steriliseren, eng... + te dik?

Vandaag naar de dierenarts geweest voor de jaarlijkse controle.
Ze zeiden dat Buddie 2 kilo te zwaar is... Ze weegt nu 17.2 kilo.
En mama wil haar laten steriliseren.. Vind ik best wel eng eigenlijk. Ze kan elk moment loops worden, en dat wil ze 2 tot 3 maanden daarna laten doen.
Ik vind het best wel eng. Ze gaan wel in mijn hond snijden!
Wat kan er allemaal mis gaan?

Niemand?

Zo mag je niet denken, er kan wel iets misgaan, maar dit zijn uitzonderingen.

Je doet het voor haar gezondheid : ze zal geen tumoren aan de tepels krijgen, of kanker aan de eierstokken en als ze ouder wordt zal ze minder kans hebben om ouderdomsdiabetes te krijgen.

Mijn hondje is nu bijna twee weken geleden gesteriliseerd en ze is terug de spring in 't veld die ze altijd was .

Ik heb inmiddels geassisteerd bij meer dan 100 sterilisaties en nog niet 1 keer is er iets misgegaan. Het is natuurlijk wel een operatie, maar wel een die heel vaak gedaan wordt. Natuurlijk is het eng, dat vond ik zelfs bij mijn eigen hond.

Ik volg, Zelf weten we ook niet of we sterre welmof niet zouden laten steriliseren.

tips heb ik verder ook niet.

en de komende tijd buddie gewoon lekker laten rennen en spelen , het komt wel weer goed 

Nana is 2 jaar geleden gesteriliseerd.
Het blijft een operatie en ze had ook wel last van na-pijn.
Maar waar je ook bij moet stil staan, is dat ze nog makkelijker zwaarder wordt.
En je hebt een kans, dat de vacht verandert.
Nana's vacht, heeft bijvoorbeeld meer krul/slag, dan de gewoonlijke flatcoat.

Er gaat vast niks gebeuren. :) natuurlijk zijn er altijd wat risico's, mijn hond kreeg bijvoorbeeld te veel narcose, we hoorde later pas dat Hollandse herder 1/3e van een normale hoeveelheid krijgen. Dit was bij die van mij niet gebeurd en was er behoorlijk ziek van.. Maar de sterilisatie is prima gegaan, en huppelde de volgende dag alweer rond :) 

Ik was er trouwens ook bang voor dat die van mij te dik werd. Dit is helemaal niet het geval, gewoon goed blijven bewegen. Die van mij is ( sinds ze gesteriliseerd is) ook veel vriendelijker en speelser naar andere honden toe, ervoor ook wel, maar nu meer :) 

Sterilisatie is een standaard procedure die nauwelijks tot complicaties leidt. Elke operatie is een risico, maar bij een gezonde hond is dat risico wel heel erg klein.

Vwb dik worden: dat is een kwestie van voldoende bewegen en niet te veel laten eten. Je kan eventueel altijd iets van gekookte sperziebonen bijvoeren als je het idee hebt dat de hond een hongergevoel heeft.

Buddie beweegt heel veel.
Eten doet ze niet veel. We moeten haar stimuleren om te eten

Ik had mezelf voor genomen niet meer echt over dit onderwerp te reageren maar ik ga het toch nog1 keer doen.

Ik heb ook genoeg geassisteerd bij sterilisatie en zelf aantal gesteriliseerde honden zelf gehad en inde omgeving en voor me eigen honden zou ik er niet meer voor kiezen.

onze vorige hond heeft als nog last gekregen van melkklier tumoren ondanks sterilisatie waarbij zelfs de baarmoeder verwijdert was. En onze huidige teef heeft een lelijke vacht en is incontinent. 

Daarbij ken ik meerdere teven die op verschillende de leeftijden en bij verschillende da's waarvan de helft incontinent is.

plus dat de meeste heel erg verandert zijn in karakter.

maar goed als je teef 2 keer loops is geweest/volwassen ben ik er minder tegen of als ze erg last hebben van schijnzwanger zijn dan helpt het. 

Mellow is al vroeg gesteriliseerd (ja, te vroeg volgens velen, ik weet het...), maar heeft er absoluut geen last van gehad. Het eerste half uur nadat ik haar had opgehaald was ze zó enorm zielig. Daarna ging het weer beter. Na een uurtje liet ik haar buiten een plasje doen, zag ze blaadjes dwarrelen (herfst! ) en toen was ze alles spontaan vergeten, wilde overal achteraan vliegen. Helaas voor haar zat ze aan de korte lijn en bleef het bij een hupsje hier en daar 

Vacht is niet veranderd, maar zij heeft kort haar, dus hoe dat gaat met langer haar weet ik niet.

Kreeg wel het advies om haar minder voer te geven, maar dat heb ik niet gedaan. Heb het altijd gewoon in de gaten gehouden. Ze krijgt nog steeds wel wat meer dan wordt geadviseerd. Bij vlees kreeg ze zelfs 500 gram (in plaats van de aangeraden 300 gram), maar dik wordt ze absoluut niet. En het is nog best een lui varken ook 

Je kan t nu ook via laparoscopie laten doen. Veel minder ingrijpend en minder risico's heb ik begrepen. Misschien een optie om eens naar te kijken?

Ik begrijp best dat je het eng vindt. En niet om je bang te maken, maar gewoon om eerlijk te zijn ken ik genoeg verhalen waarbij er wel complicaties optraden, honden zelfs overleden zijn. Soms door een bloeding die niet opgemerkt werd, soms omdat ze niet meer ontwaken vanwege een te zware narcose, soms omdat dierenartsen niet opgelet hebben enz enz. Overigens ook bij castratie van reutjes voldoende ellende gehoord. Sorry, maar ik wil het gewoon niet mooier maken dan het is.

Daar tegenover staat ook dat het in de meeste gevallen wel goed gaat hoor!

Hier heb je een link over de voor en nadelen. Gek is dat er altijd gezegd wordt dat je het beter wel kunt doen om bv de kans op melkkliertumoren weg te nemen. Maar als nadeel is de kans op botkanker weer veel groter. Op sommige lijsten die op internet vermeld staan over de voordelen en de nadelen kan je zien dat het rijtje nadelen veel langer is. Vreemd is wel dat de lijstjes van dierenartsen/klinieken bij nadelen erg kort zijn.... 

https://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_416-Feiten-en-fabels-over-castratie-en-sterilisatie.php

De link is overigens al wel gedateerd. Is uit 2008.

Oh, ik ben er niet voor om je hond te laten steriliseren of castreren. Natuurlijk wel als het medisch gezien noodzakelijk is. Of als het om de buitenlandse adoptiehondjes gaat, of gewoon alle buitenlandse hondjes die op straat leven. Dan ben ik weer heeeeeel erg voor!

Succes met het nemen van de beslissing samen met je moeder.

Ik vroeg me eigelijk af, ze laten tegenwoordig de baarmoeder zitten toch? Maar kunnen ze dan nog baarmoederonsteking krijgen of kan dat niet meer?

Als ze veel beweegt en weinig eet dan zit er denk ik ergens iets niet goed.

Een hond kan niet zomaar dik worden.

Misschien verstandiger dat eerst eens uit te laten zoeken door de dierenarts voordat er een sterilisatie uitgevoerd gaat worden.

Waarom wil je mama je hond laten steriliseren?

"  

de meeste eigenaren van een teefje, zijn bezorgd dat hun hond baarmoederkanker zal krijgen, of mama tumoren, de angst dat dat gebeurt is zeker rieel.

dan heb je een tweede groep die de loopsheid onprettig vinden, en daarom een castratie overwegen. en natuurlijk niet vergeten dat er ook een groep is waarbij het medisch noodzakelijk is  "

willemijn, baasje van bamse .

Vergeet ook niet dat er teven zijn bij wie de loopsheid gepaard gaat met vrij heftige gedragsveranderingen. Bij een vriend van de familie was de teef tot een maand of 2 na de loopsheid lusteloos, bijna depressief. Na een maand of 2 sloeg dat weer om en werd de hond weer vrolijk en levendig... tot de volgende loopsheid. Er zijn dus ook psychologische redenen.

Mijn (volwassen) dochter heeft ook haar hele leven last van de maandelijkse(!) maar geen dokter die haar wil "helpen". Ze moet het maar doormaken, elke keer weer, ook al is er geen kinderwens. Want volgens de arts heeft ze de hormonen wel degelijk nodig ter bescherming van allerlei ziektes. 

Misschien is dat bij onze honden ook wel zo? 

Kies je bewust voor een teefje dan neem je de ongemakken van de loopsheid erbij. Hier verschillende intacte teefjes en ja ik maak mij ook zorgen om wat ze zouden kunnen krijgen aan enge ziektes. Maar dan moet ik ze helemaal laten leeghalen. 

Ik herhaal het tot in den treure, er wordt veel te licht omgegaan met castratie/sterilisatie. En dan heb ik het niet over medische redenen. 

Een verschrompeld orgaan in een buikholte lijkt mij ook niet gezond, dan zou ik opteren om alles eruit te halen. Bij mijn zieke teefje vroeg ik ook of de eileiders konden blijven zitten, maar de kans op woekeringen is te groot. Dus alles of niets, maar enkel als het niet anders kan. 

Ai lastig, ik kan je helpen met een positief verhaal: de sterilisatie van luna heeft indirect haar leven gered misschien wel!

Tijdens de sterilisatie kwamen ze er achter dat de darm gezwollen en geïrriteerd was, ze waren bang voor een tumor en hebben meteen de darm opengemaakt, het bleek te gaan om twee takjes, die dwars vastzaten in de darm. (Luna was helemaal niet ziek of wat dan ook voor de operatie, en ik had geen enkel idee dat er iets mis was!) Als de takjes er enkele dagen langer hadden gezeten had ik met een doodzieke hond bij de da gekomen vertelde mijn dierenarts, dan zou hij eerst de hele lijst afwerken, medicatie, echo ect. voordat hij het takje zou zien. niet alleen heel slecht voor mijn portemonnee (wat me niks kan schelen in zon situatie trouwens)maar ook een groot risico op een perforatie. Dan waren alle bacterien uit de darm in contact gekomen met de andere organen en dat is echt levensgevaarlijk.

Niet dat ik nu hoop dat jou hond takjes in haar darm heeft, maar ik wilde je wel laten zien dat hoe erg ik het ook vond ik achteraf zo enorm dankbaar was dat ik het heb aangedurfd.

Luna is trouwens binnen enkele weken totaal hersteld! ze had ook hechtingen in haar darm ect. maar toch nergens last van gehad. Toen ik haar mee naar huis nam ben ik gaan lopen, is ong 45 min maar zo kon ze wat frisselucht scheppen tegen de misselijkheid, ze leek wel dronken.. viel van stoeprandjes en waggelde tegen paaltjes aan maar verder een hele blije hond toen ze haar roesje had uitgeslapen!

Alvast heel veel succes, komt vast goed! denk maar aan alle jaren die de hond er plezier van heeft en hoe de kans op bepaalde ziektes verminderen! daar doe je het voor.. dat dagje is zo om en de hond is het zo weer vergeten!

Dat is net het probleem : zoveel te jonger je ze laat steriliseren, zoveel te minder kans op melkkliertumoren.  Als ze al een keer schijnzwanger zijn geweest, is het risico groter dan als ze nog héél jong zijn.  Ik heb nu vier teven en hiervoor heb ik er nog twee gehad, ze waren allemaal gesteriliseerd zijn nooit incontinent geweest en hebben nooit tumoren gehad.  Ik ken daarentegen genoeg mensen met een niet geholpen teef, waar dus wel problemen waren met melkkliertumoren of suikerziekte.  Dus zelf zou ik ervoor kiezen om ze zo snel mogelijk te steriliseren.

Het is ook eng. Dat vond ik ook bij mijn honden. Maar ze herstellen echt belachelijk snel. Risico's zijn er altijd, maar dat heb je met alles. Er kan altijd wat gebeuren, ook als je alleen maar gaat wandelen met je hond.

Bij Kiwi hoef ik niet echt op te letten met voer, die wordt niet gauw dik. Jamie wel en die is na de sterilisatie nóg meer gefixeerd op voer, dat is wel een beetje lastig. 

 vaak heeft dat met schijndracht te maken, een hormoon kwestie , en ja als dat iedere keer aan de gang is is dat voor niemand prettig, medisch noodzakelijk dan om ook te castreren.

een korte cyclus is meestal aanleiding van een vervelende hormoonkwestie waar de hond steeds maar in blijf hangen. heeft je hond een goeie cyclus is er meestal niets aan de hand.

zelf zal ik niet castreren, maar wel als het medisch noodzaak is, tuurlijk wel.

Raf, geen mens met een dier vergelijken, de hond.

de hormoonveranderingen van een hond kan veel vaker leiden tot een baarmoeder ontsteking dan bij de mens.

en wanneer de baarmoeder blijft zitten, verschrompelt deze, en blijft er niets van over.

wel een gezonde baarmoeder natuurlijk, een baarmoeder waar wat mee aan de hand is die halen ze eruit.

vele dierenartsen zijn voor volledig weghalen.

RAF, heb je vraag nog even te laat gezien, ja honden, dieren hebben zeker hormonen nodig om een goed skelet te houden en te behouden.

hormonen zijn zeker nodig, maar als het niet anders kan dan houdt het op. een baarmoeder ontsteking gaat meestal gepaard met pus enz. een antibiotica wil niet altijd helpen omdat de baarmoeder een gesloten iets is.

je kan in de encyclopedie zien wat de voordelen en nadelen zijn van castreren. zowel bij teef en reu.

Drib was nog niet eens 1 jaar toen alles eruit ging (castratie) in verband met een baarmoeder ontsteking. Drib heeft niets engs overgehouden en er is niets aan haar veranderd. Ja, in het begin had ze een castratie vacht, maar met de juiste verzorging en de juiste voeding is dat verdwenen.

Helaas heeft Drib 2 operaties achter elkaar gehad met beiden een dubbele narcose en sindsdien heeft ze allergiën. Ook had Drib een onderhuidse ontsteking, maar dit was met wat hulp zo weer genezen.

Niets engs dus..

Denk positief, dan gaat je hond positief de operatie in en is de kans op complicaties al een stuk minder :)

Over juiste voeding gesproken.. Je zegt dat je hond liever niet eet. Wat krijgt ze te eten? Vaak ligt het daar aan.

Ennuh.. psst.. ons geheimpje.. Ik als volwassene zit elke keer in mijn auto te huilen nadat ik mijn dier afgegeven heb ;) Ik vind het vreselijk!!!

" Ennuh.. psst.. ons geheimpje.. Ik als volwassene zit elke keer in mijn auto te huilen nadat ik mijn dier afgegeven heb Ik vind het vreselijk!!! "

Roosje

Ik vind dat ook helemaal niks. Daarom is het ook zo belangrijk dat je je dierenarts echt vertrouwd denk ik. Niet vanwege al die standaard dingetjes, maar juist voor die momenten dat je zelf de controle niet meer hebt.

En dat vind ik dus verschrikkelijk, je dwingt je hond levenslang tot een dieet. Zou je jezelf dat aandoen? Eten is voor een hond nu eenmaal zowat het belangrijkste moment van de dag en net daar ga je hem bewust in tekort doen. Want van zijn normale vroegere portie zal hij vermoedelijk dikker worden. Dus wordt het minder of light (van de DA, dan verdient die er ook nog wat aan).

Ik vraag mij wel eens af wie er aan castreren nog maar zou denken als de DA er niet over begon.