Rocky is te ver gegaan… happen naar een kind! En hoe dan verder?

 

Dat zeker Dobry.

In de vroege ochtend ga ik met hem joggen. Voor de verdere dag zijn het slechts toilet rondes. Dan s'avond's weer een lange wandeling. Ik probeer echt de rust op te zoeken. Ik probeer zijn wereld even heel klein te houden.

Zo sloeg ik gisteravond laat een polderweggetje in, en zag ik 2 bekende honden zo'n honderd meter verderop loslopen. Hoewel Rock prima met deze honden overweg kan, had ik geen zin in de ontmoeting. Het gaat er dan weer zo wild aan toe, en daar had ik even geen zin in (niets ten nadele van deze honden hoor, het zijn schatten)

Dus ik gewoon heel rustig tegen Rock: ''ga je weer mee?'' en zo waren we al lang en breed weg voordat deze honden ook maar in de buurt kwamen. Rock zal deze honden ongetwijfeld al opgemerkt hebben, maar blijkbaar was zijn interesse net zo nihil als de mijne.

Van hem hoeft het blijkbaar dus ook allemaal niet zo nodig!

Het valt me op dat Rocky nu vooral ontzettend veel ligt te slapen, en ook heel diep ook want hij snurkt en murmelt in zijn slaap. Hij is echt in dromenland.

Zou dit echt vermoeidheid zijn?

Misschien begint hij al langzaamaan te ontspannen nu hij minder druk heeft, minder het gevoel heeft dat hij veel moet?

 

Klinkt allemaal heel positief, ook dat Rock niet zo nodig naar die honden toe wilde. Ik denk dat wat wij zien als "spelen" voor volwassen honden toch ietsje anders geinterpreteerd zou kunnen worden en dit van henzelf helemaal niet zo nodig moet en het voor onnodig veel opwinding zorgt voor veel honden.

Lijkt me de juiste aanpak!

Misschien was ie ook gewoon heel erg moe, want het steeds alles willen controleren ofzo?

Ik weet niet hoor, zeg zo maar even wat in mij opkomt.

 

Kijk je naar hem als hij slaapt en droomt? Ik vind dat zelf altijd een heel vertederend beeld, zo'n totaal ontspannen hond, de geluidjes als ze droomt. Kan soms gewoon ontspannen door daar simpelweg naar te kijken.

 

Wel fijn dat er wat rust is gekomen in de wandelingen, voor jullie allebei wel even nodig.

 

Hier ook een langslaper hoor. Tuindeur staat open, ze kan de tuin in, is ook even een klein half uurtje buiten geweest. En dan komt ze uit zichzelf weer binnen, ligt nu in diepe slaap op de bank, ik zie haar spieren beweging, haar ogen, haar pootjes zwiepen heen en weer: ze droomt.

 

 

Het viel mij ook op Dobry. Deze honden kent hij al heel lang.

Toen ik zei: ''Ga je weer mee?'' aarzelde hij eigenlijk geen seconden.

Hij keek niet eens achterom, hij was echt in de negeer modus. Terwijl hij toch al lang geweten moet hebben dat die 2 honden verderop Happy en Kyra waren.

Ik liet hem altijd spelen met Kyra als we haar tegenkwamen, zo'n potje sparren.

Nu liet ik merken dat ik geen boodschap aan Kyra had, en hij had eigenlijk acuut dezelfde reactie. En Kyra begon zelfs nog wel te blaffen… hij keek niet eens om.

Snuffelde nog wel aan een paar bomen, nog even de poot omhoog (haast had ie niet) maar die 2 honden? nee, daar had ie geen boodschap aan blijkbaar. In ieder geval niet om fysiek met ze in contact te komen.

 

Ja, hij droomt echt. Net ging hij zelfs met zijn 4 pootjes heen en weer, alsof hij aan het rennen was.

Ik vind hem erg onrustig in zijn slaap, hij doet van prrrrfffffff… geluidjes waarbij zijn bovenlip trilt.

Mijn man is herstellende van een serieuze burn out. Het is hier niet gezellig geweest de afgelopen weken. Veel geruzie en spanningen tussen mij en mijn echtgenoot.

Nu denk ik dat mijn hond haast overspannen is?

Zijn grote blonde broer lijkt nergens last van te hebben, die leeft echt in sjalalalie land

Kan maar zo dat hij daar een graantje van heeft meegepikt hoor. Rocky is een heel gevoelige hond en zulke spanning is voor hem gewoon teveel.

Mensen met een burn out zijn ook niet de makkelijkste volgens mij (nooit persoonlijk meegemaakt, maar wel verhalen gehoord) en als je die dan in 1 huis hebt met een gevoelig type als Rocky...

 

Volle emmer wat zich zo heeft geuit als waarmee dit topic is gestart.

Valt niet goed te praten, maar zeker wel te verklaren.

 

Dus naast dat Rocky veel rust nodig heeft, heb jij dat volgens mij ook, ik hoop dat je die rust ook kunt vinden (en dat je man ook snel weer wat beter in zijn vel zit).

Ja, het kan!

Stabiliteit is altijd voor iedereen het beste. Wrijving en onrust… geen mens of dier die daar van opknapt.

Ik hoop dat hij nu tot rust gaat komen.

Vergeet ook niet dat na een heftige gebeurtenis de stress hormonen bij een hond nog tot twee weken aanwezig kunnen zijn. Dit is bij hond-hond aanvallen, maar vast ook na deze situatie.

 

Bij ons viel het heel erg op dat Lady in tijden van (te) veel training en teveel drukte ook heel veel droomde.. En dan niet perse heel vredig, maar tandenknarsen, borstelen, 'rennnen' in de slaap.
Dromen is denk ik een soort de dag 'verwerken'. Maar voor ons is het dromen een vrij goede graadmeter hoe hoog de stress bij Lady zit.
Een hele tijd heb ik haar vrij weinig zien dromen..en nu is haar loopsheid weer begonnen..en dan begint het dromen ook weer.

Klopt Lady & Vagebond, honden verwerken net als mensen ook dingen in hun slaap. En precies wat je zegt, een goede graadmeter.

 

toe maar, je hebt ook nog secondenlijm.

gekheid natuurlijk, kort bij je houden, ontwijk prikkelende situaties, dan is er niet veel aan de hand, lekker wandelen, loslaten waar het echt kan, en niet waar anderen zijn.
er zijn genoeg mogelijkheden toch waar je je hond geen muilkorf om hoef te doen, en als het te veel wordt, wat betreft, honden of mensen, lekker thuis laten nadat je gewandeld heeft stresvrij.

Sterkte Suzan, is best zwaar als je thuis door omstandigheden ook geen rust had. Maar je bent op de goede weg en super hoe het gaat met de wandelingen, goed gedaan. 

 

Goed op weg, ging hij vandaag ook nog naar Bob toe?

Jeejte Suzan, wat zal je geschrokken zijn! Ook al vind ik dat een hond nóóit mag bijten, vind ik het goed hoe je in de situatie staat. Je geeft zelf direct aan dat je dit gedrag niet wilt en aan je reactie te lezen ben je keihard mee bezig. Je legt de schuld niet neer bij anderen (wat ik héél veel andere eigenaren van honden met zulk gedrag wel zie doen 'de persoon ging alsnog naar m'n hond, ondanks dat mijn hond aangaf dat..' een hond mag niet bijten, punt uit), en werkt echt aan het gedrag van je eigen hond. Super van je!

 

Weet je wat het vaak is: dat dit soort dingen voorkomen, sja.. het is niet goed, maar het is nou eenmaal gebeurt. Wat ik veel belangrijker vind is hoe de eigenaar ermee om gaat. En daar neem ik m'n petje voor af hoe jij dat doet :)

 

Doe vooral dingen waar je zelf vertrouwen in hebt en waar jij je goed bij voelt. Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar wat mij opviel was dat jij er al geen vertrouwen in had en hem toen los liet. Jouw hond is waarschijnlijk nóg gevoeliger dan andere honden en pikt dit direct op. Dus doe geen dingen waar jij niet achter staat en probeer de lol van het wandelen weer terug te vinden. Inderdaad aan de lijn, misschien dat je in de toekomst hem af en toe los kunt laten op momenten die jij kent en vertrouwt. Bijv. met mensen en honden die je goed kent en zelf ook 100% vertrouwt. 

 

Succes en sterkte!

 

Ach wat aandoenlijk, Lola kon ook zo vreselijk dromen, met huilen en snikken.

 

Ik hoop dat je man snel wat stabieler wordt, een burn out is voor degene zelf en zijn omgeving een zware last en ik geloof zeker dat dit ook op honden terugslag geeft.

Succes, je bent goed op weg zo

Bob is even langs geweest. We hebben vrij snel besloten dat het onzinnig en eerder slecht is, om Rocky uit logeren te sturen.

Bob heeft wel eens honden in zijn huis genomen, maar dit had dan vrijwel altijd als aanleiding, dat de betreffende hond vooral thuis en naar zijn eigenaren toe, voor problemen zorgde.

Omdat bij Rocky niet het geval is, laten we hem lekker in zijn eigen thuissituatie.

Bob gaat morgen wel eerst alleen met hem op pad, daarna praten we weer verder.

Fijn dat jullie besloten hebben om hem thuis te houden!
Ik ben benieuwd wat Bob te zeggen heeft na de wandeling. Maar ik verwacht geen wereld schokkend nieuws

Super dat hij thuis blijft, gewoon zo doorgaan lijkt me zoals je nu bezig bent.

 

Zelf zou ik Rocky liever met niemand meegeven, maar goed hij kent Bob en hopelijk gaat Bob geen onnodige uitdagingen forceren om iets te bewijzen oid.

 

Heel goed.........je kunt er eerder schade mee aanrichten, dan dat het jou iets extra's gaat opleveren.

Bob heeft gister eerst alleen met Rocky gewandeld. Bewust een route die ik zelf ook vaak met hem loop.

Volgens Bob was hij de rust zelve, zelfs toen een passerende hond enorm naar hem steigerde en blafte, liep hij gewoon door.

Hij keek wel op, maar gaf nauwelijks respons.

Toen ze een pleintje naderde waar 3 jongens aan het voetballen waren, trok dit wel enorm zijn aandacht. De jongens waren aan het schreeuwen en in een ruw spel verwikkeld.

Hier reageerde Rock 'wel' heel sterk op! Kop hoog op zijn schouders, oren omhoog, grote ronde ogen.. en hij blafte naar ze.

Bobs idee is, dat hij dit soort situaties niet goed kan zetten. Het boezemt hem stress in en zou hij los lopen, zou hij als een politieagent orde op zaken willen stellen.

De losloopplaats waar Rocky de jongen aanvloog, is volgens Bob een slechte losloop plek. Het is niet groot, veel honden raken hierdoor territoriaal en bezitterig. Ook staan overal bomen en struiken waardoor het onoverzichtelijk is en veel honden staan daardoor continu op scherp wanneer ze daar lopen.

Volgens Bob had ik in beweging moeten blijven toen de jongen tegenover ons stond. Het stil blijven staan en het losmaken van de riem, zal Rock wellicht geïnterpreteerd hebben als; ''help me!''

Als ik kleine pasjes gezet zou hebben (in ieder geval niet op 1 plek blijven staan) en ik de jongen had doen weglopen, zou Rock waarschijnlijk begrepen hebben dat grover geschut helemaal niet nodig was en ik de situatie onder controle had.

Vandaag gaan we opnieuw een wandeling maken...

Dat is al een heel goede start!
Je zou misschien eens aan wat jongeren van rond de 12 a 14 jaar moeten vragen of ze eens ergens op een bankje relaxed gaan zitten en wat praten. Rustig en kalm dus. En dan eens kijken wat Rocky doet als je daar even later met hem langs wandelt. Wel wat afstand houden. Gewoon relaxed.
Dan weet je of het aan het gegil en getier ligt of aan jongeren op zich. Misschien heeft hij wel heel nare ervaringen met jeugd? En dan misschien eens kijken of hij bij jongere meisjes ook zo doet die eerder wat aan het giechelen zijn.

ja wat jijzelf en wij ook al dachten dus, misschien is stilstaan voor een hond in zo'n situatie te onduidelijk, "waarom staan we stil bij een drukke jongen, en wat wordt er van mij verwacht hier, orde op zaken stellen of wat?" Het happen gebeurde uit onduidelijkheid en opgewondenheid. Gewoon weglopen had idd het hele incident voorkomen.

 

Maken voetballende kinderen hem nerveus, dan op afstand blijven, rustig aandacht vragen en kalm doorwandelen. Niet te geforceerd of met druk op de hond gaan oefenen en zulke situaties opzoeken, ook dat levert alleen maar onnodig stress en dat is net wat je niet wilt. Als Rock eenmaal het vertrouwen heeft dat van hem niets verwacht wordt op gebied van stresssituaties regelen zal hij ook steeds meer aankunnen.

Hihi, klinkt een beetje zoals Dobby reageert op geluiden van spelende kinderen en jongeren. Alleen denkt die "MEEDOEN! SPELUH!". Die geluiden brengen Dobby dus wel stress en dat kan heel hinderlijk zijn. De jongeren die normaal in de voetbalkooi hier spelen zijn nu op vakantie, dus het veldje is lekker leeg. Ik loop over het metro perron er langs (kortste route) en Dobby liep vér van te voren al naar voren te schieten om te kijken of ze er aan het spelen waren. Nee dus. Maar zo ver kan de associatie met die geluiden dus gaan als ze wéten dat er op een bepaalde plek dingen gebeuren. Misschien nuttig voor jou om dat in je achterhoofd te houden? Het kan zijn dat, al is een plek rustig, een hond toch die spannende associatie heeft.

Maar niet te vergeten is ook de interactie tussen Rocky en Blondes.

Het is opmerkelijk hoe Rocky, eigenlijk altijd Blondes overal zijn zin in geeft.

Van zijn kluif afstaan tot het zich laten bereiden tot vernederend aan toe.

Maar… komt Blondes met zijn kop op mijn schoot… dan komt meneer Rocky op de proppen. Alsof dat 'net' dat ene stukje is dat niemand hem mag afnemen ''zijn vrouwtje''.

Adoratie is een begrip dat honden wellicht niet kennen. Maar waar ik het hier in eerdere reactie ontkracht zag worden en beschreven zag worden als controle willen houden, denken Bob en ik beide dat Rock wel degelijk een tunnelblik heeft als ''me and me shadow''

Volgens Bob is Rocky te onderdanig om als control freak neergezet te worden. sta ik met een bebloede rauwe kluif in mijn handen, dan is het vooral Rocky die zich zeer onderdanig opstelt. Hij kijkt schuin naar beneden,, en nader ik hem doet hij zelfs stappen achteruit.

Hem de kluif aanreiken is zelfs nog niet genoeg. Ik moet de kluif neerleggen en weglopen… anders zal hij hem niet pakken.
Ik moet hem laten zien dat 'ik' dit tuk voedsel niet hoef en er afstand van doe..
Volgens Bob kan dit onmogelijk stroken met een hond die neigt naar dominantie of controle willen houden. Blijkbaar kent hij zeer goed zijn plaats en is hij er zich er stellig van bewust dat hij zijn leider niet wil passeren.

Ook wanner Rocky op de bank ligt, hoef ik slechts naar hem te gaan kijken en hij vertrekt al. Volgens Bob is dit een duidelijk signaal dat Rock als het ware automatisch blijk geeft, dat hij weet dat hij ruimte hoort te maken voor zijn meerdere.

Binnen de muren van onze woning, lijkt Rock het dus allemaal we vrij goed te begrijpen. Buitenshuis lijkt hij zichzelf als het ware een soort van taak te hebben opgelegd. Namelijk de taak van voorwachter… iemand die situaties inspecteert, vervolgens alarmeert en indien nodig tot actie overgaat.

Volgens de roedel theorie is dit een vrij nederige positie en een taak die juist niet wordt uitgevoerd door de meest 'hoge' in rang.

Wel is het aan de hogere in rang om in deze 'bevelen' te geven en om dus ook aan te geven, dat je het alarmsignaal hebt gezien, hebt begrepen, maar je niet vind dat er verdere stappen nodig zijn.
Straal negeren is volgens Bob hierin niet het antwoord. maar juist reageren… ''ik heb het giezien,,, we gaan niks doen'' Vanmiddag gaan we opnieuw aan de wandel… ik ben benieuwd!

Hoi Suzan,

nou,sjeetje,dit is echt wel een,"ken-je-hond-momentje",of niet dan?!
Zo mooi om te zien hoe bijna duidelijk alles eigenlijk is!
Hoe je Rock omschrijft binnenshuis en zowel buitenshuis,wat Bob is opgevallen!!
Als je hier achter komt,je analyseert,dan kun je ook echt gaan handelen straks!
Je weet wat je beter kunt laten en waar je goed aan doet.. ook dit voorbeeld;
"Zo sloeg ik gisteravond laat een polderweggetje in, en zag ik 2 bekende honden zo'n honderd meter verderop loslopen. Hoewel Rock prima met deze honden overweg kan, had ik geen zin in de ontmoeting. Het gaat er dan weer zo wild aan toe, en daar had ik even geen zin in (niets ten nadele van deze honden hoor, het zijn schatten)
Dus ik gewoon heel rustig tegen Rock: ''ga je weer mee?'' en zo waren we al lang en breed weg voordat deze honden ook maar in de buurt kwamen. Rock zal deze honden ongetwijfeld al opgemerkt hebben, maar blijkbaar was zijn interesse net zo nihil als de mijne.
Van hem hoeft het blijkbaar dus ook allemaal niet zo nodig!"


Echt super mooi om te lezen!

En trouwens,ik denk ook dat het goed is dat jullie hebben besloten Rock thuis te houden en Bob bij jullie langskomt.
Dat Rock nu veel slaapt en droomt,onrustig is,is ook te verklaren natuurlijk,is allemaal niet niks,het "voorval" (klinkt zwaarder dan het is hoor),dan de onrust in huis en misschien onduidelijkheid voor hem..

Nu de volgende wandeling met Bob ff afwachten en hoe het verder gaat verlopen..
Maar jullie zijn op de goede weg,ik vind je erg dapper,respect daarvoor!!
Dat mag ook gezegd worden,dacht ik zo!

Veel succes en sterkte verder

Controlfreak is misschien ook niet het goede woord, evenmin als adoratie. Een soort onzekerheid is het denk ik. Controle willen houden kan ook heel goed uit onzekerheid komen.

 

 Ik moet hem laten zien dat 'ik' dit tuk voedsel niet hoef en er afstand van doe..

 

Ik denk dat honden heel goed weten dat wij hun voer beheren, maar wel dat het hun voer is. Nouja doet er verder niet toe, maar iedereen geeft bepaalde verklaringen voor gedrag vanuit zijn eigen visie. Ik denk niet dat Rocky op die manier denkt. Jenna eet ook nog niet als wij te dicht bij zijn, doet ook liever een paar stappen terug, Lola viel juist weer heel erg uit als we te dicht bij waren in het begin. Beiden een verschillend karakter en vandaaruit een verschillende reaktie met eigenlijk dezelfde oorzaak. Ik zie dat als toch nog een onzekerheid naar ons mensen toe. Een hond is ook zo ontzettend afhankelijk van ons.

 

Buitenshuis lijkt hij zichzelf als het ware een soort van taak te hebben opgelegd. Namelijk de taak van voorwachter… iemand die situaties inspecteert, vervolgens alarmeert en indien nodig tot actie overgaat.

Volgens de roedel theorie is dit een vrij nederige positie en een taak die juist niet wordt uitgevoerd door de meest 'hoge' in rang.

Wel is het aan de hogere in rang om in deze 'bevelen' te geven en om dus ook aan te geven, dat je het alarmsignaal hebt gezien, hebt begrepen, maar je niet vind dat er verdere stappen nodig zijn.
Straal negeren is volgens Bob hierin niet het antwoord. maar juist reageren… ''ik heb het giezien,,, we gaan niks doen'' Vanmiddag gaan we opnieuw aan de wandel… ik ben benieuwd!

 

Omdat een hond zo ontzettend afhankelijk is van ons mensen, moeten wij hem niet in situaties laten komen die hij nog niet aankan. Als "leider" moet je hem dus juist daartegen beschermen. Als je dat niet doet gaat de hond idd zelf oplossingen zoeken. Uit welke motivatie hij dit doet daar zullen per visie de meningen over verdeeld zijn. Ik vind persoonlijk de roedelmethode een heel tegenstrijdige en onduidelijke visie, waar meer door mensenogen als door hondenogen gekeken wordt.

 

Van een afstand laten zien dat iets geen kwaad kan, en dan even laten kijken en geruststellen is prima. Helemaal negeren zou ik een hond ook nooit doen.

 

Ik vind het wel heel belangrijk dat je zoiets pas gaat doen na de periode van rust brengen in de hond en dan ook nog eens op heel grote afstand zodat de hond er nog helemaal niet onrustig van wordt. Anders als je deze belangrijke stap overgeslagen hebt, heb je alsnog grote kans dat je als je die basis mist het vroeg of laat toch weer mis kan gaan.

 

 

Ik begrijp hetgeen je opmerkt Dobry.
Gisterenavond in bed lag ik zelfs nog te denken over hetgeen Bob meent te zien.. ''als hij dit zo goed weet…'' waarom luistert zijn eigen hond dan zo slecht naar hem?

Ze is een dotje, grappig en ondeugend, ze weet zich heel onderdanig te tonen.. maar ze heeft dikke kak aan hem.
Maar dit terzijde, het gaat nu even om mijn hond.

Gisteren sprak ik tijdens de late wandeling nog een andere honden baas. We kennen elkaar al dus het ging zo een beetje over Rocky. Ik vertelde hem dus ook over zijn onderdanigheid met eten e.d

Volgens deze Meneer is onderdanigheid tonen aangaande voedsel natuurlijk prima, maar ook weer een totaal ander fascet wat weer helemaal niets te maken heeft met het gedrag buitenshuis.

Hij vond de titel 'voorwachter' lachwekkend. ''Hij is geen wolf en jij bent geen wolf'' zei hij, wat een onzin!

Dus zo lag ik nog een tijdje na te piekeren in bed. De theorien slaan me om de oren en toch heb ik het gevoel dat ik zo in het duister tast.

Mijn gevoel zegt me sterk dat Rocky eerder een haantje is dan een bange wezel.

Voor een hond die zogenaamd onzeker is, vind ik dat hij wel erg gemakkelijk de confrontaties aangaat!

Dus, ik verkeer wel weer in twijfel vandaag.

Er bestaan veel "wannabe " haantjes en die honden willen graag (vaak uit onzekerheid over hun taak) een belangrijke positie innemen maar kunnen dat niet aan.

Ik denk dat je "de onzekere" hond nu verwart met een.hond díe onzeker is over zijn taak en positie.

Rocky is dat buiten overduidelijk
Dat maakt hem nog geen bange hond ofzo iets

Btw
In de boedel honden waar ik regelmatig loop, lopen de sterkste meest zelfverzekerde honden nooit voorop tenzij er iets is wat de groep zou kunnen schaden. Deze interactie is prachtig om te zien. Maar in veel opzichten zijn wij geen.hond en.kunnen wij nooit zo zuiver reageren.
Dan zal je dus wat radicaler moeten zijn en zeker voorlopig de hond naast je moeten houden.
Als later de verstandhouding cq gedrag van rocky rustiger is kan.je daar weer wat meer ruimte in geven, maar misschien ook wel nooit.

Een hond díe wil controleren hoeft geen bange wezen te zijn, veel mensen lezen dat zo en.uiteraard is hun hond stoer en dapper ..maar veel vaker is het een.hond díe onzeker is over zijn taak / positie en is gevoelig voor onrust en dan komen de problemen

Binnen is het rocky dus duidelijk en zal hij dus ook niet controleren cq onzekerheid tonen

Wat jij omschrijft is echt geen.hond met leiders capaciteit maar een lieve vriendelijke hond díe jou dolgraag het naar de zin maakt

Dat maakt jou ook zo belangrijk, wat ik al eerder schreef, daarom was ik niet voor het extern trainen van de hond.
Hij heeft jou hard nodig, maar niet alleen.om te "adoreren " maar om absoluut in te geloven ook buiten

Stilstaan is trouwens voor vrijwel iedere hond heel lastig en zelfs dom. Je legt enorme druk op de hond en uitlaat velden ...ik vind het ondingen

Ik vind Rocky absoluut niet stoer en dapper, ik vind hem eerder kneuzing overkomen hierdoor. Al klinkt dit heel lullig om over je eigen hond te zeggen.

Hij staat vaak zulk een vertoning te houden dat ik echt denk: ''waar is dit nu goed voor!'' zo overdreven.

Ik moet wel opmerken hoe blij ik evengoed ben, met hoe zijn gedrag jegens soortgenoten de laatste tijd sterk verbeterd is.

Qua mensen zit de schrik er nog wel heel erg in, merk ik aan mezelf.

Gisteravond kwam er onverwacht nog een buurman van verderop langs. Toen hij binnenkwam en Rocky begon te benaderen en te aaien, voelde ik hoe bloednerveus ik haast werd, als de dood dat Rock zou gaan grommen of erger.

Dit terwijl Rock 'op eigen bodem' nog nooit iets gedaan heeft, maar toch… vond ik het even doodeng, stel dat…

Mijn man wil nog een weekje weg boeken, ergens in een vakantiepark waar honden toegestaan zijn. Ideaal natuurlijk, maar ik zie er zo tegen op en weet niet of ik het wel wil.

Er is een prachtig hondenhotel bij ons in de buurt, met vele hectaren grond, zandbakken en een zwembad. De natte droom van iedere hond zou je zeggen… maar hoe verkreukeld zou ik hem dan terug krijgen?

Compleet ontgoocheld nadat hij door zijn baasjes is achtergelaten? daar ben ik bang voor!

Ik voel me een beetje 'vast zitten' momenteel. Al weet ik niet hoe ik dat helder moet omschrijven. Ik heb een hond die het mij graag naar de zin maakt.. en het mij daarmee tegelijkertijd ook heel moeilijk mee maakt.

Ik vind Rocky absoluut niet stoer en dapper, ik vind hem eerder kneuzing overkomen hierdoor. Al klinkt dit heel lullig om over je eigen hond te zeggen.

Hij staat vaak zulk een vertoning te houden dat ik echt denk: ''waar is dit nu goed voor!'' zo overdreven.

Ik moet wel opmerken hoe blij ik evengoed ben, met hoe zijn gedrag jegens soortgenoten de laatste tijd sterk verbeterd is.

Qua mensen zit de schrik er nog wel heel erg in, merk ik aan mezelf.

Gisteravond kwam er onverwacht nog een buurman van verderop langs. Toen hij binnenkwam en Rocky begon te benaderen en te aaien, voelde ik hoe bloednerveus ik haast werd, als de dood dat Rock zou gaan grommen of erger.

Dit terwijl Rock 'op eigen bodem' nog nooit iets gedaan heeft, maar toch… vond ik het even doodeng, stel dat…

Mijn man wil nog een weekje weg boeken, ergens in een vakantiepark waar honden toegestaan zijn. Ideaal natuurlijk, maar ik zie er zo tegen op en weet niet of ik het wel wil.

Er is een prachtig hondenhotel bij ons in de buurt, met vele hectaren grond, zandbakken en een zwembad. De natte droom van iedere hond zou je zeggen… maar hoe verkreukeld zou ik hem dan terug krijgen?

Compleet ontgoocheld nadat hij door zijn baasjes is achtergelaten? daar ben ik bang voor!

Ik voel me een beetje 'vast zitten' momenteel. Al weet ik niet hoe ik dat helder moet omschrijven. Ik heb een hond die het mij graag naar de zin maakt.. en het mij daarmee tegelijkertijd ook heel moeilijk mee maakt.