Afschuwelijk, wat zou er mis gegaan zijn?

Maar hoeveel dierenartsen hebben wel blindelings die gegevens doorgegeven? Pas toen een dierenarts weigerde en het escaleerde kwam men er achter dat de betreffende ambtenaar niet gemachtigd was om die actie te ondernemen. Maar intussen had de gemeente wel fijn al die gegevens van (bijna) alle andere dierenartsen in Rotterdam...

"  
Maar hoeveel dierenartsen hebben wel blindelings die gegevens doorgegeven? Pas toen een dierenarts weigerde en het escaleerde kwam men er achter dat de betreffende ambtenaar niet gemachtigd was om die actie te ondernemen. Maar intussen had de gemeente wel fijn al die gegevens van (bijna) alle andere dierenartsen in Rotterdam... "

Wilma en Dobby

Geen idee maar persoonlijk vind ik het wel een verschil of een DA zelf voor een vergoeding gegevens door gaat spelen naar een gemeente vs de dierenarts die dat dat doet omdat hij een brief heeft gehad van de gemeente en denkt dat hij dat moet doen. 

De suggestie van Suzan was dat ze het deden voor geld, dat zie ik nog nergens aangetoond. 

Wat ik bedoelde met 'het melden door de da' van een bijtincident (die weten meestal wel wat voor vlees ze in de kuip hebben en zouden echt niet onnodig 'een per ongeluk bijtend hondje' aangeven, maar een hond waarvan ze denken 'hmm verdacht'.....)

, was meer naar analogie met de besmettelijke ziekten zoals bijv. TBC  door de reguliere -mensen-artsen.

Sommige ziektes moeten gemeld worden, net zoals bevallingen door een gynaecoloog.

(nee, dat is geen ziekte ;-))

Wil da's natuurlijk niet onnodig de administratieve berg opjagen.....maar....

Uw broeder, uw hoeder....toch?

ja....voorkomen Joop, had je dat niet al gezegd. (helemaal waar)

@ kiki eens.

maar in principe kan iedereen een bijtincident melden. ook je buren, of gynaecoloog. alleen die gyn mag het dan weer niet, als hij/zij beroepsmatig wordt geconfronteerd met een bijtverwonding (dat valt onder het beroepsgeheim)

melding kan zowel bij de politie als de gemeente

aangifteplichtige ziekten zijn overigens verplicht om te melden. bijtincidenten niet (tenzij veroorzaakt door een aangifteplichtige ziekte ) in het laatste geval in het beroepsgeheim van ondergeschikt belang 

Een pitbul is geen ras. Er wordt te pas en te onpas mee gefokt. Men zet 2 honden op elkaar en men let niet eens op de karakters van beide honden. Vaak komen deze honden in verkeerde handen, ze hebben een bepaalde uitstraling, daar gaat het vaak om. Kijk eens op MP of in de asiels, ze zitten er vol mee, waarom? Als pitbuls bijten, laten ze niet meer los en dat is het gevaarlijke eraan, dus vaak zijn het verkeerde eigenaren van zo'n hond. Ik heb een jonge hond en laatst komt er iemand aanwandelen met een pibul en die vloog vanuit het niets onze hond aan. Nu zijn er ook andere rassen niet te vertrouwen hoor, maar dat klemvast van een pitbul vind ik zeer eng. Ik ga, als ik er 1 zie, een blokje om. Dit is al het 2de bijtincident in korte tijd, laatst ook al in het zuiden van het land. 

Ik zeg maar niks

Een beetje off topic misschien, het gaat mij ook niet om gelijk halen maar meer om " een oordeel is snel geveld'  en wordt er dan doorgevraagd, dan blijkt soms pas waar dat op gebaseerd is.

Beschuldigingen kunnen zomaar lang blijven hangen en meningen kleuren en weet je, ik heb heel wat schade gezien van aannames "het zal wel zus of zo zijn" die gebaseerd zijn op flinterdun bewijs. Ook bij het beschuldigen van honden bij bijtincidenten trouwens. 

Had beter volgehouden en weg gebleven van dit topic maar het lukte toch niet

Ik las het vluchtig en dacht gelijk, wat sommige reacties betreft, gaan we weer hoor. "Kinderen en honden" en de honden zijn natuurlijk de schuldigen, kan niet anders, want kinderen doen toch niets verkeerds, de schaapjes. Ja sorry, maar dat zit me erg hoog, want kinderen doen wel degelijk dingen verkeerd ! Ik zeg niet dat dit aan de kinderen ligt, wel aan een gebrek in opvoeding. Al te dikwijls is het van "ach, ze zijn nog zo klein, die begrijpen dat niet hoor". Ik heb dat nochtans ook geleerd toen ik klein was, wat kon en niet kon met dieren. Mij werd meegeven hoe ik me hoorde te gedragen tegen dier en mens, het was niet van, je doet maar, want je bent maar een kind en daar ben ik mijn ouders nog dankbaar voor. Ze waren naar huidige normen zeker streng, maar ik leerde tenminste dat ik me te houden had aan bepaalde dingen en zo hoort dat ook.  

En wat met de hond die een kind toetakelde omdat dit kind 24 nietjes in zijn oren had geschoten ?? Ach, ja, dat mag zeker en zo zijn er nog veel voorvallen die in de krant verschijnen en waarvan de achtergrond dan net even anders blijkt te zijn dan hetgeen iedereen verkondigt. Er is geen mens die snel toegeeft dat het bijtincident aan hen ligt, het ligt altijd aan de hond, wat voor ras dan ook.

Bij die nietjes bijv had ik dat kind reeds toegetakeld na 1 nietje (of eerder de ouders), de arme hond liet het een hele tijd toe, werd niet gered en lost het dan zelf op. Dan krijgt hij de schuld en wordt ingeslapen + staat er in koeien van letters zowat te lezen dat de hond een monster was. Ik ben het zo beu dat "mijn kind schoon kind". Kinderen mogen alles en er wordt hen quasi niets verboden. Een hond dient als speelgoed en dan komen de ouders verkondigen met trots in hun stem "oh maar ze mogen er alles mee hoor". Waarop ik dan heel kwaad word en zeg "wat dan als de hond het beu wordt en bijt ?".  Antwoord "dat zou hij niet moeten riskeren, dan krijgt hij een spuitje". Met zo'n antwoord moet men bij mij niet aankomen, een hond is GEEN speelgoed. Heel veel van de incidenten met kinderen kunnen vermeden worden.  De ouders laten maar gebeuren of zien de signalen niet, want ze hebben het druk druk met iets anders en de hond kan mooi dienen om de kinderen bezig te houden. Als ik sommige kinderen bezig zie met hun honden denk ik vaak "als ik die hond was, ik had het kind al lang op zijn plek gezet". Honden hebben vaak eindeloos geduld, waarschuwen tig keren en men ziet het niet. En eens houdt dat op ja..

Als een kind aan mij vraagt om de hond te aaien, houd ik ze nauwlettend in het oog, niet omdat Tibo agressief is, maar wel omdat kinderen vaak dingen doen die niet door de beugel kunnen. Zoals dat kind dat met zijn vinger in Tibo's oog wilde porren, als hij dan bijt is het waarschijnlijk ook Tibo's schuld en moet hij volgens sommige mensen hier maar ingeslapen, want dan is die hond een gevaar in de stad of op de straat . Er zijn andere gevaren in de steden hoor mensen, kom dan maar niet meer buiten...Ik houd kinderen met mijn hond dus in het oog omdat ik het kind niet vertrouw, zo simpel is het. Al voelen we ons nog zo superieur, wij mensen zijn heus niet onfeilbaar....

En een dierenarts is ook niet het best geplaatst om hondengedrag te evalueren (velen kennen er ook geen bal van..medisch zijn ze goed, maar dat is nog net iets anders), en ook hij weet vaak de achtergrond niet. Iemand die ik ken wist te vertellen dat haar DA ooit werd gevraagd om een Golden van 1jr te laten inslapen omdat hij het kind gebeten had, die DA deed dat zonder verdere vragen en ging pas na het inslapen eens goed kijken. Ook dat dier had dingen in zijn oor die er niet bepaald hoorden + zijn staart vertoonde wonden en toen wist hij dat het dier ten onrechte was ingeslapen.

Het verhaal van de hond die ingeslapen werd en nietjes in zijn oor bleek te hebben is een urban legend, het is dus niet waar gebeurd. Ik ben het met je eens dat je als ouders je kinderen moet leren hoe met dieren om te gaan, en helaas gebeurt dat lang niet altijd.  

In dit geval zie ik echter niet hoe je de schuld bij het kind zou kunnen leggen.  

Afgezien dat ik me goed kan vinden in je betoog moet ik even zeggen dat het nietjesverhaal een hoax is, hoor.

Blijkt ondermeer uit dit artikel.

Het nietjes verhaal heb ik zelf ik inmiddels ook naar fabeltjes land gestuurd.

Ik heb nu al zo veel varianten van het verhaal gelezen, van 7 nietjes tot aan 30 stuks.. 'welke' ik nu moet geloven?

Volgens mij is er geen een van waar! De dierenarts pakte direct een spuit en plante deze in de hond, klaar wegwezen maar?

En dat kinderen een hond verkeerd kunnen bejegenen vanuit een gebrek aan opvoeding, geloof ik evenmin.

Er zijn interessante stoffen te vinden over kind, lijf en aanrakingen.

Wel eens een peuter op je schoot gehad?, zonder enige genre trekken ze aan je oorring, aan je haar, kruipen ze onder je oksel of wordt je vol in je borsten gegrepen.

Kinderen, vooral de kleinste, kennen hier geen begrenzing in en reageren nog vanuit een soort van 'apenliefde'

Juist deze apenliefde, die soms best hardhandige vormen kent, kan erg vervelend voor honden zijn.

Kleine kinderen kunnen zo ongeremd en hardhandig in hun benadering en aanrakingen zijn, dat het soms bijna sadistische, treiter grage wezentjes lijken.

Op deze manier naar een kind kijken, vind ik heel fout.

Een kind moet erg veel leren, daarom is de combinatie met een hond, niet altijd ideaal.

Het is van groot belang dat ieder kind zo vroeg mogelijk leert een dier te respecteren en hem zijn ruimte te gunnen. Als ouder ben je daar zeker verantwoordelijk voor.

Maar een graaiende peuter die een snauw van een hond op rekwest krijgt.. is dan maar het gevolg van gebrek aan opvoeding?

Nou ja… waar trek je zo'n grens?
Ik vind dat nogal een stelling…
Een kind dat zich maar mag uitleven op een dier, trekken, duwen, slaan en knijpen? Dat is natuurlijk volstrekt verkeerd. Met name tonen de volwassenen/ouders hiermee geen enkele steun en respect naar het dier toe, wat het dier zeker zal weten en voelen…. en dus zelf maar ingrijpt.

 Neuh.

Nooit gehad.

 idd

 Idd een broodje aap, denk maar niet dat er een hond is die blijft zitten, nadat er ook maar een nietje in zijn oor is geschoten...

Daarnaast mooi geschreven over het hoe en wat van de peuter! 

 Een beetje meer begrip voor de ontdekkende peuter mag er ook wel zijn, vind ik. Het zijn geen monsters hoor.

Ik denk dat er zeker meer begrip voor de ontdekkende peuter/kleuter mag zijn Moos!

Het valt me vaker op in topics als deze,, van top tot teen moet de hond geanalyseerd worden, hoe, wat, waarvoor, waarheen, waarvoor en waarom!

Het kind?.. tja, die had gewoon de handen in de zakken moeten houden, 'domme ouders', 'vervelend kind.. het hondje zo te plagen!'

Als hondeneigenaar, met of zonder kinderen (je deelt deze planeet nu eenmaal ook met kinderen) kun je echter niet voorbij gaan aan de ontwikkelingen van een kind. Dit verloopt spelenderwijs en met vallen en opstaan.

Het vastgrijpen dat peuters/kleuters bijna standaard lijken te doen, heeft alles te maken met het 'willen hechten aan'.

Het is echt heel natuurlijk gedrag dat kleine kinderen willen graaien, grijpen en plukken.
In dit gedrag moet het kind aangeleerd gaan worden, waar de grenzen zijn en hoe hierin om te gaan met andermans gevoelens.

Dus ook de gevoelens van dieren.

Niet geheel onterecht, hebben veel honden een 'kijkje' op kleine kinderen. Hun ongecontroleerde bewegingen, hoge stemmetjes en veel te strakke omhelzingen, laten de meeste graag aan zich voorbij gaan.

Taak van zowel de ouder als hondenbaas (of wanneer je beide bent) om hier ten alle tijde in te begeleiden.

Wat mij betreft is het een fijt, dat beide partijen, de hond en het kind, moeten leren en sturing nodig hebben.

Het stuit mij persoonlijk tegen de borst dat sommigen fanatiek hondenliefhebbers, haast hekel gevoelens lijken te koesteren naar alle menswezentjes beneden de 1.20 m.

Als de interpretaties en beweegreden van de hond je zo fascineren,, verdiep je dan ook eens in die van de andere partij.
Want helderheid in een situatie krijgen, kan voorkomen dat een situatie escaleert.

 Ik ben het met het meeste wel eens wat je zegt. Inderdaad, hele kleine kinderen graaien overal naar, ze knijpen en trekken je haren uit je hoofd. Ik heb ook een vriendin die voorheen met haar dochtertje kwam, toen wij onze vorige bull nog hadden. Daar ging ze altijd bij zitten, aan de oortjes plukken (zachtjes) Vond de hond prima, vond ze zelfs heerlijk. Gaandeweg zat ze ook met haar vingertjes in haar ogen te prikken, per ongeluk. Dat hou je als ouder of eigenaar van de hond in de gaten.

Daarentegen lopen er hier ook veel kinderen van rond een jaar of 6 op straat, die hoop ik ondertussen wel een beetje kunnen denken of in ieder geval luisteren. Maar keer op keer als ik met de honden loop, beginnen er een aantal hysterisch te springen en te schreeuwen, waardoor mijn honden wild worden, al is het maar spelenderwijs (want dat is mijns inziens hoe de honden denken), kunnen ze wel happen. Er lopen ook kinderen bij, die godzijdank wel een tikkeltje wijzer zijn en zeggen: rustig blijven, dan blijven de honden ook rustig. Ik heb het al tig keer gezegd, dat ze rustig moeten doen. Maar nee hoor, alle keren hetzelfde.

Nu vind ik een hekel aan deze kinderen misschien een groot woord, maar het zit er echt niet ver vanaf.

Maar dat was in dit oorspronkelijke verhaal dus niet aan de orde, dit kind schijnt alleen langs de hond gewandeld te hebben. 

Ik begrijp wat je schrijft.

Omdat in dit topic het om een kleuter gaat, betreft mijn reactie eigenlijk het meeste de categorie baby-dreumes-peuter-kleuter.

1-4 jaar.

Al vind ik dat een kind van 5 of 6 jaar, van naturen ook nog steeds onbedoeld en zonder kwade opzet, een hond compleet fout kan benaderen.

Op deze leeftijd zijn ze nog steeds verbaal en non verbaal erg ongecontroleerd.

Neemt niet weg dat een kind dus maar vrij spel mag krijgen, het lijkt me juist van groot belang dat een kind op deze leeftijden ook echt gaat leren luisteren. Dus een hond strak gaan omhelzen, moet echt een dikke 'nee' zijn.

Dat bedoelde ik ook met grenzen leren kennen.

Een kind dat enkel langsloopt en gegrepen wordt. Dat sluit voor mij wel alle deuren. Daarom ben ik ook blij dat deze honden zijn ingeslapen.

Ik was verkeersouder op de basisschool. VVN, hamerde erop dat kinderen tot de middelbare schoolleeftijd  begeleid naar school moesten worden. Ze kunnen wel alle verkeers regels goed kennen, maar als een kind een vriendje aan de overkant zien, vergeten ze even alle regels en rennen ze ineens de straat over. Hun hersentjes zijn nog niet zo ver ontwikkeld, waardoor ze op dit soort momenten impulsief kunnen reageren.

Het zelfde naar dieren toe. Al weten ze nog zo goed dat ze niet naar een hond toe mogen gaan, in een impuls kunnen ze de regels vergeten.

kinderen en dieren goed begeleiden

Heel mooi omschreven Suzanne, ook helemaal mee eens. Veel impuls reacties.

 Al heb je je kind of hond nog zo goed opgevoed, een ongeluk is zo gebeurd.

Laat hond en kind niet alleen, ook niet voor heel even. 

Onze landseer is pasgeleden mee geweest naar een neefje.

Echt grappig om te zien hoe dat mannetje is opgevoed , ivm  honden,vogels, en andere levende wezens.

Heel voorzichtig om haar heen lopen, zachtjes aaien..alles relaxt.

Eerst aan ons , of mamma vragen.

Op een gegeven moment liep onze landseer weg, en werd er duidelijk gemeld dat ''hondje'' niet meer wilde spelen..klaar...punt, einde discussie.

Respect van en voor een mannetje van 6 jaar die het dan niet eens was met die melding..maar de hond verder wel met rust liet..

Enkel en alleen om dat moeders het blijkbaar nodig vond om haar kindje te leren omgaan met andere levende wezens.

Dus heeft opgevoed met regels over respect naar een dier.

(En dat neefje ook gewoon luistert als dat gevraagd wordt is ook meegenomen)

De reden van dit soort aanvaringen ligt zoals al eerder genoemd geheel en voor de volle 100% bij de ouders, of baasjes van de hond.

Omdat we hier op HP geinteresseert zijn in hondengedrag, ligt het voor de hand dat we het gaan analyseren, wat ging er fout, en wat kan er allemaal fout gaan.

Ouders hebben het kind niet opgevoed/of alleen gelaten.

Baasjes hebben hun hond niet onder controle/of de situatie verkeerd ingeschat.

Maar helaas.....zal het 99% van de ouders/baasjes die op Youtube de meest (excuus) debiele stompzinnige hond/kind filmpjes plaatsen het een complete zorg zijn.

Ze zien een hond als een heel ander ding dan dat wij het hier op HP zien.

Klopt, je ziet idiote filmpjes. Maar ik ken ook iemand die is zo panisch voor honden, en die brengt dat onbewust over op haar kinderen. Hoe zal zo'n kind ooit respect leren? In ieder geval niet universeel toepasbaar respect...

Helemaal eens..

Maar dat bedoel ik met..

De ouders of baasjes hebben de volle 100% verantwoording.

Ouders en baasjes zijn de enigste die de situatie kunnen inschatten, een afweging kunnen maken..

"ja, maar mijn kind pakte opeens het botje af van de hond, dat doen kinderen nu eenmaal, want een kind dit, een kind zus en zo, de interactie, luisteren niet....speelsgedrag.inschatten van de reactie van de hond.bla,bla,bla,bla...."

Yep...ik zou zeggen, ga eens een km langs de spoorrails lopen, en je kind van 8 verbieden om naar de andere kant te lopen waar zijn vriendjes aan het spelen zijn.

Tja ,welk excuus een ouder dan ook heeft als je kind wordt aangereden door een trein.??

Het zal me dan een zorg zijn...je hebt je verantwoording als ouder niet genomen.

Ouder, begeleider,baasje....

We kennen het allemaal.(als baasje of als ouder).ogen in je achterhoofd, antennes op scherp, en alles in de gaten proberen te houden.

Dan nog gaan er altijd nog dingetjes fout, waar je dan misschien ook echt niets aan kon doen..Je wilt tenslotte ook nog normaal door het leven gaan , en niet als bodygard.

Maar zelfs als het dan fout gaat..is nog niet de schuld van het kind of de hond.

Het topic gaat een beetje over wat redenen zouden kunnen zijn voor deze actie.

Welke gedragingen kunnen een kind en hond hebben.

Wat is de reden dat mijn kind/hond over een spoorrails rent , en wordt aangereden.

Waarom liep mijn hond onder die vrachtwagen, wat zag hij, waarom luisterde hij niet, kan ik de hond of het kind aanleren om dan eerst links rechts te kijken.

Op het knopje van het stoplicht te drukken.

Wat is het dat een kind geen gevaar ziet, dat een hond op eens niet luistert.?

Tja.

Zorg dat je hond niet kan oversteken, onder de trein kan komen..klaar.

Zorg dat je kind niet kan worden gegrepen door een hond..klaar.

Beide de volle verantwoording van de ouders, baasjes.

Nogmaals, voor ons hondengedragverslaafde , veel interessanter om te kijken wat er nu precies gebeurde.

Voor veel andere mensen die niet op HP aanwezig zijn.?...neem gewoon je verantwoording.

"  Tja.
Zorg dat je hond niet kan oversteken, onder de trein kan komen..klaar.
Zorg dat je kind niet kan worden gegrepen door een hond..klaar.
Beide de volle verantwoording van de ouders, baasjes.  "

Landseer ect

ben het helemaal met je eens

veel bijtincidenten bij kinderen ontstaan als gevolg van kind en hond zonder toezicht. dan dank ik echt, waar hebben die ouders hun verstand gelaten

een beetje logisch nadenken, doet soms wonderen, zo laat ik mijn kind ook niet achter met een volle theepot op het bijzettafeltje, bijvoorbeeld. it's not rocket science 

en ja, kinderen kunnen vaak onvoorspelbaar reageren. maar soms wordt hun gedrag ook wel erg makkelijk vergoelijkt. je kunt een kind prima aanleren dat hij of zij met respect een dier benaderd. dat is gewoon een kwestie van aanleren. net zoals je een hond kunt wennen aan kinderen en kunt leren dat een hand op zijn hoofd of armpjes om zijn nek niet bedreigend zijn

Ah ja, ik nu begrijp ik je beter.

Kort samengevat: het verhaaltje van de pot hete thee op de salontafel met een kleedje eronder.

Je kunt honderd keer ''pas op.. auw!'' roepen maar ja… dat kleedje he'!

Of de kat op het spek binden,, zo zou je het ook kunnen noemen.

Daar wij (mag ik hopen) als volwassenen de meeste hersen capaciteit hebben, ligt de eindverantwoording inderdaad bij ons.

De reden dat we zo afdrijven en over peuteropvoeding redeneren, komt doordat er werd opgemerkt ''die arme schaapjes doen zeker niks fout, dat doen ze wel.. te wijten aan een gebrek aan opvoeding.

En dat vind ik toch wel erg kort door de bocht al dan niets haast een onterecht verwijt. Vandaar..