Castreren?

Hallo,

Heb even een vraagje,

Momenteel merk ik dat Ozzie wat last heeft van zijn hormonen. Er woont een loops teefje in de buurt en hij is helemaal van de kaart. Zelfs ook de hond van de overburen...

Ook loeit hij in de tuin als een wolf en wanneer hij de kans krijgt loopt hij weg zoals vanmiddag. Hij plast overal tegenaan. Hij is de straat opgerent en ontsnapt uit huis en was een gevaar op de weg! Een buurjongen met hond heeft hem tegengehouden omdat hij daar op den duur naartoe gelopen is.

Ik ben altijd tegen castreren geweest omdat de nadelen mij niet aanspreken....Maar is dit nu een moment om dit te heroverwegen? Hij is nu 1,5 jaar.

Alvast bedankt voor het meedenken.

Als er een loops teefje in de buurt zit dien je zelf ook op je reu te letten.....

Om de reden die je opgeeft vind ik het onnodig om te castreren. Het overal tegen aan plassen heb je zelf in de hand. Medische oorzaak vind ik iets anders.

Ik heb hier een dekreu en 2 loopse teven op dit moment.

Zelf consequent zijn helpt hier goed.

Er is 1 of ander middeltje dat "geslachts drift" heet..schijnt te werken bij dit soort gedrag van reutjes. Ons werd t ook aangeraden maar mijn ouders wouden Bruno laten castreren

Ik zou castratie zeker niet aanraden want de dagen (bij ons weken..) erna zijn beslist geen pretje :( Bruno had veel pijn en moest nog een paar keer terug naar de DA voor een prikje tegen de jeuk en stress enz. nee ik laat een reu noooit meer helpen!!

het is een normaal iets dat er gecastreerd wordt, maar de nadelen wegen niet op tegen de voordelen, 1.5 jaar, opvoeden helpt, wees heel conseqwent.

hier lopen twee reuen met een eigenaar waarvan de honden een loopse teef echt negeren, ik heb daar ontzettend veel respect voor, mijn Bamse is loops en zijn honden kwamen op haar af, mijn roep van ze is loops en hij, mooi toch ????

na een berisping van de eigenaar kwamen de honden rechtsomkeer naar hem toe, en vervolgde hun weg, mijn verbazing alom, de eigenaar heeft geen homo honden en zijn beiden niet gecastreerd, zijn antwoord, conseqwent zijn niet even maar altijd.

en doe wat met je hond, alleen wandelen en de hond overal laten snuffelen zal niet helpen, iets leuks met je hond ondernemen zodat tie wordt afgeleid van de loopse teven.

lees je ook eens in, wat castreren inhoudt, dat kan je vinden hierboven bij de encyclopedie, lees dat eens op je gemak door.

bij medisch in de encyclopedie, en dan castratie.

Okee er is dus een middel voor om dit te verminderen, consequent en duidelijk zijn en afleiden...

Misschien dan ook ergens anders gaan wandelen bedenk ik me nu..

@ Cia ik neem ook graag van je aan met twee loopse teefjes en een Reu dat dit gedrag gecorrigeerd kan worden.

@ Angelique ik moet er ook niet aan denken dat mijn hondje met zoveel pijn rondloopt.

" lees je ook eens in, wat castreren inhoudt, dat kan je vinden hierboven bij de encyclopedie, lees dat eens op je gemak door.

bij medisch in de encyclopedie, en dan castratie. "

willemijn, baasje van bamse .

 Dank je wel!

Ik zal eerst gemisch castreren om te zien hoe je hond er op reageerd.

 Dat zou ook een idee zijn, is ook niet meteen heel definitief...Zijn hier op het forum mensen die ervaring hebben met deze manier van castreren? Ook lees ik iets over een Chip of staafje wat me al veel heftiger lijkt voor de hond...

@ willemijn Momenteel lees ik het stukje castratie in de anceclopedie en herken dit gedrag...Hij likt niet tot bloedens toe maar het janken en weglopen met oostindische poep in zijn oren is best heftig..:

Zodra er ergens in uw buurt een teef loops staat (en dit kan tot km ver in de omtrek zijn), pikt uw hond deze geur op. Hij krijgt de drang om zich voort te planten en wordt daardoor onrustig. Doordat hij letterlijk niet zijn neus achterna mag gaan, geraakt hij gefrustreerd. Dit kan zich uiten door plots beginnen janken of huilen, aan deuren krabben, voortdurend rondlopen, zijn staart achterna jagen of zichzelf tot bloedens toe likken. U kan uw hond van deze frustraties af helpen door hem te laten castreren.

Ook ken ik mensen met een Friese stabij die geholpen is, maar zijn vacht is niet me zo mooi als het was en hij is enorm dik aan het worden. Tijdens een potje stoeien viel hun hond zowat om van vermoeidheid terwijl dit eerder niet zo was.

Zodra er ergens in uw buurt een teef loops staat (en dit kan tot km ver in de omtrek zijn), pikt uw hond deze geur op. Hij krijgt de drang om zich voort te planten en wordt daardoor onrustig. Doordat hij letterlijk niet zijn neus achterna mag gaan, geraakt hij gefrustreerd. Dit kan zich uiten door plots beginnen janken of huilen, aan deuren krabben, voortdurend rondlopen, zijn staart achterna jagen of zichzelf tot bloedens toe likken. U kan uw hond van deze frustraties af helpen door hem te laten castreren.

als dit gebeurt , aan jou om je hond af te leiden en conseqwent te zijn, het is niet alleen voor en nadelen. zorg voor genoeg afleiding.

Hoi, ik heb met 15 maanden een chip laten zetten bij Beer. Op voorhand was ik ook tegen castreren, maar na een paar maanden met chip, moet zeggen dat ik nu heel erg aan het twijfelen ben om hem toch te laten castreren. Je zou sowieso een chip kunnen laten zetten en kijken hoe Ozzie hierop reageert? Als t niks is, dan weet je dat iig. 

 Hoe reageerde jouw hond hierop? Een chip of staafje?

Ozzie heeft ook voorhuidsonsteking en lekt een pussige vloeistof in huis.

Beer heeft een chip (die brengen ze in dmv een dikke naald, vond ie niet leuk!). Voorhuidsonsteking is over (maar dat vond ik geen reden, wel fijne bijkomstigheid dat hij nu niet meer druppelt). Hij was enorm macho (niet in huis of naar ons toe) naar bijna alle honden. Heeft misschien ook iets te maken met onze angstige andere hond. Natuurlijk ben ik met hem gaan trainen, maar op een gegeven moment kon ik helemaal niet meer tot hem doordringen. Ik woon in een omgeving met ontzettend veel (vooral niet-luisterende, loslopende) honden. Elke wandeling was het raak, kon gewoon niet meer ontspannen wandelen. Hij bleef zich maar opblazen als een brulkikker. Uiteindelijk dus toch maar castratiechip geprobeerd, terwijl ik wist dat castratie vaak geen gedragsproblemen oplost. Maar hij is zoveel meer hanteerbaarder geworden, trainen is weer leuk, hij heeft oog voor mij, is veeeeel zachter in zijn benadering naar andere honden toe, heeft nu echt weer vriendjes. Ook geen geloei meer bij de achterdeur. En ik ook niet meer in de stress dat hij ontsnapt om achter de loslopende loopse! buurhond te gaan! Mijn buren vinden het Echt Serieus Leuk als er een oeps-nestje zou ontstaan

Aangezien Beer nu echt veel relaxter en vrolijker is, zit ik nu zwaar aan castratie te denken. En ja, ik ken alle nadelen. Maar ik had niet verwacht dat mijn hond zo zou 'opknappen' doordat hij nu niet meer gedreven wordt door zijn hormonen! En tis een terrier, echt niks slooms aan hoor, blijft een actief baasje, maar veel minder scherp in gedrag.

Heb met een gedrags deskundige voor honden gebeld voor advies. Zij heeft mij aangegeven dat hij in een flinke pubertijdsfase zit w.s. Hij heeft daardoor grenzen, opvoeding en structuur nodig, vooral ook rust omdat door te weinig rust dit gedrag toe kan nemen.  Ozzie is dan wat aan met zichzelf. Ze vertelde me dat puber mensen kinderen ook niet allemaal gecastreerd worden, maar dat ze de hormonen juist nodig hebben om in balans te komen wat bij Ozzie ook het geval kan zijn. Met drie jaar is hij volwassen en dan ziet het gedrag door opvoeding er w.s. al weer heel anders uit. Zij adviseerde me om eerst kort durend chemisch te castreren met een spuit om te kijken wat dit met het gedrag doet. Eerst ga ik dit maandag direct zo regelen.

Ja dat klopt idd, ze hebben natuurlijk die pubertijd / hormonen nodig. Maar ik had begrepen dat die injectie (dus die kortdurende) niet zo goed voor de gezondheid is?? Maar dat zou je anders maar aan je dierenarts moeten navragen?

 Okee, bedankt voor deze tip ik ga mij hierin verdiepen. Anders overweeg ik het staafje of chip net als jij. Ik ga dit uitzoeken.

ook de implantaat verandert de hormonen he, die ze nodig hebben, die worden dan ook buiten spel gezet.

Maar dat is toch een beetje dubbel dan zoals het hier staat? Ze zegt (even ih kort) dat je moet blijven opvoeden/trainen met voldoende (evt. extra) rustmomenten omdat hij de hormonen juist nodig heeft. Indien je voor de chemische castratie gaat al is het tijdelijk dan worden die hormonen toch alsnog stilgelegd?

 @manuela en Willemijn daar hebben jullie ook gelijk in. Ja klopt, maar ik heb het idee dat ik hier wel iets mee moet. Ik voed behoorlijk duidelijk en consequent op maar ik heb het gevoel dat ik niet tegen Ozzie zijn hormonen op kan qua het sturen van zijn gedrag. 

Ja dat is een ware uitdaging bij sommige intacte heren.......ik weet er alles van. Moeilijke persoonlijke keuze die een serieuze afweging waard is.

 Heb jij die keuze ook moeten maken? Hoe heb je dit gedaan?

Dan zou ik eerst een plantaat overwegen. Castreren is zo definitief. Aan castreren zitten ook nadelen, een onzekere reu kan nog onzekerder worden. Toename in gewicht, de ok is een risico en zo zijn er nog wel meer tegens. Dus ik zou eerst als je echt twijfelt een plantaat proberen

" Dan zou ik eerst een plantaat overwegen. Castreren is zo definitief. Aan castreren zitten ook nadelen, een onzekere reu kan nog onzekerder worden. Toename in gewicht, de ok is een risico en zo zijn er nog wel meer tegens. Dus ik zou eerst als je echt twijfelt een plantaat proberen "

Suzanne en Luca

 Ja ik zit hier zeker aan te denken. Een implantaat blijft behoorlijk lang zitten....Ik zie voor hem tegen een operatie op al is een implantaat met zo'n grote holle naald ook geen pretje las ik..brrr. Narcose is ook helemaal niet zo goed voor de hersentjes, voor mensen ook niet.

Mijn vorige reu was echt verschrikkelijk met loopse teef... 3 weken niet eten, niet willen drinken (en als hij dan wou drinken, dronk hij liters ineens die hij dan weer uitbraakte)

dag en nacht janken, geen rust vinden...

Ontzettend zielig. Ik heb hem er voor weggedaan want het was niet te houden.

Ik ben niets met een gecastreerde reu dus dat was geen oplossing (tuurlijk kon het wel, maar dan zou ik er praktisch geen tijd meer voor hebben en dat is nog zieliger).

Als het echt zo erg is, vind ik castreren gewoon een goede oplossing.  Jij blij, hondje blij, honden uit de buurt blij en baasjes uit de buurt blij.

 Trouwens schiet me ineens te binnen dat Ozzie een vriendje heeft die ook een implantaat heeft. Dit hondje is net zo'n heerlijke speelse losbol als Ozzie maar bij dit hondje zie ik zeker de voordelen van het implantaat. De verschillen die ik als reden genoemd hebben waarom je een hond zou castreren vallen tussen deze twee als dag en nacht op. Zij de eigenaressen van het hondje met implantaat merkte ook meteen als het implantaat uitgewerkt was...

 Ja  Ozzie eet nu ook heel slecht. Eet met pijn en moeite...geen of weinig rust en janken idd. Het janken vermindert wel iets. Mijn buren vonden dat Ozzie ook wel flink kon wolven.

Buren verderop hebben hun stabij gecastreerd maar hij word enorm dik en zijn vacht is dof geworden, ik vind hem niet meer zo mooi als dat hij was....ook een dilemma hoor.

Ik vond dit nog:

Wilmy Verheul: “Dat getracht moet worden om een overschot aan honden te voorkomen is een feit. Om dat op deze manier te doen vind ik discutabel: hormonen hebben een grote invloed op het lichamelijk en geestelijk volwassen worden van een hond. Door castratie op een zodanig jonge leeftijd toe te passen ontneem je de hond de mogelijkheid om op een normale manier volwassen te worden. Je kunt je afvragen in hoeverre dat ethisch te verantwoorden is.”

http://www.charlotte-post.nl/?p=359

Scott was bijna 2 jaar toen hij bij ons kwam. Zijn vorige eigenaar wilde hem laten castreren, maar omdat ze zagen aankomen dat Scott misschien herplaatst moest worden wegens enorme allergie van de man (die steeds erger werd) hebben ze het niet gedaan. Scott werd geregeerd door zijn hormonen, liep alle reuen enorm uit te dagen en vloog overal grommend op af. Totaal niet te bereiken. Omdat wij een band op moesten bouwen, wilde ik één keer een implantaat laten zetten en vervolgens keihard met hem gaan trainen. Wat een verademing! Hij begon te luisteren, vond trainen en met mij samen werken leuk, er kwam rust in zijn kop, reuen vloog hij niet meer grommend op af. Helaas, toen het implantaat was uitgewerkt na een maand of 8, begon alles opnieuw. Zijn hormonen brachten enorm veel stress en onrust voor hem, niet normaal meer. Ik heb er een gedragsdeskundige bij gehad en zij had nog nooit meegemaakt dat een reu daar zoveel last van had. Dus weer een implantaat en met 3 weken zat hij weer veel beter in zijn vel. Uiteindelijk heb ik hem wel laten castreren. Inderdaad is zijn vacht wolliger geworden, maar dat is een kwestie van verzorging. Met de mars coat king haal ik het wol eruit. Ik krijg alleen maar complimenten over hoe hij eruit ziet. En dik worden heb je zelf in de hand. Voor ons heeft het alleen maar voordelen gehad. Hij is nog steeds heel gespannen bij de ontmoeting met vreemde honden, maar bij de meeste honden zie je de spanning heel snel van hem afglijden en speelt hij, zelfs met intacte reuen, iets wat eerst ondenkbaar was. Het blijft oppassen, want hij is niet met alle honden even makkelijk, maar als ik nu zie dat hij niet kan ontspannen bij een hond, kan ik hem veel makkelijker weer mee roepen. Dus voor mij alleen maar goede ervaringen, terwijl ik er altijd faliekant tegen ben geweest.

 Enorm bedankt voor jouw ervarings verhaal! Wat fijn dat jouw hondje wat rust in zijn hoofd kon krijgen daardoor en je weer met hem kon werken! Ook een omslag voor jou, je was er eerst op tegen, maar hebt er door dit te doen toch een goede ervaring aan over gehouden. 

 Heb zojuist ook een hollistische dieren arts gemailt met de vraag wat voor middel dit zou kunnen zijn wat jij aangeeft en of 't hondje misschien op een andere manier meer rust kan krijgen..Ben benieuwt.

Ik stel hierom mijn bezoek aan de dierenarts nog even uit.

http://www.nmlhealth.com/p,34,454/Puur-Geslachtsdrift.aspx

Ik heb er zeker serieus over nagedacht en als het eens een keertje minder soepel verloopt wil ik in mijn frustratie vd tijdelijke onbereikbaarheid nog wel eens roepen dat die ballen eraf gaan. Maar dat zijn dan voornamelijk loze woorden van mijn kant. 

Tot nu toe heb ik mijn reuen dus allemaal intact gelaten. Zo ook mijn 2 huidige kerels die inmiddels ook volwassen zijn met dik 3 en bijna 4 jaar. Je honden en jezelf moeten ermee leren omgaan en net zoals met alles is dat niet binnen een maandje gepiept vandaar dat ik er tot ad volwassenheid zelf uberhaupt niet aan begin.  Waarom voor alles in de opvoeding en begeleiding tijd uittrekken en voor dit niet? Overgaan tot castreren kan altijd nog als een hond echt volwassen is.

Iedere situatie is anders en ieder moet die beslissing zelf maken. Er zijn genoeg voorbeelden waarin ik het zelf waarschijnlijk ook had gedaan (en zeg nooit nooit) maar persoonlijk denk ik dat die beslissing ook te vaak uit gemakzucht wordt genomen.