Klein juich momentje!

Bo is afgelopen weekend enorm geschrokken van een visser. Dat was de eerste keer dat ik hem naar een mens heb horen grommen/blaffen. Daarna was hij zelfs 'bang' voor een medecursist die hij toch wel een aantal keer gezien heeft en altijd vrolijk begroet. Zij volgt ook een opleiding bij Turid Rugaas dus wist dat makkelijk om te buigen gelukkig.

Daarna heeft hij niet meer zo op mensen gereageerd hij is hoogstens wat meer onderdanig.

Maar vandaag is hij mee naar mijn werk en er kwam vanmiddag een vrouw bij zitten die hij nog nooit gezien heeft en daar reageerde hij ook weer op met grommen en blaffen. Deze vrouw heeft een reu van een maand of 7/8 misschien dat ze naar hem rook?

Maar ze reageerde echt super goed, in eerste instantie geen contact proberen te maken daarna met het balletje geprobeerd of hij dan wel in de buurt durfde te komen en dat lukte toen ze hem daarna bij zich riep kwam hij voorzichtig en aarzelend naar haar toe! Een paar commando's geoefend en het ijs is gebroken! Hij probeert nu zelfs telkens haar aandacht te krijgen!

Super blij dat dit dus ook omgebogen is naar een positieve ervaring (en bij de ups-bezorger was hij weer z'n vrolijke *ahum opdringerige* zelf.

Zouden jullie het ook zo aanpakken? Want in principe heb ik hem nu natuurlijk wel een beetje gedwongen om zich niet zo aan te stellen..

Zolang Bo goed reageert vind ik het niet 'dwingen' maar meer 'aanmoedigen' Af en toe moet ik ook wel eens een beetje pushen (zoals vandaag bij de DA voor de enting) maar als die het dan doet en ik prijs hem daarvoor, dan is die zo trots op zichzelf! Soms kan de 'kom op vent, je kan het best' methode echt wel werken hoor. Je vertrouwt op je hond, en die legt vervolgens vertrouwen in jouw vertrouwen (snappen we het nog? Hahaha).

Hartstikke fijn dat het zo goed ging uiteindelijk

Klinkt goed. En ik noem dit niet dwingen.
Dwingen is als je hem naar persoon sleurd en vasthoudt van je moet je laten aaien. Dit noem ik aanmoedigen. Zou zeggen vooral zo doorgaan