Een tweede hond?

Ik wil dolgraag een tweede hond erbij.

Maar...

Doe ik Jet hier een plezier mee? Jet heeft 3 jaar het ruim alleen gehad. Eigen speelgoed (vooral balletjes, daar speelt ze het liefst de hele dag mee), eigen botjes, eigen slaapplekjes, altijd volop aandacht alleen voor haarzelf. Als er een pup bij komt zal ze alles ineens moeten delen.

Jet speelt niet snel met andere honden. Maar met honden die ze van pup af aan kent speelt ze graag.

Wat vinden jullie hiervan, en hoe is het bij jullie gegaan toen er een tweede hond bij kwam?

Ik volg even, want heb eigenlijk precies t zelfde als jij! Bruno speelt ook alleen met honden die hij goed kent! En hij heeft zelfs 4 jaar lang het rijk alleen gehad hihi ;P

Mijn eerste teckel is 5 jaar alleen geweest, speelde ook nooit met andere honden toen er een herplaats poedeltje bijkwam. Dat ging vanaf dag 1 heel goed, het zijn nooit helemaal beste vriendinnen geworden maar lagen wel regelmatig samen in een mandje. Daarna heb ik alleen maar 2 en nu dan 3 honden gehad en dat gaat prima.

Toen ik alleen Punk had, en besloot om Cosmic erbij te nemen, was dit ook deels voor Punk. Punk vond andere honden eigenlijk wel leuk, ze speelde graag, en daagde mij regelmatig uit voor een spelletje om 7 uur 's ochtends. Daarom dacht ik dat ze een tweede hond, waar ze lekker mee kon rennen, wel leuk zou vinden.

Vond Punk het leuk? Tja, nee, ik denk het niet. Maar ze vond het ook niet vervelend. Denk ik.

Toen Punk overleed was het een no-brainer dat er een tweede hond bij zou moeten komen. Cosmic is een honden-hond. Zoals (bijna) alle Podenco's. In Spanje jagen ze in roedels, slapen ze samen in de schuur, ze zijn gewoon het liefst bij hun soortgenoten. Gooi Cosmic met 20 honden in de duinen waarvan er één een Podenco is, en daar gaat ze mee aan de haal. Cosmic is een hoopje ellende zonder hondenvriendje, en ik vermoed dat dat voor Wispa ook geldt. Mijn dames doen dan ook alles samen. Eten, slapen, spelen, rennen, mij vervelen..

Misschien zou je kunnen overwegen tijdelijk een hondje op te vangen? Of op de hond van een vriend(in) passen? Dan kun je eerst ervaren hoe Jet het vindt.

Tja... Nyx had gewoon pech, want daar plots was Skye.
Toen Skye kort weg was, na 2 weken bij ons, ivm plaatsing merkte ik toch een dag of 3 dat Nyx wat down. Dag 4 ging het beter en toen kwam mevrouw terug. Het eerste wat ze deed? Ruzie maken met Nyx, haha

Ondertussen spelen ze dagelijks :)
Zullen geen beste vriendjes worden denk ik, maar volgens mij zijn ze behoorlijk aan elkaar gehecht ondertussen :)

Pfoeh, een hondje opvangen zou ik niet kunnen.. Kan het niet over m'n hart verkrijgen om hem/haar dan weer 'weg' te moeten doen. 

 

Toen Jet een pupje was is de Labrador van mijn oom en tante hier een paar daagjes geweest, dat vond ze geweldig.  

 

Ze vind het ook fijn om bij andere honden te zijn. Ik werk in een dierenpension, Jet gaat altijd mee, dus altijd onder de hondjes. Maar daarna natuurlijk weer alleen mee naar huis. Soms denk ik wel dat ze zich echt verveeld thuis, dat ze het liefst wil spelen met een soortgenootje. Alhoewel ze op het werk niet tot nauwelijks speelt met andere honden..

 

Vind het wel moeilijk hoor.. Heb zo'n mooi pupje gezien..

Bedankt voor het starten van dit topic
Ik zit met precies dezelfde vraag. Borres is nu 6 en altijd alleen.
Het gaat zo goed met hem dat ik zelf het wel weer leuk vind om een hond erbij te nemen maar maak ik hem er blij mee?

Hij is heel erg op mij gericht en dan zal hij mij moeten delen.

Ik ben in mijn vakantie wel al het internet aan het afstruinen. Moet het dan een pup zijn? Of een hond uit het asiel?

Moeilijk hoor maar ik ga dit dus volgen. Ben benieuwd wat voor een besluit je gaat nemen.

Perdie vond/vind andere honden over het algemeen maar niets, ze speelt niet en ze is heel duidelijk in wat haar grenzen zijn. Daarom heb ik heel lang getwijfeld... Zou ze het wel leuk vinden? Wat als ze vechten? Een puppy of een volwassen hond? Reu of teef? Ik had echt zoveel vragen! 

 

Ik had ook geen mogelijke logés in de buurt dus die optie viel ook af. Uiteindelijk heb ik de sprong toch genomen met het idee dat ik het nooit zeker kan weten en ik wilde zo graag 2 honden hebben.

 

In het begin werd er wel gegromd en waren er wat spanningen, maar die verdwenen langzaamaan. Intussen zijn we meer dan een jaar verder en het is echt een fantastische beslissing geweest! Perdie is enorm open gebloeid, ze is nu nooit meer alleen en ze leren veel van elkaar. Zij leert hem dat hij niet altijd zo druk moet zijn en hij leert haar spelen. Ze durft nu eindelijk te wandelen zonder dat ik er altijd moet bij zijn, zolang Orga erbij is is het goed voor haar. En af en toe probeert ze ook te spelen met Orga, ze speelt nu met balletjes, rolt op haar rug en kwispelt heel de tijd! 

 

Het is natuurlijk een combinatie van verschillende factoren geweest (zoals sterilisatie) maar het is toch ook dankzij Orga dat ze nu zo is 

Neem geen hond voor de andere hond, als je een hond er bij wilt doe dat dan omdat je het zelf graag wilt.

vele honden hoef het helemaal niet zo te zijn dat het fijn is met een tweede hond erbij. buiten kunnen ze spelen met andere honden , binnen hebben ze het rijk alleen en krijgen ook alle aandacht alleen.

Bedenk dat twee honden altijd meer gaat kosten, dierenarts voeding enz.

en dat het wat moeilijker wordt om ergens naar toe te gaan, altijd makkelijker met een hond dan met meerderen.

ook zal men eens alleen met de ene hond er op uit moeten trekken , niet alles samen laten doen, goed nadenken erover.

en neem geen hond voor de ander , alleen voor jezelf.

Wij hebben ook sinds kort een pup erbij.

onze eerste hondje is nog niet zo oud, 1 jaar en 2 maanden.

Onze eerste hondje is altijd heel erg vrolijk na andere honden en heel speels nog. Elke hond die hij tegen kwam wilde hij op af en lekker mee spelen. Er zit echt geen kwaad in hem.

We dachten dat ook wel dat hij het al helemaal te gek zou vinden, een pup erbij!

 

maar de eerste dag dat de pup in huis was moest hij er niks van weten. Het was zelfs zo erg dat hij nog niet meer aan zijn waterbakken dronk.

gelukkig na 2 dagen trok hij iets bij. Hij wilde toch wel eventjes spelen met de pup. En zo is het eigenlijk steeds beter gegaan. Nu zijn het echte vriendjes. Hij laat ook veel toe van de pup!

 

zelf moet je wel de aandacht verdelen. Hier had ik in het begin iets moeite mee omdat ik heel erg gehecht was aan mijn eerste hondje. Ik stond wel volledig achter het besluit om een 2e pup te nemen! Maar omdat ons eerste hondje het in het begin helemaal niks vond de pup trok ik me dat erg aan en maakte me ongerust.

Nu gaat et super gelukkig !

 

 

Ik volg! :-D

Een hond buiten tegenkomen of een 2e hond in huis nemen is iets totaal anders en kun je eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Veel honden zullen een maatje erbij leuk vinden. Sommige honden willen de rest wat voor zichzelf houden en dan zul jij als baas ds moeten zorgen dat je hond er geen last van ervaart.

 Je kunt natuurlijk altijd pech hebben wanneer 2 honden elkaar echt niet liggen, maar ik denk dat in de meeste gevallen jij als baas zorgt voor een goede sfeer.. Of je nou honden hebt die elkaar graag opzoeken of juist de afstand liever wat groter houden. Het hoeft niet te betekenen dat je hond dan maar ongelukkig is met z"n kameraad. Maar lijdt het in goede banen en je hebt gewoon twee gelukkige honden.

Ik ben het helemaal eens met Willemijn.

Goeie vraag TS.

Ik heb een hondje erbij genomen. (Geadopteerd. Hij komt over een week) en natuurlijk hoop ik dat dat een maatje word voor Bailey. Samen spelen samen slapen etc. 

Maar dat is een romantisch beeld. Ik heb het hondje zeker uitgekozen op karakter. Ik denk namelijk niet perse dat Bailey het heel leuk gaat vinden. Die is nogal gesteld op mij zegmaar..  Daarom heb ik een lachoniek hondje gekozen waarvan vrij zeker is dat hij goed met andere honden kan. Niet dominant en niet overdreven onderdanig. 

Maar hoe het in de praktijk gaat moet ik afwachten. Misschien klikken ze heel goed misschien niet. Of misschien gaat het eerst heel goed en daarna niet meer. Daarom bereid ik me op het ergste voor en moeten ze elkaar ook leren negeren. Bailey moet hem accepteren en daarna kun je hopen op een soort "vriendschap" tussen de 2.

 

Moeten ze elkaar in het ergste geval echt niet? Dat is dan mijn verantwoordelijkheid want ik heb die keuze gemaakt. En dan moeten ze dus apart als ik eens weg moet. En dan moeten ze naast elkaar leven in plaats van met elkaar.

Dat zijn de consequenties van je keuze, en daar moet je goed over na denken.

 

 

Eens met Judith ook :)

Ik zelf wil het natuurlijk heel graag. Tuurlijk neem je een hond voor jezelf en niet voor de andere hond. Maar dat laatste vind ik wel belangrijk. Hun zullen er tenslotte ook mee moeten leven. Ik zal het heel jammer vinden als ze langs elkaar heen leven, en als Jet denkt dat ze haar spulletjes ineens moet gaan delen. Misschien vermenselijk is haar nu wel te veel, maar toch. 

 

Als ik al zeker weet dat Jet het niks gaat vinden dan was het niet eens het overwegen waard. Jet gaat voor. Het lastige is dat ik niet weet hoe zij er op gaat reageren op langere termijn. Ze kan prima overweg met honden, vooral met honden van haar kaliber. Er zijn ook al eens honden hier over de vloer geweest, ging ook allemaal goed. Ze lag ook altijd graag bij het Jack Russelltje van mijn tante. Ze speelt graag met haar beste vriendinnetje (een Labrador) daar deelt ze ook alles mee...

 

 

Ik wil graag een tweede hond voor mezelf, niet voor Borres. Dus dat zit wel goed. Het zal super zijn als ze elkaar liggen en met elkaar spelen maar ik besef best dat dat niet altijd hoeft te klikken. Acceptatie van elkaar ben ik al blij mee.

Waar ik het meest mee zit is de wenfase. We kunnen wel wat vrij nemen om het nieuwe hondje te laten wennen maar als we toch weg moeten en toch moeten gaan werken, hoe moet dat?
Dat is het enige waar ik geen oplossing voor heb.

 

Ik denk, maar ik heb daar zelf geen ervaring in, dat als je hond makkelijk is met andere honden het wel moet lukken. Juist op een wat langere termijn want dan hoort de nieuwe bij de roedel. Maar ja, ik volg dit topic niet voor niks.

Sascha was net als Jet, alles alleen gehad, speelde bijna nooit met andere honden.

En toen kwam Odi. Sascha was wel wat ouder (6 jaar) en Odi was al een beetje pup-af (8 maanden). Dat maakte alles wel wat moeilijker.

Maar wij namen ook geen tweede hond vanwege haar, maar vanwege mij. Natuurlijk hebben we wel over haar nagedacht en hadden we al afgesproken dat Odi terugging als het niet ging.

 

De eerste paar weken wilde ze ook echt niets van hem weten. Hij dronk háár water, at háár voer, speelde met háár speeltjes en lag bij háár baasje. En dan was hij ook nog eens niet zindelijk en wilde hij wel graag bij haar zijn! Ze was echt gefrustreerd.
Maar toen ze erachter kwam dat Odi alleen steun zocht bij haar, heeft ze het fantastisch opgepakt. Ze nam echt een moederrol aan, ze steunde hem zo erg.

 

Nu is ze wat ouder, wil ze niet meer spelen etc etc. Ik merk dat ze meer haar rust zoekt, terwijl Odi graag wil spelen. Het is natuurlijk ook wel een groot leeftijdsverschil (5 jaar).

Maar dat is bij Jet niet aan de orde.

Ik ben wel benieuwd wat voor pup je op het oog hebt!

Typisch eigenlijk Irma; Over de wenfase maak ik mij juist totaal geen zorgen.  Jet gaat altijd mee naar het werk, een eventuele 2e hond gaat dan ook gewoon mee. Ik ben niet veel weg, als ik al weg ben is er of iemand thuis of Jet gaat gezellig naar opa en oma. 

 

Ik denk ook haast wel dat het gaat lukken. Maar op de een of andere manier vind ik het sneu voor Jet dat ze alles moet gaan delen. Maar misschien vind ze het ook wel helemaal het einde.. 

 

Dat is wel erg fijn dat ze meekunnen naar je werk. Dat heb ik juist niet. Ik denk zelf dat als je de aandacht goed verdeeld en af en toe de aandacht in het begin richt op de een of de ander het wel goed moet komen. Wij vinden het zielig als ze moeten delen maar een hond weet niet wat zielig is. Die denkt niet wat ben ik zielig. Wij vinden het zielig. Dus als je er zelf voor zorgt dat ze geen liefde en verzorging tekort komen zit dat wel goed.

Ik zit dus enorm in over de wenfase. Hoe kan ik ze verantwoord alleen laten zolang ik nog niet weet of het goed gaat? De nieuwe in de bench maar Borres niet gaat niet goed denk ik, de nieuwkomer op de gang in bench dan kost dat denk ik mijn deur ( dan wil Borres erheen). De nieuwkomer in bench in garage, mmmmm dat vind ik weer niet zo'n fijn idee. Maar wel het veiligst maar dat vind ik weer zielig ( ik doe het ook hoor, invullen wat zielig is).

Succes met de beslissing. Heb je al een hondje op het oog?

Wij wilden graag een hond erbij en hadden het idee dat Ten daar geen problemen mee zou hebben. Het gebeurde echter eerder als verwacht/gepland dus een puber en een pup maar hier verliep alles op rolletjes. En Ten heeft in principe niks hoeven delen op het dak boven zijn hoofd na want dezelfde aandacht die hij vóór Loco kreeg, kreeg hij ook toen Loco erbij kwam. Er is helemaal nergens op ingekort wat dat betreft. Wij kregen het alleen maar bijna dubbel zo druk ermee 

 

In het begin hebben wij hem wel altijd voor laten gaan dus bv. eerst aanlijnen en al het andere wat je niet gelijktijdig in je eentje bij 2 honden kunt doen. Naarmate beide kerels ouder werden is dat verwaterd en ging het gewoon hoe het toevallig uitkwam of bewust eerst degene die zich het beste gedroeg zoals bij opwinding om op samen op pad te gaan bv.

 

Het is een heerlijk stel maar absoluut ook 2 heerlijke karaktertjes die apart van elkaar net zo goed functioneren, iets wat wij heel belangrijk vinden.

 

 

Dips is er bij gekomen toen lola 8 maanden was! Lola vond het heerlijk als baer hier was! En als hij weg was werd ze somber..
Zelf wilde ik ook een hond erbij toen kwam dips op ons pad. We zijn samen gaan wandelen en het klikte! Dus dips ging mee! Thuis waren het meteen dikke vriendinnen. Lola liet haar grenzen zien! En leerde dips de regels in huis :p eten van een bord jatten mag niet etc..
Nu zijn we 8 maanden verder en is nummer 3 op komst! Dips is vrij gesloten, lola vind alls en iedereeen leuk:p dus we gaan voor een pup die open is..
Na veel overleg met verschillende fokkers gaven ze allemaal het zelfde aan! Een rasgenoot die open is zal dips veel aan hebben! We kijken dus vooral welke pup met haar matcht. En natuurlijk met ons! Ik wil graag gaan showen dus geen pup met schoonheidsfoutjes,
Gelukkig hebben we keuze uit 5 teefjes. Dips gaat ook lekker mee als ze 3 weken zijn

Lola en dips zijn overigens nog steeds dikke vriendinnen! Doen alles samen. En lola is dan ook een grote hulp geweest voor de angsten van dips!

Nina kwam erbij toen Lara 10 jaar was. Spijt nee, gemakkelijk ook zeker niet. Lara heeft altijd dominante trekjes gehad. Ik wist dat ik Lara met een pup niet blij zou maken maar ja ik wou zo graag... Lara is nooit iets te kort gekomen, en ik heb haar rol ook wel bevestigd. Ik heb haar beschermd voor een onstuimige pup, en de pup voor een dominant kreng. Drinken en eten gebeurt uit eigen bakken, balletjes zijn voor Lara (Nina heeft daardoor ook niets met balletjes, te vaak de kous op de kop gehad), maar de dummy is voor Nina. Uitlaten eerst Lara en dan Nina, nu maakt het niets meer uit. Voer en kauwmateriaal krijgen ze nu in willekeurige volgorde.

 

Lara is wel weer actiever geworden sinds er een hond bij is.

 

Maar eerlijk... Ik had meer medelijden met de pup dan met Lara. De pup wou spelen (mocht niet van Lara, wat weer niet van mij mocht), de pup wou bij Lara liggen (mocht niet van Lara), de pup wou spelen met Lara (wat ook weer niet mocht van Lara), verzin het het mocht niet van Lara. Echt ruzie is er nooit geweest daar is Nina te zacht voor. Nina loopt nog wel eens uitdagend langs Lara van "kom pakt dan gaan we spelen" maar Lara gaat er nooit op in. Ze liggen ook nooit samen of iets. Maar ze toleren elkaar en Lara beschermde de pup buiten ook zeker wel.

 

Het gekke is dat Lara met de wat dominantere labradorpup (nu bijna 9 maanden) van mij moeder, waar ze een paar keer mee in de clinch heeft gelegen, wel heeeel soms mee wilt spelen. (Lara heeft nooit echt gespeeld met andere honden. Spelen voor Lara is spelen met ons met de bal...

Onze golden Jazzy was eerst ook een paar jaar alleen toen Sally erbij kwam. 

 

Ik / wij wilden er zelf een 2de bij en dat dat wellicht ook leuk voor Jazz zou zijn is dan leuk meegenomen. 

 

Toen Jazzy al stuk ouder was kwam Coach erbij nr 3. Ook meer voor ons zelf, mocht Jazz weg vallen dan toch wat meer afleiding om het te verwerken. Maar gelukkig heeft jazzy nog een jaar of 3 van de andere 2 kunnen genieten. 

 

reden voor nr 4  en nu nr 5 eh .... wij zijn knettergek. 

 

De ene hond heeft iets meer tijd nodig om te wennen maar uiteindelijk gaat dat vrij snel. Ook hier wel steeds de laatste hond als laatste eten, riem etc gedaan. En inderdaad ... hoe meer honden je hebt hoe meer de kosten zijn, hoe drukker je bent etc etc etc, maar je krijgt er ook zoveel voor terug. En vind het nog steeds mooi te zien hoe ze nog steeds van elkaar leren en groeien met name hier Mc en Ziva. 

 

Als jij eraan toe bent dan zal het met Jet ook prima gaan. 

 

 

Wij hebben lang getwijfeld, het eerste jaar was er sowieso geen sprake van vanwege het (her)opvoeden van Santa.

Het jaar erna was het wel/niet, op een gegeven moment bijna eentje ergens opgehaald omdat ik die op MP zag en het zo erg vond. (moest na een week weg want de dochter was bang, Golden teefje van 9 weken)

Afgelopen jaar hadden we het er weer over, en nee.

We doen het niet.

Ten eerste vanwege de kosten en aandacht die Santa met zijn gezondheid ons kostte.

Ten tweede, hij speelt echt heel graag met andere honden, mits ze niet te hyper en te wild zijn, maar hij kan ook zo graag met ons zijn.

Wij hebben het idee dat het voor hem heel veel spanning zou opleveren, en het gaat nu net zo goed.

 

 

En ik maar blijven wachten op FB tot ik heeeeel misschien iets zag over een tweede hond... 

 

Nee ik snap jullie helemaal... Mijn vriendin en haar ouders wouden ook eigenlijk een tweede hond, maar hun hond was al ruim 8 jaar, kon aan de lijn niet met honden en werd er soms wel nerveus van.....  Uiteindelijk hebben ze het toch gedaan en zijn die twee de beste maatjes! :-)

 

Dit heeft me heel erg aan het denken gezet.. Ik wil heel graag een tweede Golden, maar durfde de gedachte en hoop nooit verder te laten gaan omdat Max nu alle aandacht gewend is. En Max kan zo graag bij ons zijn... Maar spelen met andere Goldens (Retrievers) kan hij echt heel leuk!Als hier een hond over de vloer komt dan gaat dat helemaal prima....

 

Twijfels, twijfels.... Ook m.b.t. het wandelen.... Als je apart gaat wandelen en ik 1 van de twee moet achter laten lijkt me zooooo zielig haha.... 

 

 

Mijn ervaring met een tweede hond. Wij hebben het gedaan omdat ik er graag een tweede hondje bij wilde en omdat ik dacht dat Gruul het ook wel erg leuk zou vinden. Buiten trok hij al erg snel naar honden, hij wilde met alles spelen, hij zocht iedere hond op die hij maar kon vinden zo ong. En hij is niet dol op mensen buiten mij en mijn vriend om.

Vanaf dag 1 is het eigenlijk wel goed gegaan, Gruul heeft Thalia een paar keer op haar plek moeten zetten (wat niet werkt, Thalia word steeds brutaler dus ik denk dat ze zichzelf wel boven Gruul weet te werken, Gruul is veel te lief) Soms moesten we Gruul even mee helpen omdat de kleine pup hem niet met rust liet. Ik heb hier ook veel gehad aan de kalmerende signalen van Turiod Gaas. Zo kon ik veel beter zien wanneer Gruul gromde om haar weg te jagen of wanneer het gewoon bij het spel hoorde. Zo kon ik hem dus ook beter mee helpen.

 

Sinds die kleine er is hoeft Gruul buiten niet meer naar iedere hond toe, hij is wat kieskeuriger geworden met welke hond hij wel en niet wil spelen. Thalia hangt erg aan Gruul maar ze kan ook zeker haar eigen pad trekken. Vaak moeten we Thalia buiten ook even met de stem corrigeren omdat ze Gruul lastig wil vallen. Dit doet ze door achter hem aan te rennen, in zijn nek te buiten en te blaffen. Terwijl Gruul gewoon lekker een stukje wil rennen, hij wil helemaal geen kleine Thalia van zich af schudden. Zo spelen mogen ze thuis van mij maar buiten niet. De laatste tijd resulteert dit er ook vaker in dat Thalia aan de lijn zit terwijl Gruul met een andere hond speelt. Omdat Gruul van Thalia anders niet de kans krijgt om met een andere hond te spelen.

In huis zijn het dikke maatjes, soms moet er even moeilijk gedaan worden maar niet in de mate dat het eng is. Gewoon even onderling elkaar erop wijzen wat ze wel en niet leuk vinden. Ze slapen tegen elkaar, eten met elkaar, wandelen met elkaar (wat ik misschien weer eens een paar keer apart moet doen)

 

We hebben naar het karakter van Gruul gekeken voordat we er een tweede hond bij namen, het karakter van Gruul moet wel overeen komen met de pup, zodat ze ook echt iets aan elkaar hebben.

 

Ik vind het heerlijk!

Haha Rebecca, je weet maar nooit hoor.

Santa was hier ook sneller dan het licht.

Maar het is nu gewoon eindelijk wat relaxter, gezondheid aardig in balans, gedrag zien we nog steeds groei in, wel lekker om daar even van te genieten.

En iemand die altijd 2 Labs had, nu nog maar eentje, zei het ook, het is echt als je bv weggaat veel lastiger, van alles 2, de ruimte, maar ook waar je komt, één hond, zeker bij de grotere rassen, neem je makkelijker mee.

 

Oooh ik ken het!! Doortje is 5 jaar alleen geweest en ik zit al langer te denken over een tweede. Eerst wilde ik evt een herplaatser nemen, maar inmiddels wil ik liever een pup. Ik had eigenlijk net besloten om het definitief niet te doen, toen ik een teckel te logeren kreeg voor bijna 4 weken. Dat ging zo goed met Doortje. Ze speelden niet, maar lagen wel tegen elkaar aan en Doortje was absoluut niet jaloers.
Doortje is ook niet speels, maar als ze een hondje eenmaal kent, vind ze het wel leuk om af en toe lekker te ravotten. Nou ja ik heb nog even om erover te denken, want ik zal toch eerst moeten sparen