Rocky is te ver gegaan… happen naar een kind! En hoe dan verder?

Ja, een lange lap tekst. Maar zulk een gebeurtenis is niet in enkele regels uit te leggen!

Riep ik hier onlangs nog euforisch hoe goed het gaat met Rocky… zo erg ben ik nu mineurstemming.

Wat heeft hij me onaangenaam verrast...

Ja, grote stappen zijn gemaakt. Hoe trots voel ik me vaak als hij me gefocust volgt, wanneer hij strak naast me komt lopen als een andere hond passeert en hij zelfs geen kick geeft.

Een jaar geleden leek het me onmogelijk!

Oefenenen, oefenen, oefenen.. we zijn er zo ver mee gekomen.

Maar gisteren… sloeg de schrik me om het hart! Rocky heeft zich vaak bewezen als zijnde geen lieverdje naar zijn soortgenoten, maar beterschap was duidelijk zichtbaar alleen nu..… nu betrof het plots een mens!

Om een lang verhaal kort te maken. Ik was op de losloopweide, er komt een jongen van een jaar of 14 het veld opgerend. Rocky schiet naar hem toe en begint hem weg te blaffen vanaf een metertje afstand.

Ik roep Rock direct bij me, hij gehoorzaamd, komt naar me toe en ik lijn hem aan.

Ik blijf staan en draag hem op te gaan zitten terwijl de jongen dichterbij komt.

De jongen begint tegen me te praten en zegt: ''ik ben wel wat gewend hoor! wij hebben altijd honden gehad en nu nog''

En zo ontstond tussen de jongen en mij (met een afstand van een meter of 3) een gesprek over welke hond hij nu had enz.

Rocky zat nog steeds naast me, keek naar de jongen maar deed verders niets.

De jongen gaat uiteindelijk op zijn hurken zitten, vouwt zijn handen open voor zich uit en kijkt naar de grond.

''Laat hem maar los hoor, kan hij even aan me me snuffelen Mevrouw'' zegt hij.

''doe maar niet., zeg ik nog''

''Jawel hoor'' zegt die jongen ''ik ben echt gewend met honden, niks aan de hand!''

*Zucht*…. en dat deed ik dus…. Big mistake! sukkel die ik ben!

Ik klik de riem los en…. zonder enige aarzeling schiet Rocky met een opengesperde bek naar de jongen. Het arme kind springt overeind en gilt van schrik. Rocky hapt naar zijn scheen, zijn middel, zijn hand, zijn buik.

Hoewel het nog geen luttele secondes in beslag nam, voelde ik het bloed naar mijn hoofd stijgen en het lood in mijn benen zaken.

De arme jongen stond te springen en riep ''nee, nee, nee''

"ROCKY NEEEEE!!!! schreeuwde ik! en ''Stop!, stop met springen'' naar het arme kind. Ik struikel haast over mijn eigen benen terwijl ik naar Rockys halsband grijp, ik grijp mis waardoor ik hem vol in zijn rugvel klauw.

Hij slaakt een gil en laat zich op de grond vallen.. ik viel bovenop hem!

Ik hijgde als een paard, ws van de schrik, de jongen hijgde nog harder.

Terwijl Rocky nog als een plank op zijn zijde lag vroeg ik met een geknepen en bang stemmetje: ''heeft hij je echt gebeten''

''Nee, niet echt'' antwoord de jongen ''maar ik voelde zijn tanden overal Mevrouw!'' ''alsof hij ermee over mijn huid kraste''

Ik wilde naar de jongen toelopen, maar met Rock aan de riem naast me, durfde ik dit niet!

''Heb je ergens pijn, is er iets aan je kleding kapot?'' vroeg ik. De jongen bekeek en betaste zichzelf ''ik heb niets''

Ik stelde voor om adressen uit te wisselen, dit leek me wel zo netjes. Dit vond je jongen absoluut niet nodig. Ik drong er nogmaals op aan maar de jongen, sportief als hij is, wilde dit beslist niet!

Ik maak tientallen excuses naar hem waarna de jongen weggaat en ik hem hoor roepen naar zijn vrienden die een stukje verderop staan: ''Hey gaste… , wat ik nou meemaak..ik ben aangevallen door een hond, ha,ha,ha!''

Stiekem voelde ik haast opluchting dat hij het tenminste nog een cool verhaal vond naar zijn vrienden toe… maar eigenlijk stond ik ook op het punt van janken!

Hoewel ik pas 5 minuten op de weide was en ik hier meestal wel een uur verblijf… was het voor mij acuut voorbij. Direct naar huis… dat was het enige dat ik wilde!

Thuis vertel ik met knikkende knieën het verhaal aan mijn man!

Zijn reactie (en wel zo eerlijk) ''dit gaat niet goed zo! hij gaat niet meer los!''

Nee, niet meer los… lijkt me wel het minste dat ik kan ondernemen, ik heb geen keuze!

Vandaag had ik geen enkel ontspannen gevoel of plezier tijdens de wandeling. We zoeken altijd een losloop plek op… nu niet meer.

Het waren wandelingetjes ala toiletronde, daarna weer naar huis, ik had er geen zin in!

Denkende aan de 'zoveelste Gt'' die ik moet gaan Google, zakt de moed me haast in de schoenen! ''Daar gaan we weer!''

Zal het dan altijd een strijd blijven met Rocky?
Zal hij me steeds weer verrassen en steeds een stukje verder gaan?

Waarom vloog hij deze jongen aan?

Gaf ik hem een okay sein door hem los te laten?

Waarom is het steeds verkeerd, waarom gaat het zo snel fout!

Waarom voelt het nu alsof ik met een tijdbom wandel?

Kan ik mijn hond ooit nog gaan vertrouwen?

Het is altijd moeilijk een oordeel of mening te geven aan de hand van een beschreven gebeurtenis. Veel signalen die ongetwijfeld vooraf zijn gegaan, kan ik jullie niet meegeven in woorden, zoiets moet je zien, dat weten we allemaal.

Maar suggesties, ideeën of wat jullie gevoel ingeeft… gooi het eruit!

Help!!!!

Wat een naar verhaal, gelukkig is het goed afgelopen.

Ik weet niets over de voorgeschiedenis.

 

er zijn wel een paar dingen die me opvallen (knoop hier niets aan vast, maar neem het wel mee)

- de jongen kwam niet bedreigend over, door zich te bukken en zijn handen te tonen 

- was Rocky de jongen de hele tijd aan het viseren (aanstaren, zoals pakweg vb. bc)?

- tenslotte was het niet pakken om te verwonden, maar eerder happen

- hij kwam meteen toen je riep en liet zich aanlijnen (een hond in ROOD zou dit niet doen)

 

Ik denk niet dat een consult bij een gt dit gaat oplossen, maar een goede hondenschool (een hele goede) inzicht in je hond leren krijgen, de triggers blootleggen (heel goed voelen)

 

 

 

Ja, hij staarde haast naar de jongen terwijl ik met hem in gesprek was, had zijn focus op hem.

Maar omdat Rocky altijd gromt en borstelt als hij echt link is, zag ik deze 'bespringing'' niet aankomen!

Jeetje, balen dat dit is gebeurd :(.

 

Je hebt de gebeurtenis mooi omschreven want alles is je bijgebleven. Hier "Rocky schiet naar hem toe en begint hem weg te blaffen vanaf een metertje afstand."
 kun je uit opmaken dat een ontmoeting op dat moment geen goede keuze zal zijn. Daarbij heb je zelf ook bedenkingen en dit voelt je hond ook. Een kind kan ervaring hebben alleen jou gevoel zei iets anders en daar mag je leren naar te luisteren.

 

Voor nu weer schouders eronder, contact met gt en weer doorgaan!!

Wat een verhaal... Ik kan me niet inbeelden hoe je je nu voelt en ik heb helaas geen tips. Ik wil je wel veel moed en sterkte wensen! Ik zou inderdaad op zoek gaan naar een GT met ervaring met dit gedrag. Ergens denk ik wel dat je je hond ooit terug kan vertrouwen. Misschien heb je een signaal gemist? Ik zou het niet weten... Soms zijn het zo'n kleine signalen dat het moeilijk is om altijd alles te zien. En voel je zeker niet schuldig. Uit je verhaal leid ik af dat je op een heel verantwoorde manier met je hond omgaat en dat dit een inschattingsfout is geweest die je niet kon voorkomen. Je hebt het nadien ook heel netjes aangepakt! 

 

Ik heb ooit zoiets gehad met Perdie en een andere hond op een camping. Natuurlijk een heel andere situatie, maar even in het kort: We zaten voor ons huisje toen er een klein hondje voorbij kwam. Perdie zat normaal aan de lijn maar we gingen net naar binnen dus ik hield haar vast aan haar halsband en ze keek even om maar ging zonder probleem mee naar binnen. Letterlijk de seconde dat ik haar loslaat omdat ik 100% zeker was dat ze gewoon ging verder gaan schiet ze om naar het hondje en vliegt er happend op. Ze beet niet maar hapte en ik schrok me dood! Die baasjes waren ontzettend boos en ik heb me wel 100 maal geëxcuseerd! Ik voelde me zo schuldig en slecht nadien... Ik weet dat het een andere situatie is maar misschien haal je er wat steun uit... 

 

Sterkte!!

Och Suzan wat zal je je verschrikkelijk voelen zeg
je vertrouwde Rocky anders had je hem niet los gelaten!
en dit had je nooit verwacht.
Ik begrijp dat je al meerdere gt hebt gehad en al hele stappen vooruit hebt gemaakt.
Dat is toch al super
Ik weet niet of je hond een herplaatser is met een rugzak?

Luna van ons kan ook niet los.
Niet bij mensen en niet bij andere honden.
Wel pups.

Als dit bij Luna gebeurt was jouw verhaal had ze zeker wel doorgebeten.

Voel je niet schuldig je kon dit ook niet weten omdat je Rocky zo vertrouwd.

Phffooeee... Heftig zeg. Het zijn altijd die dingen die dan totaal onverwachts komen. Maar niet meer los laten? Nee, ik zou het wel weer rustig aan gaan opbouwen je moet tenslotte opnieuw vertrouwen van elkaar winnen.

 

De jongen kwam aanlopen waarop Rocky eigenlijk alleen liet weten dat hij niks van hem wou hebben. Maar toen je hem riep kwam hij gewoon naar je toe, dus hij luistert wel.

 

Wat ik begrijp van je verhaal is dat je nu zo ver bent gekomen (dat is moeilijk en daar mag je echt trots op zijn), dat je het hierdoor allemaal laat vallen en weer weggooit dat zou zonde zijn. Echter heeft Rocky meer gewaarschuwd dan gebeten (geen bloed, geen kleerscheuren) en dan lijkt zo'n hectische situatie vaak erger dan het is. Het is vooral de schrik.

 

Misschien kan je hem laten wennen aan een muilkorf. (hier ben ik overigens totaal niet van, maar het geeft jou misschien meer vertrouwen)

 

Zoals ik al eerder zei, ik zou het laten rusten en langzaam weer vertrouwen opbouwen.

Volgende keer niet los klikken maar de lijn laten vieren, mocht ze dan ineens op iemand afspringen kan je haar gelijk terug trekken.

 

En waarom Rocky zo reageerde geen idee, misschien een slecht verleden. Verkeerde associatie met de Deo die hij droeg, of zijn stem.?

Ohw.. Wat zul jij je verschrìkkelijk voelen!
Ik denk dat het niet verstandig is geweest rocky los te gooien, hij had tenslotte die jongen eerder al geprobeerd weg te jagen (het blaffen) .. Daarna heeft hij de tijd gehad om energie op te bouwen voor een aanval (het fixeren) en toen hij de klik van de riem hoorde heeft hij die energie ingezet in zijn aanval. Gelukkig heeft hij niet willen aanvallen om te verwonden, maar alleen om weg te jagen... Het klinkt wellicht idioot; maar dit is positief!
Als hij die jongen had willen verwonden, had hij dat wel gedaan.

Zorg dat hij niet meer in zulk soort situaties komt voorlopig, even laten afkoelen, wanneer je zelf dan weer de rust hebt ervoor, kun je eens kijken of hij weer zo reageert en dan zorgen dat je het opbouwen van de spanning voor bent, bij wijze van met snoepjes toewerpen door die persoon oid... Of zoals je hem ook hebt geleerd honden te negeren! Dat is ook een hele goeie manier.

Ik snap je wanhoop momenteel maar al te goed, mijn situatie was anders, maar het gevoel van wanhoop is universeel. Verlies de moed niet! Raap jezelf bij elkaar en sta op! Doorgaan nu, vecht ervoor. Je hebt hem toch goed gekregen mbt honden? Dan kun je dit ook! Geloof me

Ik heb Rocky met 5 maanden geadopteerd. Hij is nooit makkelijk naar soortgenoten geweest. Hij voelt zich snel geïntimideerd. Overal markeren en zichzelf kenbaar maken, is een must voor hem!

Naar mensen was hij tot zijn 2e jaar eigenlijk altijd de vriendelijkheid zelve. Dit zie ik nu meer en meer veranderen… en ik wil het stoppen, maar ik weet niet hoe.

Ik ben gezegend met een doorgewinterde hondentrainer als achterbuurman, welk een luxe dat ik hem daar enkele malen mocht droppen ter observatie.

Erg veel aan zijn bevindingen gehad. Stiekem voelde ik mijn ego groeien toen hij opmerkte dat hij 'de opvoeding' zeker bemerkte aan Rocky. (joepie)

Maar.. hij gaf ook aan dat de wereld door de ogen van Rocky,, niet past in de samenleving. Dat is waar.. het bewijs is gister maar weer geleverd.

Maar ook daarvoor al, voelde ik zorgen om zijn gedrag!

Hij gromde naar mijn zwager toen deze mijn dochtertje optilde.

Ook gromt hij wanneer mensen mij van achteren naderen, eerst deed hij dit alleen als het donker was, nu eigenlijk continu.

Eerst blafte en gromde hij alleen als er honden of katten langs ons huis liepen,, nu staat hij zelfs te borstelen en te dreigen naar een peuter op een driewieler die voorbij gaat.

Dit baart mij zorgen!

Rocky heeft iets onvoorspelbaars… hij heeft meerdere deskundigen al eens de schouders doen ophalen!

Wel zo eerlijk van ze.. maar des te frustrerend voor mij!

Natuurlijk gedijd een hond het beste onder de vleugels van een zelfverzekerde baas.. maar hoe kan ik me zeker voelen met zulk een onvoorspelbare hond?

En waarom is hij dan zo rete lief in huis?

Iemand zei eens tegen me: ''hoe de hond zich buitenshuis gedraagt, gedraagt hij zich ook binnenshuis!

Dat is dus niet waar! het zijn voor Rocky 2 werelden!br /> Ik zeg wel eens, "we kunnen hem aan zijn oren aan de waslijn hangen en 3 knopen in zijn staart draaien, zijn voerbak voor zijn neus leegeten of bovenop hem gaan zitten… hij is te lief naar zijn baasjes om zelfs ook maar een grom te geven.

Maar alles buiten de deur… is dan alles een bedreiging?

Soms heb ik oprecht medelei met hem… hoe vermoeiend moet dit voor hem zijn...

Poeh wat herken ik dat zeg! Ceasar, mijn herder, heb ik nu 4,5 jaar.. Hij is ook altijd moeilijk geweest met honden; behalve met onze Flip, want Flip heeft lak aan iedereen en vind zichzelf de directeur en toen ceasar tegen hem vervelend deed heeft Ceasar dat geweten ook (ceasar kreeg op z'n lazer, dat wil je niet weten.. En dat van een hondje die bijna 40 kilo lichter is dan hij...)

Anyway; dit gedrag moet je zo snel mogelijk de kop in drukken, hij moet weten dat jij wel bepaald wat er gebeurt en niet hij... Hij hoeft niet te grommen tegen alles en iedereen die langs je huis loopt. Ik zou hem direct wegsturen als hij dat doet; "naar je mand en blijf daar!"

Hoe zit het verder tussen jullie? Mag hij op de bank en in bed slapen enzo? Zit hij bij jullie aan tafel tijdens het eten?
Ik denk dat meneer Rocky gewoon even vergeten is wat zijn plek is en daar even aan herinnerd moet worden... Dit herken ik deels van Ceasar en deels van Flip namelijk. Ceasar laat zich graag gelden tov andere honden (moet je hem zien als een intacte reu naar hem uitvalt, dat word ie gek ) en Flip laat zich sowieso gewoon graag gelden, alleen helpen wij hem dan even eraan herinneren dat hij dat niet hoeft te doen, door hem dus streng naar z'n mand te sturen en te zeggen dat ie daar te blijven heeft...

Ik snap je onzekerheid hoor, zeker na dit voorval, maar laat je niet ontmoedigen..
Jij bent de baas en jij bepaald wat er gebeurd, niet Rocky.

Rock ligt wel op de bank. Maar dit is een voorecht, geen recht.

Wil ik toevallig gaan zitten waar hij net ligt, hoef ik maar een vingerknip te geven en hij vertrekt.

Ook mag hij nooit uit zichzelf naast me op de bank neerploffen, hij moet hiertoe uitgenodigd worden. Dit gaat eigenlijk allemaal prima.

Ik kan inmiddels ook prima de voordeur openen zonder een hysterische hond die voor mijn voeten staat te bulken. Ik geloof dat het een jaar tijd in beslag heeft genomen. Maar staat hij te blaffen bij de voordeur omdat er is aangebeld.. en ik kom de hal binnen, trekt hij zich vanzelf terug.

Ik vind mezelf al zo streng naar Rocky, ik commandeer wat af naar hem. Bij Beau (mijn eerste hond) en Blondes (de Golden) was/is dit nooit nodig. Maar Rock krijgt altijd maar een pak op zijn donder.

Moet ik dan nog strenger worden? Ik geloof niet dat ik het nog in me heb! ik zit al aan mijn tax!

Heel vaak komt hij zomaar naar me toe en geeft hij kusjes. Dan drukt hij zijn neus tegen mijn mond, zoals we dat geleerd hebben. Helemaal niet 'honds' maar hij weet dat de vrouw dat leuk vind.

Hij is toch zo'n lief dier voor ons! Zulk een vreugdevol dier, zoveel liefde! Als ik van huis ben, wacht hij uren voor de deur. Met geen koekje of snoepje of wandeling is hij dan te paaien of af te leiden… hij wacht onverstoord op zijn vrouwtje.

Dat is zo'n intense band. En hij luistert ook zo goed naar me.. dat deed hij ook op dat losloop veld… waarom dan die aanval!?

Ik wil het begrijpen!

Je zult zien, loop ik daar binnenkort met een GT, en dan gebeurt er niks!

Wat moet je daar toch mee!?

Wat een schrik.

Toch vind ik je hond wel betrouwbaar. Hij blafte al tegen hem.....waarschuwde weg te gaan.

Je hond vertrouwde hem niet.

Jouw gevoel was goed maar die jongen haalde jou letterlijk over iets te doen waarvan je vanuit je eigen gevoel niet wou. 

De jongen gaat op de hurken...voor de jongen een begroeting, voor jouw hond een bedreiging.

Hij beet niet vol, was geen agressie maar eerder waarschuwend (je hond wou geen confrontatie, maar beschermde zichzelf EN jou !!!). 

Met 14 jaar vind ik geen kind meer. Een overmoedige jongeman die de volgende keer honden wel serieus neemt EN de vrouw die ermee loopt.

Met je hond is niets mis. Hou rekening met wat hij aankan en aangeeft en vertrouw jezelf erin.

Als mensen nare ervaringen hebben gehad (en zelfs zonder) en iemand die je niet moet en dit aangeeft en toch op je afkomt.....daar kan zelfs een mens spontaan van om zich heen gaan slaan.

 

 

 

Ik ga je topic niet vervuilen met verhalen over Luna.
Maar ik begrijp je helemaal, van het eerste tot het laatste woord.
neem even de tijd om tot jezelf te komen.
En ga morgen vol vertrouwen weer met Rocky wandelen.
Hoe moeilijk het ook is.
Je kan hem misschien een tijdje beter wel aan de lijn houden tot je zelf niet meer zo onzeker bent.
Je hond voelt dit namelijk ook , en dit kan een extra trigger zijn om ongewenst gedrag te vertonen.
En probeer je nonstop te focussen op de (kleine) tekenen/signalen die je hond je geeft.
Het wegblaffen van deze jongen was al een signaal.
Jouw vertrouwen vertelde je dat je hem wel los kon maken maar je verstand had al twijfels.
Luister naar je gevoel bij twijfel gewoon niet doen.
En haal de beloningspot maar weer te voorschijn

Ik herken je gevoelens... Bailey heeft het met uitvallen naar andere honden... soms zo frustrerend.

Ik heb de wandelingen veranderd...'s morgens om 6.00 uur een wandeling met beide honden, om 11.00 uur en 16.00 uur gaat Bailey alleen voor de 'toiletronde'... 's avonds het laatste rondje is alleen een plasje doen.

 

Ik probeer wel iedere dag naar het bos te gaan... hier kan Bailey heerlijk haar energie kwijt, zonder dat we andere honden tegenkomen. Heerlijk!!!

Dan vervalt de wandeling van 11.00 uur of 16.00 uur.

 

Deze beslissing geeft mij voor dit moment heel veel rust... dit voelt de hond ook.

 

Misschien kan je daar iets mee? Zodat jij het vertrouwen weer krijgt.

 

Wat betreft de jongen... hij heeft super gereageerd. Ik kan me voorstellen dat het behoorlijk schrikken is.

Je geeft zelf al aan dat je twijfelde over het loslaten... luister naar je gevoel!

Suzan,

 

Ik heb geen tips voor je die je nog niet weet, maar wil je even een dikke knuffel geven voor de schrik. Xoxoxoxoxoxoxoxo Ik begrijp dat je enorm geschrokken bent en snap dat je nu baalt en je zorgen maakt.

 

Hoop echt dat dit niet vaker staat te gebeuren en hoop ook dat misschien iemand DE oplossing heeft voor Rocky.

 

Sterkte en succes meis.

 

Jeetje wat schrikken voor jullie! Ik denk dat de tip die ik kan geven is: luister naar jouw intuïtie. Als die aangeeft: ik laat hem niet los, dan niet doen. Zo krijgen jullie wellicht allebei weer meer zelfvertrouwen in de situatie. Ik weet dat deze situatie heftige emoties meebrengt maar verlies niet uit het iog wat allemaal al wel beter gaat!
Ik denk dat je het super foet en jouw hond een super baasje heeft getroffen.

Succes ermee!

Het was al laat toen ik dit topic opende

Ik bedenk me dat ik een belangrijk detail niet heb opgeschreven.

Ik schreef al dat jongen kwam aanrennen, ik schreef ook al dat er een groepje vrienden van hem achterin het veld stonden.

De jongen wilde dus naar zijn vrienden toerennen, maar.. hij schreeuwde en riep hier ook hard bij! (als een gillende keukenmeid)

Nog steeds geen excuus, maar wel een extra ingrediënt lijkt me?

Wat me nu zo tegenstaat… is mijn gevoel van: ''daar gaan we weer''


Na mijn laatste consult met een GT (eentje waar ik echt niet blij van werd) had ik me voorgenomen alles qua trainingen, cursussen en gt's ) voorlopig in de ijskast te zetten.

Ik was gewoon even helemaal klaar met al dat 'opvoeden'! Even helemaal klaar met het geïnstrueerd worden, weer te horen krijgen dat ik het niet goed genoeg doe… gewoon effe genoeg ervan!

Een ongeschoolde trainster waar ik een proefles zou draaien,(had ik me aan laten praten), zou mij en Rock wel eens even aanpakken! Slipketting moest om en anders was ik de zoveelste hondenbaas die bijdroeg aan het gezegde: ''zachte heelmeesters, maken stinkende wonden''

Jeetje, wat kreeg ik mijn falie van die vrouw: ''je hebt je hond verpest, nu kun je jaren aan de bak om hem weer in het gareel te krijgen'' ''Wat nou je wilt geen slipketting?! Straks wordt je een gevaar voor de anderen!''

Oh; wat deed dat zeer!

Dank aan deze prutser.. ze had me bijna zo ver gekregen dat ik mijn Rocky wilde afstaan omdat ik hem blijkbaar 'nooit' zou aankunnen behalve met slaan en domineren. Ze had mij echt van mijn stuk gebracht!

Dagen later heb ik deze vrouw een uitgebreide mail gestuurd over haar ongeschooldheid, attitude en opvoed visie! Ik schreef haar dat ik nog liever een spuit in mijn hond liet zetten dan haar manier van opvoeden op te volgen!

Dat was wel wat radicaal, maar man! Wat luchten dat op!

Ik wil gewoon eens rust. Ik hoop dat jullie je dat een beetje kunnen voorstellen. Misschien moet ik de 'must' van het loslopen (wat ik hem zo gun) eens loslaten. Dan maar extra fietsen in de avond, lekker samen actief.

Een muilkorf vind ik overigens een drama. Rock zet geen stap met zo'n ding om. Hij verstopt zichzelf zelfs wanneer hij een andere hond in de verte ziet.

Ik geloof inderdaad ook dat ik maar weer eens met snoepjes in mijn zak de deur uit moet. Even weer extra benadrukken waar het vrouwtje blij van wordt.

Wat ben jij geschrokken, zeg!

Je bent helemaal van slag. Ik hoop dat je dit snel weer te boven bent.

 

Het klinkt alsof Rocky jullie erg wil beschermen! Dat is best mooi want dat zou hij niet doen als hij niet om jullie gaf.

 

Ik durf geen tips te geven, ik sluit me aan bij het eerdere antwoordt van een goede hondenschool. Zoals Quibus bijvoorbeeld. Daar is elke les veel ruimte en tijd voor het stellen van vragen.

Excuses voor de spelfouten!

Welke?

Ik snap dat je geschrokken bent maar ik denk niet dat je het vertrouwen in hem kwijt hoeft te raken hoor!

 

Rocky vond de situatie duidelijk bedreigend en de jongen onvoorspelbaar en wil je beschermen (zo komt het op mij over ook als ik de situatie lees die je in een reactie beschrijft).

 

Hij luistert wanneer je hem terug roept dus hij laat de situatie door jou overnemen, super goed dat hij je zo vertrouwt! Zo ver zijn wij met Bo nog lang niet. Vervolgens geef je aan dat je het liever niet wil, hem weer loslaten maar je laat je overhalen...

 

Zoals ik denk: je hebt de situatie overgenomen van Rocky, hij laat dit toe, de situatie is wel iets veranderd (geen dreigende houding meer) maar Rocky vertrouwt het nog steeds niet (fixatie) maar je laat hem weer los waarbij je eigenlijk de situatie aan hem overdraagt..

 

Mijn vermoedde is dus dat een gt je hier niet bij gaat helpen omdat je al op het punt zit wat je daar wil gaan bereiken (tenminste als ik vanuit mijn gedachtegang kijkt) namelijk: hij laat het ingrijpen toe en vertrouwt erop dat jij de situatie afhandelt..

 

Wat gaat dan wel helpen? Hem laten wennen aan de prikkels die hem laten reageren dus mensen die in zijn ogen op een bedreigende manier op z'n baasjes afkomen.. Dan is de vraag wil je dit echt? Persoonlijk zou ik even met een lange lijn gaan lopen om te kijken of hij nog steeds zo goed op je reageert.. Doet hij dit, dan kan je hem weer loslaten (eventueel met muilkorf mocht je het echt niet vertrouwen) maar komt je in een vergelijkbare situatie dan handel je het helemaal zelf af...

Balen hoor...  ik kan me helemaal voorstellen dat je Rock even helemaal niet meer leuk vindt... 

 

Een paar dingen in je verhaal vallen me op, en het blijft natuurlijk lastig omdat er niemand bij was maar je beschrijft het goed. 

Rock ging de jongen 'wegblaffen' maar liet zich keurig door jou terug roepen. Op een of andere manier moest hij de jongen niet of had de jongen iets waardoor hij zich onzeker voelde. Wat dat is, is altijd moeilijk te peilen. Ik ken iemand wiens hond heel fel reageert op een bepaalde auto. Zij snapte daar aanvankelijk niks van, tot bleek dat dat de auto was van de eigenaar van een hond die haar hond niet mocht. Sommige honden 'extrapoleren' : als ze de hond niet mogen, zijn anderen en zelfs dingen waar de geur van die hond aan zit ook niet goed. Misschien rook de jongen wel "raar" voor hem. 

 

Dan het vervolg: even in de poten van Rock proberen te gaan staan - altijd gevaarlijk maar het proberen waard misschien. 

Hij ziet een mens die hij niet vertrouwd of die hem onzeker maakt, dus hij gaat blaffen. Jij roept hem = prima.

Dan komt de mens die hem onzeker maakt (wat in mijn ogen ook nog iets anders is dan angstig) en wat doet die mens: maakt zich klein, steekt een hand en uit en kijkt misschien hem ook nog aan?

Klein maken ipv hoog voorovergebogen staan kan prima werken bij een onzekere/angstige pup maar een onzeker hond kan daar ook NOG onzekerder van worden (menig eigenaar van een instabiele hond is door zijn eigen hond gebeten als hij op de grond ging liggen, zelfs mijn meneren vonden het de eerste keer zo raar dat ik op de grond ging liggen, werden daar echt onrustig van). Een hand uitsteken kan bedreigend overkomen. Als hij ook nog naar Rock keek, dan ziet Rock een mens die zich klein maakt maar tegelijk wat van hem wil. Aaargh, ik vind het heel moeilijk uit te leggen, maar wat ik bedoel is dat Rock het gevoel krijgt dat hij er wat mee moet, maar hij wist juist niet wat hij met de jongen moest. Wegblaffen heeft niet gewerkt, dus gaat hij verder en hapt. Dan springt de jongen overeind en begint terug te 'blaffen" (het roepen en gillen dat jij beschrijft). Dan gaat Rock verder met wegjagen. Let wel, als hij echt had willen bijten had de jongen in het ziekenhuis gelegen)

 

Als je Rock bij die jongen had willen introduceren, was het beter geweest om de jongen te vragen te blijven staan, losjes in houding, Rock totaal negeren en dan samen met Rock er heel rustig naartoe lopen. 

Maar waarom zou je het perse willen? Spot heeft ook 1 meneer in de straat die hij maar zo-zo vindt, daar heb ik hem even laten zitten, kijken en doorlopen. Nu we dat een paar keer gedaan hebben, loopt hij er langs af. Laatst heeft hij even voorzichtig gesnuffeld. 

 

Ook Janouk, die onzeker kon zijn naar vreemde mensen reageerde juist op mensen die contact wilden maken. Mensen die hem negeerden en hem lieten snuffelen, dat werkte veel beter. 

Overigens heeft Janouk een keer een klein kind nogal ruw omver gesprongen met een forse WROEF,  ik baalde daar enorm van en snapte het niet. Janouk was de hond die mijn nichtje over haar angst voor honden heen heeft geholpen juist omdat hij vaak rustig was bij kinderen. Maar achteraf snapte ik het wel: de vader van het meisje stond met hun niet-zo-aardige JRT er een paar meter achter en Janouk heeft zich "afgereageerd" op het andere gezinslid.... Niet netjes, niet fijn en een goede les dat hij zo in elkaar stak. 

 

Ik snap trouwens volkomen dat je even het vertrouwen en de lol in je hond kwijt bent. Ik was vanmorgen ook even goed pissig op Spot. Het ging de laatste tijd heel goed met niet trekken aan de lijn, de GL af gedaan, begint hij ineens weer meer uit te vallen naar andere honden, ook honden die hij eerst prima kon negeren. Vanochtend bijna ondersteboven door een beagle die blafte. Ik was er even helemaal klaar mee. Dan werkt het ook goed om even afstand te nemen en jezelf wat prettigs te gunnen, om dan weer met goede moed aan het werk te gaan. 

 

Aangezien ik bij jou lees dat er iets is in het 'systeem' tussen jou en Rock, tenslotte is hij dol op jou maar toch begrijpt hij niet helemaal goed wat je van hem verlangt, zou ik toch eens kijken naar een GT die zich bv ook verdiept heeft in de roedelmethode. Niet dat die zaligmakend is, maar die kijkt wel heel duidelijk naar het totaalbeeld van de interactie baas/hond. 

 

Ook bv over het waken dat Rock doet: ook daar doet hij feitelijk niet wat je van hem verlangt maar krijg je hem dat nog niet duidelijk gemaakt. Ik weet niet goed of je strenger moet zijn, wel dat je duidelijker moet zijn. En dat is soms verdomde moeilijk... 

 

Niet de moed verliezen hoor Suzan, je hebt al zoveel bereikt, blijf vertrouwen in Rocky en jezelf houden.

 

Ik denk dat het voor veel honden op een losloopweide misschien te spannend is, waardoor ze hoog in hun stress zitten.

Misschien had hij het loslaten in verband gebracht met dat hij iets moest gaan oplossen, en iets moest met die jongen die zich daar probeert klein te maken en vriendelijk over te komen, en uit onduidelijkheid en spanning dan maar aan het happen is geslagen.

 

Zelf zou ik losloopweides liever mijden, en contacten met andere honden en kinderen en andere mensen uit de weg gaan tenzij je echt zeker bent dat het goed gaat.

 

Ik had Lola al vijf jaar en het ging uiteindelijk supergoed, tot een van de bewoners waar ik werk en onderweg met Lola tegenkwam vroeg of ze Lola mocht aaien. Ik zei nog, ja dat mag, Maar alleen zo, en ik liet haar zien hoe je een hond rustig wat kan kriebelen onder de kin, vertelde er nog bij dat over de kop aaien haar bang maakt en ze dan kan schrikken en uitvallen. Wat gebeurd er: toch die hand boven de kop, en meteen een flinke grauw van Lola en een hap (ook alleen tandjes voelend). Mijn fout, ik had het risico niet moeten nemen.

 

Ik denk dat je met een hond als Rocky gewoon altijd alert moet blijven en bij twijfel geen risico's nemen, of liever nooit risico's nemen. Ik heb dat eigenlijk altijd zo met Lola gedaan en op de duur wordt het gewoon een tweede natuur, je weet wat wel of niet goed zal gaan. (meestal dan toch...)

 

Sterkte en komt goed hoor.

 

 

 

Een dergelijke kruising met dit gedrag zou voor mij genoeg zijn om hem zijn rust te gunnen.

 

Te groot gevaar voor de samenleving en totaal onacceptable gedrag.

 

Vele zullen het vast met me oneens zijn.....

Het woord gt valt veel, maar het moet geen strijd worden, geen alsmaar opgelegde regels.

Werk vanuit je gevoel, die is goed en bedenk dat "genieten" van de vriendschap met je hond voorop moet staan. Je wou aardig zijn tegen deze jongen en dat was je valkuil...... Meer rekening gehouden met een ander dan met jezelf en je hond. Wees aardig voor jezelf EN je hond, dan heb je een super maatje. Geniet van wat goed gaat en vooral leuk is.....daar heb je een hond voor. 

Goed van je dat je gestopt bent met dat hard optreden tegen je hond. Gebruik meer je begrip voor je hond en dan van daaruit verder. Je deed het goed. Laat je niet demotiveren door deze enkele incident waarvan de oorzaak/gevolg duidelijk is.

 

Ik ben niet van snoepgoed hoor Mick, Als je me een beetje kent van hier, weet je dat ik een ferm woord heus wel kan handelen.

Ik waardeer een eerlijke mening. Al lees ik ook veel wijsheid en kennis in de bovenstaande reacties.

En Bob, de trainer waar ik al over schreef, merkte het ook al op: ''de wereld door de ogen van Rocky.. kan niet in de samenleving.

Maar wil je wellicht uitleggen wat je bedoeld met ''zijn rust gunnen''

Hoe doe ik dat, deze hond heeft veel nodig, wil werken. Mijn achtertuin is formaat postzegel, dus ik moet er op uit!

Met rust gunnen doelt hij op een enkele reis DA.

Ik heb het al eerder gezegd, en ik ga het nog eens zeggen... Ons heeft het veel rust gegeven om ons neer te leggen met het karaktertje dat we in huis hebben gehaald. 

Hondenschool, GT, hier op het forum, trainen, opzoekwerk,... We werden er knettergek van Bas te kneden naar een hondje dat hij toch niet ging worden.

 

Voor ons is hij zo lief! Het perfecte hondje voor ons, dus wat is dan het probleem?

We passen ons nu eenvoudigweg aan naar hem, vreemden mogen hem niet meer aaien, bij kinderen mag hij al helemaal niet in de buurt komen (ja hij bijt ernaar) en hij hoeft niet sociaal te worden met vreemde honden. Hij houdt er gewoon niet van...

 

Wat een rust gaf dat voor ons én hem!

Jeetje Suzan wat zul jij geschrokken zijn! Ik heb te weinig verstand om inhoudelijk te reageren, maar wil je wel een virtuele knuffel sturen!