ik ga feest vieren vanavond, laat jij de hond uit ? nee je zal er voor 100 % voor moeten gaan.

ga eens honden uitlaten , van bejaarden, kleine hondjes, of ga eens vragen of je bij een asiel vrijwilligers werk kan verrichten, weet wel dat dat heel wat anders is, maar zo kan je aan je ouders laten zien dat het je menens is.

En stel nou dat je hond ook niet is wat je er in eerste instantie van had verwacht?

Ga je die dan ook een beetje aan zijn lot overlaten, want 'hij is saai' en 'ik kan er niks mee'?

 

Komt er een hond, dan blijft die (over het algemeen) de rest van zijn leven. Wat dus, in geval van een jonge hond, toch wel minstens 12 jaar zal zijn.

Dat betekent dus dat iedereen er voor de volle 100% (liever nog méér dan 100%) voor moet gaan en niet alleen maar als de hond leuk en lief en gezellig is, maar óók als de hond het moeilijk heeft, als ie ziek is, als ie oud is.

En dat betekent dat je soms heel veel dingen moet aanpassen, anders moet doen dan je in eerste instantie voor ogen had.

Ik ben zelf ook vrijwilliger geworden in het asiel om ervaring op te doen, en de voor-en nadelen te zien.Wat je ook kan doen is de hond van iemand anders (wegens ziekte, vakantie,...)opvangen bij jou thuis en zo bekijken wat een hond allemaal nodig heeft en of je het dan nog steeds zo leuk vindt.

Een hond van een ander is al gauw leuk, alleen de lusten niet de lasten, want bedenk je je ook dat die er ook zijn? Een hond moet meerdere keren per dag uitgelaten worden, ook als je liever gaat spelen, tv kijken, gamen etc.....

Sowieso moeten je ouders achter de beslissing staat want uiteindelijk zijn zij verantwoordelijk voor de hond, zij zullen de hond, neem ik aan, bekostigen en voor een groot deel voor de hond moeten zorgen.

Ik snap wel dat je heel graag een hond wilt, want ze zijn natuurlijk ook superleuk maar je ouders zullen het er toch ook echt mee eens moeten zijn.

En ik snap de beredenatie  wel van je ouders, je cavia's waren saai en dus keek je niet meer naar ze om. Dat kan natuurlijk niet, het zijn levende wezens die aandacht en liefde nodig hebben, laat staan verzorging (eten, drinken, schoon hok etc). En met een cavia kun je voldoende maar je zult hem toch echt aandacht moeten geven dan.

Ik zou eerst even rustig hierover nadenken. En ik snap wel dat je ouders het niet zo zien zitten na het Cavia-verhaal..

Zoals de anderen al zeggen: ga eens bij het asiel kijken, kijk eens rond in je omgeving.
Ik weet niet hoe oud je bent? Maar alweer bijna 5 jaar terug wilde ik ook heel graag een hondje. Ik had toen na een tijdje uitlaathondjes, ging vaak wandelen met mensen van het forum, etc. Mijn vader wilde absoluut geen hond. Nu 5 jaar later ben ik blij dat het hondje er toen niet is gekomen. Ik zit nu op de universiteit, ik woon bij m'n vriend en een hond past nu totaal niet in mijn leven (we zijn vaak hele dagen weg, etc.). Wat had ik dan met dat hondje moeten doen? Het asiel?
Ooit komt er misschien een hond, maar pas als ik de tijd en het geld ervoor heb.

Denk er nog eens rustig over na. Kijk een paar jaar vooruit.. en als je ouders het echt niet willen, dan neem je tcoh gewoon een hond zodra je lekker op jezelf woont? (dat lijkt ver weg, maar komt vanzelf) en tot die tijd lekker uitlaathondjes

Als ik zo al die reacties van jullie lees vind niemand het dus blijkbaar leuk om een hond te hebben! En het is echt niet zo dat ik niks om die cavia's gaf! Ik verschoonde de bak ook gewoon en gaf ze ook gewoon eten en drinken en nam ze ook op schoot! 

tuurlijk is een hond leuk en niemand hier zegt dat een hond hebben niet leuk is. anders zou niemand ze hebben en zou dit forum niet eens bestaan .

maar je moet je wel bedenken dat het een grote zorg is en je het niet altijd leuk gaat vinden.

 

Reactie op de door mij rood gemaakte tekst:

Tuurlijk is het hartstikke leuk, maar het is niet altijd alleen maar leuk. Er zijn wel eens dagen dat je gewoon geen zin hebt, dat je een rotdag hebt, dat je je niet lekker voelt omdat je scheel kijkt van de koppijn. En dan heb je nog mijn hond, met wie ik zoveel plannen had, die ik nu gewoon niet kan doorvoeren omdat ze zo verschrikkelijk onzeker en angstig is.

Ik kan je zeggen dat dat best moeilijk is. Het is de liefste hond, maar als ik zin heb om straks lekker even naar de brievenbus te lopen om een brief te posten, dan moet ik alleen gaan.

 

En reactie op de door mij blauw gemaakte tekst:

In de openingspost zeg je toch écht dit:

 

 

 

En een hond (of kat, cavia, konijn, hamster) heeft toch echt meer aandacht nodig dan de kooi of bak verschonen en eten en drinken geven.

Elk dier heeft aandacht nodig, qualitytime met het baasje, samen leuke dingen ondernemen of samen lekker lui bankhangen.

Een volle voerbak en een aai over de bol is niet genoeg.

 

Niemand heeft gezegd dat een hond hebben niet leuk is, maar het is wel veel werk, en iedereen probeert je ook de minder leuke kant te laten zien. Want het is niet alleen maar vrolijkheid en alles wat even snel snel makkelijk gaat, dat is niet hoe het gaat. En dat is ook belangrijk om over na te denken. 

 

Zie dit alsjeblieft niet als een aanval, maar een hond heeft wel wat meer nodig dan wat eten en drinken en een beetje op schoot zitten. Hij heeft veel aandacht nodig, waar je wel de tijd voor moet hebben

Ik wilde vroeger ook altijd een hond. Maar je bent waarschijnlijk nog jong en je komt straks of nu al in de pubertijd en dan krijg je al gauw anderen prioriteiten. Ik heb het geluk gehad dat mijn buurvrouw een bordercollie had, helemaal tof, mijn beste vriendin voor eens en altijd. Een jaar of 5 bijna elke dag uitgelaten en heel veel van geleerd!

 

Toen ging ik samenwonen en begon het heel hard te knagen, ik wilde altijd al een hond maar kon ik dit wel aan??? We besloten ervoor te gaan en we hebben nu echt een super leuke hond, waar we veel tijd in steken en waar al veel tijd in heeft gezeten. 

 

Echt waar, jou tijd komt nog wel. Loop lekker vaak mee met mensen die honden hebben en geniet daarvan, en als je later er goed voor kan zorgen kan je eindelijk je eigen hond nemen.

 

 

Voor de mensen die het zich afvragen, ik ben 15. Ik vond de cavia's "saai". Misschien wil ik wel meer uitdaging. Ik verveel me na school eigenlijk ook best vaak en in het weekend. Dan kan ik lekker met de hond gaan wandelen ofzo

Je zal het vast goed bedoelen maar een hond in huis nemen omdat je je verveelt is natuurlijk ook niet zo een goede reden.
Wat als je binnenkort een deel leuke vriendinnen krijgt of een vriendje? Of op stap gaat? Wat als je op kamers gaat binnen 3 jaar? Wie zorgt dan voor de hond? Dan moet je familie er toch al achter staan. Want anders krijg je echt een zielige en eenzame hond. Honden zijn erg gevoelig. Je breekt ze gewoon als je er niet voor gaat.
En dat voor ongeveer 14 jaar.
Welk ras had je in gedachten trouwens?
En iedereen is hier gek op hun hond. Maar wij zien ook de andere kant van het verhaal hè. Hondjes alleen in de tuin in een hok, honden gedumpt in het asiel omdat er geen tijd meer voor is.
Dus wij proberen je gewoon duidelijk te maken dat je heel goed moet nadenken als je zo een gevoelig levend wezen in huis haalt. Dat er ook mindere kanten aan zijn. Niet enkel wandelen in de zon maar ook door zeikende regen, meerdere keren per dag. Zindelijk maken, opruimen en stofzuigen. Veel geld aan de kant hebben voor als ie ziek is. En weten dat je nooit langer dan een paar uur van huis kan zijn om m uit te laten. Dus of het nou super gezellig is ergens.. Jij moet dan door voor je hond.
Dat proberen we je duidelijk te maken!

Ff voor de duidelijkheid, ik vroeg of jullie tips hadden niet of ik wel of geen hond moet nemen. Ik heb er nu extra goed overna gedacht en ik wil echt heel graag een hond! Ik heb het er echt voor over om misschien wel een uur eerder op te staan om de hond uit te laten etc. En ik ben ook niet zoon type die ieder weekend uitgaat en ik spreek na school ook bijna nooit af met vriendinnen.

 

Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt.

Ik heb ook allerhande knaagdieren gehad, met veel plezier voor deze diertjes gezorgd.. maar ja, erg veel valt er niet uit te halen natuurlijk.

Geeft niet, dat weet je wanneer je zo'n diertje in huis haalt, maar ik verlangde ook wel weer interactie met een dier.

Katten heb ik altijd heerlijke diertjes gevonden om om je heen te hebben. Met een hond wordt het natuurlijk nog veel intensiever.


Je schrijft dat je verveelt, tijd over hebt.. en dat je daarom graag een hond in je leven wilt. Op zich helemaal geen verkeerde gedachte.
Heb je namelijk totaal 'geen tijd' dan zou je er natuurlijk überhaupt niet aan moeten beginnen.

Wat je wel heel goed moet bedenken, is dat ook wanneer tijden veranderen, jij het bijvoorbeeld drukker krijgt.. de hond nog gewoon op jouw tijd en aandacht rekent.

Je gaat een verbintenis aan voor jaren lang, grote kans dat de hond er nog steeds is wanneer jij bijvoorbeeld het ouderlijk huis verlaat of full-time gaat werken of studeren.

Hier moeten jij en je ouders goed van doordrongen zijn. Ook is het prijskaartje dat aan een hond hangt, vele malen groter dan bij een knaagdier. En dan heb ik het uiteraard niet alleen over de aanschafprijs.

Tot slot, vaak is geduld een schone zaak. Ik kreeg zelf ook mijn eerste hond pas toen ik op mezelf woonde.

Soms moet je ergens op wachten tot de tijd rijp is..

Niet te heftig he, ik heb ook cavia's gehad en ik vond ze ook saai.... Zorgden er natuurlijk wel goed voor, maar toen ze overleden waren, nooit meer nieuwe genomen. Dieren in hokken houden ligt me gewoon niet, voel me daar ongemakkelijk bij. Een hond is gewoon veel leuker. (En ook veel stommer als je geen zin hebt. Een hond is gewoon veel meer.)

 

Maar wat al gezegd is: je ouders hebben hier het laatste woord in, helaas helaas... Het is mij nooit gelukt om mijn ouders te overtuigen. Ik denk dat je ook de beste indruk maakt als je gaat kijken of je in een asiel kunt werken en dat ook trouw doet. Maar dan nog, stel je krijgt nu een pup, over drie, vier jaar ga je uit huis, op kamers - neem je de hond dan mee? Waarschijnlijk niet, en dan hebben je ouders hem nog wel. Dat betekent dat zij de hond ook écht moeten willen, want zij hebben hem de volgende tien jaar nog.

Ik begrijp je helemaal!  Op jouw leeftijd wil je iets héél erg graag en weet je van jezelf dat je er écht wel alles voor wil doen, helaas werken ouders niet altijd mee aan je droom.

Ik wilde ook érg graag een hondje, ik had echter de pech dat mijn vader heel bang was van honden en dit niet wilde.  Ik mocht praten als Brugmann, het hielp niks, ook niet als ik al ouder was en ik beloofde gouden bergen...  Achteraf gezien, had hij gelijk: ik zou er inderdaad niet altijd tijd voor gemaakt hebben, op een bepaalde leeftijd wil je graag gaan zwemmen als het zomer is, je wil graag een dagje naar het strand of je gaat op skivakantie met school, enz.  en wie had dan voor de hond moeten zorgen?  Juist, mijn ouders, dus ook mijn vader die misschien wel over zijn angst zou zijn gekomen, maar dit misschien niet echt van harte zou doen.  Ik kreeg in de plaats een poes en later nog ééntje, ik heb mijn hele jeugd met poezen geleefd en er veel plezier aan beleefd, maar een poes kwijnt niet weg als jij er niks mee doet, een poes is ook tevreden met een warme schoot en geniet van rust in huis en als je dan af en toe met een touwtje speelt of een balletje laat rollen voor ze, is het helemaal super!

Later, toen ik een vriendje kreeg, was het nog erger, ik wilde mijn vriendje elke dag zien en als ik thuis was, was er huiswerk, leuke programma's op TV en lagen mijn poezen bij me op mijn schoot of sliepen ze op bed, zij hadden dus ook wel een leuk leven, een hond echter is niet gelukkig met zo een leven, een hond moet beweging hebben, een hond is gek op "zijn" mensen en zal aandacht vragen als hij ze niet vanzelf krijgt.  Die aandacht vraagt hij door "lastig" te doen, iets stuk te bijten, heel druk te worden enz. 

Ik heb nu vier honden, maar ik heb eerst jarenlang poezen gehad (ook als ik trouwde), het leven met een hond is druk (als je hem alles wil geven dat hij nodig heeft), wij doen wandelingen van 10 km en meer, zodat ze genoeg beweging hebben, onze vakanties staan in het teken van de honden, niet meer in de zomer naar het strand en lekker luieren, maar wandelvakanties waar de honden veel plezier aan beleven.  Dat was voor mij een hele aanpassing, ik hield (en houd nog) van de zee, ik ben gek op de zee, ik kan er echter enkel naartoe gaan in de winter, als andere mensen aan de kachel zitten.

Is dat een opoffering?  Vroeger zou ik ja gezegd hebben, nu heb ik plezier aan hun plezier .

Wat ik je probeer duidelijk te maken is, dat je nu wel kan zeggen hoe leuk het allemaal zal zijn, maar dat je zelf ook aanpassingen in je leven zal moeten maken, wil je een dagje weg?  Leuk, maar kan de hond mee en mag de hond ook overal waar je naartoe wil binnen?  Mijn leven/vrije tijdsindeling is nu het tegenovergestelde van wat ik vroeger allemaal deed.  Mijn hond wegdoen was en is echter nooit een optie geweest, ik moest me aanpassen niet de hond, de hond wordt jouw prioriteit en daar moet je je altijd van bewust zijn.

Je wil dingen met je hond doen, hem trukjes leren, wees je ervan bewust dat sommige honden snel iets oppakken maar dat je met sommige honden héél veel geduld moet hebben om ze iets te leren. 

Welk ras zou je willen?  Sommige rassen zijn makkelijker op te voeden dan andere, sommige rassen hebben het heel erg nodig om dagelijks uitdagingen te krijgen, andere zullen iets minder zenuwachtig worden, als je eens een dagje niks doet, behalve uitlaten.

 

Beetje offtopic maar dat je uit een knaagdier niet veel kunt halen ben ik het niet met je eens Suzan. Wij hebben zelf konijnen en een cavia en het is maar hoeveel tijd je met ze besteedt. En wij doen veel met ze kan ik je vertellen, ze luisteren naar ons, gaan opzitten voor wat lekkers, lopen lekker los door het huis en de tuin en de konijnen springen 's avonds gezellig op de bank om te kroelen.

 

Ontopic: volgens mij heeft niemand gezegd dat een hond niet leuk is, we willen je alleen ook laten weten dat het niet alleen maar leuk is. Je vraagt hoe je je ouders kunt overtuigen om een hond te mogen, vervolgens krijg je reacties die je waarschijnlijk niet zo leuk vindt omdat je graag wat anders wilde horen.

De enige tip die ik voor je heb: laat het even rusten, kijk of je in je omgeving honden kunt gaan uitlaten om je ouders te laten zien dat het je serieus is en dat je echt wel voor een hond kunt zorgen. Succes ermee!

Zo heb ik het niet ervaren,, en de ts ook niet. Dat kan dan toch gewoon waar zijn?

Ik vind, nu we het hebben over het 'wel of nie't aanschaffen van een hond,, we niet hoeven te gaan discuteren over een knaagdier, en wat je er zoal wel of niet mee kunt.

Ik ben gek op katten, genoeg anderen hier 'niet'!

Is ook een persoonlijke kwestie. Verders niks afdoende aan het diertje zelf.

Ik ben zelf ook 15, en heb dus ook net een pup. Mijn ouders waren eerst ook niet zo fan van een hond, en omdat je zegt dat je er echt voor wilt gaan, en je best veel tijd hebt, hier wat tips die mij geholpen hebben; 

 

Probeer ze natuurlijk te overtuigen, praat echt met ze, en vooral WAAROM ze dan geen hond willen. Mijn ouders zeiden namelijk altijd 'ja, maar we nemen geen hond. Punt.' Ik ben hierop doorgegaan, waarom niet, en wat zijn dan de redenen. Dit scheelt in ieder geval al, en zo begrijp je je ouders misschien ook meer. Maar... Niet te veel zeuren. De meeste (toevallig die van mij ) ouders zijn daar echt allergisch voor, en dit werkt juist tegen je. 

 

Ook ik kun je boeken huren bij de bieb, je verdiepen in het ras dat je graag zou willen (en als je het nog niet weet, zoek op verschillende rassen, kijk wat voor groote, wat je eventueel met je hond voor extra's je zou willen doen, wat voor karakter in jullie gezin zou passen, etc) en maak bijvoorbeeld hier op het forum een account aan, hier zijn heel veel leuke verhalen, ceel tips, en zo laat je meteen zien dat je het echt meent. Zo weet je al veel meer over honden en het opvoeden van een pup, vinden je ouders fijn! 

 

Misschien kun je je ouders zo ver krijgen bij een fokker van het gekozen ras te kijken met een nestje, dit is natuurlijk altijd leuk :). 

 

Succes met het overhalen, ik hoop voor je dat je een hondje krijgt, maar als je ouders het er nog steeds niet mee eens zijn; het komt later wel!