Die geweldig leuke momenten

Dat vind ik vaak een van de moeilijkste dingen; tenzij het echt goede bekenden zijn, krijgt vrijwel niemand de ontzettend leuke kanten van Winter te zien.

Gelukkig hebben we één hele grote uitzondering daarop; een jongetje van bijna 5 die ongeveer tegelijkertijd met Winter óók zijn eerste epileptische aanval heeft gehad. Hij noemt Winter standaard Wimper, wat op zich al schattig genoeg is

Ik kwam hem de eerste keer tegen met zijn oma, wiens tuin aan onze loslooproute grenst. Winter vond hem meteen leuk, wilde graag door hem worden geaaid, en ik raakte ondertussen met oma aan de praat, die bijna even hard stond te glunderen als ik.

Ze vertelde dus dat haar kleinzoon net een epileptische aanval had gehad. Toen ik vertelde dat Winter ook een epileptische aanval had gehad werden er direct allemaal vragen op mij afgevuurd door het ventje; of Winter ook naar de dokter moest, en geprikt moest worden, moest huilen en in zijn broek had geplast. Nou, dat had Winter dus allemaal gedaan en daar leek hij heel opgelucht door. 'Dan vind ik het niet meer zo erg, als Wimper het ook heeft.' En toen een grote lach.

Inmiddels loopt hij standaard met een helm op, en dat plus het broekplassen tijdens een aanval heeft er blijkbaar voor gezorgd dat hij flink gepest wordt op school. Echt zó ontzettend sneu - wat kunnen kinderen ontzettend gemeen zijn! Maar hij logeert nu twee weken bij zijn oma en het is heerlijk om hem bezig te zien met Winter. Beiden bloeien dan even helemaal op en ze kunnen met elkaar lezen en schrijven. Hij vind het helemaal fantastisch om verstoppertje te spelen met Winter en staat ons standaard op te wachten aan de rand van de tuin als wij om half 8 onze eerste ronde doen. Deze week gaat hij - in overleg, natuurlijk - mee op de fiets tijdens de langere ronden en belt ook geregeld aan om te vragen of hij met Winter mag spelen

Het is zó leuk om Winter die ontzettend fijne, lieve kant met een ander dan mij en mijn moeder te zien delen, zoiets zet direct de toon voor de hele dag

Wat zijn jullie favoriete momenten?

Wat mooi hannah!

Hier niet zulke grote dingen, maar zon momentje vandaag. Kwamen in het bos een man tegen met de hond aan de lijn. Wij onze honden ook gauw aangelijnd. Maar die hond die flipte echt compleet toen we elkaar passeerden, blaffen en trekken en springen. En wat doet onze mafferd? Beetje grauwelen en vlug er voorbij lopen. Aan de lijn nota bene. Zooo goed!

Ik loop net op t zandpad, zie een konijn de weg over schieten, Beer erachter aan. Ik meteen in zijn piepballetje knijpen en heel vrolijk 'Birrie hieieieier' geroepen. Piep-piep-piep-piep.
Wat schetst mijn verbazing.... Hij sjeeste terug naar mij
Dat is vaak wel anders geweest! Vandaag een geweldig momentje

De leukste momenten die ik met Kiara heb gehad is als mensen zien dat ze ook heel lief kan zijn. Zo kwamen pasgeleden onze nieuwe buren kennismaken. Ik was op dat moment nog niet thuis. Kiara is absoluut niet te genieten als er bezoek komt, grommen, blaffen, mopperen. Toen ik binnenkwam kreeg ik Kiara's begroetingritueel wat inhoudt dat ze mega blij, hard kwispelend, al liefkozen miepent tegen je op blijft springen uit blijdschap. Vervolgens afgelebberd word en ze op haar rug gaat liggen om haar buikje te kriebelen. De buren kende mij nog niet en het eerste wat ze zeiden was, zo te zien kan ze ook heeeeeeeeeeeel lief zijn. Overigens toen ze dat zeiden moest er weer gemopperd worden want het bezoek mag niet bewegen of praten van kiara

De leuke momenten van Hayzel zijn als ze een hond echt leuk vindt (gebeurt niet vaak). We waren gisteren op het grote losloopveld toen er een heeeeeele grote mechalaar (met ballen nog, dat zal vast schelen) bij kwam. In het begin moest ze vreselijk blaffen want het was nogal een imposant en opdringerig mannetje. Maar opeens was ze verliefd. Heleeeeeeeemaal blij spronger ze op en neer als een blij hertje. Die mechelaar snapte er niks van want als Hayzel verliefd is gedraagt ze zich achtelijk (blaffend (heel schel hoog) , in spelbuiging, springt ze dan telkens een halve meter de lucht in). Echt vreselijk schattig, uiteindelijk had ie ook door dat ze het niet gemeen bedoel maar lief en toen was het hollen geblazen.

De leukste momenten met Finn zijn als ie op je afrent...het is gewoon een worst op pootje met te grote oren die nog alle kanten opflappen

Vandaag nog een aantal prachtige momenten gehad.

Odi loopt vaak met Tessa (een herder). Tessa luistert perfect.
Nu liepen er koeien, dus ik riep Odi terug, vriendin riep Tessa terug. Odi kwam wel, en Tessa niet! Dat voelde toch wel heel erg goed.

Verderop zaten er kindjes, ook die liet hij gewoon gaan. Hij heeft zelfs nog in het zand gespeeld met een jongetje. Wat nou bange hond?!

Daarna nog een hond tegengekomen, maar die negeerde hij compleet. Ik was zo trots! Geen gegrom of geblaf.

Toen we thuis waren, ging Tessa automatisch met Odi de tuin in. Sascha liep er ook. Normaal gesproken is Odi erg territoriaal en vooral als Sascha er ook nog is. Maar nu... Hij vond alles best.

Mijn dag kan niet meer stuk!

Soms mis je echt een 'vind ik leuk' knop hier op het forum. Ik kan me zo goed voorstellen hoe trots jullie je gevoeld hebben

Afgelopen week was ik ook heel blij, we waren in het park en op het pad waar we liepen kwamen in een keer 5 honden de bocht om 1 jonge mechelaar die Bo niet zo leuk vind en een van onze gt's met 3 honden.

Bo negeerde de mechelaar en was eerst een beetje overdonderd door zoveel honden ineens en daarna heeft hij heerlijk lopen flirten met de hond van de gt. Die twee waren zo lekker aan het ravotten dat Bo het zelfs accepteerde dat een reutje (die oversekst is) nogal opdringerig was, hij liep gewoon weg

Vandaag zijn we zonder muilkorf bij de DA geweest voor de enting, en het ging hartstikke goed hij heeft zijn muilkorf dan niet om omdat hij bijt (in de behandelkamer gaat de muilkorf standaard direct af), maar eigenlijk puur zodat andere mensen hem automatisch ruimte geven en niet hun york aan de flexi op hem af laten racen in de wachtruimte, etc.

Vandaag kon ik zijn muilkorf alleen zo snel niet vinden. Omdat hij toch wel flink vooruit gaat heb ik besloten het gewoon te proberen, en warempel, hij heeft zich als een heer gedragen Ja, hij lag onder een stoel en achter mijn benen, maar er is maar 1 blaf uitgekomen toen er ineens iemand uit de wc kwam (die zat er dus al op toen wij binnen kwamen, zag ik niet aankomen).

TROTS!!!

Bij ons is het altijd 'oh Perdie is zo braaf!'. Bijna iedereen die ons kent ziet Perdie als het brave, rustige hondje en dat vindt iedereen fantastisch. En arme Orga is altijd enthousiast, druk enz... Als er bezoek is wilt hij graag iedereen begroeten en dat vinden sommige mensen niet zo fijn. Daarom zeggen veel mensen dat Perdie de brave is en Orga wel héél druk is! Ze vragen soms zelfs hoe we dat doen met 'zo'n hond?'

Maar de realiteit is dat Orga bij ons heel rustig is, als je hem de kans geeft om iedereen te begroeten is hij terug rustig. Dat vind ik soms wel jammer... Zo kan mijn oma langskomen en zeggen ik heb gezien op tv dat je dat zo en zo moet aanpakken, maar Orga heeft helemaal geen 'aanpak' nodig! Hij is perfect zoals hij is en dat weten wij gelukkig wel Intussen heeft mijn oma ook al wel zijn rustige kant gezien, maar ze kan amper geloven dat hij eigenlijk altijd zo is.

Mensen op straat zien ook altijd zijn hyper en druk gedrag tijdens het wandelen en geloven me niet als ik zeg dat hij thuis net heel rustig is. Ze willen ook altijd Perdie strelen en zijn soms wat bang van Orga. Terwijl het net andersom is, Orga is de allemansvriend en Perdie is vaak nogal terughoudend... Ach ja het is onze hond en wij weten hoe hij écht is

Oh ja er zijn wel een aantal mensen (meestal met zelf ook honden) die Orga wel fantastisch vinden