Ingeschreven voor een Engelse Stafford pup

Goede avond allemaal!

Na een heeeele poos afwezig te zijn geweest, weer even een berichtje. Inmiddels zijn we sinds afgelopen zaterdag verhuisd, en hebben het enorm naar onze zin! Nu al helemaal vertrouwd :) Ik had me al losgemaakt van het idee honden.. Tot een poosje terug mijn man ineens vanuit het niets kwam, "Mop, ik weet het! "Wat weet je lieverd?" "Een Engelse Stafford! Dè ideale gezinshond en echt superlief!" Wetende dat ik me eindelijk had losgemaakt van het 'honden-idee', naïef dat ik was, ging ik toch foto's zoekeb. Ik moet heel eerlihk zeggen, dat net als veel mensen, zo ook ik met mijn vooroordeel klaar stond toen ik de foto's zag. Mijn eerste reactie was" OOHH NEE!! Die??! Die zijn hartstikke vals en gemeen en dominant!!" We zijn toch even bij een collega wezen kijken, die een Engelse Stafford met stamboom heeft. We hadden ons dochtertje expres meegenomen, om te kijken hoe dat ging. Ik moet zeggen, ik heb nog nooit zo'n lieve gond meegemaakt! Hij ging gelijk plat voor de maxicosi liggen waar ze in lag, en was superbraaf!! Van het een kwam het ander eigelijk, en we staan nu al ingeschreven voor een Engelse Stafford pup met stamboom. Mijn man wilt het heel graag, en we hebben gelukkig nog alle tijd om alle voorbereidingen te treffen en in te lezen, eind dit jaar word er pas een nestje verwacht. Mijn vraag voor de kenners onder ons, is dit een goede keus qua ras? Ik heb het nu zelf meegemaakt en deze hond was heel lief en braaf. 

Het kunnen zeker goede gezinshonden zijn, maar hebben wel een erg vaste hand nodig, en een hele consequente opvoeding. Er zijn hier een aantal mensen die je er wat meer over kunnen vertellen.

Ik weet niet of er veel verschil is tussen een Amerikaanse en een Engelse stafford, maar ik ken aardig wat mensen met een Amerikaanse stafford.
En deze honden zijn fantastisch naar het gezin toe.
Onze buren hebben er een en als je ziet hoe ze met het meisje omgaan
<3 <3

Wat leuk zeg! :)

Ik denk dat het helemaal afhankelijk is van wat jij de hond te bieden hebt en wat jij van de hond verwacht.

Ik merk namelijk dat veel mensen een amerikaanse stafford nemen en denken: "die van ons kan straks wel los in het loslaatgebied en wordt vast heel sociaal". Dat is een 'fout' die veel wordt gemaakt, want dan kom je van een koude kermis thuis. En meestal wordt het pas echt duidelijk bij de eigenaar zodra het een keer fout is gegaan. Niet bij allemaal natuurlijk, maar het is geen ras dat heel sociaal is naar andere honden toe. Ik weet alleen niet of dat ook bij de engelse stafford zo is, daar kunnen anderen op het forum je vast meer over vertellen. 

De engelse is wat feller dan de amerikaanse je moet je goed beseffen dat ze op latere leeftijd hond intollerant worden. Dit heeft verders ook niks met socialisatie te maken. Ze hebben ook een hoop uitdaging en beweging nodig. Maar het zijn de liefste honden die je kan treffen voor het gezin (:

Dat hangt ontzettend van de lijn af en is niet zomaar te zeggen. De SBT is wat opener qua karakter dan de AST. Het zijn ontzettend leuke honden maar besef je dat je echt veel werk gaat hebben aan een dergelijke hond. Ze zijn sterk, eigenwijs en vol met energie. Je zal de hond bezig moeten houden, zoek uit dat de hond leuk vind en doe daar iets mee.

Ze hebben inderdaad een hele consequente opvoeding nodig maar wel met een zachte hand. Niet dat ze nu zo gevoelig zijn voor een forse aanpak, maar je zal dan snel merken dat je steeds meer moet escaleren. Gelukkig zijn ze als ras erg baas- en mensgericht en dus zijn ze met de juiste motivatie prima te sturen.

Verreweg de meeste SBTs zullen later moeite krijgen met soortgenoten. Niet elke SBT heeft niet, sommige hebben het maar met bepaalde honden (afhankelijk van geslacht, formaat etc) maar verreweg de meeste dus wel. Dat manifesteert zich al tijdens de pubertijd maar is dan nog moeilijk te herkennen. Rond de periode dat de hond volwassen wordt kan je daarom een omslag zien, van fors spelen naar echt op het oorlogspad zijn richting andere honden. Dit zit in het ras en krijg je er met de allerbeste opvoeding niet uit.

Verder hartstikke leuk. Het zijn, nogmaals, heerlijke honden die goed op hun plek zijn bij actieve gezinnen die zelf lekker actief met de hond aan de slag gaan en niets verwachten van omgang met andere honden. Fietsen, hardlopen maar ook allerlei krachtsporten zijn ze geweldig voor.

Owh mij werd dat verteld toen ik opzoek was naar info over de engelse staff (: het blijven geweldige honden (:

Ik weet niet of engels en amerikaans veel verschil heeft qua karakter. Engelse zijn een kleiner formaat. Ik denk dat je gewoon rekening moet houden met dat hij misschien (later) niet meer met andere honden kan en dat moet je niet onderschatten.

...Dat gezegd hebbende, ik ken een engelse stafford. Een vriendin van me heeft er eentje. En het is echt de liefste hond ooit. Denkt dat hij een schoothondje is. Gek op knuffels gek op kusjes. Ze heeft kleine kindjes en die kunnen er alles mee. Het is echt een knuffel. Dus ik kan het ook echt niet perse afraden haha.

Dank voor jullie reacties!  Ik heb in mijn topic wat typfouten gemaakt later zag ik, sorry daarvoor :p Ik typte het op mijn telefoon. 

Ik baal er wel van dat de Engelse Stafford op latere leeftijd niet los kan. Zelfs de eigen fokker zegt dat, terwijl me dat juist zo leuk lijkt!  Wij wonen praktisch tegenover een bos wat de ideale plek is om los te kunnen, het leek me ook zo fijn voor de hond zelf, even lekker ravotten. Zowel mijn man als ik willen hem/haar heeeel consequent opvoeden, zodat we er later echt een leuke hond aan hebben. Hetgeen wat me het meest aanspreekt aan dit ras, zeker omdat ik het nu ook zelf heb meegemaakt, is de omgang met kinderen. Dat ging zo gemoedelijk!  Maar ja, ik zit echt een beetje met dat hij niet los zou kunnen later :( We hebben ook een hondenstrand, heerlijk voor de honden maar dat zou dus nooit kunnen :( De fokker waar we hem/haar overigens zouden halen, heet Flexibelstaff. 

leuk!

ik vind het super gezinshonden, altijd vrolijk lief loyaal en betrouwbaar naar gezin en bezoek.

alleen buiten, met andere honden minder makkelijk. met kids vind ik ze ook geweldig, is leuk om te zien

Staffords zijn echte gezinshonden maar als je een hond zoekt die ook lekker los kan lopen en met soortgenoten kan spelen dan moet je niet voor een staff gaan. Zo te lezen heb je een hele verantwoorde fokker gevonden die eerlijk is over het ras 

Wat leuk! Spannend hoor! 

Er is al het een en ander gezegd. Dus val in herhaling,

Maar idd het zijn geen super sociale honden, het kan maar dan heb je een uitzondering op de regel. Qua beweging merk ik wel echt een verschil tussen de bully en de wat sportievere lijn. Onze Gijs is een bully en heeft een stuk minder beweging nodig dan de sporthondjes.

En je kunt als je tegenover het bos woont je hondje ws prima loslaten. Maar op momenten dat er geen andere honden zijn. Wij gaan op de meest onmogelijke tijden naar het bos. Kan hij lekker rennen, komt er toch een hond? Dan zorgen we dat we Gijs aanlijnen. Gijs is nog best tollerant maar nog niet helemaal volwassen, en we .nemen geen risico. 

Er zijn ook staffies die echt niet los kunnen. Dan bied een 10/15 meter longeerlijn misschien uitkomst. De hond kan rennen maar jij houd de controle. 

Het zijn schatten van honden voor het gezin, heerlijke clowntjes. En dat maakt dit "aandachtspunt" echt wel de moeite waard! 

Als je echt graag een hond wil die lekker los kan, dan kan je beter voor een ander ras kiezen.
Je kan natuurlijk geluk hebben met de jouwe, maar de kans is natuurlijk veel groter van niet..
Ik heb een engelse stafford gehad. Schat van een hond! Schoothondjes
Maar toen hij ineens een lab bij de keel greep toen ze 2,5 jaar was (die hond kende ze trouwens al lang) wist ik dat de verhalen geen onzin zijn. De lab heeft er trouwens niets aan overgehouden. Het was een zware waarschuwing, geen echte beet.
Dat was de laatste keer dat ze los was bij een andere hond.
Dus als je dit niet wil.. Liever een ander ras dan

ja weetje, dat loslopen is ook een beetje overrated....je hoort het constant bij hondenmensen of mensen die een hond verwachten.

je weet straks niet beter, een longeerlijn kan je wat meer ruimte geven. dat is ideaal...

die van mij bv loopt ook heus nog wel  los, maar dan bv in de polder, waar ik geen mens tegenkom, overzicht heb, en snel aan kan lijnen mocht er iets aankomen.

zorgen dat je hond terug te roepen is, is dan wel een must.

je wordt vanzelf creatief in rustige plekjes en tijden zoeken, en dan zijn er wel altijd wat mogelijkheden.

maar door een lekker hondenveld of park waar het druk is, loslopen met je stafford, ja, dat is een idee wat je beter kunt laten gaan.

ze zijn er wel die het kunnen hoor, maar dit is de uitzondering op de regel, of een zeer laks/onwetend baasje, dat kan ook nog

Zo pak ik het ook zo ongeveer aan met Misia. Zolang ik en meter of 50 om mij heen kan kijken loopt zij gewoon los waarbij ik inderdaad rustige gebieden pleeg op te zoeken. Voorwaarde is wel dat de hond betrouwbaar reageert op "kom".

@ Frank

precies

een park ofzo, waag ik me liever niet teveel, of lekker kort aan de lijn...

wat dat betreft woon ik voor lootje ideaal, kilometers dijk en polder hier...je kunt 2 uur lopen en niemand tegenkomen, of een enkeling.

maar inderdaad, je hond moet terug te roepen zijn.

dus aan TS, goed trainen op het terugkomen

ow, laatste "tip" want ik had het zelf ook liever anders gedaan toen mijn hond jong was...

je bent waarschijnlijk meer gebaat bij je hond leren andere honden te negeren en niet naartoe te gaan zonder jouw goedkeuring.

grote kans, dat als je andere honden zo leuk maakt in een roze socialisatie wolk, dat je 2-3-4 jaar later keihard kunt werken dit weer af te leren en focussen op negeren. en dan moet je vastgeroest gedrag gaan ombuigen, niet erg fijn

 Ik zag dat jullie nog een hondje hebben. Is dat dan heel anders als honden die je buiten tegenkomt? Dat ze ermee opgegroeid is en het daarom wel goed gaat ofzo? (Is puur intresse hoor) :)

Leuk hoor! Ik vind het geweldige honden, zo lief! Het is maar net wat je belangrijk vindt in het hebben van een hond. Ik vind het op stap gaan met de honden, lekker zorgeloos in het losloopgebied voor de deur wandelen, met iedereen een praatje maken, een van de leukste dingen aan het hebben van een hond. Ik zou dus nooit een niet-hondsociaal ras kiezen. Er zijn genoeg andere rassen die ook geweldig zijn met kinderen (zoals collies  ) en waar je ook lekker onbezorgd mee kan gaan wandelen. Dat is voor iedereen anders  Je zal sowieso een geweldige gezinshond hebben  en er zijn genoeg baasjes hier op HP met soortgelijke rassen die goeie tips voor je hebben.

Zolang je zelf het gevoel hebt dat deze eigenschap een beperking is dan zou ik niet voor dit ras gaan!

@ Robyn

als ik voor hier spreek;

hier lopen er ook nog 2. een roedel van 3 dus...

dat is niet echt te vergelijken, eigen roedel is geen probleem.  maar dat zegt weinig over vreemde honden..

ik heb overigens wel een redelijk sociaal staffordje, of nouja, echt sociaal kan ik haar niet eens noemen, maar ze zou met menig hond die ik op straat tegenkom best kunnen hoor.

maar toch, doe ik het niet...want het heeft wat haken en ogen. gromt een hond bv naar d'r, of naar een van haar roedelgenoten, zou ze menig keer een aanval kiezen, of een superoverdreven harde correctie terug. dus liever safe

Als het een gezinshond moet worden, maar je het ook belangrijk vind dat hij redelijk ongecompliceerd los kan lopen, spelen, rennen, vind ik dat je geen Engelse Stafford moet nemen, of een aanverwant ras.

Wat ik weet is dat deze honden inderdaad geweldig zijn voor hun gezin, maar dat zijn meer rassen. Als je er nu al een beetje mee zit dat loslopen een problem kán zijn, zou ik nog eens goed nadenken.

Verder denk ik dat je veel kunt hebben aan de antwoorden van Frank en Jeroen.

En veel vragen aan de fokker.

"  Ik zag dat jullie nog een hondje hebben. Is dat dan heel anders als honden die je buiten tegenkomt? Dat ze ermee opgegroeid is en het daarom wel goed gaat ofzo? (Is puur intresse hoor) "

Robyn, Bailey & Bobby

Daisy, onze Amerikaanse Cocker,  is 2 jaar jonger dan Misia. Misia is trouwens wel opgegroeid met een andere hond, maar met een Cavalier King Charles Spaniel.

Of het uitmaakt weet ik niet. Ik heb zelf de ervaring dat ik Misia aan vrijwel elke andere hond kan laten wennen, maar daar heb ik wel tijd en rust voor nodig. Misia is natuurlijk maar één hond. Wat het aantoont is dat er gradaties zijn in de acceptatie van de honden richting soortgenoten. De kunst is uitzoeken waar op die schaal jou eigen hond zit en wat dat betekent voor jou als eigenaar.

Daarnaast hadden Jeroen en ik broers kunnen zijn als het gaat om onze denkbeelden over honden en hoe wij omgaan met onze honden. We hebben het al vaker gehad over hoe enorm onze denkbeelden overeen komen, maar dat terzijde.

Onze stafford ging ook prima om met onze andere hond. Dat was dus geen probleem.
Ze liep ook nog wel los maar inderdaad op verlaten terrein

Ah oke. Dank voor jullie antwoorden :) sorry voor offtopic maar wel leerzaam :)

Ze zijn enorm lief, maar moeten zeker niet hard worden aangepakt enkel consequent, neen is neen en ja is ja en dat ten allen tijden. Ze zijn slim en willen het graag goed doen, maar hebben ook een koppig kantje. Ik vind het geweldige honden, gewoon opvoeden zoals het hoort en dat komt dik in orde !

Proficiat alvast !!!

Dank voor jullie reacties en de genomen moeite!  Het loslaten op zich is niet de grootste drempel. Vind ik het jammer?  Ja. Nemen we dat voor lief, dat dat niet kan? Ja. Als dat het enige is, wetende dat er gelukkig oplossingen bestaan zoals een langere lijn  om het beestje toch ruimte te geven, willen wij toch voor dit ras gaan. Zelden zo'n vriendelijke, lieve en brave hond meegemaakt. Dit is voor ons ook een heel nieuw avontuur, dit word onze eerste eigen hond en we willen er ook voor gaan. En sowieso naar een goede puppycursus! 

Vergeet niet dat elke hond anders is he. Dat de hond van die collega zo vriendelijk, lief en braaf is betekent niet dat jullie hond dit ook gegarandeerd wordt. Je kan ook een pittiger typje treffen, die jullie veel meer uittest of een stuk eigewijzer is, ik zeg maar wat. De fokker zal er ook wel goed op letten dat jullie een pup krijgen die bij jullie past, maar soms weet je gewoon niet hoe ze uitgroeien. Dat je daar ook rekening mee houdt

veelzeggend zinnetje...en omschrijft een hele hoop ja...veel zal afhangen van de mate van acceptatie. en dat zal maken of, en in hoeverre je hond met (bepaalde) honden om zou kunnen gaan.

haha dat hadden we inderdaad kunnen zijn, en die dames van ons kunnen ook al zo dezelfde herkenbare dingetjes hebben

  weloverwogen keuze dan toch? :) slim dat je je goed in leest en laat informeren over een ras voor aanschaf. Dan kom je ook niet voor onaangename verassingen te staan. Ik vind de tip van leren negeren in plaats van proberen te socialiseren een heel goede. Heb je later profijt van!! Alvast veel plezier met jullie puppy. Zijn ze al geboren? 

edit sorry. Finaal overheen gelezen. Nog even wachten dus :P