chanel wilt niet wandelen:(

Mellow loopt meestal voor me, vind ik op zich fijn, want dan kan ik zien wat ze doet (poep eten, poep rollen of ineens keíhard ergens achteraan willen rennen) en daarop anticiperen.

Maar ze loopt ook wel eens achter me, meestal wacht ik dan even, want dan snuffelt ze ergens aan (en stort zich er vervolgens vól overgave in...) of ze doet een plas.

Ik kijk sowieso tijdens het lopen vaak om. Wil niet verrast worden door plotselinge fietsers-zonder-bel of joggers, want dan kan ze behoorlijk uitvallen. Zie ik ze aankomen, dan zeg ik dat tegen haar, gaan we aan de kant en dan wachten we tot de persoon is gepasseerd.

Komt er een hond aan, dan roep ik haar even bij me (en luistert ze niet, dan hengel ik haar wel naar me toe ) 

Als je gewoon regelmatig om kijkt dan zie je het op tijd aankomen en kun je daarnaar handelen.

Als ik haar echt naast me wil hebben, bijvoorbeeld bij een bochtje, dan roep ik haar even bij me of ik laat haar wachten (afhankelijk van waar ze is) en dan gaat de Flexi even op slot.

Met oversteken heb ik haar gelijk de tweede dag al "wacht" aangeleerd en ze weet nog steeds heel goed wat dat betekent. Oversteken doen we samen, niet zij 7 meter voor of achter me.

Verder maakt het me werkelijk waar helemaal níks uit waar ze loopt. We lopen in het bos voor onze ontspanning en als zij ontspannen is, ben ik dat ook. Maar... ben ik ontspannen, dan is zij dat ook. Het werkt heel erg op elkaar door.

Ik heb ook een periode gehad dat ik met lood in mijn schoenen naar huis reed om haar te gaan uitlaten want 'ze zal toch niet weer...' (vul maar in). En dan gebeurde het dus juíst. Hoe meer ik dacht 'als ze maar niet...', hoe meer zij het deed.

Het heeft mij heel erg geholpen om het gewoon los te laten. Wil ze niet plassen? Dan niet, prima. Doet ze een plas ("dat is een grote plas") en wil ze daarna naar huis: ook goed.

Wij hebben best een rotperiode gehad toen ze zo enorm bang was hier, ik stond op het punt van instorten, maar vanaf het moment dat ik ben gaan doen wat zíj aankan gaat het beter. En gaat het eens niet goed: morgen weer een dag.

Ik heb mezelf behoorlijk moeten aanpakken, want een groot deel van de problemen kwam toch echt door mijzelf. Natuurlijk speelt haar zijn ook mee, maar ik versterkte het enorm.

Wat ik maar wil zeggen is dat het al veel kan helpen door er zelf wat luchtiger mee om te gaan. Niet denken 'wat zal de buurt wel niet denken' of 'ik loop voor schut', maar daar moet je gewoon plat gezegd even lekker schijt aan hebben