Agressie Amerikaanse Stafford bijna 3 jaar

ik snap beide visies wel...roosje, je hebt het hier over eigen roedel in huis, niet over spelen met vreemde honden buiten. ik kan ergens best begrijpen dat dogmaster de overtuiging heeft dat dit wel goed kan gaan, en de ervaring.

wij hebben hier in huis met de 2 dames ook echt veel bereikt...eigen roedel heb je wat eerder kans op succes

de mening van Mick begrijp ik ook helemaal, dit had je kunnen weten, zorg dat je de honden scheidt want dit komt niet goed. het is veilig, en waarschijnlijk het duidelijkst en minst stressvol voor de honden.

maar ja, wordt het een gok of zo van nouja we zien wel hoe het loopt dan zou ik ook op safe spelen

Mick is misshien wel stellig, maar nu ik zie dat zijn post 3x oneens krijgt, krab ik me achter de oren. hij heeft natuurlijk wel een punt!  misschien niet leuk om te horen, maarja...

Dan nog heb je geen garanties.

Hier was het na een opstootje allebei een time-out.

Heb Jeroen zich ermee laten bemoeien en die zei corrigeren als je uitlok gedrag ziet.

Vliegen ze mekaar alsnog in de haren uit elkaar halen en af laten gaan, maar niet in de bench en net zo lang op hun plaats laten voor ze relaxted zijn.

Nou, als ze mekaar echt niet moeten wordt ook dat niks meer dat garandeer ik je.

Af op hun plaatsen in 1 ruimte en dan vervolgens tig x een nieuwe aanval stoppen is niet echt relaxed.

En dat terwijl die van mij ook geregeld opstootjes hadden, uit elkaar halen en klaar en dan lebberde ze mekaar al meteen weer af, maar gaat 1 x goed fout kan het ook een voorbode zijn dat het absoluut niet meer gaat.

En niet alleen bij mij..

Heb helaas op Staffordforum ook al de nodige ellende gezien van hoe het in huis zelf fout kan gaan tussen honden die soms echt al jaren met elkaar konden.

Ik pak nu met de kleine erbij ook zaken weer heel anders aan als toen, veel strenger dan voorheen.

Let op continue op beiden hun houding en corrigeer al vrij snel. Voordeel is dat Caesar onderdanig aangelegd is, dus hopelijk zal dit wel altijd blijven goed gaan i.c.m. strengere aanpak, maar nog steeds heb je met deze honden nooit 100% garantie.

Ik quote jou, maar t is meer algemeen :).

In deze situatie is het wel eerst geprobeerd met Hulp van een gt.

Dat lijkt me voor ts toch ook wel de moeite waard toch?. 

Zolang hij ze maar gescheiden houdt tot hij weet hiermee om te gaan. En ze niet alleen laten uiteraard. 

Alleen lijkt het me niet vanaf het scherm te beoordelen of dit nooit meer goed komt toch?

Dus naar mijn mening is het toch een poging waard, al is het alleen maar om ts meer inzicht in het gedrag van zijn honden te geven. 

 Beiden  honden zijn dood (natuurlijk gestorven) dus ik kan wel degelijk over garantie spreken  bij mijn eigen honden . Ik kan niet over andermans honden oordelen ,daarom wil ik ook het liefste puppen zodat ik mijn honden door en door ken en weet tot hoever ze kunnen gaan .Toevallig zaten ze gisteren nog vrij snel achter elkaar 2x in de haren (zijn nu wel alle 2 loops dus dat zal er ook wel mee te maken hebben )Bulldog heeft een schaafwondje in lip ,maar een heej en ik heb ze uit elkaar en zoniet dan haal ik ze wel uit elkaar  Nu liggen ze weer tegen elkaar te slapen   Ik durf nu al te beweren dat ik die 2 tot hun dood  niet hoef te scheiden (wie wil wedden graag via pb )

Ik heb enkel teefjes,dat gedrag is tochwat anders dan dat van een reu. Zulay en Crazy gingen super samen,sliepen zelfs als een bolletje hond bij elkaar. Crazy werd 1ste keer loops en viel zonder waarschuwen gewoon Zulay aan omdat ze haar omliep tijdens spel. 10min erna was Crazy uit die waanzin en wou weer spelen.. Bij Zulay is eens gedaan altijd gedaan. Zelfs toen Silly erbij kwam,zelfde verhaal weer. Waren net Ying en Yang. Iets te ver gaan en Zulay gaat in de aanval. Ik hou onze sbt's dus netjes uit elkaar. Ons huis en tuin is groot genoeg om ze allemaal hun vrijheid te geven,enkel gescheiden van elkaar. Ik neem geen enkel risico met hun.Ik zie aan het gedrag van Silly en Zulay dat het fout zit en dus neem ik mijn verantwoordelijkheid. Lichaamstaal kennen en begrijpen is echt geen overbodige luxe. Met de rest van de roedel (6cockers en een mechel) gaat het super. Dan zijn ze niet op oorlogspad en eerder meegaand.

@ roos  honden eigen roedel of vreemde honden is zoals jeroen al aangaf een verschil

Het is misschien een verschil maar daar zullen honden maling aan hebben als ze eenmaal besluiten om er vol voor te gaan. Te vaak dit soort incidenten gehad in huis. Wat gaat dat gaat en wat niet gaat dat gaat de kennel in, it's that simple

" Het is misschien een verschil maar daar zullen honden maling aan hebben als ze eenmaal besluiten om er vol voor te gaan. Te vaak dit soort incidenten gehad in huis. Wat gaat dat gaat en wat niet gaat dat gaat de kennel in, it's that simple "

History

Maar goed de honden die je nu nog hebt kunnen wel door een deur(heb je hier ergens verteld ) ,maar je moet er altijd rekening mee houden dat het niet gaat of alsnog fout kan gaan(spreek niet over mijn eigen honden maar over die van history nu )   Maar je kunt niet op voorhand al zeggen dat het niet gaat ! dit moet je per hond bekijken en bij jou honden zal de kans groter zijn dat het niet kan  Maar niets is onmogelijk

uiteraard....

maar ik bedoel te zeggen, dat ik best ergens nog snap dat mensen hoop hebben iets te bereiken in huis met eigen roedel. en dat daar misschien ook nog wat kansjes liggen...

kansjes...niets meer, geen garanties of stiekeme verwachtingen

maar idd, garanties heb je niet, misschien neem je een gok...maar dat zal in elke situatie anders zijn, taak aan de eigenaar om eerlijk en reeel te zijn in verwachtingen, en wanneer iets niet gaat, handel er dan naar en zet je honden niet op het spel  

Dat klopt, de 6 die ik nu nog heb rondlopen (3reuen & 3teven) kunnen allen met elkaar. Het is ook 1 familie wat vanaf de eerste dag 24/7 met elkaar leeft. Maar dat geeft natuurlijk geen garanties dat het altijd goed blijft gaan. Enige verschil is dat ik niet schrik als de pleuris uitbreekt en ik weet ook hoe ik moet handelen.

Als je als eigenaar van meerdere honden gewoon weet wat je kunt verwachten en hoe dat op te lossen dan ben je al een eind op de goede weg. Je kunt het altijd blijven proberen, maar gaat het niet dan gaat het niet en moet je ze ook gescheiden kunnen houden. Het hoort er nu eenmaal bij als je meerdere honden wilt hebben.

Jou honden zou ik bv niet zomaar uit elkaar durven te halen en neej dit is niet omdat het pitbulls zijn maar puur omdat ik jou honden niet ken en zij kennen mij niet

oja en omdat ik geen breakstick heb

Onze Niké is vanaf het begin een "moeilijke" hond, zeer opvliegend en moeilijk met andere teven (tot hiertoe nog nooit een reu), ze zal honden die naar haar toe komen altijd aanvallen (teven), honden die te veel lawaai maken in haar buurt zal ze ook op hun plaats zetten (maar bij haar "op hun plaats zetten" vallen altijd gewonden), als ze ziek is of pijn heeft : van hetzelfde laken een pak.  Het is in het eigen roedel steeds goed gegaan (drie teven, twee Dogo's en Lagotto) tot er een vierde bijkwam, toen hebben de twee oudste dames op twee weken tijd driemaal gevochten, steeds met brokken voor één van de twee (Niké een paar schrammen, maar Athena moest op verschillende plaatsen gehecht worden), vanaf toen moeten we ze apart houden als ik alleen thuis ben, is mijn man erbij, dan loopt het goed (mits wat gegrom soms van Niké) tot zelfs zeer goed.  Ze zijn nu beiden zes en vijf jaar oud en we weten dat dit nooit meer terug zal zijn zoals vroeger.  Voor de veiligheid worden ze apart gehouden, behalve op wandeling en als mijn man thuis is.  Hierdoor zijn de gemoederen wat bedaard en kunnen we wel samen in de zetel zitten en rustig TV kijken.

Ik raad dan ook aan om het risico niet te lopen en ze apart te houden en langzaam aan terug een onderling vertrouwen op te bouwen zodat ze misschien na verloop van tijd tezamen in dezelfde ruimte kunnen zijn zonder brokken.  Let wel, je zal altijd alert moeten zijn op hun lichaamstaal en altijd op voorhand ingrijpen.  Als ze vechten, is het te laat.

Let op hun houding, oren, staart, enz.

Niet over mij heen vallen

heb een vraag voor jullie eigenaars.
heel vaak kom ik jullie hier op hp tegen, jullie hebben bijna allemaal meerderen honden van dit ras of een ander ras erbij, met vele van jullie is het alert zijn wat de hele dag moet gebeuren, opletten , de taal lezen van jullie honden, komt bij mij over als niet relaxt voor jullie.

zowel binnen als buiten altijd opletten, nou is toch mijn vraag aan jullie .....

waarom meerderen honden als roedel gebruiken in een huis ? vertel daar eens over wat jullie beweeg redenen daar voor zijn .

Hier een hond, zou dolgraag een hond erbij willen maar voor bamse is het niet nodig, dus wacht ik tot ze heeeeeeeeeeeeel oud is. en dit is een ras wat elkaar gewoon telereert in een huis.

wat maakt deze honden zo bijzonder ? en nogmaals val niet over me heen, want ik kom staffords tegen, niet in roedel vorming maar wel apart en gelukkig nog geen een gehad die lelijk deed tegen Bamse, misschien door haar formaat en inposante verschijning of onverschilligheid .

vertel.

vreemd of eigen, opletten is niet nodig, geen roedel vorming niets, en geen agressie tegenover elkaar, roedelvorming eigen honden. maar geen geruzie.

Hier was het puur toeval willemijn,

Ik was alleen toen ik lootje net had...pas later kwam ik bij mijn vriendin met 2 honden...dusja dan heb je er ineens 3

ironisch eigenlijk, met het oog op de toekomst dacht ik goed te zitten met mijn ideale vriendelijke mensen gezinshond. krijg je er 2 honden bij en wordt het nog een uitdaging haha.

was ik alleen geweest, of met iemand zonder honden was de kans alsnog groot dat ik er een staffy bij genomen had hoor, wanneer lootje ouder was. met de kans dat je ze binnen moet scheiden inderdaad, dat weet je van tevoren

er is zoveel wat ze bijzonder maakt, waardoor je gek op het ras kan worden. maar dat zal iedereen hebben met "zijn ras"

ik denk wel dat ik dan bij 2 was gestopt

 edit; overigens, die gebruiksaanwijzing lijkt heel wat voor sommige, maar dat wordt gewoon routine. je weet welke situaties snel escaleren dus die voorkom je, gaat gewoon vanzelf.

ik hoor ook wel eens mensen van jeetje wat een regels en toestanden, valt best mee. en je moet ook wel, anders kan het goed misgaan

Je uitleg is duidelijk Jeroen

maar..... van te voren weten dat het anders gaat , is het de stoerheid van het ras ? wat maakt ze dat ze in jullie ogen zo bijzonder maakt dat je al deze strubbelingen bij voorbaat kan verwachten ?

ook ik heb een voorkeur voor een ras tuurlijk, zou geen ander ras willen dan wat ik nu heb, maar , dat geharrewar , het uitlaten, altijd op je hoede moeten zijn, thuis met nog een hond erbij, altijd alert zijn, wat maakt het HET RAS  ?

stoer , houding ? kijk bij mij is het het formaat het imposante, de aaibaarheid, het karakter de aanhankelijkheid, en eerlijk, de gemakkelijke hond. nimmer ruzies, of er moet heel wat gebeuren, het enigste waar ik voor moet oppassen is de onbehouwenheid van een newfoundlander, maar geen geharrewaar, en dat van jullie ras is buiten zowel binnen altijd alert zijn, weegt dat op tegen deze hond te houden ?

nouja, het is niet zo dat wij hele dagen met de politiehelm op lopen, te bemiddelen en sussen...verre van.

als ik spreek voor hier, gaat ze heel goed samen hoor, liggen allemaal samen te slapen, gaat vrij harmonieus, ook de wandelingen.

de shit kan ineens los barsten als we buiten lastiggevallen worden door andere honden, dan moet lola kort en strak want behalve dat zij zichzelf verdedigt, komt ze nog meer op voor de andere 2. geen hond mag hun dus ook afsnauwen ofzo, want dan gaat lola het oplossen voor ze. dus zulke situaties, kort en scherp zijn haha

ook bij katten die we buiten treffen....

eten kunnen ze zelfs nog bij elkaar, wij blijven er wel altijd bij/tussen en dan zijn ze gewoon met stem te corrigeren. snacks niet, dat is oorlog en die krijgt lola in de bench, probleem opgelost.

en wij hebben keihard getraind dat als de andere 2 even stoeien of spelen, lola zich er niet mee mengt, maar met ons komt spelen of zelf op haar ring.. heeft geduurd, maar ook succes gehad...

want ook dat kon snel uit de hand lopen, wat dat betreft zijn deze rassen zo anders en vinden de andere 2 de manier van spelen van lola niet leuk.

buiten, weet ze ook heel goed dat ze mee mag rennen bv, dan is het leuk en gezellig, en dat ze niet fysiek mag worden. daar ligt de grens

en 2 dames in huis, qua leeftijd dicht bij elkaar, hebben we lang en goed moeten begeleiden, die konden wel eens overhoop liggen. ook dat is nu voorbij eigenlijk...

maar ja, er kan wel altijd weer iets losbarsten. tijdje terug vond bv de een een veertje in een weiland. lola besluit die veer te willen en lost dat op haar manier op...die dus heel verkeerd is, en zwaar uit de pas. als ze ineens iets willen, moet dat op hun manier en ze zijn de baas

dus zoiets stoms en onbenullig, kan een hele escalatie hebben, dat heb je wel met dit ras

is daarna ook weer klaar hoor, is niets blijvends. maar ruzie kan er ineens om iets onbenulligs zijn en dat is dan vrijwel altijd lola die de problemen maakt

waarom je er toch voor kiest, is die lieve clown die je hele dagen om je heen hebt, ze weten je zo in te palmen, ik hou ervan. die onbezonnen, gekke vrolijke hond, zo open en vriendelijk, vol van enthousiasme en alles vol overgave. graag iets doen voor je...

ik vind het geweldig. zo'n instelling van "boem is ho"

altijd bij je in de buurt, sommigen zouden er gek van worden, ik vind ook dat weer heel gezellig

Geweldig al die oneens waarderingen! Mag ik vragen wie van jullie daadwerkelijk meerdere honden hebben waarvan minimaal 1 een stafford is die echt rastypisch is?

Mijn mening is gebasseerd op jaren ervaring, vele kennissen en diens ervaringen neem ik mee in hetgeen ik plaats, dus geen boekjes kennis, maar ervaring....

Feit blijft dat de stafford al meerdere malen succes heeft gehad en je nu te maken heb met een stafford die een bange hond klop geeft. Veel succes met honderden euro over de balk te smijten voor iets wat door de eerdere aanvaringen nu kansloos is. Had de stafford een gelijkwaardige tegen stander gehad en was er niet van de 2 honden sterker, had ik het wel een kans gegeven met de juiste begeleiding, maar nu nee vergeet het maar.

Maar goed zoals altijd hier men denkt een boel in algemene zin, maar bezit niet de ras kennis die benodigd is, maar denken wel het juiste advies te kunnen geven. Fijn, maar betalen jullie zijn/haar DA, als het straks echt mis gaat? En hoe zit het met het leed van de verliezer? Hoe zal zijn mentale gesteldheid zijn als ie straks een poot of iets moet missen in het beste geval?

TS, doe wat je wil, maar kijk vanuit het belang van de honden en niet je eigen belang. Een hond scheiden is lastig wellicht, maar een hond die altijd stress heeft is geen leven.

@Willemijn, hier 3 staffords. 1e was gekocht als huishond. 2e is gekocht als sporthond omdat ik dat toch wel heel erg leuk vond en dat met de 1e niet haalbaar was. 3e is dochter van de 2e, kon het niet laten om een teef van mijn reu te nemen. Doel van de 3e is mogelijk in de toekomst een nest, na bewezen kwaliteit. Ja het is opletten, nee ze lopen niet alle 3 vrij in huis of tuin. Dat weet je als je eraan begint en je neemt de zaken zoals ze komen. Als je niet bereid ben ze te scheiden moet je er niet aan beginnen. Garantie zijn er nooit!! Mensen die beweren dat die er wel zijn kan ik niet serieus nemen. Lastig? ik vind van niet, maar heb dan ook zeer bewuste keuzes gemaakt en wist wat me te wachten stond.

dat laatste stukje, daar vraag ik om, hahahaha

maar dat heeft een newfoundlander ook, hahaha

als ik ze zie, zie staan in stand, markant uiterlijk, denk ook dat jullie daar voor vallen.

misschien wat bescherming ? extraas. ?

als ik ze zie, vind ze markant en stoer, maar door de laatste jaren , de kranten en hier op hp. ben ik bijna altijd alert op dit ras, niet nodig vaak, onzin ook vaak, ken er een paar die gewoon functioneren met Bamse, maar wat ik dan van jullie hier lees, bekruipt me de angst wel eens hoor, hoewel bamse zich afwend , en er niet op afgaat, en totaal onverschillig is, zouden ze haar uitdagen, denkt ze ... ander keertje hoor , nu niet, daaag.

aanvallen van het ras, nee ben ik niet echt bang voor, alleen als ze met meerderen zijn, dan ga ik een straatje om. hahahah

ik volg de topics wel, kan er wat van leren.

Ik ga zoals de laatste tijd niet mee in je verhaal. 2 reuen of 2 teven van het zelfde ras geeft heel vaak problemen als de 2 van verschillende rassen zijn, waarbij 1 overduidelijk sterker of dominanter is is de kans zeer groot dat het niet goed zal gaan. Genoeg voorbeelden te lezen hier op het forum.

Ik lees nu voor de tigste keer dat het ooit bij jouw wel lukte, fijn tegen je mooie ervaring kan ik 20 verhalen plaatsen die niet lukte. 1 ervaring zegt niets!!

Kijk nu eens naar het verhaal en naar je eigen honden nu. Er is 1 hond bang en 1 die er steeds op klapt en jij wil deze gewoon met wat tttssss en een koekje wel goed samen laten gaan? Waar is je liefde voor de honden? Waarom vind jij het te accepteren dat er 1 hond bang moet zijn voor de andere? Stel dat je andere hond bang zou zijn voor cookie, geloof jij dan nu alsnog dat ze goed samen zouden kunnen? Waarom de honden scheiden, simpel geen enkele hond word er beter van om in een dergelijk situatie te zitten, maar goed jij vind blijkbaar het belang van de baas belangrijker als die van de hond....

Hoi allemaal,

Ik wil toch graag toevoegen dat het samenhouden van honden met staffords toch wel degelijk mogelijk is.

Heb je een hond een die al "agressief" reageert op andere honden, dan is voorzichtigheid zeker geboden! Gooi dan niet zomaar een hond of honden bij deze hond.

Ik heb een stafford, een jack russell en twee shar-pei's regelmatig over de vloer.

Alle vier de honden staan bekend als "niet makkelijk naar andere honden". Toch is de groep zonder problemen samen. Niet alleen in de tuin, niet alleen in de woonkamer, maar ook in een krappe achterbak van de auto.

Ook heb ik mensen kunnen helpen het gedrag naar andere honden (eigen of vreemde honden) aanzienlijk te verbeteren.

Mijn inziens ontstaan de meeste onenigheden door eigenaren die de hondentaal niet goed (genoeg) begrijpen. Indien je de taal goed begrijpt, kun je ingrijpen en de boel begeleiden.

Grt.

@Bamse

Ik begon enkel met een rastypische AST, dat was Chleo.

Omdat we ook een JR teefje hadden van 14 jaar en zij echt op het einde zat, hadden we Chleo genomen, ik moest en zou namelijk weer een lekker actieve en stronteigenwijze terriër hebben.

Zo uitgekomen bij Chleo.

Mijn JR bleef achteruit gaan en wij wilden toch dat als onze JR overleed wel een maatje voor haar erbij (deden we goed aan dachten we toen), maar dan wilden we wel een herplaatser.

Nou ja, de eerste herplaatser waar we voor wilden gaan werden we geweigerd als niet goed genoeg. (Dit is de herplaatser die uiteindelijk bij Mick terecht is gekomen).

Later volgde Brasco, maar die wilden we gewoon opvangen en rustig een goed huis bij de juiste baas zoeken, echter hij bleef. Hij ging goed samen met mijn oude JR en Chleo, dus we kozen ervoor i.c.m. instabiele gedrag zelf voor hem te zorgen.

Vanaf het moment dat hij in huis kwam, kwam er ook al direct een bench in huis. Wij weg hun gescheiden, want had al de nodige waarschuwingen meegekregen via Staffordforum.

Ik wist toen ook al dat mocht het mis gaan, dit scheiden zou worden.

Nuja, vorig jaar ging dit dus compleet mis en wij hebben 6 maanden lang de honden gescheiden laten leven. En je moest echt niet per ongeluk een van de 2 ertussen laten piepen als je een deur open deed, want het was direct bam.

Helaas heeft dat hele verhaal geen leuk einde.

Ondanks alles wat ik heb meegemaakt met 2 staffs, merkte ik dat ik de chaos van 2 honden miste, maar ook het echte "werken" met en voor de baas, dat was namelijk echt Brasco zijn ding, Chleo is een luie wat dat betreft.

Ik ben sinds ik Banzai van Mick had gezien in 2012 in de ban van de engelse werklijn en na dit nest was ik dus ook echt weg van Caesar, dus daar zijn we voor gegaan.

Hij is nu 7 maanden en ik weet eigenlijk precies hoe en wat en wanneer ik al op voorhand moet ingrijpen met spelletjes enzo dat ze er niet te heftig op in gaan, maar ook wanneer hij wilt spelen en Chleo niet etc.

Ik klop af en hoop dat deze match altijd oke blijft, maar ik heb nooit garantie voor de toekomst.

ik denk dat je daar een heel goed punt hebt wat vaak vergeten wordt in het hele verhaal.

Er zijn vele honden die niet met andere honden samen kunnen. Dat ligt niet altijd alleen aan het ras maar aan de hond zelf ook (mijn vriend had eens 2 chowchowteefjes die elkaar echt tot bloedens toe in de haren vlogen toen de jongste volwassen werd die hebben hun hele leven behalve tijdens het wandelen gescheiden moeten leven)

Ik zou daarom zeker een gt uitzoeken die verstand heeft van hondentaal en niet iemand die er een slipketting omgooit en gaat lopen rukken en trekken. Dan zit je met een gevaarlijke tijdbom in huis naar mijn mening. De houding van de baas is erg belangrijk en die moet rustig, kalm en duidelijk zijn.

Tot die tijd de honden in elk geval gescheiden houden als je er niet bent, en als je er wel bij bent er heel goed op toezien dat de golden veilig is en voorkomen dat er indicenten ontstaan, dus niet pas ingrijpen als er iets gebeurd, maar voorkomen dat er iets gebeurd.

Als ik ts was zou ik me ook zelf heel goed gaan inlezen over hondentaal.

ik ga helemaal offtopic hoor, weet ik..

Cleo Brasco.

altijd alert zijn, nimmer ontspannend zijn, zowel binnen als buiten wat ik toch vaak lees met meerderen honden in huis, voor mij toch heel wat wat jullie bezielen

als ik zo lees wat de minpunten zijn, van samen in een huis, gescheiden houden....

hier wel eens vijf honden , alleen teven, allemaal volwassen, en verdraagzaam, en nimmer angst dat er wat gebeurd, zelfs niet bij het eten, je moet het maar willen die onrust in huis.

dat als je weg gaat en ze gescheiden houdt, heel normaal, maar ook als je thuis bent, vind het toch heel wat.

ook lees ik, lees de honden taal ...Engelse Stafford.
denk niet dat de echte stafford houder de honden taal niet leest, de hond kan opeens omdraaien, en dan heb je een gelezen boek wat uit elkaar valt.

vaak kan je het niet voor zijn, soms komt het uit het niets, lees ik toch van vele staffords houders.

" ik ga helemaal offtopic hoor, weet ik..

Cleo Brasco.

altijd alert zijn, nimmer ontspannend zijn, zowel binnen als buiten wat ik toch vaak lees met meerderen honden in huis, voor mij toch heel wat wat jullie bezielen

als ik zo lees wat de minpunten zijn, van samen in een huis, gescheiden houden....

hier wel eens vijf honden , alleen teven, allemaal volwassen, en verdraagzaam, en nimmer angst dat er wat gebeurd, zelfs niet bij het eten, je moet het maar willen die onrust in huis.

dat als je weg gaat en ze gescheiden houdt, heel normaal, maar ook als je thuis bent, vind het toch heel wat.

ook lees ik, lees de honden taal ...Engelse Stafford.
denk niet dat de echte stafford houder de honden taal niet leest, de hond kan opeens omdraaien, en dan heb je een gelezen boek wat uit elkaar valt.

vaak kan je het niet voor zijn, soms komt het uit het niets, lees ik toch van vele staffords houders. "

willemijn, baasje van bamse .

Relaxed leven kan je zeker wel hoor met 2 van deze honden, maar soms is enkel een luchtje op de grond die ze samen willen snuffelen al aanleiding om op elkaar te klappen.

En daar gaat echt amper signaal aan vooraf.

Mijn teef geeft enkel als signaal dat ze gaat fixeren, dan weet ik in huis dat ik moet opletten. Doet ze dat nu naar Caesar, weet ik dat hij te druk is in haar buurt en weet dat als ik hem dan in haar buurt laat komen dat ze een knauw geeft.

Maar leer ze hier ook door tijdig in te grijpen, waardoor ze zelf niet hoeven te corrigeren dat ik ik of mijn man het oplost.

Met als resultaat dat als Caesar bijv. wilt spelen maar zij niet, dat ze naar ons komt en dat wij die kleine corrigeren. Doen we dan niet corrigeert zij pas, maar ik wil helemaal geen onderling corrigeren hebben, want ook die kleine puber wordt ouder en ook bij hem kan de dag komen dat ie een correctie niet pikt, dus ik of mijn man lost het op en niet hun.

Overigens is dit nieuwe begin ook wel weer wennen hoor.

Van een aangepast leven met 2 honden waarbij wij als eigenaren ook nog eens op de tenen moesten lopen, naar nu 2 zeer relaxte honden.

Eten snijden, kon ik voorheen op een gegeven moment niet meer, want dan kon ik 2 honden van elkaar af trekken. Bakken voer klaarmaken, kon ik niet meer.

Nu kan ik weer onbezorgd mijn eten maken, hun bakken voor klaar maken terwijl ze zij aan zij netjes wachten, de voerbak neerzetten van de ene in de keuken, terwijl de ander en nog naast staat en rustig met de ander de woonkamer inlopen en tussendeur sluiten, zodat zij kan eten.

Zodra het eten op is, deur open, mekaars bakken uit likken (soms willen ze samen 1 bak uitlikken en dan wachten ze zelf op elkaar )

Heel anders dan hoe ik de laatste anderhalf jaar heb geleefd toen ik Brasco en Chleo samen had.

  en wat doet jou toch steeds denken dat je de enige bent met de nodige 'jaren ervaring'....

zoals je ziet aan o.a bovenstaande reacties zijn er in tegenstelling met jouw ervaringen, genoeg positieve verhalen te vinden.....maar omdat jij vind dat het niet kan, kan het niet...? klinkt logisch....

ik deel de mening van dobry, dogmaster. myriam en engelse stafford.... zéker w.b de houding van de baas...

verder zeggen foto's , 'live' voorbeelden, en mijn ervaring me genoeg om te weten dat honden niet te pas en te onpas gescheiden hoeven te worden...

btw...ik heb drie reuen in huis en nog nooit gedonder gehad....