chanel wilt niet wandelen:(

hoi hoi

ik heb een wat oudere hond een tijdje geleden aangeschaft

ze is lief en aanhalig maar 1 ding wilt ze niet

ik probeer altijd met de 2 hondjes te wandelen want de kleinste vind dat super leuk

het probleem met lopen aan de lijn is er altijd al geweest met chanel

soms gaat het beter maar meestal sta ik voorschut met haar buiten

ik kan haar niet lokken met eten want ze eet als een muis en lust bijna niks

en mijn vraag is dus wat is de reden vooral dat ze niet wil?

ze heeft een verleden waar ik bijna niks van weet

en wat kan ik doen om het leuk te maken?

ze lijkt ook bang te zijn van de riem en ze heeft een tuigje en ze rilt ook in het begin

ze is we zindelijk maar dan moet ze wel in de tuin kunnen

verder gaat het goed de pup is ook al zo goed als zindelijk en is altijd blij

jaja ik vind het jammer als ze altijd thuis is dan moet ze zich toch vervelen?

haar leven lijkt zo saai in mijn ogen ik hou van dingen doen en de hondjes neem ik mee als het kan

graag hoor ik van jullie

Ik kan niet heel veel uit je verhaal opmaken. Wat doet Chanel wanneer je gaat wandelen? Hoe is haar houding etc.etc.

Wat ik wel uit je verhaal opmaak is dat ze rilt en bang is wanneer je de riem om doet. Hier gaat het dan eigenlijk al mis. Die riem roept angst bij haar op.

Maak die riem dus leuk. Door haar positieve ervaringen met de riem te geven. Rustig aan laten wennen. 

Je kunt de riem af laten binnen en om doen als ze bijvoorbeeld eten krijgt. 

ze wil niet mee lopen gewoon

of ze loopt zacht mee en als ik wil dat ze naast me loopt in plaats van ver achter mij wat ik niks vind gaat ze helemaal niks meer doen

ik heb chanel al een tijdje en ook al vind ze het niet leuk ik probeer het bijna elke dag

ze is al bijna 4 jaar dus heel blij van iets word ze bijna nooit om het leuk te maken

in het begin rende ze het huis door met die riem achter zich aan

want dan liet ik hem aan binnen en pas geleden liet ik hem ook weer aan die riem

toen bleef ze stil zitten zonder te bewegen

haar houding is niet echt angst denk ik

ze was het op haar ander thuis nooit gewend gemaakt

als we dus gaan wandelen trilt ze wel erg

ze kijkt me dan aan als ik haar roep om af te leiden

ik snap het niet met de riem is er nog nooit wat gebeurt waar ze bang van zou kunnen zijn

verder houd ze de staat laag maar niet tussen de benen en de oren plat naar achteren

alleen als ze iets hoort of iemand ziet verandert ze ineens

dan wel staart om hoog en oren staand dus ja

Als je denkt dat je voor schut loopt zou ik eerst iets aan je ergernis doen. Jij hebt dan een verkeerde houding en je hond merkt dit en wordt nog nerveuzer. Ontspan dat zal prettiger zijn voor jullie beiden. Is een tuigje niks hoor je hond? 

Ga eens kijken op een hondenschool. Lekker positief samen bezig zijn een betere band opbouwen. Je hond moet je leren vertrouwen. Ook een hond van 4 jaar kan heel blij van iets worden jij moet uitvinden wat.

positief trainen en geduld geduld geduld...

hoe tainen dan?

belonen ofzo dan maar dan zonder voer

ze komt wel als ik de riem om wil doen dan aai ik der eventjes

en een tuigje heeft ze al ik geef ze nooit halsbandjes aan

soms zucht ik wel eens als ze weer niet wilt lopen maar meestal negeer ik slecht gedrag

en geef ik mijn ander hondje juist aandacht want die is het tegenover gestelde van haar

dat maakt haar niks uit negeren of lilly juist andacht geven

ze is niet snel onder de indruk dus dat is ook best lastig

Angst hoef je niet te negeren. Je hond heeft steun nodig. Geef haar die. Ga alleen net dat hondje wandelen en andersom ook. Een op een aandacht.

zoek voor begeleiding een goede hondenschool

Ik vind dit geen slecht gedrag van Chanel, ze is duidelijk niet op haar gemak.

Mellow wil ook niet lopen. Althans, niet hier in de wijk. Nu mijn vriend weer aan het werk is doet ze 's morgens (7 uur) wel een plasje, maar overdag moet ik echt met de auto weg.

Als ik dit continu zou moeten negeren dan kan ik haar net zo goed weg doen, want dit is wie ze is. Ze doet het niet om mij te pesten, net zo min als dat Chanel het doet om jou even lekker dwars te zitten.

Ergernis, al is het naar je eigen idee nóg zo onopvallend, voelen ze feilloos aan.

Wil ze niet? Dan niet, dan ga je lekker alleen met Lily lopen. 

Heb je niet de mogelijkheid om ergens heen te rijden? Ergens waar het misschien wat rustiger is, wat minder prikkels. 

Bij Mellow merk ik duidelijk verschil in de jaargetijden. Zomer betekent veel drukte buiten en dat vindt ze niet fijn (vraag me niet waarom, dat is nog steeds een beetje een grijs gebied, ik ben er nog niet achter wát nou precies het probleem is), maar als het regent of stormt (of regen én storm, dát is pas leuk!), dan is ze helemaal blij. Daar maak ik dan gebruik van: regenjas aan en lekker naar buiten. Dan kan ze zomaar tien minuten tot een kwartier buiten zijn.

Probeer iets te zoeken wat Chanel wél leuk vindt en met kleine stapjes kom je dan vast wel verder. Begin eens met spelen in de voortuin bijvoorbeeld. Of gewoon in de voortuin staan en de straat in kijken.

Maar probeer je alsjeblieft niet te ergeren, ze doet het niet expres.

De keren dat wij voor Piet Snot naar buiten zijn gegaan zijn inmiddels niet meer te tellen, mijn vriend kan er ook geïrriteerd door raken, ik heb dat inmiddels los gelaten. Het is nou eenmaal zo.

oke maar dan krijgt ze ook haar zin?

misschien is ze verwend ?

ik ben altijd heel neutraal tegen de honden maar in mijn gedachte vind ik het vervelend

maar uit dat nooit tegen ze chihuhuas zijn al zo gevoelig dus daarom

ik zou het wel fijn vinden als ze kon waar je veel moet lopen bijv.markt.bos enzo

ik heb een balkon en dan is daar poepen en plassen niet zo fris

ze moet en zal naar buiten moeten ook al wil ze niet

en ik ga haar niet weg doen want schiet ik niks mee op en de hond ook niet

krijgen we alle bij verdriet van

ik nam ze altijd alle bij mee om jaloezie te voorkomen tussen hun

of is dat een fabel?

hondenschool kan maar ik iemand die het liever zelf doet zeg maar

dus tips van jullie kan ik wel eens toepassen

Als ze het niet gewend is zal ze het niet snel doen. Misschien stukjes dragen en op een rustige plek even neerzetten en dan weer dragen. Zo behoudt ze de veiligheid en comfort en is ze er toch uit. Kan je zien of ze het zo wel leuk vindt en van daaruit beetje bij beetje uitbreiden. 

Kijk dat wou ik net ook zeggen, draag Chanel dan nu op de arm mee, kan ze goed rondkijken, ziet ze dat de wereld rondom vrouwke en haar niks gevaarlijks is. Ga op rustige plaatsen, zet heer dan neer en neem ook even pauze. Komt ze naar je toe, wandelt ze weg ? Heeft ze belangstelling voor hetgeen er om haar gebeurt ? Negeer haar maar ook de andere hond. Doe gewoon. 

Forceer niks, sleur haar niet mee aan de les. Dat lost niks op, integendeel. 

Iets....houdt haar tegen. Als jij de wandelingen rustig houdt en niet roept tegen haar dan zal ze wel gaan lopen. Denk ik toch. 

Misschien wilt ze het tuigje niet ? Doet het  soms pijn onder haar borst ofzo ? Kan vanalles zijn. 

Goeie moed hoor . :-)

Trillen, oren plat naar achteren, staart naar beneden... zijn allemaal singalen dat ze ontzettend bang en onzeker is.

Dit zijn hele serieuze singalen, die je niet zomaar mag negeren. 

Ik vergelijk honden niet vaak met mensen, maar in dit geval; een bang kind negeer je toch ook niet?

Ik zou je sterk aanraden om wat boeken en informatie over hondengedrag en opvoeding te gaan lezen. Ook om de signalen die je hondje geeft te kunnen begrijpen.

Chanel is een hondje en geen mens. Honden zitten anders in elkaar. Ze zijn niet jaloers, als de een thuis blijft terwijl de ander meegaat. 

Honden kunnen ook niet "verwend" of krenterig o.i.d. zijn. Ze denken niet in gedachtes en of emoties die wij hebben. 

Waarom zou je haar trouwens niet kunnen belonen met wat lekkers? Er is toch wel wat, wat ze wel lust? Aandacht zou ook moeten werken trouwens. Is ze daar niet dol op? Elke keer wanneer ze iets goed goed belonen door met hoog stemmetje: 'goedzoooo' te roepen en een aaitje.

Je hebt ook niet bepaald de juiste houding tegenover je hond. Je ergert je en dat maakt de situatie er niet beter op.

Je kan een GT aannemen. Die ziet de situatie velen malen beter dan wij. Wij moeten het doen met worden. Het zien is natuurlijk veel beter.

Een goede GT geeft je een bepaalde training waar je aan kan werken met je hond. Trainen zorgt niet alleen voor het gedrag verbeteren, maar ook de band tussen jullie.

Wat hierboven ook wordt gezegd. Wat inlezen in hondentaal kan ook geen kwaad. De taal van de hond kan je zelf ook toepassen. Hierdoor zal de reactie ook veel beter zijn, omdat jullie elkaar begrijpen.

Wat voor ras is ze en waar komt ze vandaan? Hoe lang heb je haar?

Wandelen is niet automatisch fijn voor honden die angstig zijn, ze moeten nog gaan leren dat wandelen ook leuk kan zijn. Daarvoor hebben ze iemand nodig die ze voor honderd procent kunnen vertrouwen en die hen begrijpt. Dat moet jij gaan worden en dat kost tijd en geduld.

Als het kan (ik weet niet hoe groot ze is en of ze het fijn vindt, anders zou ik het niet doen) zou je haar eerst gewoon tot de hoek van de straat mee kunnen dragen, en dan samen teruglopen. Ga eerst nog op heel rustige tijden als er geen afleidingen zijn zoals spelende kinderen en druk verkeer, andere honden e.d. Zorg voor succesjes. Je zou ook naar een parkje in de buurt kunnen gaan op een heel vroeg tijdstip als er nog niemand is, en daar gewoon lekker zitten of lekker laten snuffelen.

Verder een rustige dagindeling aanhouden, je stem en houding altijd kalm en rustig houden, haar met rust laten tijdens het eten, niet over haar heenbuigen, niet naar haar toe lopen, maar haar naar jou toe laten komen. Kortom vertrouwen winnen.

Een goed idee om een gt die werkt met kalmerende signalen thuis te laten komen om met je mee te denken wat het beste is voor jullie om te doen.

Hier alvast een paar intressante en leuke links

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

http://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

http://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

Voor een puppie kan de buitenwereld nogal indrukwekkend zijn. Je zou haar mee kunnen laten liften op jouw arm dan kan ze de wereld van bovenaf wat beter bekijken. Het wandelen komt vanzelf wel als ze vertrouwder word met haar omgeving. Ozzie had dit in het begin ook wel wat maar loopt nu ook goed en zelfs soms meer dan me lief is.

 Nou verwent gedrag zou ik een ril angst eigenlijk niet noemen.

Misschien meenemen op de fiets in een mandje en een rustige overzichtelijke plaats uitzoeken om te wandelen...Deed ik met Ozzie ook altijd:-) Voor die kleine hondjes zijn voor hun gevoel overal bedreigingen, katten andere honden, kinderen, andere mensen enz...

Ik ga met iedereen mee die zegt,dit hondje is bang,geeft duidelijke signalen af en die moet je niet negeren.

Als aanvulling wil ik wel even de kant vanuit je hondje belichten,ze ,zoals ik in je verhaal lees,pas bij jou gekomen met 3,5 tot 4 jaar oud...dat betekend dat zij dus 3,5 jaar LANG dingen heeft aangeleerd gekregen(haar angst voor het riempje bijv,misschien heb jij nog niks geks gedaan,maar heeft zij wel die ervaring bij die andere mensen,verder is en blijft ze een klein en zeer onzeker hondje(gezien de de houdingen/gedrag en lichaamstaal die je omschrijft) en zal ze daardoor ook snel in elkaar kruipen als jij (als groot mens) op haar af komt lopen en haar dat tuigje om doet,probeer het eens anders,ga op de grond zitten(kom je minder dreigend over) pak héle kleine stukjes kaas en ga haar bij je roepen(blaas tegen je kaasjes richting haar,dan komt ze hoogstwaarschijnlijk bij je),zorg dat zij naar jou toe komt lopen,dan komt ze namelijk zelf en is het niet zo eng.Leg het riempje op de grond,kijkt ze er naar,dan geef je lekkers,ruikt ze er aan ,dan geef je lekkers,roep haar nog wat dichterbij,geef wat lekkers,riempje dichterbij,dichterbij ,geef wat lekkers,tuigje er bij,wat lekkers erbij,laten ruiken,en weer wat lekkers, tuigje op hoofdhoogte van haar,kaasje voor de opening,en kijken of ze zelf naar voren komt,zodat je het tuigje zo over haar koppie kan doen,weer belonen.Het eindigt met dat ze haar tuigje aankrijgt en jullie gaan wandelen.

Nu lijkt het net alsof ze bergen met lekkers moet krijgen...dat is ook zo...dus daarom zeg ik ook HELE kleine stukjes kaas(of worst,frikandel,iets waarvoor ze echt warm loopt) zodat ze na 30 keer belonen(in zo'n oefen sessie) maar 3 gram binnen heeft .Maak je ook niet druk over dik worden ,want je mag best het grootste deel van haar normale voeding(tijdelijk om te oefenen) vervangen ,als je zo je hondje meer vertrouwen kan geven in de handelingen die nodig zijn om haar een normaal leven te laten leiden.

Verder vind ik het héél belangrijk dat je rekening houdt met dat ze ook nog niet zo lang bij je is.Samen met dat ze zo onzeker is,jij niet weet hoe het er aan toe ging bij het vorige adres,maakt dat je veel geduld mag hebben met dit hondje.Ze moet de tijd mogen krijgen om haar nieuwe huis te leren kennen,jouw andere hondje,jou zelf,de omgeving buiten de voordeur.

Ik ben het ook heel erg eens met Blaise over het optillen,daarmee help je haar de dingen te kunnen overzien/observeren en op een kalme veilige manier aan te wennen.

En mocht het nu zo zijn dat je hondje niet veel 'verbeterd'in het gedrag dat jij eigenlijk van haar verwacht..accepteer dat dan.Ook als dat betekend dat ze niet overal mee naar toe kan,en ze geen uur wil wandelen..of zelfs ook maar 10 minuten,of dat ze alleen thuis blijft,dat is niet zielig,als je hondje zich buiten niet heel prettig voelt ,dan is het juist zielig als je haar heel lang(voor haar doen) bloot stelt aan iets wat ze niet fijn vindt.Begin gewoon heel klein,verwacht niet te veel,geef haar de ruimte/tijd en biedt veiligheid.

Als je het graag zelf wilt doen,neem dan alle gegeven adviezen ter harte,want die gaan helpen.

wat jij zegt soraya zo ben ik ook begonnen met haar

ga altijd op de grond zitten als ik ze aan lijn en ook als ik de riem uit doe

in het begin ook snoepjes gegeven en nu aai ik alleen of geef ze een compliment

ja en 10 min is genoeg voor der anders gaat ze ja tegen stribbelen en dan heeft ze alles meestal al gedaan buiten

en dragen vind ze ook niks

ze is al vrolijker dan eerst,iedereen zegt het oh ze speelt al meer en is vrolijker

en wandelen ja is elke dag anders

thuis laat ik ze maar doen als ze wilt kroelen springt ze zelf bij me

Vraag je dat aan mij? Het staat onder mijn bericht namelijk 

Zo ja: haar zin krijgen, tsja, zo zou je het kunnen zien. Ik zie het zelf anders. Ik weet wat ze wel en vooral niet aan kan en daar handel ik naar. Doen we iets en het gaat alsnog mis, dan keer ik niet direct om zodra zij in de lijn gaat hangen. Ik roep haar bij me (dan moet ze dus toch nog een klein stukje doorlopen), zorg dat ze even kalmeert (gewoon even laten zitten) en dan gaan we rustig terug. Soms trekt ze dan nog ontzettend, dan zeg ik om de minuut ofzo "wacht" en dan gaat ze zitten. Zo krijg ik haar wel weer een beetje rustig. En zo leert ze (hoop ik) ook dat dat trekken niet zoveel zin heeft, dat ik daardoor niet sneller ga lopen.

Hoewel ik haar dmv laten zitten wel redelijk tot rust kan brengen, gaat het bij échte angst niet meer lukken om de wandeling af te maken. Gelukkig komt dat niet meer heel vaak voor.

Misschien is ze verwend, ik weet het niet. Ik vind het zelf wel lekker om naar het bos te gaan. Omdat ik weet dat zij daar (meestal) gewoon ontspannen is, ze kan lekker lopen, geurtjes opsnuiven. En omdat zij ontspannen is, ben ik dat ook. En omdat ík ontspannen ben, is zij het ook. Beetje een wisselwerking dus.

En als je het niet aan mij vroeg: nou ja, dan staat mijn antwoord er tóch al 

ja ondere anderen aan jou maar iedereen mag daar op reageren

vandaag ging het weer beter met lopen

daarom vind ik het ook zo apart hondje soms

ze liep wel langzaam maar toch beter dan gisteren

aan somige dingen heb ik wel wat aan wat iedereen schreef

 Nou dan is dat toch heel positief,er is al verbetering te zien in vergelijking met dat je haar net kreeg  .

Hoe lang is ze nu bij jou? En weet je echt niks van haar vorige adressen,of hoe die mensen met haar om gingen?

Nou ja het maakt eigenlijk niet eens echt uit hoor,waar het om gaat is haar leven nu,bij jou,jij maakt een nieuw leven met haar,dat is echt heel belangrijk ,moet je ook niet vergeten.Het zal wennen zijn voor haar,al het nieuwe,dat is voor iedere hond die herplaatst wordt.Behandelen zoals je een pup ook zou behandelen,op weg helpen met alles,niet zielig vinden,maar wel helpen,ondersteunen waar nodig.

Gelukkig zoekt ze wel zelf op,dat is wel een goed teken vind ik hoor.

Houdt die wandelingen voorlopig(komende maanden) kort voor haar,het geeft echt niet als ze niet zo lang nog buiten loopt,je kan haar binnen ook zoek spelletjes laten doen,en denkwerk geven,groeit dat (zelf)vertrouwen ook van.

Voor ideeën voor denkwerk,even googelen en je vindt vanzelf bérgen met goede ideeën 

Kan je de 2 hondjes niet aan elkaar vast maken, allé ik bedoel er zijn van die riemen te koop om de 2 honden samen aan één leiband te houden. De vrolijke kan je dan een beetje tegen houden daarmee. Maar ze kunnen dan dicht bij elkaar wandelen.

Misschien is ze het nooit gewend geweest.

Of maar een paar keer en buiten een slechte ervaring gehad.

Heb je een tuin? hoe reageert ze in de tuin wil ze daar wel in?

ja heb 2 soorten  dubbel lijnen liggen

nee dat wilt ze niet want dan word ze mee getrokken door die kleine

daar word ze niet echt door gemotiveert van dan gaat ze juist stoppen met lopen en moet ik ze mee trekken want die kleine gaat dan ook niet meer normaal lopen

nee ik heb een balkon ze wil liever alleen daar plassen maar dat kan niet

dus ze moet echt naar buiten en ik moet 2 lijnen vast houden

ik zie wel ik weet 100% dat ze daar niks gewend was

alleen binnen zitten met een hele groep chihuahuas en via het kattenluik naar buiten

dat is wat ik toen gezien heb bij die andere eigenaar

achja komt wel goed beetje bij beetje met haar

ze is nog aan herstellen want ze had zo slecht gebit en moest er 9 trekken bij de DA

en ze moet dus ook wat dikker worden

hoop dat ze nu beter kan eten ook en ze was eerst heel erg onderdanig

maar ze laat al wat meer karakter zien en speelt zelf soms

ik was benieuwd naar tips en die heb ik wel voldoende gehad

Ik denk dat je in eerste instantie eens op moet houden met dingen te willen en het uit je hoofd moet zetten dat het snel moet.

Ik las ergens dat je zij dat ze wel eens achter je wandelt en dat je wilt dat ze naast je komt lopen.

Wil dat nou eens niet en wees blij dat ze wandelt!

Beloon dat, moedig dat aan.

Je moet kleine stapjes nemen en niet ineens het volledige uit een situatie willen halen.

Dat ze op dat moment wandelt met je is genoeg.

Beloon haar door te zeggen dat ze het goed doet.

Neem eens wat snacks mee naar buiten wat je nog niet geprobeerd hebt. Misschien bijv. kaas of frikandel.

Wissel al tussen de beloningen zodat het een verrassing blijft.

En wat eerder is gezegd, wandel met haar op de arm naar een rustig veldje en zet haar daar pas neer.

Misschien wandelt ze liever als ze weet dat ze weer richting huis gaat dus je kan haar bij het veldje weer optillen en mee naar huis nemen en kijken of ze bijv. de laatste 10 meter wel wilt wandelen. Bouw dat steeds verder op.

Laat binnen de riem en het tuigje gewoon op de grond liggen. En doe het tuigje zo nu en dan eens om zonder dat je weggaat. Even paar minuten om en dan weer af.

Trouwens al eens een normale halsband geprobeerd?

Misschien vindt ze dat veel fijner.

Als laatste wil ik zeggen dat je geduld moet hebben.

Een hond die van een angst af moet komen kan veel tijd vragen. Neem die tijd anders redt je nooit het doel.

Ik begrijp sowieso al de opmerking ik loop voor schut niet. Jeetje alsof je hondje erom gevraagd heeft al tig eigenaren te hebben gehad en het nu ff niet meer weet.

Ik denk dat jij en je hondje elkaar niet begrijpen. En ik vindhet jammer dat je het zo perse alleen wilt doen. Een cursus is namelijk een ontzettend goed idee in dit geval. Herzie die beslissing nog eens.

Anyway, je hondje is gewoon doodsbang. Ze zal je moeten vertrouwen en gaat dat op deze manier niet doen.Als ze eet als een muis, zoek dan een beloning die ze echt enorm lekker vind. Kaas wil het heel goed doen hier. Beloon haar voor elk klein stapje die ze zet. Wees trots op haar als ze een meter loopt.

En ga aub niet je pup aandacht geven en haar negeren in zulke situaties. Zei heeft je net zo hard nodig als je pup.

Ik zou het helemaal anders aanpakken.

Alleen lopen met de honden en 1 keer in de week een gezamenlijke wandeling bijvoorbeeld.

Ga naar cursus met enkel kleine honden of spreek af met mensen met kleine honden.

Je moet je hond steunen maar niet de angst verergeren.

Dwing je hond niet om te Moeten lopen maar begeleid haar.

10 minuten lopen is voor welke hond dan ook te weinig ook voor chitjes.

Hier zijn de dagelijkse wandelingen minimaal een kwartier ook al hebben ze binnen 5 minuten alles gedaan.

Regelmatig maken we langere wandelingen van 1 uur of 2 uur zelfs en dit gaat prima.

Lekker de honden los en laten snuffelen.

Wat voor een lijn heb je? zo'n flexi of een gewone riem?

ja ik heb een uitrol lijn

en van halsbandje is ze kaal geworden in der nek

nu heeft ze een tuigje en de haren in de nek zijn al een stuk terug gegroeid

dus een halsbandje is niks want dan word het straks weer kaal

de reden dat ik vind dat ze ook naast me moet lopen is

dat als we oversteken ik het gevaarlijk vind dat ze zo ver achter me loopt

en dat straks een debiel haar over het hoofd ziet en plat rijdt met de auto

en ten tweede heb ik een ervaring met grote honden die niet zo leuk is

dus als er een grote hond langskomt lopen wel ik dat ze bij mij loopt dan kan ik haar beschermen

ik heb een labrador gehad die is op straat aangevallen door een pitbull

en dat is echt heel akelig en ik schreeuwde toen naar de eigenaar dat ze dat monster weg moesten halen van mijn hond 

ik wil het beste alleen maar dus ze hoeft niks maar somige dingen zijn beter voor haar

 Uit je verhaal blijkt dus dat er veel angst bij jou zit!

Grote honden zijn niet de boeman in het verhaal dat ben jij zelf.

Door jou angst maak je je hond angstig.

Tuurlijk kijk ik ook uit met mijn honden en grote honden maar ben absoluut niet bang

Beetje je ogen openhouden zie je snel genoeg welke hond goeds in de zin heeft en welke niet en tegenwoordig is nog steeds het merendeel met goede zin.

Dus nee sommige dingen zijn niet beter voor haar maar voor jezelf en dat is niet fair tegen over je hond

En ik weet waar ik over praat heb zelf een chi en een pinscher en mijn broertje een cane corso die ook al een paar keer een hond gepakt heeft maar mijn honden en die van mijn broertje zijn gewoon bij elkaar geen probleem (altijd onder toezicht en niet tegelijkertijd eten)

Nogmaals, je moet niet zoveel willen.

Als je zelf je ogen goed openhoudt dan is het niks gevaarlijker dat ze achter je loopt.

Het naast lopen komt vanzelf wel je hebt alleen geen geduld.

En wat hierboven gezegd word, je bent zelf denk ik ook heel bang. Dat voelt zij ook aan en daar reageert zij ook weer op.

Leer ontspannen.