Weglopen, jachtinstinct, pubergedrag of te weinig uitdaging?

Hallo

Onze malamute/berner sennen kruising (bijna 8 maanden oud) kan eigenlijk heel goed loslopen. Hij loopt eigenlijk van kleine pup van een paar weken al los. Hij is bijna altijd wel terug te roepen als hij naar onze mening even te ver weg loopt. Soms luisterd hij even wat minder en moet ik "kijk eens" zeggen wat betekent dat hij een snoepje krijgt en dan komt hij wel. Maar heel af en toe (gister voor de 4e keer) neemt hij opeens de benen. 

Ik weet niet precies wat er dan in hem omgaat maar hij neemt opeens een sprint en rent in volle vaart weg. Ik kan dan roepen en schreeuwen en "kijk eens" zeggen wat ik wil. 

De eerste keer was geloof ik met een maand of 4 in het bos. Hij keek een bospad in, keek naar mij, keek weer het bospad in. en sjoef weg was hij. Ik ben mezelf gaan verstoppen ( als ik uit het zicht verdwijn gaat hij me altijd meteen zoeken, dit hebben we vaak gedaan op het begin met loslopen waardoor hij ons beter in de gaten houd. maar deze keer werkte het niet. Het duurde naar mijn idee wel erg lang en ik riep een keer en hij kwam terug.  Sindsdien laat ik hem in dit bosje nooit meer los.

De 2e keer een maand ofzo geleden. liepen we in het bos en kwamen er wat mountainbikers langs. We corrigieerde hem op tijd zodat hij er niet achteraan ging maar ongeveer 5 minuten later toen wij ze alweer vergeten waren nam gozer een sprint achter ze aan. Wij erachter aan gerent en roepen en roepen en uiteindelijk kwam hij ergens uit het bos gelopen. Sindsdien laat ik hem in dit bos ook nooit meer los

De 3e keer van de week. Op de dijk komen we vaak het hondje van de buren tegen. Gozer had zijn geur opgepikt en nam weer zo'n sprint. Hij rende van de dijk af de weg op achter het hondje van de buren aan. Wij hadden nog niet eens door dat hij daar liep. 

Gister waren we weer op de dijk. Op de heenweg zagen we een haas lopen dus leidde we Gozer even af zodat hij die niet zou zien. ( achteraf bedacht ik me nog, o dit was een goede training geweest. ) later pikte hij de geur weer op en leek weer niet te gaan luisteren maar dit lukte toch en we hebben hem uitbundig beloond. Op de terugweg, nog voorbij het stuk van de haas nam hij weer een sprint. Het is een erg lange dijk en op een gegeven moment was hij zo ver dat hij achter bomen verdween, we liepen snel door, roepen en fluiten en weet ik wat. Toen zag ik hem wachten op de dijk, maar toen hij ons weer zag nam hij weer een sprint, de weg over, andere dijk op. Daar zag ik 2 mensen lopen maar die liepen door dus ik dacht dan zal hij daar wel niet zijn. Mijn vriend de dijk gevolgd, ik snel de fiets opgehaald. Uiteindelijk vonden we hem 3 dijkdelen verder !!! hij liep gewoon met die mensen mee, super fijn ook dat ze gewoon doorliepen en niet even op ons hadden gewacht tot we bij de hond waren....dankuwel...

Maar goed dit betekent dus dat ik hem nu daar ook niet meer los durf te laten. 

Nou hebben we dus alle losloop gebieden in de buurt gehad en geen plek meer over waar ik hem los kan laten lopen. Nou vraag ik me af of dit dat "malamute weglopen" is, of het puberen is, of dat we hem misschien te weinig uitdagen waardoor hij zelf wat uitdaging opzoekt. 

We hebben gozer al heel wat comando's geleerd en heb nu zelfs een soort agility course in de tuin gemaakt. Ook oefen ik af en toe met hem langs de skeelers zodat we dit in de winter kunnen gaan doen als hij 1 jaar is. Ook hebben we nu al langer dan een week en logéetje hier, een teefje van mijn schoonouders waar hij veel mee speelt dus ik kan me bijna niet voorstellen dat het verveling is. 

Maar of dit zijn jachtinstinct is of puberen weer ik dus niet zo goed. Ik weet niet of hij elke keer een of ander diertje heeft geroken of gewoon aan het uitproberen is. 

Moet ik hem nu altijd blijven aanlijnen? Het feit dat hij blindelings een weg over heeft gestoken vind ik doodeng, hij had ook zo een afslag kunnen nemen en het dorp in kunnen rennen.  Als dit pubergedrag is zou ik hem dus misschien uiteindelijk weer los kunnen laten lopen maar wat als dat niet zo is. Hij vindt het heerlijk om los te lopen, hij rent lekker heen een weer en houdt ons (meestal dus) goed in de gaten. Ik vind het ook prachtig om hem zo te zien genieten en zou het zo jammer vinden als dat niet meer kan. 

Mijn vriend had het erover om misschien thuis zijn jacht drive te gebruiken voor zoekspelletjes en andere dingen waar hij zijn neus bij moet gebruiken in de hoop dat hij dat dan tijdens het wandelen niet meer hoeft te doen.

Ik zou denken dat je dat juist niet moet doen omdat hij dan nog meer gefocust raakt op geurtjes en jagen. Als hij thuis beloont wordt voor het volgen van geuren en het vinden van dingen, waarom zou dat buiten dan niet werken.

Bij ons in de tuin zitten veel woelmuizen en langs de dijk ook. Als we de katten buiten aan de tuigjes hebben zit gozer samen met de katten op de woelmuizen te jagen. we hebben een klein weilandje waar ze dan met zn 4e de grond af lopen te speuren en het barst er van de kuilen die Gozer er heeft gegraven.

Oja hij heeft thuis ook een keer de mogelijkheid gepakt om te ontsnappen. Hij is toen naar de buren gerent en kwam terug met een van hun kippen. (gelukkig heeft hij er redelijk voorzichtig mee gedaan aangezien de kip nu weer rondscharrelt.) Normaal kan hij niet ontsnappen maar iemand had een poortje open gelaten. 

O sorry het is een beetje een lang verhaal geworden maar ik dacht, kan maar beter  zoveel mogelijk info geven.

Ik hoop dat iemand me hiermee kan helpen.

Die Gozer toch! Wat een leuke naam trouwens 

Het bijft fijn om te lezen dat andere mensen dit óók hebben! Haha nee hoor maar serieus; iedereen met een hond heeft dit wel mee gemaakt in de puberfase. Ik denk dat het een combinatie is van pubergedrag en genen. En in de pubertijd lijkt het soms wel of alle 'slechte' genen even extra worden benadrukt. Een hond met jachtinstinct kan dan net even wat meer gaan jagen. Dat betekend niet dat hij dit de rest van z'n leven zal doen, dus je kunt opgelucht adem halen 

Je moet er natuurlijk wel aan blijven werken. Als je een hond hierin niet begeleid en opvoed, heb je honden dit denken dit altijd te mogen blijven doen. Al zwakt het wel af na de pubertijd, en als ik het zo lees zijn jullie echt wel bezig met de opvoeding. 

Als jij zelf niet lekker en ontspannen meer loopt en je bent bang dat hij weg loopt, zal ik hem voorlopig even aan de lange lijn uitlaten. Op die manier geef je hem ook niet de kans en het zijn periodes/vlagen waarin ze dit doen. Dus op een gegeven moment kan je hem weer wat meer vrijheid geven en los laten. Mocht het dan toch weer een keer voorkomen dat hij er vandoor gaat, blijf dan vooral rustig. Als jij in paniek raakt en/of boos wordt, voelt hij dan heel goed aan. Des te meer reden om dan nóg verder te gaan, want hij voelt dat hij je op zo'n moment kan bespelen. 

Blijf hem belonen als hij wel terug komt. 

En over het binnen oefenen met z'n neus.. persoonlijk zou ik er ook voor kiezen dit niet te doen. Als je dat thuis gaat oefenen leer je hem juist goed z'n neus te gebruiken en deze in te zetten. En dat is toch juist wat je niet/minder wilt? Aan de andere kant vind ik het altijd goed als honden hun neus leren te gebruiken worden uitgedaagd. Dus ik snap de tweestrijd.. misschien even niet in deze puberfase doen, maar later oppakken en daarmee verder gaan? 

Succes! En het komt echt goed hoor! Er zijn tientallen hp-ers die ook met de handen in het haar hebben gezeten. Waaronder ik ook  Het zijn momenten waar je later alleen maar hard om kunt lachen! Ik heb ook regelmatig tegen m'n man gezegd als hij gefrustreerd raakte: "Geniet er nog maar even van, met 3 jaar sjokt hij alleen nog maar achter ons aan" 

Zucht, wat een opluchting. 

Alles valt een beetje op zijn plek en het klinkt allemaal super logisch wat je zegt!

Dan inderdaad voorlopig ook op de dijk maar aan de langlooplijn. 

Ik denk dat ik hem dan alleen nog los laat als we het hondje van de buren tegen komen want dan heeft hij toch alleen oog voor hem :p 

Ik zat me net ook te bedenken dat we de afgelopen week vaak op de dijk hebben gelopen. Meestal wisselen we dit veel af met het bos of de plas, dus ik denk dat het voor Gozertje wel leuk is om dit weer meer af te wisselen. De hele week diezelfde dijk, dan kan ik me wel een beetje voorstellen dat dat eentonig wordt. 

we wachten het maar mooi af. :)

Heel erg bedankt voor je reactie!

Zie het als een opportuniteit: deze periode is een mooie gelegenheid om je hond beter te leren kennen: z'n voorkeuren en z'n interesses, en daar kan je dan zelf op inspelen.

Een malamute is een krachtdadige hond, die graag zelf beslissingen neemt. Dat lees ik ook in je beschrijving: hij staat op een kruispunt van paadjes, kijkt naar jou, kijkt naar het zijpad en kiest dan zelf wat ie het leukst vindt. Leer van je hond, ontdek wat hem op zo'n moment het meest plezier geeft en gebruik het voor jullie beiden. Vaak gaat het om 'op ontdekking gaan'. Ideaal om op die manier er samen op uit te trekken. Ga van de bospaadjes af, baan je een weg tussen struikjes, over boomstammen, speur naar muizeholletjes, doe zoekspelletjes onder een laag dode bladeren enz. De bedoeling hierachter is: zo kiest de hond uit zichzelf bij jou te blijven en hoef je het hem niet te vragen. Op lange termijn werkt deze aanpak bij een malamute veel beter dan commando's: net omdat hij zélf kiest.

En wissel af: zoek nieuwe wandelgebieden op, en maak een wandeling tot een 'samen-op-pad zijn'. Het vergt nu een inspanning en een portie creativiteit van je, maar je plukt er achteraf de vruchten van.

Dit neemt niet weg dat je op een grens kan botsen. Er zijn altijd omstandigheden waarin het niet lukt, andere prikkels té groot zijn, of er risico's zijn. Dan lijn je je hond gewoon even aan. Niet erg. Maar verder heb je veel zelf in de hand: rustigere gebieden opzoeken, andere wandeltijden, samen intenser bezig zijn, enz.

Veel plezier samen!

hihi wat leuk! dezelfde kruising! 

ik herken je verhaal helemaal! 

precies het zelfde toen bowie zo jong was, hoe vaak ik haar wel niet achter het behang kon plakken haha 

ik gaf de ''puberteit'' een beetje de schuld, maar toen sprak ik een vrouw, en die had best wel handige ideeen en dingen, ook geloofde ze zelf niet zo in de puberteit. 

ik heb haar een lange lijn om gedaan, van zo'n 20 meter, (en mijn benen waren altijd bij die 20 meter lijn...)

als ik dacht dat ze te ver weg ging, bij me roepen, en kreeg ze wat lekkers, ook al kwam ze uit zich zelf, of liep ze 2 meter voor of achter me, ik riep haar naam, en commando en handgebaar en 9 van de 10 x kwam ze

(toen ik er mee begon kreeg ze de aller lekkerste dingen... die ze zo nooit kreeg,) 

zag ze iets interessants maar ik wou niet dat ze daar naar toe ging? riep ik haar naam, en commando, en dat ze bij me moest komen. 

zomaar oversteken?... prima, naar de hond lopen, niet te veel zeggen en aanlijnen. en een stukje aangelijnd lopen, 

probeer er een commando aan te koppelen, dat je hond weet wat links of rechts is. 

of als je ziet dat ze over wilt steken, geef eens het commando ''wachten, blijf, of zit'' als ie dat al kent.... 

ik loop gemiddeld 4 x per dag over een dijk waar 60 is toegestaan, maar waar altijd harder wordt gereden. 

links gebruik ik eigenlijk nooit meer, omdat 't een ''gewoonte'' is geworden, 

als er auto's, fietsers, wandelaars of zo aankomen gebruik ik het commando berm/stoep, (dan gaat ze in het gras lopen)... 

ben het trouwens eens met Christel, 

ga onder het wandelingen oefeningen doen, bouw ze uit, 

ga eens een stukje rennen, neem eens een andere weg, enzovoort... 

verstop je eens in het bos als ze er tussen uitgaat, en prijs haar in de hemel als ze terug komt, of ren de andere kant op, praat vrolijk. maak er een spelletje van. 

als je weer naar de dijk gaat, neem een balletje mee, of ga een stukje rennen... (vinden ook veel honden interessant bij een baas die niet veel rent/hardloopt

wees overigens heeeeel duidelijk in wat wel en niet mag... 

ik heb bowie de eerste 15 a 16 maanden strak gehouden, in de zin van ja = ja, nee = nee... en langzaam aan kijken bij hoe of wat 't wat ''losser'' kon...

nu kan ik wel eens mijn hand voor de ogen doen, als ze bijvoorbeeld 60 meter van me afgaat om even een duik te maken... 

en net zo als wat christel zegt, ze moeten er toch voor kiezen om bij je te blijven, 

succes verder! 

Super coole naam en een mooie kruising!

Inderdaad absolute herkenning van pubergedrag. Hier was het hetzelfde verhaal. En dit gaat over! Natuurlijk wel met een beetje begeleiding. (ze is nu 1,5 en het is echt al een tijdje geleden dat ze dit gedaan heeft)

Wij hebben elke keer als ze wel de fout in ging, wanneer ze terugkwam haar zonder wat te zeggen aangelijnd en rustig terug naar huis gelopen..
(soms wel lastig, want je bent gewoon teleurgesteld;) )

Goed oefenen op afleiden bij dingen die haar triggeren om te gaan sprinten. Tussen de wandelingen door even haar terug roepen en belonen, de aandacht bij jou houden.

Komt echt goed, Succes met je mooie puber :)

 Dezelfde kruising?? :o fotoooos!! Ben nog nergens een dezelfde kruising tegen gekomen ondanks veel zoeken. 

De tips die je geeft zijn heel goed, dat doe ik ook eigenlijk al allemaal. Hij weer precies dat hij moet wachten bij het poortje voordat we de weg oversteken, doet dat ook netjes en volgt tijdens het oversteken. Hij luisterd eigenlijk heel erg goed en weet precies wat wel en niet mag. Alleen zijn er dus die 4 keren dat dat ineens allemaal niet meer gebeurt. Ik ben nu dus de wandelingen interessanter aan het maken voor hem en dat vindt hij inderdaad helemaal geweldig. Ik wacht wel nog even met los laten. Zo vermaakt hij zich in ieder geval ook.

" Super coole naam en een mooie kruising!
Inderdaad absolute herkenning van pubergedrag. Hier was het hetzelfde verhaal. En dit gaat over! Natuurlijk wel met een beetje begeleiding. (ze is nu 1,5 en het is echt al een tijdje geleden dat ze dit gedaan heeft)
Wij hebben elke keer als ze wel de fout in ging, wanneer ze terugkwam haar zonder wat te zeggen aangelijnd en rustig terug naar huis gelopen.. (soms wel lastig, want je bent gewoon teleurgesteld )
Goed oefenen op afleiden bij dingen die haar triggeren om te gaan sprinten. Tussen de wandelingen door even haar terug roepen en belonen, de aandacht bij jou houden.
Komt echt goed, Succes met je mooie puber "

miesjemuis

 Super fijn zo'n bericht!!  Ik ga de wandelingen nog leuker maken mijn de gedachte in mijn hoofd dat hij uiteindelijk gewoon weer lekker los kan lopen!!

" Zie het als een opportuniteit: deze periode is een mooie gelegenheid om je hond beter te leren kennen: z'n voorkeuren en z'n interesses, en daar kan je dan zelf op inspelen.
Een malamute is een krachtdadige hond, die graag zelf beslissingen neemt. Dat lees ik ook in je beschrijving: hij staat op een kruispunt van paadjes, kijkt naar jou, kijkt naar het zijpad en kiest dan zelf wat ie het leukst vindt. Leer van je hond, ontdek wat hem op zo'n moment het meest plezier geeft en gebruik het voor jullie beiden. Vaak gaat het om 'op ontdekking gaan'. Ideaal om op die manier er samen op uit te trekken. Ga van de bospaadjes af, baan je een weg tussen struikjes, over boomstammen, speur naar muizeholletjes, doe zoekspelletjes onder een laag dode bladeren enz. De bedoeling hierachter is: zo kiest de hond uit zichzelf bij jou te blijven en hoef je het hem niet te vragen. Op lange termijn werkt deze aanpak bij een malamute veel beter dan commando's: net omdat hij zélf kiest.
En wissel af: zoek nieuwe wandelgebieden op, en maak een wandeling tot een 'samen-op-pad zijn'. Het vergt nu een inspanning en een portie creativiteit van je, maar je plukt er achteraf de vruchten van.
Dit neemt niet weg dat je op een grens kan botsen. Er zijn altijd omstandigheden waarin het niet lukt, andere prikkels té groot zijn, of er risico's zijn. Dan lijn je je hond gewoon even aan. Niet erg. Maar verder heb je veel zelf in de hand: rustigere gebieden opzoeken, andere wandeltijden, samen intenser bezig zijn, enz.
Veel plezier samen! "

Christel

 Wat heb je dat mooi en duidelijk uitgelegd! 

Ik ga dit meenemen en hard aan de slag om te zorgen dat Gozer het liefst bij ons blijft lopen en hem meer uitdaging geven tijdens het wandelen! 

Huis tuin en keuken speuren kun je gewoon doen hoor. Jij bent dan tenslotte degene die hem op commandonaar bepaalde gekozen voorwerpen laat zoeken. Je kunt dat zelfs in je voordeel gebruiken om hem op moeilijkere momenten af te leiden en te zoeken naar hetgeen jij weggegooid/verstopt hebt tijdens de wandeling. Zelfstandig een (wild)spoor uit willen lopen zal heus niet erger aangewakkerd worden door in huis op commando naar een handschoen te zoeken bv. 

Hier is het in iig 1vd favoriete bezigheden en beleven mijn kerels zowel als ik er heel veel plezier aan. Gisteren voor het eerst iets in een kast verstopt, ze hadden het er maar druk mee maar na 11 min. toch prijs. Die trotse bekkies als ze het gevonden hebben is goud waard. Na een half uur/drie kwartier gaan ze voldaan liggen relaxen vaak gevolgd door een tukkie.