Avonturen met Winter

Tja, Winter... moet ik hem nog voorstellen? Ach we doen het gewoon! Aanschouw, mijn Winter:



Dit Witje is dus al bij ons sinds 8 weken oud. Over onze fokker niets dan lovende woorden, ik ben er dan ook van overtuigd dat hij een geweldige start heeft gehad en ook hier ging de socialisatie lekker door. Winter was een pup die snel schrok, maar zich nog sneller herstelde en vol goede moed ging kijken wat dit dan nu weer was. Enorm baasgericht, een heerlijke will to please; ik had mijn werkhondje helemaal gevonden.

En toen die epileptische aanval. En nog een. En weer een... Tegen de tijd dat we de oorzaak hadden achterhaald (suikertekort, iets wat blijkbaar vrijwel niet voor komt bij de grotere rassen) had hij er drie achter de rug. In die periode zijn we tevens verhuist naar een voormalig bejaardencomplex, waar het gros van de bewoners 65+ waren, en overduidelijk bang voor de grotere honden.

Winter's vertrouwen in de wereld rammelde aan alle kanten, en plots hadden wij ook nog te maken met nare buren; buren die uit paniek naar hem sloegen, schopten, schreeuwden - het was een vreselijke periode die maar een paar maanden geduurd heeft. Ik was het zat, MEER dan zat, en na nog geen 3 maanden daadwerkelijk in mijn appartement gewoond te hebben durfde ik nauwelijks nog mijn voordeur uit. Bij terugkomst van een wandelingen wilden mijn honden (mijn spiegeltjes) niet eens meer naar binnen, en ik zat geregeld huilend bij mijn moeder aan tafel (die verderop woonde in dezelfde straat). Niet lang daarna heb ik mijn appartement opgezegd en was ik terug onder moeders vleugels...

... Met een hond die uitviel naar alles. Iedere voetganger, iedere hond, iedere kat, iedere vogel, ieder stilstaand bankje - niets was vertrouwd, alles moest uit zijn buurt. Uitvallen, blaffen, uitvallen, blaffen, zelfs zijn eigen schaduw heeft er eens van langs gehad.

Ik ben er heel lang van overtuigd geweest dat ik niet goed genoeg was als baasje. Ik deed volgens mezelf alles fout, had het compleet verprutst; was te streng voor hem geweest of juist niet streng genoeg, had te weinig van hem geëist of juist te veel... Ik was er half van overtuigd dat ik hem beter kon herplaatsen, dat hij ergens anders veel beter af zou zijn. Met dat idee ben ik begonnen aan een beschrijving van Winter voor een herplaatsing, maar ik kwam er niet doorheen - Winter krulde zich eens lekker tegen mij aan en zuchtte gelukzalig, en ik was in tranen.

Want dat is óók Winter; mijn knuffeltje, mijn clown. Af en toe zo hyper dat de meubels door de kamer schuiven, maar echt MIJN hondje. Binnenshuis, vertrouwd en veilig, het liefste ding op aarde.

... En toen ging er een knop om; mits hij niet in de gelegenheid kwam om schade aan te richten aan een ander, hoefde niemand zich met ons te bemoeien. Niemand anders hoeft hem leuk te vinden, en niemand anders hoeft MIJ aardig te vinden buiten. Ik kreeg een harder schilletje (de rotopmerkingen die ik kreeg en nog steeds krijg zijn niet meer op twee handen te tellen, het is iedere dag wel een keer raak) en werd feller - op anderen.

'Ach, mag ik hem aaien?'
'Nee.'
'Maar ik-'
'Ik zei nee.'

'Mijn hond doet niets.'
'Die van mij wel, aanlijnen die handel.' (Ik loop dan dus niet in losloopgebied, hehe)

Ik maak er geen vrienden mee, ofja, toch wel... Eén hele grote: Winter. Langzaam maar zeker gaan we de goede kant op. Eenden zijn inmiddels veilig, evenals de buurkatten en de shetlander hier recht voor de deur. Dat zal voor menig ander niet veel zijn, maar voor mij is het het verschil tussen rustig de wandeling kunnen beginnen, of direct vanaf de eerste seconde met een overprikkelde hond op stap moeten. Het gebied wat Winter vertrouwd wordt steeds groter, en mijn zelfvertrouwen en dat van Winter groeit mee.

We zijn er nog lang niet, maar... we gaan er komen, en Winter gaat nergens heen

Mooi om te lezen!

Hannah, als ik jouw verhaal zo lees, dan vind ik het knap hoe je de knop om hebt gezet. Ik denk dat Winter een fijne baas heeft en dat je van deze ervaringen de rest van je leven profijt gaat hebben.

Dat klinkt misschien raar maar je hebt geleerd dat in het leven niet alles stuurbaar is, dat er zoiets bestaat als pech (de epilepsie), dat je sterker bent dan gedacht (mag ik uw hond aaien : NEE), dat een stap terug soms een stap vooruit kan zijn (weer bij je moeder gaan wonen) en heel belangrijk, dat de enige die jouw hond leuk hoeft te vinden, dat jij dat bent.
Dat laatste heb ik ook moeten leren en oh, wat heeft dat mij geholpen om in mijn trainingen eerlijk te zijn naar mijn hond toe.

Jullie komen er wel! (net als wij )

Wat een heftig verhaal Hannah. Wat mooi hoe jullie naar elkaar gegroeid zijn en dat jij doorgezet hebt! Een goede basis zoals een goed huis op een goede plek is ook zo enorm belangrijk blijkt maar weer! Tja ook van de gekke dat je zo enorm je grenzen moet aangeven aan vrijpostige mensen die even zullen bepalen hoe ze met jouw hond omgaan! Mooi dat je voor jezelf een manier gevonden hebt om met jouw omgeving om te gaan....worden Winter en jij alleen maar gelukkiger van, daar gaat het om, maakt niet uit wat anderen denken, hun probleem toch?

Lekker genieten van elkaar! Groetjes Sandra.

Thanks, allen ! Sinds kort heb ik een canicross gordel met een licht elastische lijn voor hem. Ohhh, wat een verademing!! Hij begint zichzelf te corrigeren als de lijn gaat rekken en houdt dan zelf in tot deze weer slap hangt, en ook wanneer hij uitvalt hoef ik die klappen niet te incasseren met mijn ellebogen en schouders. Merk dat dit toch een stukje frustratie van mijn kant weg heeft genomen - kalm en beheerst blijven wanneer je armen aan gort worden getrokken ik best lastig ik heb ook al 2x een ontsteking in mijn schouder gehad door die snokken die hij aan de lijn geeft, achter 30 kilo herder zit toch aardig wat power

Vrijdag moesten we voor de lepto booster naar de dierenarts, wat ook altijd een avontuur is... Maar meneer heeft het reuzeknap gedaan! De dierenarts (die alles op Winter zijn tempo doet, ik hou van die man) mocht zelfs even met hem knuffelen en kreeg voorzichtig een kusje op zijn neus ook hij merkte op hoe Winter vooruit gaat - vind ik altijd leuk om te horen! Normaal moest hij echt een snuitje om bij de DA en zat hij gemuilkorfd in de wachtkamer, maar dat is al helemaal niet meer nodig

Wow goed zeg! Zoals ik het lees is het voor Winter ook een verademing geweest dat jij de knop om hebt kunnen zetten.

Met als resultaat een hond die er steeds meer vertrouwen in krijgt dat jij het wel voor hem op knapt.. Super zoals het ging bij de dierenarts dat is veelzeggend!

Een succesje dat het waard is om te vieren

Winter een ik gaan over twee weken waarschijnlijk beginnen aan iets nieuws; GG (Gedrag&Gehoorzaamheid)! Hoewel we nu deel nemen aan sociale wandelingen en daarnaast speuren, merk ik dat nu het weer wat minder wordt mijn speurpartners steeds vaker afhaken bij regen, etc Dus ben ik op zoek naar een alternatief voor de herfst en winter, want speuren in je eentje (ofja, met 1 hond en 1 begeleider dan) wordt al snel heel erg saai.

Omdat ik thuis en op straat merk dat hij het toch wel heeeeel erg leuk vind om voor mij te werken, zit ik nu te denken aan GG. Het groepje dat van start gaat is maar heel klein (3 combinaties, ons inbegrepen) en Winter kent 1 van de 2 andere honden al van pup af aan en kan daar ontzettend leuk mee overweg. Omdat we maar met zo'n klein clubje zijn denk ik dat we meer dan genoeg ruimte hebben om genoeg afstand te creëren tussen hem en de 3e hond, zodat hij rustig kan wennen/kennis maken, etc.

Hoewel ik het best spannend vind (en de keuze ook nog niet definitief heb gemaakt), heb ik er stiekem wel heel erg veel zin in. Want ja, dit is toch ook wel de reden waarom ik destijds voor een witte herder heb gekozen; ik wilde een hond om mee te sporten en werken. Ginny is een schat van een beest, maar flink zelfstandig en zo koppig als een ezel... Met haar hoef ik geen sport te gaan doen, dat vind ze 10 minuten leuk en dan zie je haar bijna denken 'Pfff, doe het nu zelf maar, ik ben er klaar mee'

Winter gaat zo goed vooruit dat ik hem ook wel weer iets nieuws op durf te 'dringen'. Bovendien is het letterlijk 5 minuten lopen vanaf huis, dus wanneer hij het echt niet trekt zijn we ook zo weer veilig thuis...

Toch ben ik erg nieuwsgierig naar wat jullie zouden doen!

Wat fijn dat Winter zo vooruit gaat!

Ik zou hetzelfde doen, gewoon een nieuw avontuur beginnen. Wel zou ik niet teveel druk op hem leggen.
Gehoorzaamheid is leuk, maar als je hond overprikkeld raakt, moet jij niet gefrustreerd raken dat hij niet voor de zoveelste keer gaat zitten...
Neem je tijd met hem en als hij teveel focust op de derde hond, kun je altijd nog even uit de groep lopen en wat alone time nemen.

Ook ik zou het gewoon proberen. Ondertussen ken je Winter goed genoeg om al op tijd te zien wanneer het hem te veel wordt.

Dit is toch wel de ideale manier om hem een nieuwe uitdaging te geven.

Misschien kan je afspreken dat je eerst één of twee lessen probeert voordat je definitief aansluit? Dan ben je ook niet meteen het volledige cursusgeld kwijt wanneer hij het toch niet trekt

Mocht die het niet trekken, dan weet ik zeker dat ik mijn cursusgeld gewoon gedeeltelijk terugkrijg Het is een kleine hondenschool en ik kom er al jaren, dus dat zal nooit een probleem worden denk ik - en anders ga ik met Ginny verder

De kogel is door de kerk, we beginnen volgende week vrijdag! Ik hoop vooral verder te komen met aandacht voor mij wanneer we buiten zijn en beter naast lopen. Met rust inbouwen is het al een stuk verbeterd, maar we zitten nu echt op zo'n plateau dat het niet slechter wordt, maar ook niet beter - het blijft een ongeleid projectiel aan de lijn. Met stilstaan wanneer hij trekt alleen komen we er echt niet, meneer gaat dan als een idioot van links naar rechts lopen aan het einde van de lijn en fokt zichzelf helemaal op. Dus wie weet krijg ik nog fijne tips, of in ieder geval begeleiding

Heb er zin in!!

Ik was laatst via internet naar een aflevering aan het kijken van 'It's me or the dog" (kwam er toevallig bij uit, weet niet eens meer hoe) met een ongeleid projectiel met ook nog obsessief gedrag - echt apart zoals die hond zich gedroeg trouwens, maar dat terzijde - en zij liet de hond volgen en beloonde dat door haar pas te versnellen. Ik heb dat getest met S2 en voor hun werkt het best goed, de motivatie om te trekken bij hen is sneller vooruit komen, stoppen geeft frustratie maar sneller meebewegen bij een slappe lijn, daar werden ze helemaal vrolijk van.

Dit is de aflevering: http://youtu.be/CaRX5ZGCJm8 mocht je interesse hebben

Thanks!! Zeer interessant

Zojuist tijdens de after-dinner wandeling tegengekomen:

- 3 aangelijnde honden
- 1 loslopende hond die netjes op afstand bleef
- 1 loslopende hond die als een gek naar ons toe kwam
- een HELE boze poes
- 1 fazant

Keren dat:

- Winter uitviel: 0
- Winter aan de lijn ging hangen: 0

TROTSSS!!

Ook nog een groepje kinderen die hem dolgraag wilden aaien, dus meneer was helemaal in zijn nopjes (om de een of andere reden is Winter gek op kinderen, qua energie en reacties ik het ook net een kleuter )

Ooooh wat goed!
Daar mag je trots op zijn hoor!

fijn!

Misschien een beetje laat, maar ik ben toch nog nieuwsgierig. Was de training leuk/geslaagd?

In verband met dierendag werden de lessen allemaal een week verplaatst en vervangen door workshops In plaats van met GG te beginnen hebben we vorige week deelgenomen aan een workshop coördinatie & balans. Helaas was dat een beetje teveel van het goede; veel vreemde honden en mensen die op een afstandje bleven kijken, waar Winter erg nerveus van werd.

Echter kwamen we er door de warming-up oefeningen wel achter dat er iets niet helemaal lekker zit in zijn onderrug. Gisteren ben ik daarmee naar de dierenarts geweest, en die gaat over 10 dagen ergens foto's maken om te kijken of er iets met het skelet aan de hand is, of dat Winter zich door alle spanningen letterlijk vast heeft gelopen. Vanuit daar gaat hij ons doorverwijzen naar een osteopaat, chiropractor, of fysiotherapeut Gelukkig leek het er niet op dat er iets echt volledig fout zat.

Vandaag om 9.00 uur hebben we de eerste les GG gehad. Mede doordat de workshop echt te veel was van het goede was ik best een beetje huiverig, maar het is eigenlijk hartstikke goed gegaan! Naast Winter waren er nog 4 honden - 2 daarvan kent hij al vanaf toen hij 8 weken oud was, en ééntje liep ook altijd mee in zijn groep van de sociale wandelingen. Er was dus maar één hond die hij niet kende, maar dat vormde geen probleem. Ook de locatie (achter onze DA praktijk) was super bekend, dus ondanks dat hij wat afgeleid was, was er geen sprake van angst (gaanwedoendangaanwedoendanmamaaaa?).

We zijn de les begonnen met volgen, wat bij Winter meer neerkwam op 'koekje volgen' Maar Winter heeft bij te veel indrukken vaak dat hij interesse verliest in voer, dus dit was al heel wat! Daarnaast hebben we 'wachten + voorkomen + aan de voet' geoefend en een stukje slalom om pionnen heen gelopen. Op de terugweg moest je dan bij iedere pion (3 in totaal) een opdracht geven, waarbij je zelf mocht weten wat. Winter ging heel netjes 'zit', 'af' en (ietwat lastiger ) 'staan'.

De wandeling van 5 minuten terug naar huis ging ook super relaxt aan een losse lijn. Normaal wil Winter bij thuiskomst nog wel eens ijsberen (ik noem dat dan altijd de stress er uitlopen), maar vanochtend ging hij een hapje eten, slokje drinken en daarna lekker aan mijn voeten liggen slapen

Heb het idee dat hij het zelf ook erg leuk vond, hij deed in ieder geval zijn stinkende best! Had zelfs het gevoel dat hij het niet 'minder' deed dan de andere honden, en normaal zijn wij echt het duo dat als een ongeleid projectiel over dat veld gaan (ik al dan niet op mijn buik schuivend er achteraan). Daar heb ik al lang vrede mee, maar stiekem wel heel leuk wanneer hij genoeg rust kan vinden om lekker mee te doen

Kortom, we gaan volgende week gezellig weer!

Ergens dus alleen maar goed dat je eerst een andere workshop had. Kan Winter daarmee geholpen worden

Hopelijk vinden ze snel een manier om hem te ontlasten.


Fijn zeg dat hij het zo goed deed in de cursus! Of het nou koekje volgen is of jou volgen.. het begin is er!

Ik denk dat Winter ook aan een nieuwe uitdaging toe was

Hoe vaker hij in die groep staat hoe beter het waarschijnlijk zal gaan dus over een paar weken is hij gewoon de beste uit de klas

Goed, weer eens even een update... Winter en ik hebben het best even lastig, weer. Op het forum heb ik een aantal dagen geleden een topic geplaatst over dat ik bijna nergens meer 'veilig' met hem kan lopen omdat honden zo heftig op hem reageren door zijn rare houding. Er zijn alweer een aantal keren wat honden bovenop hem geklapt, ook in gebieden waar honden helemaal niet los mogen lopen. Over het algemeen zijn dat dan ook nog de mensen die leven onder het motto 'honden regelen dat zelf wel', waar ik dus geen bal mee opschiet. In dat topic werd onder andere BAT aangehaald (volgens mij door Tamara?), wat al een tijd hoog op mijn 'verlanglijstje' staat maar nergens in de buurt gegeven werd.

Puur per ongeluk belandde ik vandaag op een site van een hondenschool hier redelijk in de buurt, die dus wel met de BAT methode werken. Zojuist gebeld met de GT en...

Ik weet het niet, ik heb er een heel dubbel gevoel over. Ik heb bijna de neiging om direct weer af te bellen, maar ik kan niet zo goed voor mezelf verklaren waarom In principe ziet het er allemaal goed uit - positieve (her)opvoeding, geen pijn of dwang, en toch...

Ik had het gevoel dat ik Winter óf niet duidelijk wist te omschrijven, óf ze me niet helemaal begreep. Zo zat Winter (1,5 jaar oud) op een 'moeilijke leeftijd' en steeds wanneer het ter sprake kwam noemde ze hem vervolgens 'WAT angstig'...

Winter is niet 'wat' angstig, maar een regelrechte zenuwpees. Daarnaast ben ik niet bepaald iemand die direct beren op de weg ziet - maar goed, zij kent mij ook niet natuurlijk. We hebben voor volgende woensdag een afspraak gemaakt, het kostenplaatje besproken, en eigenlijk afgesloten met '... en als ik denk, 'daar kan ik niets mee', dan betaal je het uurtarief en is het verder klaar'. Dat is toch heel erg blijven hangen... Weet niet zo goed wat ik daar mee moet.

Morgen wordt ik ook nog gebeld door de DA, omdat Winter de laatste tijd - ook in huis - zo'n bonk zenuwen is dat ik me afvraag of het niet tijd is om al dan niet met medicatie de scherpe randjes er wat voor hem af te halen. Mijn dierenarts kennende wordt dat in de eerste instantie een heel open en informatief gesprek over wat we eventueel achter de hand kunnen houden. Ik ben niet iemand die zonder morren en flink piekeren en afwegen medicatie in zijn hond propt, maar ik moet van mezelf ook realistisch blijven - 24 uur per dag, iedere dag van de week stress gaat zijn tol eisen wanneer dit zo door gaat. Bach helpt geen donder bij hem, homeopathie ook niet, DAP verstuivers, een thunder vest - alles is al voorbij gekomen. Noem het, het werkt niet.

De komende week is het dus weer zoeken naar mogelijke opties...

Ik heb de BAT-methode niet genoemd... Maar zag wel dat het ter sprake kwam. Bij Odi werkt deze methode voor geen meter, dus ik zou hem ook niet aanprijzen denk ik...

Wel vervelend dat het weer zo slecht gaat... Zo'n zenuwpees werkt op een gegeven moment ook op je eigen zenuwen.
Heb je hem ooit laten testen op ADHD?

Haha, dan was het iemand anders Oopsie!

Winter is niet getest op ADHD omdat hij - in ieder geval als ik thuis was - zijn rust wel kon vinden. Als ik wat langer weg was geweest ivm college ofzo, dan stortte die als ik thuis kwam zo ongeveer in (ik weg = hysterie alom, ook al zijn Gin en mijn moeder er gewoon) en sliep die de rest van de middag. Inmiddels, of in ieder geval de laatste tijd, gaat dit niet meer op. Hij knalt zelfs zowat door de ramen als ik weg ga, en mijn moeder weet ook niet meer hoe hier mee om te gaan.

Ik heb met luan Veel gehad aan bat. Ik zou het zeker proberen. Vervelend dat het weer slechter gaat, goed dat je hem laat onderzoeken.

Ik heb er toch voor gekozen de afspraak af te zeggen, nadat ik een paar recensies tegenkwam die alles behalve positief waren. We zoeken rustig verder

Wel een super fijn gesprek met de DA gehad, die mij echt even een peptalk heeft gegeven. Hij snapte precies waar ik tegenaan liep, maakte het niet mooier of lelijker dan het was, en hij kent Winter *zo* goed, dat is altijd een opluchting. Hij heeft Winter Zylkene voorgeschreven, wat hij nu sinds 3 dagen krijgt. Zonet tijdens de laatste ronde had ik voor het eerst in weken tijdens het wandelen echt weer contact met hem... Of het toeval is, of dat de Zylkene al een beetje begint te werken durf ik nog niet te zeggen, maar het was zo'n kalme wandeling dat ik er zelfs 10 minuten extra aan heb geplakt ipv ingekort. Hij liep niet meer als een dolle zijn nek te verrekken om alle kanten tegelijk in de gaten te houden - in plaats daarvan keek hij vooruit, af en toe even omhoog naar mij en verder liep hij heerlijk te snuffelen. En ja, toen hij een kat zag werd hij woest, maar zijn uitvalgedrag kan ik hebben... Het is dat continue, hyperalerte stressen wat mij echt opbrak, helemaal in combinatie met de reacties dat dit uitlokt bij andere honden. Voor nu dus fingers crossed dat de Zylkene de scherpe randjes er voor hem afhaalt en we verder kunnen trainen

Hannah, wanneer je denkt dat er iets niet goed zit in de rug van Winter zou je eens naar Heiligerlee de chiropraktiker kunnen gaan. Hij is echt heel goed....Hij onderhoud het politiepaarden korps en is ook zeer goed met honden. Mensen kraakt hij ook wel eens begreep ik.. Maar hij ziet en voelt veel meer dan een dierenarts..

Leuk dat je gaat speuren!

Mijn buren hebben ook een witte herder en ervaren hem ook als zeer druk. Hij is nu drie maar nogsteeds heel druk..In huis is hij wel heel makkelijk, lief en rustig...zolang hij maar bij zijn baasjes kan zijn.

Hebben we het dan over Asterloo? Daar heb ik meerdere goede verhalen over gehoord inderdaad, ook mijn dierenarts wilde mij hier naartoe doorverwijzen wanneer de foto's niet iets als een hernia of beginnend spondolyse zouden laten zien. Momenteel laat hij echter compleet geen klachten zien, dus we laten het even rusten (foto's, onderzoeken, etc.) tenzij hij wel ineens weer last lijkt te hebben.

De rest van je post... snap ik niet zo goed Ik ga niet met hem speuren. Wel gedaan, maar nu het weer verslechterd is het moeilijk om een maatje te vinden die sporen uit wil zetten. Ter vervanging zijn we begonnen met GG Daarnaast ervaar ik Winter niet als zeer druk; Winter is een hond die altijd stijf staat van de stress. Hij schrikt zich rot van ieder vogeltje, blaadje dat valt, etc. Ook in huis loopt hij vaak te ijsberen wanneer er buiten vanalles gebeurt. Ja daarbij is hij druk, maar hij is niet 'gewoon' druk =P Ook voor een jonge hond is het abnormaal, hoeveel spanning hij ervaart... Helaas.

Eerdere 'highly strung' dus, of 'elektrisch geladen' zoals dat bij ons heet. ((Shadow heeft dat soms, springt dan een meter in de lucht als je hem maar aanraakt, maar goed da's af en toe en meestal een teken dat meneer weer eens flink moe gemaakt moet worden, anders dan bij Winter dus))

Heb je al eens ttouch of massage bij hem geprobeerd eigenlijk? Of heb ik dat al ooit gesuggereerd ....

Yep, de DA zei het laatst zo mooi: 'als het een viool was geweest, werd hij krom getrokken door zijn eigen snaren'. Massages krijgt hij van mijn moeder, vind hij heerlijk maar zodra het gedaan is schud hij zich eens uit en voila, daar is hij weer - helemaal opgeladen. TTouch moet ik mij echt eens in gaan inlezen, het klinkt super interessant

Momenteel ligt meneer onder zijn kussen te slapen... Lekker op de koude vloer met dat zware ding over zich heen. Alleen zijn neus steekt er onder weg =') Mafkees is het ook...