Bang voor baasje?

Ok, ik kom ook even "klagen".

In principe gaat het super met Odi. Hij valt geen katten meer aan, laat Sascha met rust (op de speelmomenten na), laat alle tenen aan voeten zitten, etc etc.

Maar ik zit toch ergens mee. Twijfel er heel erg over, want hij is echt gek op mij.
Als ik hem roep, komt hij met een extreem lage houding op me af lopen. Oortjes plat, staart laag...
Hij komt wel, maar niet van harte. Ik ga dan op de grond zitten en dan wil hij wel geaaid worden (hij duwt zijn kop keihard tegen me aan en slaat met zijn poten als ik niet aai).
Ook als ik hem roep om mee naar buiten te gaan, komt hij twijfelachtig naar me toe.
Ik doe op het moment alleen maar leuke dingen met hem, dus ik snap het niet zo goed. Juist omdat hij zo braaf is, hoef ik niet zo streng te zijn...

Ik dacht eerst dat hij gewoon onderdanig was, maar na vanavond denk ik toch echt dat hij weer een nieuwe angst heeft ontwikkeld.
Ik ging naast hem zitten op de bank, niks ongewoons. Maar hij mag van mij niet staan op de bank. Dus ik zeg rustig dat hij moet gaan zitten. Hij kijkt me met grote ogen aan en hapt dan (met opgetrokken lip) naar mijn hand.
Typische angstbijter-hapjes...

Er is ook altijd wat met die hond van mij hè... Iedere keer denk ik: "Wat wordt hij volwassen zeg, zo stabiel..." En dan krijgt hij weer angstbijter-trekjes terug...

Ik ben er natuurlijk niet bij en je lijkt zelf heel duidelijk te kunnen benoemen wat het in, maar kan het ook 'gewoon' protest zijn? Ik herken wat je beschrijft wel een beetje van Winter namelijk; die mag op bed, maar alleen om te liggen. Dus niet spelen, staan of zitten (want dan kan ik de tv niet zien die staat aan het voeteneinde). Soms moet ik hem daar ook even aan herinneren en dan wil hij nog wel eens protesteren door zo'n typisch witte herder klaaggeluid te produceren en in mijn handen of voeten te snappen. Niet hard ofzo, maar het is wel even hap-hap-hap.

Ik vrees dat ie altijd van dat soort momentjes zal houden, al zullen die wel steeds minder worden. Vaak zitten dat soort dingen echt diep. Maar hij is zeer zeker op het goede pad. Wat doet ie eigenlijk als je hem niet roept en dan op de grond gaat zitten? Dus een uitnodigende houding voor contact, maar zonder de woorden zegmaar, maakt ie zichzelf dan ook zo klein?

Hannah, dat herder-geluid herken ik. Heeft hij inderdaad af en toe ook. Maar dit was echt angstagressie... Is ook niet zachtjes helaas.

Pauline, hij maakt zich dan klein, maar komt wel zonder aarzelen.

klinkt inderdaad dan toch dat gisteren de situatie te spannend werd. Zou het misschien een idee zijn om in zulke situaties juist geen stem te gebruiken? Misschien ervaart hij dit als teveel druk? gooi maar een bal op hoor, aangezien we het natuurlijk niet zien met eigen ogen

Ik ga het proberen in ieder geval! Soms zijn het de kleine dingetjes die teveel worden hè...

Vind het sowieso lastig, de ene dag is hij wel bang en de andere dag kan hij de hele wereld aan.

Ozzie hapte een periode ook behoorlijk, vooral in mijn voeten. Dit heb ik hem afgeleerd door twee keer een nee, luisterde hij dan nog niet dan de derde keer naar de keuken. Dit wat volgehouden en was het na een tijdje wel klaar. Ik werd er door een gedragswetenschapper voor honden destijds op gewezen dat een hond zijn baasje niet mag happen of corrigeren. Ook dwong Ozzie mijn aandacht af waarvoor hij na twee waarschuwingen ook even naar de keuken mag gaan. OP een bepaalde leeftijd ontwikkelen honden wel angsten. Soms is het net een race tegen de angsten die je met een hond aangaat om het bij te houden en niet te ver te laten oplopen....Een vriendin wees me er een keer op wanneer je hem bij je laat komen dat je je klein zou kunnen maken dat de hond in een holletje loopt zeg maar (op je hurken zitten en armen wat in een ontvangst houding te hebben), dat je hem met je open armen opvangt misschien...